just us

ลำดับตอนที่ #15 : ตอนที่13

“น้ำ”สาวหน้าคมเรียกชื่อคนที่ยืนหันหลังให้เธอตอนนี้

“ห้ะ”ตอบกลับมาสั้นๆเพราะกำลังใช้สมาธิวิเคราะห์อยู่ว่าจะใช้วิธีไหนชนะคู่ต่อสู้ดี ตอนี้ร่างกายเธอก็ไม่ได้สมบูรณ์ร้อยเปอร์เซ๊นซะด้วยสิ

“เจ็บขามั้ย”ถามพลางผูกเชือกหลังเกราะตัวสีน้ำเงินให้กับคนหน้าหมีที่ยืนหันหลังอยู่

“ก็มีปวดบ้างตอนเดินอ่ะ”พูดจบก็นั่งลงที่เก้าอี้ประจำตัวโค้ชเพื่อจะใส่อุปกรณที่เหลือ มือขาวบรรจงใส่เครื่องป้องกันที่หน้าแข้งซ้ายเรียบร้อยแล้วแต่ดูเหมือนว่าจะลำบากกับการใส่อุปกรณ์ชนิดเดียวกันที่ขาอีกข้างซะเหลือเกิน ท่าทางดูลำบากจนอีกคนทนไม่ไหวต้องคุกเข่าลงแล้วแย่งของในมือสาวหมวยมาไว้ในมือตัวเอง “เอมจะทำไรอ่ะ”สาวหมวยถามคนที่นั่งคุกเข่าอยู่บนพื้น

“ใส่ให้ไง ถ้าให้ใส่เองไม่รู้จะเสร็จรึเปล่า”เงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มกวนๆให้ก่อนจะก้มลงไปจับขาอีกคนขึ้นมา “ตะ...แต่ว่า/อย่าดื้อดิ บอกว่าเดี๋ยวใส่ให้”สาวหน้าคมแทรกขึ้นมากลางอากาศทำให้อีกคนต้องนั่งมองคนเอาแต่ใจที่กำลังบรรจงใส่สนับขาให้เธออย่างระมัดระวัง “เอาฟันยาง เฮดการ์ดแล้วก็ถุงมือมารึเปล่า”สาวหน้าคมถามก่อนจะเปลี่ยนท่านั่งให้สบายตัวขึ้น “อื้อ อยู่ในกระเป๋าอ่ะเมื่อกี้ลืมหยิบออกมา”น้ำกำลังจะลุกขึ้นไปหยิบกระเป๋าที่ตั้งอยู่ไม่ห่างจากพวกเธอมากนักแต่ก็ไม่ทันไอ้คนเอาแต่ใจที่นั่งบนพื้นอยู่ดี

“แหม่ เก็บใส่กล่องซะเรียบร้อยเลยนะ”สาวหน้าคมพูดแซวเด็กหมีที่นั่งอยู่บนเก้าอี้หลังจากที่หยิบกล่องฟันยางออกมา

“ใครมันจะไปเหมือนเอมล่ะ คนอะไรเอาฟันยางใส่ถุง”โดนสวนกลับแบบนั้นทำให้คนหน้าสวยเขินกับความซกมกที่โดนจับได้ “ก็เราทำกล่องหายอ่ะเลยต้องใส่ถุง อีกอย่างนะ พกพาง่ายกว่าใส่กล่องเยอะเลย”น่านไง ยังจะแถไปอี้ก “ค่า เชื่อค่ะเชื่อ”พูดจบก็หยิบถุงมือที่ใช้ในการแข่งมาสวมที่มือทั้งสองข้าง

