just us

ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่10

"มีอะไรเหรอ เราเห็นเธอจ้องเราตังแต่เราเข้ามาในโรงเรียนแล้วอ่ะ"เสียงห้าวของน้ำถามขึ้นเมื่อรู้สึกได้ว่ามีคนอยู่ในห้องน้ำอีกสามคนนอกจากเธอ....

“เธอนี่ฉลาดเหมือนกันนะ รู้ด้วยว่ามีคนมองตั้งแต่เข้ามาน่ะ”น้ำเสียงที่ฟังดูกระแระกระแหนหน้าตบให้ตกส้วมดังมาจากห้องน้ำห้องข้างๆที่เธอเพิ่งเข้าเมื่อกี้

สาวหมวยเบิกตากว้างด้วยความตกใจกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า “ตกใจขนาดนี้แสดงว่าว่ารู้ฤทธิ์ของพวกชั้นแล้วสินะ”สาวคนเดิมพูดขึ้น

“เปล่า ชั้นไม่ได้ตกใจเรื่องนั้น”น้ำตอบด้วยใบหน้าเรียบเฉย “แล้วมันเรื่องไรล่ะยะ”สาวเจ้าเริ่มเท้าสะเอวด้วยความเหลืออดกับหน้าตาที่เรียบเฉยแต่กวนบาทาของคนตรงหน้า

“ก็แค่คิดว่าพวกเธอประสาทรึเปล่า เข้าไปอัดอยู่ในห้องน้ำห้องเล็กๆได้ไงตั้งสามคน บ้ารึเปล่า”คำตอบของสาวหมวยทำให้อีกสามคนหันมองหน้ากันพลางนึกในใจว่าตอนเข้าไปสอดแนมน่ะ ยัดเข้าไปยังไงวะ

“แล้วตกลงมีไรจะคุยเหรอ ถ้าไม่มีไรแล้วชั้นจะได้ไป”สาวหมวยพูดต่อด้วยใบหน้าที่ยังเรียบเฉยเช่นเดิม “เราแค่จะมาถามว่า เธอเป็นอะไรกับเอมเหรอ”คนถามเอียงคอถามอย่างหาเรื่อง

“ชั้นจะเป็นอะไรกันมันก็ไม่เกี่ยวกับพวกเธอนิ่ มีเรื่องจะถามแค่นี้ใช่มั้ย งั้นไปละ” น้ำหันหลังและกำลังจะเดินออกไปจากห้องน้ำเพราะรำคาญสามสาวประสาทรับประทานที่ยืนอยู่ด้านหลัง

“เดี๋ยวสิยะ!!!”มือเรียวของหนึ่งในสามสาวจิกเข้าที่หัวของน้ำแล้วกระชากกลับเข้ามาในห้องน้ำ ทำให้เจ้าของหัวถึงกับทำหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวด

“อย่าทำตัวเป็นหมาลอบกัดดิวะ”พูดจบน้ำก็จัดการยกมือขึ้นจับข้อมือที่จิกหัวของตัวเองอยู่แล้วบิดกลับหลัง ด้วยแรงที่เยอะกว่าทำให้หมาลอบกัดต้องปล่อยมือออกน้ำใช้โอกาสนั้นเตะอัดเข้าที่ข้างลำตัวของอีกคน ด้วยแรงเตะที่น้ำไม่ได้กำหนดไว้ทำให้แรงตอนนั้นเยอะพอสมควร หญิงสาวเคราะห์ร้ายที่โดนเตะอัดถึงกับทรุดตัวลงนั่งกับพื้นพลางร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด

“ไหน ใครอยากเห็นกูบ้าก็เข้ามาดิ!!!”สาวหมวยตะโกนลั่นห้องน้ำ ทำให้สองสาวที่เหลือหันมองกันด้วยความอึ้ง

“มึงทำงี้กับเพื่อนกูได้ไงวะ!!”หนึ่งในนั้นทำใจดีสู้เสือจะวิ่งเข้าไปตบใบหน้าขาว

“ตุ้บบบ”แต่ไม่ทันจะเข้าถึงตัวก็โดนเท้าของน้ำหยุดไว้ซะก่อนจนต้องลงไปนอนนิ่งอยู่บนพื้น จะไม่ให้นิ่งได้ไงอ่ะก็โดนเท้าอัดเข้าที่ยอดหน้าเต็มๆนี่หว่า

“เอาไง จะเข้ามามั้ย หรือว่าจะวิ่งออกไป ตอนนี้ยังมีโอกาสนะ”ถามด้วยเสียงเรียบๆแต่สายตาอันเย็นชานั้นทำเอาคนมองถึงขั้นต้องคุกเข่าลง น้ำตาแห่งความกลัวพรั่งพรูออกมาไม่หยุด

