คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่2
“พี่พูมพาสองคนนั้นมาแล้วเหรอ....เห้ย!!!เธอ!!!”เอมพูดพลางหันหน้าไปมองสองสาวที่พูมพามาแต่ก็ต้องตกใจเมื่อพบกับ....
“อ้าว สองคนนี้รู้จักกันเหรอ”พี่พูมถามเมื่อเห็นสาวหน้าคมร้องทักอย่างตกใจ
“เอ่อ...แค่เคยเจอกันน่ะค่ะ ยังไม่ถึงกับรู้จักหรอกใช่มั้ยคะ คุณ...ดำ”น้ำตอบพี่พูมก่อนที่จะหันมาพูดกับสาวผิวสีน้ำผึ้งตรงหน้า
“5555 คุณดำ กูขำ”กลุ่มนักกีฬาที่นั่งอยู่ต่างก็หัวเราะชอบใจกับคำพูดของสาวหมวย
“หยุด!!!!”สิ้นคำพูดของสาวหน้าคมทุกคนก็อยู่ในสถานะสงบปากสงบคำ
“ชั้นชื่อเอมค่ะ ไม่ได้ชื่อดำ”เอมตอบพลางยิ้มให้อย่างเป็นมิตร(เหรอ?)
“ชั้นน้ำค่ะ เป็นนักกีฬาจากเกาหลี ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ”สาวหมวยยื่นมือไปด้านหน้าเพื่อจะจับกับมือของอีกคน แต่สาวหน้าคมก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นและยังเมินรอยยิ้มของสาวหมวยอีกด้วย
“เห้ยเอม ยื่นมือไปจับดิวะ”หงหยกกระซิบบอกเพื่อนสาว เอมถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนที่จะเอื้อมมือไปด้านหน้าเหมือนที่อีกคนทำแต่ว่า...
“อุ้ย ผมปิดหน้า”พูดจบสาวหมวยก็ยกมือขึ้นเสยผมทำให้คนที่ยื่นมือมาทีหลังต้องยื่นมือเก้อ
‘ไอ้นี่...กวนตีนชิบ’สาวหน้าคมนึกในใจ
ตอนนี้บรรยากาศทุกอย่างเริ่มมาคุ สองสาวยืนจ้องหน้ากันอยู่นานสองนาน คนนึงก็มองแล้วยิ้มให้ด้วยรอยยิ้มที่กวนบาทา อีกคนก็หน้านิ่งเหมือนอยากจะอัดคนตรงหน้าให้แหลก
“เอ่อ...ส่วนชั้นชื่อเนสนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณเอมกับคุณ...”เนสพูดขึ้นเพื่อทำลายบรรยากาศมาคุตรงหน้าก่อนจะหันไปมองสาวผิวขาวหน้าตาน่ารักที่ยืนอยู่ข้างๆเอม
“หงค่ะ หงหยกค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณเนส”หงหยกยิ้มให้คนตัวเล็กอย่างเป็นมิตร
“เอ่อ...เอม หง เดี๋ยวมึงสองคนพาน้องน้ำกับน้องเนสไปที่หอพักนักกีฬาด้วยนะ”พี่พูมพูดขึ้นมากลางอากาศโดยไม่สนว่าจะมีใครมองแรงใส่รึเปล่า
“ได้ดิพี่แล้วจะให้พาไปห้องไหนอ่ะ”หงถามพี่พูมกลับ
“ห้องพวกมึงอ่ะ”พี่พูมตอบ
“ห้ะ!!!”ทั้งสี่สาวร้องขึ้นพร้อมกัน
“แต่ว่าห้องพวกหนูมันมีแค่สองห้องนะพี่ จะเอาห้องที่ไหนให้เค้านอน”เอมประท้วงขึ้น
“มึงก็ยุบไปนอนห้องเดียวกันดิวะแล้วให้น้องน้ำกับน้องเนสนอนอีกห้องนึง มีสมองไว้กั้นไหล่รึไงล่ะโว้ะ!!!”พี่พูมตอบ
“เออ แล้วพวกมึงวันนี้เป็นไกด์ให้น้ำกับเนสนะ พอเอาของไปไว้ที่หอเสร็จก็มาพาเค้าทัวร์ยิมด้วย มึงโอเคช้ะ”พี่พูมพูดต่อ
“ค่ะ”หงตอบพลางมองไปด้านคนผิวสีน้ำผึ้งที่ตอนนี้ดูเหมือนจะอารมณ์ไม่ดีเท่าไหร่
“ส่วนพวกมึง ไปซ้อมได้แล้วไป!!!”พี่พูมหันไปไล่นักกีฬาทุกคนให้กลับไปซ้อมเมื่อบรรยากาศมาคุโดนทำลายลง
“งั้นเราไปกันเถอะ”หงหยกพูดจบก็เดินนำทุกคนไปที่ประตูโดยมีเนสตามไปคนเดียว?
