คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่7
“ฮัลโหลไอ้คิว”เอมโทรหาเพื่อนสนิทของเธอ
(มีไรวะเอม)คิวถามกลับ
“คืนนี้เจอกันร้านพี่พูมนะเว้ย”เอมตอบจุดประสงค์ที่โทรไปหา
(เห้ย มึงลงทุนชวนเองแบบนี้มีไรป่ะวะ)คิวถามเพราะปกติแล้วเอมไม่ค่อยที่จะออกไปเที่ยวกลางคืนซักเท่าไหร่หลังจากที่คบกับน้ำ[หมีเอาอยู่จ้า55]
“มีเรื่องนิดหน่อยว่ะ ฝากชวนไอ้พวกนั้นด้วยนะ”เอมพูดจบก็กดวางสาย ตั้งแต่วันนั้นเธอก็ติดต่อน้ำไม่ได้อีกเลย เอมไปหาน้ำที่บ้านอี๊ก้อยทุกวันจนรู้สึกว่าตัวเองเหมือนคนบ้าที่ไปยืนพูดคำว่าขอโทษอยู่คนเดียวหน้าห้องของน้ำทุกวันแต่น้ำก็ไม่ยอมที่จะออกมาคุยกับเธอเลย
.
.
.
.
.
.
.
.
ฝั่งน้ำ
เธอเริ่มใจอ่อนให้เอมตั้งแต่ที่เอมมาง้อวันแรกแล้วแหละแต่ความโกรธก็ยังบังคับให้เธอไม่คุยกับเอมอยู่ดีถึงแม้เอมจะพยายามอธิบายแค่ไหนเธอก็ไม่สามารถหายโกรธเอมได้
“ครืดดดดดด ครืดดดดด”เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูดังขึ้นน้ำจึงหยิบขึ้นมาดูและกดรับสายทันทีเมื่อรู้ว่าคนโทรคือจักจั่นเพื่อนสาวของเธอ
“ฮัลโหลว่าไงจั่น”
(น้ำ แกดีกับเอมยังวะ)จั่นถามทันทีที่น้ำรับสาย
“แกอย่าพูดถึงเค้าได้ป่ะวะ”น้ำทำเสียงดุใส่จั่น
(เอมมันอธิบายเรื่องทุกอย่างให้ชั้นฟังหมดละนะเว้ย แกเข้าใจผิดเอ......)ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด น้ำตัดสายทิ้ง
“เหอะ นี่หมดหนทางถึงขนาดให้คนอื่นมาง้อเลยเหรอเอม”น้ำบ่นกับตัวเอง
“ก๊อกๆ”
“ใครคะ”
“อี๊เอง ออกมากินข้าวได้ละน้ำ”
“เดี๋ยวน้ำตามไปค่ะอี๊”
ณ โต๊ะอาหาร
“นี่ดีกับเอมยังอ่ะน้ำ”อี๊ก้อยพูดขึ้น
“ยังอ่ะอี๊”น้ำตอบอี๊ก้อยเสียงเรียบๆ
“รีบๆดีกันเหอะน้ำ อี๊สงสารเอมว่ะ นี่เอมมาง้อแกทุกวันเลยนะ”อี๊ก้อยพยายามพูดให้น้ำรู้สึกตัวว่าตัวเองโกรธนานเกินไป
“นี่ถ้าเป็นคนอื่นเค้าไม่ง้อแกแบบนี้หรอก”อี๊ก้อยพูดต่อ
“อี๊ น้ำอิ่มแล้ว ขอตัวก่อนนะ”น้ำพูดเสร็จก็ลุกขึ้นเดินออกไปจากโต๊ะอาหาร
“เห้อ แสบเอ้ย จะเล่นตัวไปถึงไหน”อี๊ก้อยพูดพลางส่ายหัวกับหลานสาวของตัวเอง
.
.
.
.
.
.
.
.
