ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    just us

    ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่6

    • อัปเดตล่าสุด 7 ก.ย. 58


    มอเตอร์ไซค์คันเฉียดล้านยังคงแล่นไปบนท้องถนนเรื่อยๆโดยมีสาวร่างผิวสีน้ำผึ้งบังคับและสาวอีกคนซ้อนท้ายอยู่ คนขับลอบมองใบหน้าขาวใสที่ตอนนี้ซบเข้ากับหลังของตนแล้วพาตัวเองเข้าสู่นิทราไปเรียบร้อยแล้ว

    ตอนหลับก็น่ารักดีทำไมตอนตื่นมันกวนจังวะสาวหน้าคมคิดในใจก่อนจะเร่งเครื่องยนต์ให้ที่หมายได้เร็วขึ้น

    .

    .

    .

    “เต๋า ได้ข่าวว่ายกพวกไปดักพวกของไอ้พูมเหรอ”ชายร่างอ้วนพูดขึ้นทำให้หนุ่มหน้าหล่อต้องหยุดการกระทำแล้วหันมามองต้นเสียง

    “ชะ...ใช่ครับโค้ช”หนุ่มหล่อยอมรับความจริงแต่ไม่ได้สบตาคู่สนทนา

    “แล้วได้อะไรกลับมาบ้าง”ชายร่างอ้วนถามต่อ

    “เอ่อ.../เราแน่ใจแล้วครับว่าข่าวที่บอกว่าฝั่งนู้นรับคนจากเกาหลีมาเพิ่มสองคนคือความจริง”เต๋ากำลังอ้ำอึ้งกับคำตอบแต่ก็มีอีกเสียงพูดขึ้นมาซะก่อน

    “เอ้าคชา ยังไม่กลับอีกเหรอ”ชายร่างอ้วนหันมาสนใจผู้ที่ตอบคำถาม

    “อ๋อ พอดีผมไม่ได้เอารถมาน่ะครับเลยรอกลับพร้อมพี่เต๋าครับ”คชาตอบยิ้มๆ

    “งั้นพวกผมขอตัวก่อนนะครับ ไปเหอะพี่เต๋า”พูดกับโค้ชจบก็หันมาจับมือคนที่ยืนอยู่ข้างๆก่อนจะเดินออกไป

    “เดี๋ยว เต๋าเงยหน้าดิ”ผู้เป็นโค้ชสังเกตเห็นรอยบางอย่างบนใบหน้าหล่อเหลาจึงทักขึ้น

    หนุ่มหล่อทำตามอย่างว่าง่ายแต่ก็ยังไม่สบตาอีกคนอยู่ดี

    “หน้าไปโดนอะไรมา อย่าบอกนะว่าไปโดนฝั่งนั้นเล่นมาน่ะ”ชายร่างอ้วนพูดอย่างรู้ทัน

    “เอ่อคือ.../หยุดคชา พี่คุยกับเต๋าอยู่ อย่างแทรก”เสียงปรามอย่างเคืองๆของผู้เป็นโค้ชดังขึ้นทำให้คชาต้องก้มหน้า

    “ตกลงไปโดนอะไรมา”คำถามเดิมโดนถามอีกครั้ง

    “ดะ...โดนไอ้เอมต่อยครับ/เพี้ยะ!!!”จบคำพูดของหนุ่มหล่อฝ่ามือหนาของเจ้าของคำถามก็ปะทะเข้ากับหน้าอย่างแรงจนหนุ่มหล่อหย้าเหยเกด้วยความเจ็บ

    “ขนาดผู้หญิงมึงยังสู้ไม่ได้ แล้วจะยกพวกไปให้เสียชื่อยิมทำไมวะ!!!!”ชายร่างอ้วนตะคอกใส่คนตรงหน้าอย่างโมโห

    “ไป!! พวกมึงจะไปไหนก็ไป!!!”หนุ่มร่างอ้วนผลักอกคู่สนทนาจนอีกคนล้มลงไปกองกับพื้น..

    .

    .

    .

    .

    .

    มอเตอร์ไซค์คันหรูจอดสนิทที่ที่ประจำของมัน ดูจากลานจอดรถแล้วสาวหน้าคมรู้ทันทีเลยว่าเพื่อนๆของเธอยังไม่กลับนอกจากรถของเพื่อนสนิทและรุ่นน้องที่อยู่ห้องใกล้ๆกัน สาวหน้าคมค่อยๆถอดหมวกกันน็อคออกก่อนจะกันไปปลุกคนด้านหลัง

    “น้ำๆ ตื่นได้แล้ว ถึงหอแล้ว”สาวหน้าคมขยับตัวเพื่อให้คนที่ซบหลังอยู่รู้สึกตัว

    “ห้ะๆ ถึงแล้วเหรอ”เสียงงัวเงียของคนพึ่งตื่นทำให้คนปลุกเผลอยิ้มออกมา

    “อื้อถึงแล้ว ขึ้นไปนอนต่อบนห้องมั้ยล่ะ อย่านอนตรงนี้เลย มันหนาว”สาวหน้าคมพูดกลั้วขำเมื่อเห็นว่าอีกคนยังไม่ยอมขยับตัว