“ชะ...ชั้นขอโทษนะ ป...ปล่อย ฮึก ปล่อยชั้นไปเถอะนะ”สาวที่มีใบหน้าเย่อหยิ่งเมื่อกี้ตอนนี้กลายเป็นแค่คนขี้กลัวที่กำลังร้องขอชีวิตจากซาตานที่พวกตนเป็นคนเรียกออกมา

“ไปสิ”คำพูดของซาตานสาวทำนักเรียนสาวยังคงทำหน้างง

“บอกให้ไปไง!!!”ตะวาดอย่างสุดแรงเพื่อให้เด็กขี้กลัวรีบวิ่งิกไปก่อนที่เธอจะหมดความอดทน

“เห้ยน้ำมีไรวะ...เห้ย เกิดไรขึ้นเนี่ย”เนสเบิกตากว้างด้วยความตกใจที่เห็นนักเรียนหญิงสองคนนอนสลบอยู่บนพื้น

“มีคนปลุกซาตานว่ะ เลยจัดการนิดหน่อยไม่ตายหรอกแกไว้ใจชั้นได้”น้ำยิ้มบางๆก่อนจะแกะผมออกแล้วผูกใหม่อย่างชำนาน

“ไปเรียนเหอะ”พูดด้วยน้ำเสียงที่ดูไม่ทุกร้อนกับสิ่งที่เกิดขึ้น

“แล้วพวกนี้อ่ะ”เนสยังคงอึ้งกับสิ่งที่กองอยู่บนพื้น

“เดี๋ยวก็ตื่น ไปเหอะ”พูดจบก็ลากเพื่อนตัวเล็กออกไปจากห้องน้ำ

หลังจากเกิดเหตุการณ์นั้นขึ้นน้ำก็ไม่รู้สึกว่ามีคนมองอีกเลยจนถึงเวลาเลิกเรียน พวกนักกีฬาเดินกันเป็นกลุ่มใหญ่เพื่อไปยังรถที่จอดไว้

“เออนี่ พวกพี่ได้ยินข่าวรึเปล่า เค้าลือกันทั้งโรงเรียนเลยนะว่าพี่หนิงกับเพื่อนนางอ่ะนอนสลบอยู่ในห้องน้ำอ่ะ”จักจั่นเล่าด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น “หนิงไหนวะจั่น”ปูนถามขึ้น

“ก็หนิงที่เป็นแฟนคลับตัวแม่ของไอ้เอมไอ้หงไง ได้ข่าวว่าใครที่เข้าไปยุ่งกับไอ้เอมไอ้หงนะ โดนดีทุกคน แต่ถ้ามีคนไปเจอพวกนางโดนอัดแบบนั้นแสดงว่าคงไปหาเรื่องจนเจอของดีเข้าอ่ะ”หมวยลี่ตอบแทนจักจั่น “ดีแล้ว พวกแบบนั้นน่ะโดนซะบ้างจะได้รู้สึก”น้ำพูดพลางยิ้มแบดออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “น้ำ ยิ้มไรอ่ะ”เอมที่เดินอยู่ข้างๆสังเกตเห็นยิ้มแบดแบบหมีๆเลยถามขึ้น

“อ๋อ เปล่าๆ เอ่อแล้ววันนี้ต้องไปซ้อมเย็นรึเปล่า”น้ำรีบเปลี่ยนเรื่อง “ไม่ต้องอ่ะ พี่พูมบอกว่าวันนี้นางมีธุระ พี่เมย์ก็ด้วย”หงตอบ

“เออจั่น แล้วสองคนนั้นเป็นไงมั่งอ่ะ”แม็ควนกลับมาที่เรื่องเก่า “เห็นเค้าบอกันว่าพี่หนิงอ่ะมีรอยช้ำที่ข้างเอว รอยโคตรใหญ่อ่ะพี่ เค้าเลยมโนกันไปว่าเป็นฝีมือพวกเราว่ะ จั่นนี่งงเลย”จะไม่ให้เค้าพูดกันแบบนั้นได้ไงอ่ะก็พวกแกเป็นกลุ่มเดียวที่ถนัดเรื่องเท้าๆที่สุดนิ่

“ไม่ถึงตายหรอกน่า อย่าคิดมากๆ กลับหอกันเหอะ”น้ำพูดขึ้นมาทำให้ทุกคนมองเป็นตาเดียวแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

ณ หอพักนักกีฬา

“น้ำ ชั้นว่าเราต้องคุยกันหน่อยละ”เนสพูดขึ้นทันทีมาถึงห้องโดยไม่สนใจเลยว่าอีกสองชีวิตจะงงแค่ไหน

“เรื่องนั้นฝีมือแกใช่มั้ย”เนสถามอย่างรู้ทันทำให้เอมและหงต้องเดินไปนั่งหังที่โซฟาอย่างเงียบๆ