ร้านพี่พูม
เอมมาถึงร้านพี่พูมเหมือนจะเป็นคนสุดท้ายของกลุ่ม เพราะมัวแต่ลังเลว่าจะไปบ้านอี๊ก้อยก่อนดีรึเปล่า แต่พอคิดไปคิดมาก็คิดว่าไม่ไปดีกว่า เพราะถึงเธอไปก็ต้องไปคุยคนเดียวอยู่ดีเอมเลยตัดสินใจมาที่ร้านพี่พูมเลย ระหว่างที่เอมเดินเข้าร้านมาสายตาทุกคู่ของสาวๆจับจ้องมาที่ ด้วยสไตล์การแต่งตัวที่เท่กระชากติ่งของเธอและด้วยใบหน้าที่คมเข้มดูหน้าค้นหาของเธอ[โอ้ยยละลาย]
“เอมๆ ทางนี้ๆ”ปูนเพื่อนในกลุ่มตะโกนเรียกเธอให้ไปที่โต๊ะ ในขณะนี้ทุกคนมากันครบหมดแล้วเหลือแต่เธอคนเดียวที่มาเป็นคนสุดท้ายของกลุ่ม
“นั่งเลยๆ”หมวยลี่ตบที่นั่งข้างๆเธอ เอมนั่งลงข้างๆหมวยลี่
“อ้าวเอมมาแล้วเหรอ เอาไรมั่งสั่งมาเลย”พี่พูมทักทายกับเอม
“หวัดดีค่ะพี่พูม เอาอะไรก็ได้ที่แรงๆอ่ะพี่จัดมาแก้วนึง”เอมทักทายพี่พูมแล้วสั่งเหล้ามากินกับเพื่อนๆ
“เอม แกเป็นไรวะ บอกชั้นหน่อยดิอยู่ๆก็นัดออกมาเนี่ย”คิวเปิดประเด็น
“ทะเลาะกับน้ำว่ะ เป็นอาทิตย์ละยังไม่ดีกันเลยเนี่ย”เอมพูดพลางกระดกเหล้าที่พี่พูมเอามาเสิร์ฟ
“โห้ย ทะเลาะกันน่ะใครเค้าให้ขึ้นเสียง เค้าบอกให้ลากขึ้นเตียง”คิวพูดกับเอมเผื่อเอมจะยิ้มได้ แต่ก็ไม่เลย เอมกลับทำหน้าเครียดกว่าเดิมอีก
“เพี้ยะ!!!!”หมวยลี่ตีแขนคิวที่พูดอะไรไม่ถูกที่ถูกเวลา
“ใช่เวลามั้ยคิว ดูสถานการณ์”หมวยลี่บอกคิว ส่วนเอมก็ได้แต่เอาแวนเหลืองและแหวนชมพูขึ้นมาดูแล้วทำหน้าเศร้าๆ ระหว่างที่เอมนั่งคุยกับเพื่อนๆนั้นก็มีสาวๆหลายคนเข้ามาขอชนแก้วกับเอมโดยที่ทุกคนหวังเหมือนกันหมดคือ ‘อยากได้ในตัวเอม’[ไรท์รู้นะว่าทุกคนก็คิดแบบเดียวกับสาวๆพวกนี้] แต่คำตอบของเอมที่ตอบสาวๆเหล่านั้นกลับไปคือ ‘เอมมีแฟนแล้วค่ะ’ สาวๆพวกนั้นถึงกับหน้าเสียไปทันที ยิ่งดึกมากความเมาของเอมก็ยิ่งเพิ่มขึ้นมากตอนนี้เอมเริ่มคุมสติไม่อยู่แล้ว เวลาผ่านไปเรื่อยๆจนตอนนี้เที่ยงคืนแล้วทุกคนจึงแยกย้ายกันกลับบ้านของตัวเอง
“เอมแกกลับได้แน่นะเว้ย”หมวยลี่ถามเพื่อความแน่ใจ
“เห้ยยยยย ช้านนนนโอเคคค แกกกม้ายยยยต้องห่วงงง”เอมตอบ[อื้อ โอเคค่ะพี่เอมเชื่อละ]
“จะไม่โอเคก็ตรงสติมึงเนี่ย”แม็คกล่าวขึ้น
“เออ กูกลับได้น่าๆ”เอมยังย้ำกับเพื่อนๆ
ระหว่างที่เอมขับรถอยู่นั้น ด้วยความเมาและสติของเอมที่ไม่ค่อยจะครบซักเท่าไหร่ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอลอย่างแรงที่เอมกินเข้าไป ทำให้เอมคุมรถไม่อยู่และเสียหลักพุ่งชนกับเสาไฟฟ้าอย่างแรง
“เห้ย!!!!!”เอมอุทานขึ้นก่อนที่รถจะชน
“โครม”เอมสลบไป แต่เป็นโชคดีของเอมที่สถานที่เกิดเหตุคือหน้าคอนโดฯของหงหยกและเนสพอดี พอเกิดเหตุการณ์ขึ้นก็ย่อมมีไทยมุง-,- หงหยกเละเนสก็เป็นหนึ่งในไทยมุงนั่น ตอนแรกเนสก็ไม่ได้สนใจอะไรมากแค่วิ่งไปดูเฉยๆ แต่พอเห็นรถก็จำได้ว่านี่คือรถของเอม
“ขอทางหน่อยค่ะๆ”เนสพูดพลางจูงมือหงหยกไปที่เกิดเหตุและก็เป็นแบบที่เธอคิดจริงๆ เอมนอนจมกองเลือดอยู่ในรถที่พยาบาลกำลังช่วยชีวิตออกมา
“เอม/ไอ้เอม”เนสและหงหยกพูดขึ้นมาพร้อมกัน ทันทีที่พยาบาลนำตัวเอมขึ้นรถไปแล้วหงหยกและเนสก็รีบตามไปทันที
“หงๆ ไปเอารถมาเลยเร็วๆ”เนสบอกหงหยก
“ได้ๆ”หงหยกวิ่ง4x100ไปเอารถมารับเนสและตามไปที่โรงพยาบาล
.
