บัญชารัก

"คุณชานนท์!"

"ใช่...ฉันเอง...ทำไมตกใจมากขนาดนั้นเลยเหรอที่เห็นฉัน"ชานนท์ยิ้มเย็นเมื่อมาถึงสถานที่ดูตัวของอลิน

"คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง"อลินถามแกมตกใจ

"มากับฉัน"ชานนท์เดินเข้าไปกระชากแขนของอลินให้ลุกขึ้นและลากออกไปและเขาไม่สนว่าใครจะเห็นเหตุการณ์ในครั้งนี้

"ปล่อยฉันนะคุณชานนท์"

"...................."ไม่มีเสียงตอบกลับใดๆจากชานนท์

"ปล่อยฉันคุณชานนท์....ฉันบอกให้ปล่อยไงละ"อลินสะบัดแขนสุดแรกเพื่อให้หลุดจากการเกาะกุมและมันก็ได้ผล ชานนท์หันมาสบตากับอลินนิ่ง ดวงตาวาวโรจน์ด้วยความโกรธที่เห็นคนตรงหน้ากำลังจะไปเป็นของคนอื่นที่ไม่ใช่เขา

"เธอกล้าดียังไงถึงได้มาดูตัวกับไอ้หน้าละอ่อนนั้น"ชานนท์ตะคอกถามเสียงดัง

"ทำไมฉันจะมาไม่ได้...ในเมื่อมันเป็นความต้องการของฉันและคุณเองไม่ใช่หรือไงที่บอกอย่างนั้น"อลินตอบกลับเสียงกระด้าง พอกันทีเธอยอมเขามามากพอแล้ว ต่อไปเธอจะทำตามที่ตัวเองต้องการบ้าง

"เธออยากได้มันเป็นผัวมากเลยใช่มั้ย...ห๊ะ"ชานนท์ถามเย้ยหยันและดูถูกอลินอย่างไม่ใยดี

"ถ้าฉันตอบว่าใช่ละ คุณจะทำไม"อลินสบตาชานนท์อย่างท้าทาย

"ปากดีนักนะ"ไม่รอช้า เขาก้มจูบผู้หญิงอวดเก่ง ปากดีตรงหน้าเพื่อลงโทษ โทษฐานที่กล้ามาลองดีกับเขา

"พลั้ก!....คุณมันแย่ที่สุดคุณชานนท์ฉันไม่น่ามารู้จักกับคุณเลย...ไม่น่า"เธอผลักเขาออกสุดแรงอลินหยุดคำพูดที่จะพูดออกมาไว้แค่นั้นเธอจับริมฝีปากที่บวมเจ่อของตัวเองก็ได้แต่คิดว่า'ไม่น่าไปรักผู้ชายตรงหน้าเลย...'

"หยุดพูดทำไมละ...ถ้าเธอไม่กล้าพูดออกมาฉันพูดแทนเธอก็ได้ว่า'ไม่น่ามารักคนอย่างฉัน....ใช่มั้ย"ชานนท์ยิ้มมุมปากเมื่อเขาพูดถูกเพราะคนตรงหน้าจ้องเขาตาขวางไม่พอใจกับสิ่งที่ได้ยิน

"มันก็แค่อดีตเป็นแค่ความคิดชั่ววูบว่าฉันเผลอไปรักคุณแต่ตอนนี้ฉันตาสว่างแล้ว คุณมันไม่มีอะไรดีที่จะให้ฉันรักได้เลย"ว่าจบอลินหันหลังกลับเพื่อเข้าไปหาอติเทพคนที่เธอนัดไว้

"เธอจะกลับไปหามัน"

"...ใช่..."อลินหยุดเดินเธอตอบรับสั้นๆเท่านั้นก่อนเดินต่อไป

"ว้าย!"ไม่กี่อึดใจร่างของเธอก็ลอยขึ้นเมื่อชานนท์เหวี่ยงอลินขึ้นผาดบ่าก่อนพาเธอตรงดิ่งไปยังรถหรู่คู่ใจ

"ตุบ"เขาจับเธอทุ่มลงไปในรถข้างคนขับก่อนที่เขาจะสั่งเสียงเหี้ยมอย่างน่ากลัว

"อย่าคิดลงจากรถถ้าไม่อยากให้ฉันจับเธอปล้ำตรงนี้"

"คุณจะทำอะไร"อลิยนถามด้วยความระแวง

"เดี่ยวเธอก็รู้เอง"รถถูกขับออกไปไกลจากตัวเมืองออกไปทุกทีๆจนคนนั่งข้างคนขับเกิดคำถามขึ้นมากมาย

"คุณชานนท์...คุณจะพาฉันไหน...จอดรถให้ฉังลงเดี่ยวนี้"อลินสั่งเสียงแข็งเธอเริ่มกลัวในสิ่งที่ชานนท์กำลังคิดทำ

"เงียบซะ"เขาสั่งเสียงรอดไรฟัน

"คุณ"

ครืด ครืด ครืด เสียงโทรศัพท์ของอลินดังขั้น

"คุณอลิน"เสียงปลายสายถาม

"ค่ะ..ลินเอง"อลินมองหน้าชานนท์และตอบกลับปลายสายเสียงเบาเพื่อไม่ให้ชานนท์รู้

"คุณอลินกลับบ้านแล้วเหรอครับ"ปลายสายยังคงถามต่อ

"คุณอติเทพคือวะ....ติ๊ด"มือแกร่งกดวางสายและยึดโทรศัพท์ไว้

"คุณชานนท์คุณไม่มีสิทธิ์กับเรื่องส่วนตัวของฉันนะเอาโทรศัพท์ของฉันคืนมา"

"อยากคุยกับมันนักใช่มั้ย...ได้"พูดจบโทรศัพท์เครื่องสวยถูกโยนออกไปนอกรถทันที

"คุณ!"

"อย่าพูดชื่อมันให้ฉันได้ยินอีก"ชานนท์สั่งเสียงเข้มไม่พอใจ

"คุณมันบ้า บ้าที่สุด...ฉันเกลียดคุณ"อลินต่อว่าเขาอย่างเหลืออด

"ปากดีอย่างนี้ให้ตลอดละ"ชานนท์มองอลินเพียงหางตาก่อนจอดรถเมื่อถึงที่หมาย

เอี้ยดดดดดด!

"คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม?"