คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่5
หลังจากสิ้นเสียงสัญาณจากจั่นสองร่างบางก็แหย่อีกฝ่ายลองเชิงกันอย่างไม่มีใครยอมใครเพื่อให้ได้รู้จุดอ่อนของอีกฝ่าย ทันทีที่มองเห็นช่องว่าสาวร่างสูงก็เตะเข้าที่เกราะด้านข้างของอีกฝ่ายทันทีแต่ว่าแรงที่ใช้เตะนั้นเหมือนจะแค่เอาเท้าไปแตะเกราะเบาๆ
“ทำไมไอ้หงมันเตะอ่อนโยนแบบนั้นวะ”ปูนหันมาถามแม็คเนื่องจากเห็นถึงความผิดปกติของสาวดุอย่างหงหยก
“เออ นั่นดิ กูเห็นเวลาแม่งลงคู่กับเรานะอัดเต็มตีน ตับไตใส้พุงกูนี่ไหลไปอยู่ข้างเดียวกันหมดเลย แล้วทำไมลงคู่กับเนสแล้วเล่นเบาจังวะ”แม็คเห็นด้วยกับความคิดของปูน
“หง เล่นหัวเลยเว้ย!!!”คิวที่นั่งเงียบอยู่นานตะโกนขึ้นมาเพื่อบอกให้หงหยกเห็นถึงช่องว่างขนาดใหญ่ของสาวตัวเล็ก
หงหยกยกขาขึ้นไม่สูงมากเพื่อจะได้เตะหัวของคนตัวเล็กแต่สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นเมื่อคนตัวเล็กยกขาอีกข้างขึ้นมากันไว้จนขาของทั้งคู่เป็นรูปตัวXก่อนที่คนตัวเล็กจะกดขาของอีกคนลงอย่างง่ายดายแล้วใช้ขาอีกข้างยกขึ้นทำท่าสวิงคิก(จระเข้ฟาดหาง)เตะเข้าที่หน้าของสาวร่างสูงอย่างเต็มแรง
ฟึ้บ!!!
หน้าของสาวร่างสูงสะบัดตามแรงที่กระทบหน้าจนเฮดการ์ดหลุดและตกลงสู่พื้น ของเหลวสีแดงเริ่มซึมที่มุมปากและจมูกของหงหยกแล้วค่อยๆไหลออกมา ทำเอาทุกคนแทบนั่งกันไม่ติดเลยทีเดียว รวมทั้งเนสด้วย
“เหตุผลนี้แหละค่ะพี่พูมที่เนสไม่ค่อยจะลงแข่งเคียวรุกิ”น้ำพูดขึ้นมาเมื่อเห็นการกระทำของเพื่อนรัก
“เห้ยหง เนสขอโทษนะ เนสไม่ได้ตั้งใจอ่ะ มันคุมตัวเองไม่อยู่อ่ะ”เนสถอดเฮดการ์ดของตนออกก่อนจะเขาไปหาสาวร่างสูงที่ยืนอึ้งกับความรเวเมื่อกี้
“เนสเป็นคนแรกเลยนะเนี่ยที่เตะเข้าเต็มหน้าเราอ่ะ”สาวร่างสูงพูดพลางส่งยิ้มบางๆให้คนตัวเล็ก
“แข่งต่อมั้ยพี่”กรรมการจั่นถามรุ่นพี่ของเธอ
“ไม่ล่ะ กูไปทำแผลดีกว่า พี่พูม หงยอมแพ้นะ”หงหยกบอกกับรุ่นน้องสาวก่อนจะหันไปพูดกับโค้ชหน้าตี๋แล้วเดินไปยังห้องพยาบาลที่อยู่ถัดไปอีกสองห้อง สาวตัวเล็กมองตามหลังสาวร่างสูงที่เดินจากไปตาละห้อย
“ตามไปดิพี่ ไปช่วยพี่หงทำแผลเลย”จั่นกระซิบข้างหูรุ่นพี่ตัวเล็กแล้วยิ้มกว้างให้อย่างจริงใจ
โดยสาวตัวเล็กก็เดินตามร่างสูงไปอย่างว่าง่ายตามที่รุ่นน้องบอก
.
.
.
