แสงแห่งดาว

“ดวงดาว” เด็กน้อยหน้าตาสะสวย อาจจะไม่มีชีวิตบนโลกใบนี้ ถ้าไม่มีแม่ทูน หัวที่ร้องขอชีวิตเธอเอาไว้ ตั้งแต่เมื่อรู้ว่าแม่แท้ ๆ ของเธอไม่ต้องการ

…

“ดวงดาว มาหาแม่หน่อย” เสียงใส ๆ ของเด็กน้อยขานรับพร้อมวิ่งเข้ามาโอบกอดพรขวัญ

“พรุ่งนี้ เราจะเข้ากรุงเทพฯ กันนะ” 

“เข้ากรุงเทพฯ ไปทำไมเหรอ แม่”

“ไปหาญาติแม่กันจ้ะ” 

ตั้งแต่โตมา เท่าที่จำความได้ ดวงดาวไม่เคยได้ไปไหนไกล ๆ เลย นอกจากวิ่งเล่นซนอยู่แถวบ้าน ที่มีแต่ทุ่งนาที่เขียวขจี ลำห้วยที่ใสสะอาดและดินลูกรังแดงที่เป็นทางรถวิ่ง นานครั้งจะมีรถผ่านไปมาสักคัน

แต่พรุ่งนี้ จะได้ไปกรุงเทพฯ ….ว้าว…. หัวใจของเธอเต้นรัว ในหัวมีแต่คำถาม??? 

กรุงเทพฯ คือที่ไหน? 

ไกลไหม? 

ญาติของแม่คือใคร? 

แล้วทำไมต้องไปหา?

…

ยังไม่ทันได้ฝันไกล ตุ๊กพี่สาวคนโต ก็ตะโกนขึ้นมาว่า “หนูไปด้วยนะ” 

ตั๊กน้องคนรองก็ตะโกนเสียงแปร๋น “ไปด้วย” สมทบมาติด ๆ 

แม่รีบห้ามทัพแทบไม่ทัน… “ไม่ต้องไปทั้งคู่ล่ะ ให้ดวงดาวไปคนเดียว”

“อ้าว ทำไมอะแม่ ทำไมน้องได้ไป พวกหนูไม่ได้ไป แม่ลำเอียง รักลูกไม่เท่ากัน หนูก็อยากไปกรุงเทพฯ บ้างเหมือนกันนะ” ตุ๊กต่อว่าแม่

“ใช่ ๆ หนูก็อยากไป”  ตั๊กส่งเสียงสนับสนุน

“เออ ไปธุระ พวกเอ็งไม่เกี่ยว ให้ดวงดาวไปคนเดียวพอ เข้าใจไหม!” แม่เริ่มเสียงดัง 

พี่สาวทั้งสองบ่นพึมพำไม่หยุด 

ตุ๊กเดินมากระทุ้ง “ดวงดาว รู้ไหม แม่พาเอ็งไปกรุงเทพฯ ทำไม”

“อ๋อ แม่บอกว่าจะไปหาญาติจ้ะ” 

“ใครวะ ญาติ เรามีญาติอยู่กรุงเทพฯ ด้วยเหรอว่ะ ตั้งแต่กูโตมา กูยังไม่เคยได้ไปไหนเลย แล้วก็ไม่เห็นแม่จะมีญาติที่กรุงเทพฯ ด้วย จริงมะ อีตั๊ก”

“ใช่ ๆ ญาติเราก็เห็นแต่แถวนี้ มีด้วยเหรอที่กรุงเทพฯ…ว่าแต่กรุงเทพฯ นี่มันที่ไหนวะ ไกลไหม” ตั๊กถามด้วยความอยากรู้

“หนูก็ไม่รู้เหมือนกันจ้ะพี่ตุ๊ก พี่ตั๊ก” 

“เอ็งนี่ สุดที่รักของแม่เลยน่า ไม่เคยโดนแม่ตี ไม่เคยโดนด่า มีแต่คนรัก ดูกูสองคนสิ เดี๋ยวก็โดนตี เดี๋ยวก็โดนด่า ไม่เคยได้ไปไหน…กูนี่งงจริง ๆ แม่ทำไมลำเอียงขนาดนี้วะ”

ตั๊กเดินมามองหน้าน้องสาว “เอ็งทำบุญมาด้วยอะไรวะ หน้าตาก็สวย ไม่เห็นเหมือนพวกกู ทุกคนที่บ้านก็รักเอ็งทุกคน…” 

“อีตั๊ก พอ ๆ ดวงดาว มันไม่รู้เรื่องมันยังเด็กอยู่ มึงจะไปว่ามันทำไมวะ อีกอย่างมันก็ไม่เคยทำอะไรผิด แล้วมึงจะให้แม่เขาด่าอะไรมันล่ะ” ตุ๊กปกป้องน้องรัก

“เออ ๆ โอ๋กันเข้าไป ระวังเถอะ มันจะเหลิง มีแต่คนเอาใจ” ดูท่าทางตั๊กจะไม่ค่อยพอใจสักเท่าไร แล้วก็เดินสะบัดก้นออกไป ยังไม่ทันพ้นประตู ก็วิ่งกลับเข้ามา “เออ เออ ไม่โกรธก็ได้วะ…ว่าแต่ อย่าลืมบอกแม่ให้ซื้อขนมจากกรุงเทพฯ มาฝากด้วยนะ” 

“ได้จ้ะ พี่” ดวงดาวยิ้มออก พี่สาวทั้งสองคงไม่โกรธเธอแล้ว ที่ไม่ได้ไปกรุงเทพฯ ด้วยกัน… 

ใบหน้าสดใส ดวงตากลมโต มุมปากที่อมยิ้ม แต่ยังคงแฝงไปด้วยความสงสัย…

…

ดูท่าทางเด็กน้อยคงตื่นเต้นจนนอนไม่หลับ… 

คืนนี้ ดวงดาวจะหลับไหมหนอ?

…