“เห้ย จะจ้องกันจนท้องเลยรึไง ไปได้แล้ว!!!”หงหยกตะโกนบอกสองสาววที่เหมือนจะหลุดไปอยู่ในโลกที่มีแต่เธอสองคน
เอมสะดุ้งกับเสียงเรียกของเพื่อนสนิทก่อนที่จะเดินตามหงหยกไปโดยมีสาวหมวยเดินตามหลัง
“มึงว่าบรรยากาศเมื่อกี้มันน่ากลัวแปลกๆป่ะวะ”พี่พูมเปลี่ยนบทจากโค้ชแสนนิ่งมานั่งเม้ามอยกับเหล่านักกีฬาที่ซ้อม แต่เหมือนไม่ได้ซ้อม
“พี่พึ่งรู้เหรอ พวกผมนี่นั่งแข็งกันเป็นแถว”คิวบอกโค้ชหน้าตี๋
“โห่พี่ จั่นยังไม่เคยเห็นพี่เอมจ้องใครแบบนั้นเลยอ่ะ จ้องหยั่งกะจะกิน”น้องเล็กของยิมพูดแทรกขึ้นมา
“เออใช่พี่ ผมเห็นด้วยกับไอ้จั่นนะ”ปอนด์พูดเสริม
“แหม่ปอนด์ แกนี่เอะอะอะไรก็จั่นนะเนี่ยช่วงนี้อ่ะ”หมวยลี่พูดแซวน้องเล็กของยิมทั้งสองคน ทำเอาคนโดนแซวหน้าแดงกันเป็นแถบ
“งั้นกูว่ามันต้องมีsometing”เมย์ที่นั่งเงียบมานานพูดขึ้น
“หมายถึงคู่ไหนอ่ะพี่เมย์”เวย์ถาม
“ทุกคู่แหละ หึๆ”เมย์ตอบพลางยิ้มอย่างชั่วร้าย
“ไปๆ ซ้อมได้ละ เดี๋ยวแม่งกลับมามันจะรู้หมดว่าเราแอบนินทา”พี่พูมต้อนเหล่านักกีฬาให้ไปซ้อมตามเดิม
.
.
.
.
ณ ที่ลานจอดรถของยิมเทควันโด
“เอม มึงจะขับเองมั้ย หรือให้กูขับ”หงหยกถามคนที่เงียบมานานตั้งแต่ออกมาจากยิม
“กูขับเองก็ได้ ว่าแต่...อีพี่พูมมันให้กุญแจรถมาป่ะวะ”เอมถามกลับเมื่อเหมือนจะนึกขึ้นได้ว่าพี่พูมยังไม่ได้ให้กุญแจรถ
“ที่กูไม่มีนะ”หงหยกตอบพลางตบขากางเกงทั้งสองข้างเผื่อว่ามันจะอยู่ข้างใน
“ที่กูก็ไม่มี...นางลืมให้มาแน่เลย ถ้าไม่ติดกับเป็นโค้ชนี่กูตบดริฟละนะ งั้นเดี๋ยวกูมา”พูดจบเอมก็วิ่งเข้ายิมไปอีกครั้ง
“ยิมนี้นี่ดูครึกครื้นดีนะคะ”เนสพูดขึ้นหลังจากที่เอมเดินเข้าไปในยิมแล้ว
“ยิมเราก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ เวลาแบบนี้ก็จะชิวแต่พอใกล้จะแข่งมันจะเหมือนหน้ามือกับหลังมือเลยล่ะ”หงหยกอธิบายพลางส่งยิ้มหวานให้สาวตัวเล็ก ทำเอาคนตัวเล็กเขินจนหน้าขึ้นสีกันเลยทีเดียว
“แหมเนส เค้ายิ้มให้แค่นี้แกเขินจนหน้าแดงเลยเหรอวะ”น้ำอดที่จะแซวเพื่อนตัวเองไม่ได้
