ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ๐รักวุ่นๆของยัยขี้เหร่๐

    ลำดับตอนที่ #1 : ความรู้สึกเก่าๆและการพบเจอใหม่ๆ

    • อัปเดตล่าสุด 8 เม.ย. 49


    ยองฮีเพื่อนสาวสุดซี้เรียกฉัน

     เรื่องเมื่อวานนี้เป็นยังไงมั้งเพื่อนสุดซี้ทำหน้าอยากรู้อยากเห็น

    ก็ไม่เห็นจะมีอะไรเลยนี่  ฉันตอบ ยัยเพื่อนตัวแสบทำหน้าแบบให้อมโบสถ์มาพูดก็ยังไม่เชื่อว่าไม่เกิดอะไรเลย

    นี่! อย่ามาทำเป็นอมพะนำสิย่ะ บอกมาซะดีๆนะ

    ก็บอกแล้วไงย่ะว่าไม่มีอะไรจริงๆ ฉันตอบไปอย่างเหนื่อยใจก็วันนี้มีแต่คนถามเรื่องนี้กับฉัน

      เพื่อนฉันหันมามองหน้าแล้วทำหน้ายังกับจะฆ่าฉันให้ตายถ้าไม่ยอมเอ่ยปากพูด

                ฉันไม่เชื่อย่ะ จะเป็นไปได้ยังไงในเมื่อแกไปสารภาพรักกับเขาจะไม่ให้มีอะไรเกิดขึ้นได้ไง เพื่อนฉันหันมาพูดอย่างเอาเป็นเอาตาย ฉันก็พอจะรู้อยู่นะว่าทำไมยัยเพื่อนคนนี้ต้องเอาข่าวนี้ไปให้ได้ก็ยัยเนี่ยเป็นนักข่าว CNN ประจำโรงเรียนเลยนะ แถมอยู่ชมรมหนังสือพิมพ์ด้วย (ความรู้สึกฉันในตอนนี้ T_T)

                ก็เหมือนเคยไม่มีอะไรมากโดนปฎิเสธ ฉันตอบอย่างหน้าตาเฉย

      (ความรู้สึกของเพื่อนฉัน -_- )

      ฉันเนี่ยนะจะเสียใจ ไม่มีทาง ไม่มีทางเด็ดขาด แต่ไม่รู้ทำไมน้ำตาถึงได้ไหลออกมา

                            ฉัน แช ยองฮี เรียนอยู่มัธยมปลายเทชิน มีเพื่อนซี้หลายคนแต่เอาให้แบบรู้ทุกเรื่องแม้กระทั่งมีขนกี่เส้นก้ต้องเป็นยัย  จูโฮ (ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกก็ยัยนักข่าว CNN นั้นแหละ) ส่วนนายคนที่ทำเอาฉันกลับมาร้องไห้เป็นบ้าเป็นหลัง เขามีชื่อว่าทังเซอยู่มหาลัยปี 4 ทำงานอยู่ร้านคอฟฟี่ช็อปที่ฉันชอบไปนั่งประจำ

                ยองฮี ยัยจูโฮเรียกฉัน

                มีไรย่ะแม่นักข่าว ฉันขานตอบ

                วันนี้แกจะไปหาเขาป่ะ

                จะรู้ไปทำไม ฉันถามแม่นักข่าวตาแป๋วที่นั่งจ้องหน้า

                ฉันรู้หรอกน่าว่ายังไงแกก็ต้องไป 555 พอพูดจบยัยนักข่าวตัวแสบก็เดินไป

      หึ ทำเป็นรู้ดีไปเถอะ แต่ที่ยัยนั้นพูดก็ถูกนะ

    ในตอนเย็น...(ณ.ร้านคอฟฟี่ช็อป)

      ฉันเดินเข้าไปนั่งในโต๊ะในสุด ซึ่งปกติฉันจะนั่งโต๊ะหน้าสุดเสมอ ฉันคงไม่ต้องเอ่ยปากบอกนะว่าทำไม