“น้องคะ”เสียงหวานไม่คุ้นหูทักขึ้นทำให้สองสาวที่คุยกันอยู่ต้องหันไปมอง

“มีอะไรรึเปล่าคะพี่”สาวหน้าคมลุกขึ้นยืนเต็มความสูงพลางส่งยิ้มเป็นมิตรไปให้แต่มันมีอำนาจเพียงพอที่จะทำให้กรรมการสาวใจเต้นแรง “พะ...พี่เอาถุงเท้ามาให้น่ะ แข่งรอบนี้เป็นแบบเกราะไฟฟ้านะอย่าลืมสิ”กรรมการสาวส่งถุงเท้าที่ใช้ในการแข่งไปให้สาวหน้าคม “อ๋อใช่ เอมลืมไปเลยอ่ะ ขอบคุณนะคะพี่”เอมยิ้มให้อีกครั้งพลางยื่นมือไปรับของที่กรรมการสาวส่งให้ “เอ่อน้องชื่ออะไรเหรอ เป็นโค้ชคนใหม่รึเปล่าทำไมพี่ไม่คุ้นหน้าเลย”มุขหลอกถามชื่อแบบนี้แหละใช้ได้ผลมาหลายคนแล้ว เดี๋ยวพอเอมบอกชื่อกรรมการสาวก็จะชวนคุยไปเรื่อยๆ จนสุดท้ายก็ขอไลน์ แล้วก็แชทกันทั้งวันทั้งคืน แต่กรรมการสาวหารู้ไม่ว่า มีรังสีบางอย่างแผ่ออกมาจากนักกีฬาผิวขาวหน้าหมวยที่ยืนมองแรงอยู่ด้านหลังคุณโค้ชจำเป็นคนนี้

“ชื่อเอมค่ะ”นี่ก็เฟรนลี่ตอบเค้าไปอี้ก “อ๋อน้องเอม ชื่อน่ารักดีนะ พี่ชื่อ.../เอม ใกล้จะได้เวลาแข่งแล้วนะเอาถุงเท้ามาให้เค้าได้แล้ว”น้ำเสียงเย็นดังข้นจากด้านหลังทำให้สาวหน้าคมต้องเบิกตากว้าง ไม่ใช่ตกใจกับไอ้เสียงเย็นๆนั่นหรอก ที่ตกใจน่ะเพราะสรรพนามที่น้ำเรียกแทนตัวเองว่า “เค้า”ต่างหาก เจ้าตัวคงไม่รู้มั้งว่าทำให้หัวใจของคนที่พยายามลืมความรู้สึกใจเต้นแรงนี่ต้องกลับมารู้สึกอีกครั้ง ใบหน้าคมยิ้มให้กรรมการสาวที่ยืนหน้าเสียหนึ่งทีก่อนจะนั่งลงใส่ถุงเท้าให้สาวหน้าหมีที่นั่งรออยู่ “เห้ยเอม เดี๋ยวเค้าใส่เอง”สาวหมวยพยายามทำเป็นห้ามไม่ให้อีกคนทำ ทั้งที่ในใจรู้ว่าถึงห้ามไปก็ไม่มีประโยชน์แต่ก็อยากเห็นยัยกรรมการนั่นหน้าเสียนี่ก็เลยต้องทำ

“บอกแล้วไงว่าอย่าดื้อ เดี๋ยวทำให้เอง”คำพูดที่ออกมาจากปากอวบอิ่มนั่นทำให้กรรมการสาวถึงกับเงิบ น้ำเงยหน้ามองกรรมการสาวพลางส่งยิ้มกวนๆไปให้พร้อมสื่อเป็นนัยว่า ‘นี่คนเลี้ยงหมี อย่ามายุ่ง’ กรรมการสาวจำใจเดินคอตกกลับไป “ขอบคุณนะ”หลังจากที่เห็นว่าเอมจัดการกับอุปกรณ์ที่ขาเธอเรียบร้อยแล้วก็กล่าวขอบคุณไปตามมารยาท “น้ำ ทีหลังแทนตัวเองแบบนั้นอีกนะ”คนข้างล่างพูดออกมาพลางก้มหน้าที่กำลังขึ้นสีระเรื่อ “ได้ดิ แต่...เอมก็ต้องแทนตัวเองแบบนั้นเหมือนกันนะ”แล้วความเงียบก็เข้าปกคลุมจุดๆนั้นอีกครั้ง มันไม่ใช่บรยากาศมาคุหรอก แต่มันคือความเขินที่ทั้งสองคนสร้างมันขึ้นมาต่างหาก