.
.
.
ณ โรงพยาบาล
“เอมๆ อย่าเป็นไรนะๆ”เนสกำมือเอมไว้แน่นและพยายามเรียกสติให้เอมตื่น
“ไอ้เอม ชั้นยังกัดกับแกไม่ทันจะสนุกเลยแกอย่าเป็นไรนะเว้ย”หงหยกพยายามเขย่าตัวเอมแต่ก็ไร้ประโยชน์ ตอนนี้เอมเข้าห้องICUไปแล้ว น้ำตาของเนสและหงหยกไหลออกมาที่ตรงนั้นจะกลายเป็นบ่อน้ำตาในไม่ช้า[นี่ก็เว่อเกิ้น]หงหยกและเนสยืนกอดปลอบกันอยู่ตรงนั้น
“เอมจะไม่เป็นอะไรใช่มั้ยหง”เนสพูดออกมาพร้อมเสียงสะอื้น
“ใช่เนส เอมจะไม่เป็นไรเอมต้องปลอดภัย”หงหยกลูบหัวเนสอย่างแผ่วเบาเพื่อเป็นการปลอบไม่ให้แฟนสาวร้องให้ไปมากกว่านี้
“น้องครับๆ น้องเป็นญาติของผู้หญิงที่รถชนเสาไฟฟ้าเมื่อกี้รึเปล่า”พนักงานกู้ภัยคนหนึ่งเดินมาถามสองสาว
“ใช่ค่ะพี่”หงหยกตอบไป
“นี่คือของของน้องคนนั้นอ่ะครับ”พนักงานกู้ภัยยื่นของของเอมให้หงหยก สิ่งนั้นคือกระเป๋าของเอม ข้างในนั้นมีโทรศัพท์และของของเอมอยู่ครบ และของอย่างต่อไปที่พนักงานกู้ภัยยื่นให้หงหยกทำให้เนสต้องหลั่งน้ำตาและร้องให้ออกมาดังๆ เพราะสิ่งนั้นคือกล่องแหวนที่เอมซื้อให้น้ำเธอจำได้เพราะเธอคือคนที่ไปช่วยเอมเลือกมันกับมือ
“หงๆ ฮือๆ นี่คือกล่องแหวนอ่ะ กล่องแหวนที่เอมจะซื้อให้น้ำอ่ะ เค้าจำได้ วันนั้นเค้าคือคนที่ไปเลือกกับเอม เอมบอกว่าจะให้น้ำเป็นของขวัญวันครบรอบอ่ะหง ฮือออ”เนสร้องไห้ออกมาหนักกว่าเดิมจนหงหยกต้องเข้าไปกอดปลอบอีกครั้ง
“เนสๆ ใจเย็นๆนะ เราต้องโทรบอกที่บ้านเอมก่อน ตั้งสติดีๆนะเนส”หลังจากนั้นหงหยกก็โทรหาพ่อและแม่ของเอม ซึ่งท่านสองคนตอนนี้อยู่ที่เมืองนอกและจะเดินทางกลับมาพรุ่งนี้
“หงๆ มีอีกคนที่เราต้องโทรหา”เนสพูดกับหงหยก.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
สวัสดีค้าบคิดถึงเค้ามั้ยเอ่ย5555คงไม่
ปล.เอาจริงๆนะ ตอนไรท์เขียนอ่ะไรท์น้ำตาแตกเลย มันคือเรื่องจริงที่เคยเกิดขึ้นกับไรท์โอ้ยพูดแล้วน้ำตาไหล
ความคิดเห็น