                รับอะไรดีครับ พนักงานเดินมาถามฉัน

                อืม ช็อกโกแลตเย็นทีหนึ่งแล้วกันค่ะ

     ฉันแกล้งทำเป็นอ่านหนังสือ แต่เอาความจริงไหมฉันแอบมองเขาอยู่

                พี่ค่ะเช็คบิลด้วยค่ะ

                ครับผม

      ฉันเงยหน้ามองแคชเชียร์ ให้ตายเถอะทำไมวันนี้ต้องเป็นเขาด้วย

                ไงจ๊ะ ทำไมวันนี้รีบกลับนักล่ะ

                คือ......คือว่าพอดีมีธุระน่ะค่ะ ฉันตอบ

      ตายแล้วฉันคงไม่มีพิรุธอะไรหรอกนะ ยองฮียัยบ๊องทำไมไม่มองหน้าเขาล่ะ

                อืมนี่ครับเงินทอน พี่เขายื่นเงินทอนให้

                ขอบคุณค่ะ

                อืม ยองอีพี่มี...... เขายังไม่ทันพูดจบฉันก็วิ่งหนีออกมาซะอย่างนั้น

      ฉันทำอะไรลงไปเนี่ย ให้ตายเถอะ

    วันรุ่งขึ้น....

    วันนี้ทั้งวันฉันอยู่แต่ในห้องเรียน ข้าวก็ไม่ได้กินไม่ใช่ไม่หิวนะแต่ตอนนี้ที่โรงเรียนมีแต่ข่าวว่ายัยอ้วน ปี1ห้อง4-E โดนชายหนุ่มหล่อราวเทพบุตรหักอก เป็นใครจะกล้าออกไปข้างนอก เสียงออดดังเลิกเรียน  รีบกลับบ้านดีกว่า ระหว่างทางเดินไปป้ายรถเมล์ เอี๊ยด.....ห๋า!มีอุบัติเหตุหรอ ฉันเดินไปดูโห!คนมุงกันเต็มเลย .... โอ้แม่เจ้าหล่อราวเทพบุตรตกสวรรค์ จะมีใครนอกจากเจ้าของเสียงเบรครถอันสนั่นคนนั้น เขานั่งอยู่บนรถสปอตร์เปิดประทุนสีดำคันหรู (ระหว่างที่ฉันคิด)

                เธอ...เธอ....เธอคนนั้นน่ะ เขาเรียก

      ฉันหันซ้าย หันขวามองหาผู้โชคดีคนที่เขาเรียก

                เธอนั้นแหละยัยอ้วน เขาหันมามองฉัน

                ฉะ...ฉันงั้นหรอ ฉันถามงงๆ จะไม่ให้งงได้ไงในเมื่อฉันไม่รู้จักเขาเลยซักนิดเดียวแถมถ้ารู้จักจริงๆฉันคงลืมคนหล่อๆอย่างนี้ไม่ลง

                ใช่...นอกจากเธอจะมีใครอีกยัยอ้วน เขาตวาดใส่ฉัน

      ห๋า!ว่าฉันอ้วนงั้นหรอถึงมันจะจริงก็เถอะ ผู้ชายบ้าไม่มีมารยาท ตาขวานผ่าซาก

    ฉันสะบัดหน้าเดินหนีออกมา พรึบ!...ฉันมีความรู้สึกว่าโดนดึงสุดแรง(เจ็บอ่ะ)

                นายจะพาฉันไปไหน ฉันถามเขาอย่างโมโห

                เดี๋ยวก็รู้ เขาหันมายิ้มอย่างมีเลศนัย
    ////////////////////////////////////////////โปรดติดตามตอนต่อไป/////////////////////////////////////////////////