“น้ำ ไปวอร์มอัพก่อนมั้ย เดี๋ยวเวลาแข่งจะได้เตะสะดวกๆ”เป็นเอมที่ทำลายความเงียบ

“อื้อ”พูดสั้นๆก่อนจะลุกจากเก้าอี้แล้วเดินไปหาที่โล่งเพื่อยืดเส้นที่ขาของตนให้มีความยืดหยุ่นเพิ่มขึ้น “เจ็บขารึเปล่า”เอมเดินมาถามด้วยความเป็นห่วง “ก็มีปวดๆบ้างอ่ะ แต่ก็ยังไหว”ส่งยิ้มจนตาปิดมาให้คนถาม ‘โคตรน่ารักเล้ยย’ ใบหน้าคมคายยกยิ้มตามไปด้วย ไม่ถึง5นาทีน้ำก็วอร์มอัพจนเสร็จ พอได้เวลาแข่งกรรมการก็เรียกนักกีฬาทั้งสองคนมายืนกลางสนาม น้ำจัดการใส่ฟันยางเสร็จเรียบร้อยก็ส่งยิ้มบางๆให้โค้ชจำเป็นก่อนจะหันหลังเดินไปยังกลางสนาม ซึ่งตอนนี้เพื่อนๆทุกคนต่างมาช่วยเชียร์น้ำอยู่บริเวณสนามที่น้ำแข่ง

ดวงตาของนักกีฬาอีกฝ่ายจ้องมาที่น้ำเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ คงยังไม่รู้สินะว่ากำลังจะได้เข้าโรงพยาบาลหลังจากแข่งเสร็จ

กรรมการสั่งให้นักกีฬาทั้งสองฝ่ายเคารพกันเองแล้วไปเคารพโค้ชของอีกฝ่ายหลังจากนั้นก็สั่งให้จับมือกัน นักกีฬาฝ่ายนั้นดึงน้ำเข้าไปกระซิบเพื่อข่มขวัญ “เด็กใหม่เหรอ ไม่เคยเห็นหน้าเลยอ่ะ เด็กใหม่มาแข่งกับพี่อ่ะระวังจะได้เข้าโรง’บาลนะจ้ะ”แต่คำพูดแบบนั้นไม่ได้ทำให้สาวหน้าหมีกลัวซักนิด กลับรู้สึกสมเพชด้วยซ้ำ

“ชินจัก!!!!”คำสั่งเริ่มดังลั่นสนาม นักกีฬาทั้งสองฝ่ายเริ่มเคลื่อนไหวเพื่อมองการเล่นและท่าทีของคู่ต่อสู้ ‘โถ แล้วก็ทำเป็นขู่กู เคลื่อนไหวช้ายิ่งหว่าเด็กสายขาวอีก’ น้ำแสยะยิ้มมุมปากอย่างผู้มีชัย สาวหมวยพุ่งเข้าไปกอดประชิดตัวคู่ต่อสู้โดยที่อีกฝ่ายม่สามารถหลบได้เพราะมองการเคลื่อนไหวน้ำไม่ออก ขาเรียวยกขึ้นก่อนจะตบลงอย่างแรงที่ศีรษะของคู่ต่อสู้คะแนนเด้งขึ้นสามแต้มในเวลาไม่ถึง5นาทีด้วยซ้ำ โค้ชจำเป็นยิ้มมุมปากให้กับโค้ชหนุ่มของอีกฝ่ายที่เอาแต่ทำหน้าอึ้ง