“เอ่อ คุณน้ำคะหงมีอะไรจะถามค่ะ”หงหยกรีบเปลี่ยนเรื่อง
“ว่ามาสิคะ”สาวหมวยบอก
“คุณน้ำคือคนที่ชนไอ้เอมตอนที่เราไปแข่งที่เกาหลีรึเปล่า”หงหยกถามเหราะเธอคุ้นหน้าของผู้หญิงคนนี้จริงๆ
“ใช่ค่ะ”น้ำตอบสั้นๆ
“ถึงว่าล่ะ ทำไมไอ้เอมมันมองเหมือนจะฆ่าแบบนั้น มันจำได้นี่เอง”หงหยกรู้เหตุผลที่สาวหน้าคมตีหน้านิ่งใส่ผู้ที่พึ่งเจอกันครั้งแรก
“แล้วตอนนั้นทำไมคุณถึงทำแบบนั้นล่ะคะ”หงหยกถามต่อ
“ชั้น...ก็แค่อยากรู้จักน่ะค่ะ”น้ำตอบพลางยิ้มให้จนตาปิด
‘ผู้หญิงคนนี้แม่งแปลก อยากทำความรู้จักด้วยวิธีนี้เนี่ยนะ’หงหยกคิดในใจ
“อ่ะ ไอ้เอมมาพอดีเลย”หงหยกชี้ไปที่สาวผิวสีน้ำผึ้งที่กำลังเดินออกมาจากยิม
“ไปกันเหอะ”เอมพูดจบก็เดินนำทุกคนไปที่รถ
.
.
.
.
.
ณ บนรถ
“เอ่อ คุณน้ำกับคุณเนสแข่งประเภทไหนเหรอคะ”หลังจากที่บนรถปกคลุมด้วยความเงียบอยู่นานหงหยกผู้รู้สึกอึดอัดก็พูดขึ้น
“น้ำแข่งเคียวรุกิค่ะ ส่วนเนสแข่งพุมเซ่”สาวตัวเล็กตอบ
“เอ้อ แล้วก็เรียกชื่อพวกเราเฉยๆก็ได้ค่ะ ไม่ต้องใส่คุณไปด้วยหรอก มันดูแปลกๆ”เนสพูดต่อ
“โอเคค่ะ ว่าแต่เนสกับน้ำอายุเท่าไหร่เหรอ”หงหยกถาม
“17ค่ะ หงกับเอมล่ะ”เนสตอบแล้วถามกลับ
“รุ่นเดียวกันเลย แล้วเค้าได้บอกรึเปล่าว่าจะให้พวกเธอเข้าโรงเรียนไหน”หงหยกถามอย่างตื่นเต้น
“โค้ชของเราบอกว่าเดี๋ยววันจันทร์จะมีคนมารับแล้วพาไปที่โรงเรียนอ่ะ”เนสตอบ
(เรื่องนี้ไรท์ให้ตัวละครทุกตัวยังอยู่ในวัยมัธยมนะครัช)
“ขอให้ได้อยู่โรงเรียนเดียวกันนะ เวลาไปเรียนจะได้ไปพร้อมๆกันทั้งยิมเลยไง555”หงหยกพูดพลางหัวเราะชอบใจ ก็ในเมื่อทุกคนในยิมต่างก็เรียนที่เดียวกันหมดเลย แถมยังอยู่หอเดียวกันทั้งหมดอีกเวลาจะไปโรงเรียนทีนึงก็ต้องขนไปทั้งหมด
“โห นี่ในยิมยังอยู่ในระดับมัธยมเหมือนกันหมดเลยเหรอ”น้ำที่นั่งเงียบอยู่นานพูดขึ้น
“ใช่ จะมีก็แต่พี่พูมกับพี่เมย์เนี่ยแหละที่แก่สุด”หงหยกตอบ
“งั้นแสดงว่ายัยดำนี่ก็....”น้ำเว้นช่วงให้คนขับเถียงกลับ
“ใช่ ชั้นรุ่นเดียวกับเธอ ทำไมเหรอ”เอมสวนทันทีที่มีช่องว่าง