“ใช่”คำตอบสั้นๆแบบไม่ทุกร้อนแต่ทำให้สองสาวบนโซฟาหันมองหน้ากันได้

“แกบ้าป่ะเนี่ย ทำแบบนั้นแล้วถ้าเกิดพวกนั้นตายขึ้นมาทำไงวะ”เนสพูดด้วยน้ำเสียงกังวล เธอรู้แรงเตะของเพื่อนตัวเองดีว่ามันเยอะแค่ไหน ถ้าโครงสร้างร่างกายไม่ดีซี่โครงอาจหักก็ได้ใครจะไปรู้

“ไม่ถึงตายหรอกเนส คิดมากน่ะ”น้ำพูดพลางยกมือขึ้นวางบนหัวกลมๆของคนตัวเล็กกว่า

“แต่ชั้นเป็นห่วงแกอ่ะ ถ้าเกิดเรื่องมันร้ายแรงขึ้นมาแล้วแกต้องโดนส่งกลับเกาหลีชั้นจะอยู่ยังไงล่ะน้ำ”เนสพูดด้วยน้ำเสียงกังวลเป็นอย่างมาก

“โอ๋เอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะตัวเล็ก”พูดพลางดึงเพื่อนร่างเล็กเข้ามากอด

การกระทำของสองสาวสร้างความอึ้งรับประทานให้กับอากาศที่นั่งดูอยู่ตรงโซฟาตลอดการสนทนา

“พอๆเลิกกอดกันได้แล้ว ไปอาบเลยไป/เออนั่นดิดึกละเนี่ยพรุ่งนี้ก็ต้องไปโรงเรียนอีกรีบอาบน้ำแล้วไปนอนได้แล้ว”สุดท้ายก็ทนเห็นภาพนั้นไม่ไหว เอมและหงร่วมมือกันโวยวายแล้วกระโดดข้ามโซฟามาผ่ากลางคู่เพื่อนรักที่ยืนกอดกันกลม

“หึงรึไง”น้ำถามพลางยักคิ้วบางส่งไปอย่างกวนๆ

“เออ!!”สองเสียงประสานกันโดยไม่ได้นัดหมายก่อนจะเดินเข้าห้องไป

“เอม เข้าผิดห้องป่ะน่ะ”เนสร้องทักขึ้นเมื่อเห็นว่าสาวหน้าคมมาดเท่เดินดุ่มๆเข้าห้องของพวกเธอด้วยความลืมตัวก่อนจะเดินออกมาด้วยใบหน้าที่เหมือนจะแดงเล็กน้อย

.

.

.

“โห เด็กนั่นเก่งใช่ย่อยนะเนี่ย”สาวผมแดงใบหน้าดูอ่อนกว่าวัยพูดกับใครบางคนในสมาร์ทโฟนเครื่องหรูพลางยิ้มอย่างพอใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

(ใช่ค่ะท่าน เหมือนว่าเด็กสองคนนั้นร่างกายจะบอบช้ำไปหลายวันเลยค่ะ)ปลายสายพูดกลั้วหัวเราะ

“งั้นคุณตอบรับคำท้าของเหล่าผอ.พุงพลุ้ยนั่นได้เลยนะว่าเด็กเราพร้อมจะฟาดกับเด็กของพวกเค้าแล้ว”พูดพลางยกยิ้มมุมปากขึ้น

(ค่ะ ผอ.พัดชา)พูดจบซานิก็ตัดสายผอ.สาวสวยไป

PatCha:คุณพูมคะ ช่วยบอกเด็กๆด้วยนะคะว่าอาทิตย์หน้ามีแมชใหญ่รอพวกเค้าอยู่ ให้ฝึกร่างกายให้พร้อมด้วย

PoomS:เอ่อ แล้วจะให้บอกพวกพุมเซ่ด้วยรึเปล่าครับ

PatCha:บอกปเลยค่ะ แต่ชั้นขอให้ยุบทั้งสองชนิดมาแข่งแค่เคียวรุกิอย่างเดียว

PoomS:ครับ

.

.

.

ณ ไลน์กลุ่มเทควันโด

PoomS:พรุ่งนี้เริ่มซ้อมหนักนะเว้ย อาทิตย์หน้ามีแข่ง

Aim:ห้ะ เร็วจังวะพี่

Max:ม่ายยย ทำไมไม่ปรึกษากันก่อนล่ะครับโผม

Way:พุมเซ่รอดใช่ม้ะพี่ เย้ๆ

PoomS:ไม่เว้ย รอบนี้พวกแกแข่งด้วย แต่แข่งแบบเคียวรูกิเหมือนกันหมด

Domonoi:ชิบละ...
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Hi งานดึก งานสั้น งานงง เย้ๆ