coffee of love

ข้อมูลเบื้องต้น

ไรท์มาจากเรื่องเกิดมาคู่กันนะฮะ พอดีว่านึกเร่องสั้นได้เลยมาอัพ555

เนื้อเรื่อง

"ก็บอกแล้วไงว่าเราไม่ได้คิดอะไรกับเธอ ที่ผ่านมามันแค่เราสงสารเว้ย เลิกตามตื้อเราได้แล้ว"

"ไม่นะพอร์ช อย่าทิ้งเราไปนะ ม่ายยยย"ร่างบางตื่นจากความฝัน หลังจากที่เธอเลิกกับพอร์ชแฟนหนุ่มของเธอไปประมาณ2เดือน เธอก็ฝันถึงแต่วันที่พอร์ชบอกเลิกเธอมาตลอด เธอพยายามลบมันออกจากหัวแต่ก็ไม่สามารถทำได้เลย 
"บ้าเอ้ย ทำไมถึงไม่ยอมออกไปจากหัวชั้นซักทีวะเนี่ย"สาวสวยส่ายหัวไปมาซักพักก่อนจะลุกขึ้นคว้าผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ 
เพียงไม่กี่นาทีประตูห้องน้ำก็เปิดออกพร้อมกับสาวหน้าคมที่เดินออกมา วันนี้เธอแต่งตัวสบายๆแค่เสื้อยืดกับกางเกงยีนขาสั้นธรรมดาๆ
"แม่คะ เดี๋ยวเอมไปขับรถเล่นนะ"สาวสวยบอกกับแม่ของเธอ
"ขับรถดีๆนะลูก"ผู้เป็นแม่บอกด้วยความเป็นห่วง
"ค่ะ"เอมพยักหน้าพร้อมยิ้มให้ผู้เป็นแม่
ตั้งแต่เลิกกับผู้ชายเลวๆคนนั้นก็มีแต่ครอบครัวและเพื่อนๆนี่แหละที่คอยเป็นกำลังใจและอยู่กับเธอตลอด
.
.
.
.
เอมขับรถมาจอดที่ร้านกาแฟเล็กๆแห่งนึง เป็นร้านที่ตกแต่งได้น่ารักมาก เธอชักอยากจะเจอเจ้าของร้านซะแล้วสิ เพราะคนที่ตกแต่งร้านแบนี้ถ้าไม่เป็นสาวหวานก็คงจะเป็นผู้ชายที่อบอุ่นหน่อยละมั้ง
เอมเดินเข้ามานั่งที่มุมๆหนึ่ง ดูเป็นมุมที่สงบที่สุด ดูเหมือนร้านนี้จะเปิดได้ไม่นานเพราะสภาพร้านยังดูใหม่ เฟอร์นิเจอร์ทุกอย่างก็ใหม่ แถมตอนนี้ทั้งร้านเหมือนจะมีแค่เธอคนเดียวซะด้วยสิ
"รับอะไรดีฮะ"เสียงห้าวพูดขึ้นทำให้เอมที่กำลังชื่นชมร้านต้องหันมามอง
"เอาเป็น....เห้ย นี่น้องเป็นผู้หญิงเหรอ"สาวสวยถึงกับตกใจกับการแต่งตัวและน้ำเสียงของคนตรงหน้า รูปร่างหน้าตาที่น่ารักน่าหยิก ผิวขาวเนียนหน้าสัมผัส แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น สิ่งที่เธอตกใจคือการแต่งตัวที่แสนจะแมน และเสียงที่ห้าวจนเกือบจะเหมือนผู้ชายของคนตรงหน้า
"ตกใจไรพี่"สาวหมวยถาม
"ตกใจน้องอะแหละ"เอมตอบ
"ตกใจอะไรคะ หนูเป็นคนนะพี่ ไม่ใช่ผี"สาวหมวยนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามเอม
"เธอไม่ใช่คน แต่เธออ่ะเป็นหมี"เอมบอกคนหน้าหมีที่นั่งอยู่ตรงหน้า
"หนูออกจะสวยขนาดนี้ พี่บอกว่าหนูเป็นหมีได้ไงเนี่ย"คนหน้าหมวยทำท่างอน แม้จะไม่รู้จักกันแต่ทำไมเอมถึงรู้สึกว่าใจสั่นแปลกๆกับคนตรงหน้านักนะ ยิ่งเวลาทำท่างอนแบบนี้ยิ่งหน้ารักเข้าไปใหญ่
"นี่คือพี่ต้องง้อเธอเหรอ"เอมถาม