    “เออ ก็ได้”คนซ้อนพาร่างหมีๆลงจากรถ ยกมือขาวขึ้นขยี้ตาเหมือนเด็กพึ่งตื่นไม่มีผิด

    สองสาวเดินเข้าไปในหอพักทันทีหลังจากที่ลงจากรถ ไม่มีการพูดคุยใดๆเลยระหว่างสองร่างบางจนมาถึงห้อง

    มือเรียวเปิดประตูเข้าไปในห้องก็พบกับเพื่อนรักและเพื่อนของสาวหน้าหมวยนั่งดูทีวีกันอยู่

    “อ้าวเอม มาแล้วเหรอมึง กินไรมายัง”หงหยกหันมาถามเพื่อนสาวของตน

    “ยังเลยว่ะ มีไรให้กินบ้างป่ะวะ”พดพลางถอดแจ็กเกตหนังแขวนไว้

    “ไปเคาะห้องจั่นดิ”คำตอบปนกวนของสาวร่างสูงตอบกลับมา

    “แล้วมึงจะถามเพื่อ”เอมพูดจบก็เดินไปยังห้องข้างๆ

    “แล้วน้ำอะ หิวมั้ย ถ้าหิวเราแนะนำให้เดินตามเอมไปนะ”หงหยกพูดยิ้มๆกับคนที่ยืนมึนๆอยู่ตรงประตู

    “มะ...ไม่เท่าไหร่อ่ะ เราไปอาบน้ำนอนก่อนดีกว่า”พูดจบสาวหมวยก็พาร่างของตัวเองเข้าห้องไป

    “งั้นเนสขอตัวไปนอนก่อนนะ”พูดจบคนตัวเล็กก็ลุกขึ้นเดินตามอีกคนเข้าไปในห้องนอน

    “เนส”เสียงเรียกของคนที่นั่งอยู่บนโซฟาดังขึ้น

    “คะ”สาวตัวเล็กหันกลับมายังเจ้าของเสียง

    “ฝันดีนะคะ”หงหยกบอกแล้วยิ้มให้ทำให้สาวตัวเล็กใจเต้นไม่เป็นจังหวะ

    “อื้อ...ฝะ...ฝันดีนะ”จบประโยคสนทนาสาวตัวเล็กก็เดินเข้าห้องไป

    “อ้าว สองคนนั้นไปไหนละ”เอมเข้ามาในห้องก็ถามถึงสองสาวจากต่างแดน

    “นอนกันหมดแล้ว”สาวร่างสูงตอบยิ้มๆ

    “เป็นไรของมึงเนี่ย นั่งยิ้มคนเดียวอยู่ได้”มองอยากกับว่าเพื่อนรักเป็นตัวประหลาด

    “เรื่องของกู ว่าแต่ เอามาม่ามาทำไมสองห่อวะ”พูดพลางชี้ไปที่มือของเพื่อนสาวที่ถือบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปไว้สองห่อ

    “อย่าบอกนะว่าเอามาเผื่อน้องหมีของมึงอ่ะ”สาวร่างสูงพูดต่อ

    “เรื่องของกูน่า แล้วยัยนั่นเป็นน้องหมีของกูตอนไหนวะ”สาวหน้าคมพูดแก้เขิน

    “กูก็พูดไปงั้นแหละ เออ กูไปนอนก่อนละกัน ฝากปิดทีวีด้วย”พูดจบสองขาเรียวก็พาร่างสูงเข้าห้องนอนอีกห้องไป

    .

    .

    .

    .

    ขณะนี้เวลา00.00น.

    ท้องฟ้ายามนี้มีแต่ความมืด ทุกอย่างเงียบสงบจนได้ยินแม้แต่เสียงหายใจเข้าออกของตนเอง สาวหน้าคมยืนรับลมยามค่ำคืนอยู่ตรงที่ระเบียงเพียงคนเดียวสมองก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยแต่เพราะบรรยากาศแบบนี้ทำให้สาวหน้าคมสามารถทบทวนอะไรได้หลายอย่างรวมถึง...ความรู้สึกของตัวเองด้วย...

    “นี่ ทำไมยังไม่นอนเหรอ”เสียงแหบห้าวเกินหญิงดังมาจากด้านหลังทำให้สาวหน้าคมต้องหลุดจากความคิดของตนแล้วหันกลับไปมองเจ้าของเสียง

    “อื้อ เธอก็นอนไม่หลับเหรอ”สาวหน้าคมถามกลับ

    “ไม่ใช่นอนไม่หลับ แค่รู้สึกเหนียวตัวอ่ะ เลยจะมาอาบน้ำหน่อย”พูดพลางยิ้มกว้างให้อีกคน

    “อ๋อ”จบคำพูดของสาวหน้าคมความเงียบก็เข้าปกคลุมบรรยากาศละแวกนั้นทันที ความเงียบที่ค่อนข้างอึดอัดมันก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ

    “เอ่อ ทีหลังเรียกชื่อเราเฉยๆก็ได้ ไม่ต้องเรียกว่าเธอหรอก มันดูห่างเหิน”แล้วก็เป็นสาวหมวยที่ทำลายความเงียบลง

    “อื้อ แล้วน้ำหิวรึเปล่า ตั้งแต่ซ้อมเสร็จก็ยังไม่ได้กินอะไรเลยไม่ใช่เหรอ”สาวหน้าคมถามอีกคน

    “ก็นิดหน่อยอ่ะ”สาวหมวยตอบกลับ

    “โครก!!!”เสียงท้องเจ้ากรรมร้องประท้วงขึ้น

    “เอ่อ เราว่าไม่นิดแล้วมั้ง555 ไปอาบน้ำเหอะ เดี๋ยวเราหาอะไรให้กิน”คำพูดที่ดูแตกต่างจากตอนกลางวันทำให้สาวหมวยถึงกับใจเต้นไม่เป็นจังหวะ

    “อื้อ ก็ได้”พูดจบน้ำก็เดินเข้าห้องน้ำไป

    ในเวลาไม่นานร่างผิวขาวนวลก็เดินออกมาจากห้องน้ำ สาวหมวยเดินไปนั่งลงที่โซฟาตัวใหญ่เพื่อรออีกคนที่ยังอยู่ในครัว

    “อ้าว เสร็จแล้วเหรอ”ทันทีที่เห็นอีกคนนั่งอยู่ที่โซฟาก็เอ่ยถามขึ้น

    “ก็พึ่งเสร็จเมื่อกี้อ่ะ”พูดพลางขยับให้อีกคนนั่งบนโซฟาตัวเดียวกัน

    “อ่ะนี่ ไม่รู้จะอร่อยถูกปากเหมือนอาหารเกาหลีป่ะนะ”สาวหน้าคมวางถ้วยมาม่าลงบนโดตะก่อนจะเลื่อนไปไว้ที่หน้าสาวหมวย

    “งั้นเรากินเลยนะ”สาวหมวยพูดก่อนจะจัดการกับอาหารตรงหน้า

    “น้ำ”เสียงของคนข้างๆดังขึ้นสาวหมวยจึงต้องหยุดการกระทำของตยไว้ชั่วคราว

    “มีไรเหรอ”สาวหมวยเอียงคอถามอย่างสงสัย สาวหน้าคมไม่ได้ตอบอะไรแค่ยื่นมือไปหาอีกคน นิ้วเรียวค่อยๆเช็ดที่มุมปากของสาวหมวยอย่างแผ่วเบาก่อนที่เจ้าของมือจะดูดนิ้วของตัวเองเพื่อให้รอยเปื้อนหายไปจากนิ้ว การกระทำของสาวหน้าคมทำให้อีกคนถึงขั้นหน้าขึ้นสี

    “ขะ...ขอบคุณนะ”พยายามปรับเสียงให้ปกติที่สุด

    “อื้อ ทีหลังก็กินระวังๆหน่อยละกัน”พูดจบก็ลุกขึ้นไปหยิบน้ำมาให้สาวหมวยที่กินต่อ

    “น้ำไปอยู่เกาหลีนานรึยัง”สาวหน้าคมถามเมื่อเห็นว่าความเงียบเริ่มปกคลุกอีกแล้ว “ก็ตั้งแต่7ขวบได้แหละ”สาวหมวยตอบก่อนจะหยิบน้ำขึ้นมาดื่ม

    “งั้นแสดงว่าพูดเกาหลีได้คล่องเลยดิ”เอมทำตาโตเหมือนเด็กๆเมื่อได้ยินคำตอบก่อนจะถามออกไปอีกครั้ง “ก็ประมาณนั้นมั้ง แต่ก็ไม่ถึงกับเก่งอะไรมากมายหรอก”พูดพลางยกมือขึ้นเสยผมที่ลงมาปิดหน้า “ว่าแต่ เอมรู้จักโซชิป่ะ”สาวหมวยถามกลับ”รู้จักดิ ดังแถมเก่งกันซะขนาดนั้น ”พูดพลางท่าเพ้อฝันถึงสาวๆทั้งแปด “เห้ยจริงดิ เราก็ชอบเหมือนกัน เราเมนแทยอน / เห้ยจริงดิ เราเมนฟานี่อ่ะ”สองสาวเผลอจับมือกันโดยไม่ได้ตั้งใจแต่เหมือนว่าทั้งสองคนจะยังไม่รู้ตัว หรือไม่ก็ต่างคนต่างรู้แต่ไม่มีใครอยากปล่อยมือ

    เวลาผ่านไปเนิ่นนานแต่สองสาวก็ยังไม่เข้านอน ยังนั่งคุยกันเรื่องต่างๆมากมาย บทสนทนาของทั้งคู่ดูมีความสุขมาก มากจนลืมไปว่าตอนกลางวันยังกัดกันอยู่เลย...

     .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .

    Hiทุกคน ไรท์แอบมาปล่อยระเบิดลูกเล็กๆไว้ก่อนนะครัช ช่วงนี้ไรท์ยุ่งๆ ขอโทษที่มาอัพช้านะจ้าาา

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×