“ทำแต้มช้าไปสองนาทีนะน้ำ”เนสพูดขึ้นพลางยกยิ้มอย่างสะใจ โดยมีหงหยกและนักกีฬาในยิมนักอึ้งรับประทานเป็นแถวจนต้องหันมามองเธอที่ดูว่าจะไม่ตกใจอะไรเลย “นี่น้ำมันแค่วอร์มเองนะ”พูดพลางส่งยิ้มให้เหล่าคนที่นั่งอึ้งแดกเป็นแถว “แล้วตอนนั้นที่สู้กับพี่เอมล่ะครับ”ปอนด์ถาม “นั่นมันก็แค่การประเมินฝีมือเท่านั้น”พูดจบก็หันไปมองในสนามต่อ หลังจากนั้นไม่นานพี่พูมกับปูนก็เดินมายืนดูการแข่งด้วยเป็นนาทีเดียวกับที่สาวหมวยทำแต้มได้อีกหกแต้มด้วยการเตะหัวติดกันสองที พูมยืนมองด้วยความพอใจก่อนจะหันไปมองเวลา “เชี่ย ยังไม่ถึงสิบนาที ไอ้น้ำมันน้ำไปตั้งเก้าแต้มเลยเหรอวะ”พูมพูดกับเหล่าเด็กในยิมที่นั่งอยู่ตรงนั้นด้วยโดยมีจักจั่นและหมวยลี่อัดทุกท่วงท่าที่น้ำแสดงในสนามนั่นด้วยสมาร์ทโฟนเครื่องหรู

หมดยกแรกน้ำเดินกลับมาหาเอมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น สาวหน้าคมส่งขวดน้ำเย็นให้นักกีฬาคนเก่งของเธอ น้ำรับมันมาถือไว้ในมือพลางปลดสายรัดที่คางออกและดึงฟันยางใส่ลงในแก้วที่เอมเตรียมไว้จะได้ดื่มน้ำได้สะดวก “เป็นไงมั่ง”เอมถามขณะที่รับขวดน้ำมาจากนักกีฬาของตน

“นี่แค่วอร์ม”พูดพลางส่งยิ้มหวานมาให้โค้ชจำเป็น “เอม เค้าขอเตะยัยนี่ด้วยขาข้างที่เจ็บได้มั้ย เตะแต่ขาซ้ายเค้าไม่ถนัดเลย”(นี่ขนาดไม่ถนัดนะหมี) “ลองดูก็ได้แต่ถ้าเจ็บต้องหยุดนะ”ตอบกลับไปอย่างหนักใจ “เย้ เอมน่ารักที่สุดเลย”พูดจบก็หยิบฟันยางยัดเข้าปากแล้วกลับไปในสนามทันที

การแข่งขันดำเนินมาจนถึงท้ายยกที่สามน้ำลังเลว่าจะน็อคยัยนี่เลยดีรึเปล่าแต่ด้วยความหมั่นไส้ที่ดูถูกไว้ตั้งแต่แรกทำให้น้ำตัดสินใจในช่วงที่อีกฝ่ายขยับเข้ามาหวังจะเอาแต้มไปประดับสกอร์ฝั่งตัวเองบ้าง สาวหมวยม้วนตัวกลางอากาศแล้วกดเท้าลงมาที่ศีรษะของคู่แข่ง คนในสนามอึ้ง โค้ชอีกฝั่งอึ้ง เอมก็อึ้ง ทุกคอึ้งหมดยกเว้นเนส “น่าตกใจตรงไหน”เนสพูดออกมาเหมือนมันเป็นเรื่องปกติ (นักกีฬาที่นี่เค้าไม่ทำกันไงล่ะยะ!!!)

การแข่งขันจบลงด้วยสกอร์ 35-0

เรียกเสียงฮือฮาจากคนทั่วทั้งสนามได้เป็นอย่างดี

“ไม่ธรรมดาจริงๆด้วย...ต่อไปตาเธอนะสาธิดา”ผอ.พัดชาผู้ดูการแข่งขันอยู่ตลอดในมุมหนึ่งของสนามพูดออกมาอย่างสุขใจ
.
.
.
.
.
.

.

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Hi ทุกโคน นับวันตอนมันยิ่งสั้นเนอะว่ามั้ย ตอนหน้าคิวพี่เอมออกโรงแล้ว เชียร์นางด้วยน้าาา