"ใช่ๆ"เด็กหมีพยักหน้า
"แล้วจะง้อได้ไง ขนาดชื่อเธอพี่ยังไม่รู้จักเลย"เอมทำหน้ากวนใส่คนตรงหน้า
"หนูชื่อน้ำ พี่อ่ะชื่อไร"สาวหมวยแนะนำตัว
"พี่ชื่อเอม"เอมตอบ
"งั้นตอนนี้เรารู้จักกันละนะ พี่เอมง้อน้ำได้ละ"น้ำฉีกยิ้มให้ลูกค้าคนสวยจนตาหยี
"อ่ะๆ ง้อก็ได้ๆ ดีกันนะค้าบเด็กหมี ไม่งอนนะๆ"เอมยกนิ้วก้อยกระดิกไปมา
"อ่า ก็ได้ๆ"น้ำเกี่ยวก้อยกับเอม
"กินไรคะ เดี๋ยวน้ำทำให้"สาวหมวยถามลูกค้าของเธอ
"เอาเป็นม็อคค่าเย็นกับเค้กช็อกโกแลตละกัน"เอมตอบ
"กินแต่ช็อกโกแลต ถึงว่า ทำไมดำได้ขนาดนี้"น้ำแซวสาวสวย
"ไอ้นี่นิ"เอมหยิบกล่องทิชชู่มาทำท่าจะปาใส่คนขี้กวน
'ไอ้เด็กบ้า เธอรู้มั้ยใจชั้นมันสั่นไปหมดเพราะเธอเลยนะ'
เอมนั่งรอซักพักของที่เธอสั่งก็มาเสิร์ฟ
"เออน้ำ พี่ถามอะไรหน่อยดิ"เอมเรียกชื่อคนที่กำลังจะเดินกลับไปที่เค้าท์เตอร์
"คะพี่"น้ำนั่งลงที่เดิม
"เจ้าของร้านนี้เค้าเป็นใครเหรอ"เอมถาม
"เอาโทรศัพท์มาดิ"น้ำแบมือ
"เอาไปทำไมอ่ะ"ปากก็พูดไปส่วนมือก็ยื่นโทรศัพท์ให้หมีไปแล้ว เด็กหมีนั่งกดอะไรยุกยิกๆกับโทรศัพท์ของเธอซักพักก่อนจะยื่นกลับไปให้เธอ
"นี่ไลน์ของเจ้าของร้าน พี่ลองทักไปดูนะ"น้ำส่งยิ้มหวานให้
"ห้ะ แต่พี่...."เอมกำลังจะพูดต่อ
"พี่ไม่ต้องพูดมาก ทักไปเหอะ เดี๋ยวก็รู้ๆ"เด็กหมีบอกลูกค้า
เอมก็บ้าจี้กดส่งสติ้กเกอร์ไปหาเจ้าของร้านตามที่หมีบอก ซักพักเสียงไลน์ของน้ำก็ดังขึ้น
"อย่าบอกนะว่า เจ้าของร้านคือ..."
"ใช่ น้ำคือเจ้าของร้านเองแหละ"เด็กหมียิ้มอย่างพากภูมิใจ
"แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก"เอมถาม
"ถ้าน้ำบอกแล้วจะได้ไลน์พี่เหรอ"
"นี่จีบป่ะเนี่ย"
"ถ้าบอกว่าใช่แล้วจะให้จีบป่ะล่ะ"
"ถ้าบอกว่าให้แล้วกล้าป่ะละ"
"กล้าดิ"
ตอนนี้หน้าของทั้งคู่ใกล้กันจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของอีกฝ่าย หัวใจของคนทั้งคู่เต้นแรง
หน้าค่อยๆขยับเข้าหากันเรื่อยๆ ใกล้อีกนิด อีกนิด อีกนิด...
"รู้สึกดีที่มีเธอนะรักที่มีให้กันหากว่าเธอมั่นใจคนนั้นคือชั้นช่วยรอซักนิดได้ไหม"
โถ่ถัง เสียงโทรศัพท์ของเอมดังขึ้น
"คะแม่ ได้ค่ะ ค่ะเดี๋ยวหนูรีบไป"เอมรับสายจากผู้เป็นมารดา
"เอ่อ พี่ต้องไปแล้ว"
"เดี๋ยวพี่เอม น้ำมีไรจะบอก"
"อะไรเหรอ"
"เป็นแฟนกันป่ะ"
"ลองดูก็ได้"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Hi เค้านึกเรื่องสั้นได้เลยมาอัพ น้ำจะไม่รอ เอมก็ไม่เปิดใจไม่เปิดตัว ไม่รู้งงรึเปล่า ถ้างงก็ต้องขอโทษด้วยนะฮะ บ้ะบุ่ยยย