“ก็หน้าเธอมันนำอายุอ่ะ”เด็กหมีกวนประสาทสาวหน้าคมอีกครั้งด้วยคำพูดที่ดูยียวน
“หึ จ้ะ น่าเรามันนำอายุ ว่าแต่ เราคุ้นหน้าน้ำนะ เหมือนเคยเห็นในทีวีเลยอ่ะ”เอมพยายามนึก
“อ๋อนึกออกแล้ว หน้าเหมือนหมีนี่เอง หลินปิงอ่ะตัวที่อยู่ในตู้อ่ะ555”เอมพูดพลางหัวเราะอย่างสะใจ
“ไอ้ดำนี่!!!”สาวหมวยอารมณ์เสียไม่น้อยที่สาวหน้าคมกวนเธอกลับได้ขนาดนี้
“เอ่อ...แล้วในยิมใครอายุน้อยสุดเหรอ”เนสเปลี่ยนเรื่องเพื่อสยบการดวนฝีปากของสาวหน้าคมกับเด็กหน้าหมวย
“ไอ้จั่นกับไอ้ปอนด์อ่ะ”หงหยกตอบในใจก็นึกขอบคุณสาวตัวเล็กที่ห้ามได้ทันเวลาพอดีก่อนที่สงครามเย็นจะเกิดขึ้น
“คนไหนอ่ะ”เนสพยายามนึกหน้าของทั้งสองคนให้ออกแต่ทำยังไงก็จำไม่ได้ซักที
“เดี๋ยวหงค่อยแนะนำให้รู้จักละกัน”หงหยกบอกพลางหันไปยิ้มหวานให้สาวตัวเล็กที่นั่งอยู่เบาะหลัง รอยยิ้มแบบนั้นทำเอาคนตัวเล็กหน้าขึ้นสีกันเลยทีเดียว
‘เชี่ย ยิ้มแล้วโลกละลายเลยเว้ย’คนตัวเล็กคิดในใจแล้วส่งรอยยิ้มกลับไปทำให้ใครบางคนใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
‘อย่ายิ้มแบบนั้นสิตัวเล็ก หงใจสั่นจะแย่ละเนี่ย’หงหยกคิดในใจ
ตอนนี้บนรถคันหรูเหมือนแบ่งเป็นสองโลก ข้างนึงเป็นสีดำที่ดูน่ากลัวเกินกว่าจะเข้าใกล้ได้ เต็มไปด้วยบรรยากาศมาคุ ส่วนอีกฝั่งเป็นเหมือนโลกสีชมพูฟรุ้งฟริ้งที่ดูสดใสอย่างบอกไม่ถูก(เดี๋ยวๆอิไรท์ ทำไมแกลำเอียงงี้วะ:น้ำ , โถ่วว รท์ก็แค่พูดไปงั้นแหละ ไม่ได้ลำเอียงเลยจริงจรี๊งงงง:ไรท์)
เอี๊ยดดด!!!!
“เห้ย!!!”สาวหน้าคมเหยียบเบรกอย่างแรงจนคนในรถหัวทิ่มไปตามๆกัน
“เป็นไรวะเอม”หงหยกถามขึ้นเมื่อเพื่อนรักทำหน้าแปลกๆ
“มึงดูนั่นดิ”เอมพูดพลางชี้ไปข้างหน้า
“แม่ง ตามมาดักกันแบบนี้เลยเหรอวะ”หงหยกจ้องกลุ่มคนที่จอดรถขวางทางอยู่ด้านหน้า...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Hi ทุกคน ไรท์แวะมาปล่อยระเบิดกลางดึก555 เป็นระเบิดที่แลดูจะงงมากด้วย
ไรท์เป็นเด็กน่ารักไง จะพยายามมาอัพบ่อยๆนะครัช
ความคิดเห็น