ณ ห้องพยาบาล
ร่างสูงเอื้อมมือไปด้านหลังเพื่อจะดึงเชือกที่มัดเกราะออกจะได้ทำแผลได้ง่ายขึ้นพลางนึกถึงเหตุการที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ มันเกิดขึ้นเร็วมากจนเธอเองก็มองไม่ทัน รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่เฮดการ์ดหลุดออกไปแล้ว
“ให้เนสช่วยมั้ย”เสียงใสทักขึ้นทำให้คนที่กำลังหันอยู่ต้องหันกลับไปมองผู้มาใหม่
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวหงทำเองดีกว่า”พูดจบก็ส่งยิ้มหวานให้คนตัวเล็กที่ยืนทำท่าสำนึกผิดอยู่ที่ประตู
“แต่เนสเป็นคนทำให้หงเลือดออกนะ ให้เนสทำแผลให้เหอะ”คนตัวเล็กยังดื้อไม่เลิกเดินเข้าไปแย่งกล่องปฐมพยาบาลมาจากคนสูงกว่า
“แต่ว่า.../ไม่มีแต่ อย่าดื้อดิ อยากโดนเหมือนเมื่อกี้เหรอหง”สาวร่างสูงพูดไม่ทันจะจบคนตัวเล็กแทรกขึ้นมา ทำให้คนสูงกว่าต้องนั่งนิ่งๆให้อีกคนทำแผลให้แต่โดยดี
.
.
.
ณ ในห้องซ้อม
สองสาวกำลังบุกกันอย่างไม่มีใครยอมใคร แต้มของทั้งคู่ผลัดกันเด้งขึ้นเรื่อยๆ เหงื่อเริ่มออกมาเรื่อยจนตอนนี้สถาพของสองสาวไม่ต่างจากพึ่งอาบน้ำเสร็จ
“พี่หมวย พี่ว่าใครจะร่วงก่อนกันวะ”เวย์ถามพี่สาวคนสวยที่นั่งลุ้นกับการปะทะกันของคู่นี้
“ดูไม่ออกเลยว่ะ แรงไม่ตกกันเลยซักนิด”หมวยลี่ตอบโดยที่ตายังจ้องอยู่กับสองสาวที่อยู่กลางวงล้อม
“หนูว่านะ งานนี้อีกยาว พี่พูมสั่งหยุดเหอะ”สาวผิวสีน้ำผึ้งอีกคนของยิมหันไปบอกกับโค้ชหน้าตี๋ที่นั่งวิเคราะห์สถาการณ์อยู่
“หยุด!!!”สิ้นเสียงของโค้ชหนุ่ม จั่นก็เข้าไปห้ามการแข่งขันของทั้งคู่ทันที
“ทุกคน กลับหอได้”พี่พูมพูดต่อก่อนที่จะลุกขึ้นเดินยิ้มออกไปจากห้องซ้อมอย่างสบายใจ
“เฮียแกเป็นไรวะพี่เมย์”ปอนด์ถามโค้ชอีกคนที่นั่งดูการแข่งขันเมื่อกี้อยู่ด้วย
“นางได้อะไรที่นางต้องการแล้วไงล่ะ”พี่เมย์พูดจบก็เดินออกจากห้องซ้อมไปอีกคน ปล่อยให้ปอนด์ยืนงงอยู่คนเดียว
.
.
.