    แนะนำตัวละคร...
    อาห์น ทังเซ (พี่ชายพระเอก ขี้เล่นสนุกสนาน เป็นคนยิ้มหวาน ทำงานอยู่ที่ร้านคอฟฟี่ช๊อปที่นางเอกชอบไปนั่ง เรียนอยู่มหาลัยปี 4
    อาห์น ชองเซ (พระเอก)  เป็นคนเฮฮาขี้เล่น ดูเป็น playboy (นี่คือสิ่งที่ตรงข้ามกับคนในฝันของนางเอก) ชกต่อยเก่งที่สุดในบรรดาพวกพ้อง และชอบเอาชนะ สเป็คผู้หญิง ต้องนิสัยดี มีจิตใจดี มีความมุ่งมั่น อยู่ร.ร.มัธยมปลายโคชู
    คิม แชซอง(เพื่อนพระเอก) หนุ่มมาดขรึมไม่ชอบสุงสิงกับใคร แต่มัดใจสาวๆได้เยอะ เพราะตาสีฟ้าน้ำทะเล
     อารากิ ชินโด(เพื่อนพระเอก) หนุ่มญี่ปุ่นคนเดียวในกลุ่ม มาเรียนที่เกาหลีตั้งแต่อยู่มัธยมต้นปี1 ออกแนวทะเล้นนิดๆ  แต่เป็นผู้ชายอบอุ่น ขี้เล่นและที่สำคัญโรแมนติคมากๆ
    ฮัน จองฮี(เพื่อนพระเอก) เขาเป็นหนุ่มนักกีฬาชอบเล่นบาส ว่ายน้ำเป็นชีวิตจิตใจและรักความเป็นอิสระมากๆ
    ชาน คุงฮยอน(เพื่อนพระเอก) คนเนี่ยเงียบมากๆแทบจะไม่มีใครรู้ประวัติเขาเลยแต่เขาเป็นที่รู้จักในกลุ่มนักดนตรีด้วยกันเพราะเขาเคยเป็นนักดนตรีรับเชิญให้กับวงดนตรีชื่อดังหลายวง เห็นว่าเล่นดนตรีเป็นทุกประเภท

    จาง แทวอน  หนุ่มขี้เล่น แต่ดูอบอุ่นน่ารัก อยู่ร.ร. A.S.I  ต่อสู้เก่ง ชอบผู้หญิงร่าเริง เรียบร้อย
    /////////////////////////////////////คราวนี้เอาแต่ของฝ่ายชายไปก่อนนะค่ะ/////////////////////////////////
    ช่วยกันโพสหน่อยน้าผลงานครั้งแรกเลย........

    ถ้ามีส่วนไหนผิดพลาดไปก็ขอโทษไว้เลยแล้วกันพอดีมือใหม่หัดเขียน....

    แล้วเจอกันในตอนต่อไปนะ..............

    /////////////////////////////////////คราวนี้เอาแต่ของฝ่ายชายไปก่อนนะค่ะ/////////////////////////////////
    ช่วยกันโพสหน่อยน้าผลงานครั้งแรกเลย........

    ถ้ามีส่วนไหนผิดพลาดไปก็ขอโทษไว้เลยแล้วกันพอดีมือใหม่หัดเขียน....

    แล้วเจอกันในตอนต่อไปนะ..............

    จาง แทวอน  หนุ่มขี้เล่น แต่ดูอบอุ่นน่ารัก อยู่ร.ร. A.S.I  ต่อสู้เก่ง ชอบผู้หญิงร่าเริง เรียบร้อย
    /////////////////////////////////////คราวนี้เอาแต่ของฝ่ายชายไปก่อนนะค่ะ/////////////////////////////////
    ช่วยกันโพสหน่อยน้าผลงานครั้งแรกเลย........

    ถ้ามีส่วนไหนผิดพลาดไปก็ขอโทษไว้เลยแล้วกันพอดีมือใหม่หัดเขียน....

    แล้วเจอกันในตอนต่อไปนะ..............

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×