ในเวลาไม่กี่นาที นักกีฬาทุกคนก็ลงมาที่ลานจอดรถของยิมที่มีเหล่ามอเตอร์ไซค์ราคาแพงจอดเรียงรายอยู่เป็นแถว
“เดี๋ยวพวกกูจะไปหาไรกินกันอ่ะ พวกมึงจะไปป่าว”ปูนถามเอมกับหง
“กูไม่ว่ะ ไอ้เอม มึงอ่ะ”หงหยกหันมาถามเพื่อนรักที่ยืนพิงมอเตอร์ไซค์คันหรู
“กูว่าจะไปขับรถเล่นหน่อยอ่ะ”เอมตอบ
“เออ งั้นแยกกันเลยละกัน ว่าแต่พวกมึงอ่ะต้องพาน้ำกับเนสไปด้วยใช่ป่ะเนี่ย”ปูนถามต่อ
“เออดิ เห้ย แล้วตอนนี้สองคนนั้นอยู่ไหนวะ”หงหยกเบิกตากว้างเมื่อพึ่งสังเกตว่าสองสาวหายไป
“หาสิครับมึง ถามกูแล้วกูจะรู้มั้ยล่ะ”ปูนพูดจบก็ขึ้นมอเตอร์ไซค์คันหรูแล้วขับออกไปโดยมีเวย์นั่งซ้อนท้ายอยู่
“เอม กูไปก่อนนะ ไปหาเนสก่อน”พูดจบก็สตาร์ทมอเตอร์ไซค์คู่ใจก่อนจะขับออกไปตามหาคนตัวเล็ก
สาวหน้าคมยืนนิ่งได้ซักพักก็ขึ้นไปนั่งบนมอเตอร์ไซค์ของตัวเองแล้วขับออกไปหน้ายิมเพื่อตามหาสาวหน้าหมวยที่ไม่รู้ตอนนี้เดินไปจนจะถึงหอรึยัง
สาวหน้าคมเลี้ยวออกมาจากยิมก็เจอกับเป้าหมายที่กำลังหาอยู่ แถมเดินอยู่คนเดียวซะด้วย
ปี้นๆ!!!!
เสียงแตรรถเรียกความสนใจทำให้คนข้างหน้าหันมามองก่อนที่เจ้าของรถจะถอดหมวกกันน็อคออกทำให้สาวหมวยหายสงสัย
“กลับหอถูกเหรอ”คำถามเรียบๆถูกถามขึ้น
“ก็กลับไม่ถูกหรอก แต่ไม่มีใครไปส่งก็ต้องหาทางกลับเอง”คำตอบกวนจุดยืนนิดหน่อยดังออกมาจากริมฝีปากจิ้มลิ้ม
“กล้าไปกับเราป่ะล่ะ”สาวหน้าคมพูดพลางยักคิ้วให้คนตรงหน้า
“อยากให้ซ้อนก็บอกเหอะ”พูดจบก็เดินไปนั่งซ้อนท้ายทันที
มอเตอร์ไซค์คันสวยถูกบังคับไปบนถนนเรื่อยๆด้วยเจ้าของรถคนสวยและสก๊อยสาวที่ส่งตรงจากเกาหลี
“จะพาไปไหนเนี่ย”สาวหมวยถามขึ้นด้วยความสงสัย
“ไม่พาไปฆ่าหรอก นั่งนิ่งๆเหอะ”คำตอบกวนประสาทถูกส่งมาจากคนขับ
“กวนตีน”สาวหมวยยื่นหน้าไปข้างๆหูคนขับ
“ไม่เท่าเธอหรอก”สาวหน้าคมสวนกลับก่อนจะเพิ่มความเร็วรถอีกจนคนซ้อนเกือบหงายหลัง
“นี่!!! ขับให้มันดีๆหน่อยสิ ชั้นจะร่วงแล้วนะเว้ย.../หมับ!!! แค่นี้ก็ไม่ร่วงละ บ่นเป็นยัยแก่ไปได้”สาวหมวยพูดไม่ทันขาดคำมือข้างหนึ่งของคนข้างหน้าก็เอื้อมมาดึงมึงเธอให้ไปสัมผัสกับเอวบาง
“เกาะแน่นๆด้วยล่ะ”พูดจบก็เพิ่มความเร็วขึ้นอีกเพื่อจะได้ถึงที่หมายเร็วขึ้น
เพียงไม่นานรถคันหรูก็จอดนิ่งที่สวนสาธารณแห่งหนึ่ง ตอนนี้ดึกมากแล้วเป็นเวลาที่ที่แห่งนั้นจะมีคนอยู่น้อย สาวหน้าคมเดินนำอีกคนมาที่สะพานริมแม่น้ำ ลมพัดเข้าหน้าสองร่างบางอย่างแผ่วเบาทำให้สาวหน้าคมรู้สึกสบายใจขึ้นมาก
“นึกไงถึงมาที่นี่ล่ะ”สาวหมวยถามเมื่อเห็นอีกคนยืนเหม่อมองไปด้านหน้าอย่างเดียว
“ก็ไม่รู้ดิ เวลามาที่นี่แล้วชั้นรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูกอ่ะ มันเหมือนได้ผ่อนคลายด้วยมั้ง...วิวสวยดีใช่ป่ะล่ะ”อธิบายจบก็หันมาถามคนข้างๆที่ยืนมองไปด้านหน้าเหมือนกัน
“อือ สวยดิ”สาวหมวยตอบกลับมาสั้นๆ
“ที่เกาหลีมีแบบนี้ป่ะ”สาวหน้าคมถามต่อ
“ก็มีนะ แต่ชั้นไม่ค่อยได้ไปหรอก กว่าจะซ้อมเสร็จก็โคตรดึกอ่ะ เลยต้องรีบกลับบ้านไปนอน ไม่มีเวลาแบบนี้หรอก”พูดพลางยกมือขึ้นท้าวคางของตน
“งั้นเดี๋ยวทีหลังชั้นจะพามาที่นี่บ่อยๆเลย เคป่าว”สาวหน้าคมหันมามองคนข้างๆพร้อมส่งยิ้มหวานให้
“เห้ยจริงดิ”สาวหมวยทำตาลุกวาวเหมือนเด็กกำลังจะได้ของเล่น
“จะโกหกทำไมล่ะ”สาวหน้าคมบอกพลางยกมือขึ้นเสยผมที่โดนลมพัดจนปิดหน้าตัวเอง
“สัญญาก่อน”นิ้วก้อยของสาวหมวยถูกยื่นไปหาอีกคน
“ไรเนี่ย”สาวหน้าคมมองอย่างงงๆ
“ก็สัญญาก่อนไงว่าจะพามาอีกจริงๆอ่ะ”สาวหน้าหมวยกระทืบเท้าไปมาอย่างเอาแต่ใจ
“เออๆ สัญญา”พูดจบก็ยกนิ้วก้อยขึ้นมาเกี่ยวเผื่อว่าเด็กเอาแต่ใจจะยอมเงียบ
“เห็นดำๆแบบนี้เธอก็ใจดีเหมือนกันนะเนี่ย”สาวหมวยพูดพลางยิ้มให้จนตาปิด
“ถึงตัวเราจะดำ แต่การกระทำเราสีชมพูเว้ย แต่จะทำเวลาอยู่กับแฟนเท่านั้นแหละ”สาวหน้าคมพูดอวดสรรพคุณของตัวเอง
“ไม่เชื่ออ่ะ”สาวหน้าหมวยบอก ก็จะให้เชื่อได้ไงล่ะ คนที่เธอคุยอยู่ด้วยตรงนี้ออกจะกวนจุดยืนซะขนาดนั้นจะมีมุมมุ้งมิ้งได้ไงกัน
“ก็ลองมาเป็นดูมั้ยล่ะ จะได้รู้ว่าจริงหรือไม่จริง”พูดพลางยื่นหน้าไปใกล้สาวหน้าหมวยจนจมูกเกือบชนกัน
“อ่ะ...เอ่อ ถอยออกไปซักนิดดีป่ะล่ะ ยื่นหน้ามาใกล้ซะขนาดนี้จะแย่งอากาศชั้นหายใจเหรอ”สาวหมวยค่อยๆผลักอีกคนให้ออกห่างจากตัวเอง
“งั้นกลับกันเหอะ ดึกแล้ว”พูดจบเจ้าของใบหน้าคมก็เดินกลับไปยังที่มอเตอร์ไซค์คันหรูจอดอยู่
.
.
.
.
.
ณ หอพักนักกีฬา
“เนส หิวมั้ย”สาวร่างสูงถามคนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวเดียวกัน แต่คนละมุม
“นิดหน่อยอ่ะ”สาวตัวเล็กตบก่อนจะนั่งดูทีวีต่อ
“งั้นเดี๋ยวเรามานะ ไปค้นของข้างห้องแป้ป”พูดจบก็ลุกไปยังห้องข้างๆที่มีรุ่นน้องกับเพื่อนตัวแสบอาศัยอยู่
‘ทำไมสองคนนั้นไม่มาซักทีวะ อยู่กับหงสองคนแล้วมันใจเต้นแปลกๆนะเว้ย’สาวร่างเล็กคิดในใจ
ความคิดเห็น