just us

ลำดับตอนที่ #13 : ตอนที่11

“ประชาสัมพันธ์ถึงนางสาวกัญญ์กุลณัช ขอให้มาพบผอ.ที่ห้องผู้บริหารด้วยค่ะ”เสียงประชาสัมพันธ์ดังลั่นทำให้สาวหมวยที่กำลังตั้งใจเรียนต้องรีบขออนุญาตคุณครูที่สอนอยู่แล้วรีบไปยังห้องของผอ.พัดชาทันที

“ไม่ต้องห่วงหรอก ผอ.น่ะใจดี น้ำไม่เป็นอะไรหรอก”หงหยกหันทาบอกสาวตัวเล็กที่นั่งข้างหลังเธอทำให้คนตัวเล็กยิ้มบางๆออกมา

สาวหมวยค่อยๆเปิดประตูเข้าไปยังห้องที่คุ้นเคยอย่างเบามือแล้วก็ต้องพบกับหญิงสาวที่เธอเพิ่งปล่อยให้รอดพ้นจากเท้าของเธอไปเมื่อวานกำลังนั่งก้มหน้างุดเหมือนโดนดุเรื่องอะไรซักอย่าง

“อ้าวมาแล้วเหรอ นั่งก่อนสิ”ผอ.สาวกล่าวกับเธอเสียงเรียบ สาวหมวยเดินไปยังโต้ะกลางห้องดึงเก้าอี้ออกอย่างเบามือก่อนจะนั่งลงโดยมีสาวอีกคนนั่งข้างๆ

“ผอ.เรียกน้ำมา มีอะไรรึเปล่าคะ”สาวหมวยเริ่มเปิดประเด็นที่ทำให้เธอต้องมาถึงที่นี่ทันทีแต่ถ้าเธอเดาไม่ผิดยัยนี่คงจะมาฟ้องเรื่องเมื่อวานสินะ

“เป็นเรื่องเดียวกับที่เธอคิดไว้นั่นแหละ”ผอ.พัดชาพูดอย่างรู้ทัน สาวหมวยหันมองคนข้างๆที่ไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเธออย่าเอือมๆ “เรื่องนั้นเป็นฝีมือน้ำ…/เรื่องนั้นชั้นรู้ตั้งแต่เมื่อวานแล้วล่ะ ร้ายใช่ย่อยเลยนะยัยเด็กพวกนั้นน่ะ แต่สิ่งที่เธอทำลงไปมันเดินเหตุไปหน่อยนะ”พัดชาพูดพลางยกยิ้มมุมปากส่งมาทางสาหน้าหมวย

“น้ำขอโทษค่ะที่ทำไปโดยไม่คิด”น้ำพูดอย่างรู้สึกผิด “เห็นมั้ยว่าคนที่อัดพวกเธอน่ะเค้าไม่คิดจะแก้ตัวซักคำเลยนะ เค้าไม่บอกเลยว่าพวกเธอไปหาเรื่องเค้าก่อน แล้วทำไมเธอถึงมาใส่ร้ายเพื่อนแบบนั้นล่ะ”ทันทีที่ผอ.พัดชาพูดจบน้ำก็ทำหน้างงก่อนจะหันไปมองคนข้างๆที่ยังคงก้มหน้าอยู่ “หมายความวว่าไงคะ”สาวหมวยถามผู้อวุโสที่สุดในห้องนั้น “เด็กคนนี้เค้ามาบอกชั้นน่ะว่าเธอหาเรื่องพวกเค้าแล้วก็อัดเพื่อนจนสลบไปสองคน”น้ำเบิกตากว้างกับสิ่งที่ผอ.พูดออกมา “ห้ะ/แต่ชั้นก็ไม่เชื่อหรอกนะ เลยต้องเรียกเธอมาถามไง ไหนลองเล่าเหตุการณ์มาหน่อยสิกัญญ์กุลณัช”ผอ.พัดชาพูดแทรกขึ้นก่อนจะตั้งใจฟังเรื่องที่นักเรียนหน้าหมวยจะเล่า น้ำเริ่มเล่าตั้งแต่เรื่องที่รู้สึกว่ามีคนจ้องตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาในโรงเรียนจนกระทั่งเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานอย่างละเอียดจนอีกคนถึงขั้นหน้าซีด

“เรื่องที่น้ำเล่ามาชั้นว่ามีเหตุผลนะ เธอมีอะไรจะแย้งบ้างรึเปล่า”ผอ.พัดชาถามเด็กสาวช่างฟ้องที่ตอนนี้เหมือนจะเริ่มตัวสั่นทำอะไรไม่ถูกซะแล้วสิ “มะ…ไม่มีค่ะ”เสียงสั่นเครือปนติดขัดเล็กน้อยนั่นทำให้น้ำแน่ใจในทันทีเลยว่ายัยนี่คงกำลังกลัวถึงขีดสุดแล้วมั้งเนี่ย “แล้วเรื่องที่เธอเล่าชั้นตอนแรกล่ะ”ผอ.สาวถามจี้จุดต่อไป “นะ….หนูขอโทษค่ะ”พูดจบก็ใส่ตีนแมวออกไปจากห้องนั้นทันที “เอ่อ…ผอ.มีอะไรจะคุยกับหนูอีกรึเปล่าคะ”สาวหมวยถามขึ้นท่ามกลางความเงียบในห้องที่ปกคลุมแค่ชั่วคราว “เธอรู้เรื่องที่จะแข่งอาทิตย์หน้าแล้วใช่มั้ย”ผอ.สาวถามกลับด้วยใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มบางๆ “ทราบแล้วค่ะ”สาวหมวยตอบสั้นๆ

“นี่เป็นแมทแรกในไทยเลยใช่มั้ย ตื่นเต้นรึเปล่า”น้ำเสียงที่ดูเต็มไปด้วยความเป็นห่วงถามอีกครั้ง “ก็นิดหน่อยนะคะ แต่หนูสัญญาว่าจะไม่ทำให้ยิมและโรงเรียนเสียชื่อค่ะ”สาวหมวยพูดอย่างมั่นใจพร้อมกับสบตาคู่สนทนาด้วยแววตาที่แน่วแน่ “ดีแล้วจ่ะ กลับไปเรียนได้แล้วนะ”ผอ.สาวบอก “งั้นหนูขอตัวนะคะ สวัสดีค่ะ”สาวหมวยพูดจบก็เดินออกจากห้องไป “เด็กนี่ชักจะหน้าสนใจขึ้นมาแล้วสิ”

“เห้ยน้ำ ผอ.เรียกแกไปทำไมอ่ะ”เป็นเสียงของเพื่อนตัวเล็กที่ถามขึ้นเป็นคนแรกโดยมีสาวหน้าคมและสาวร่างสูงนั่งรอฟังอยู่ด้วย “เรื่องเมื่อวานน่ะ”ตอบกลับด้วยสีหน้าที่ดูไม่ทุกร้อนอะไรมาก “แล้วเธอโดนผอ.ว่าอะไรบ้างรึเปล่า”สาวหน้าคมถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง “ก็เปล่านิ่”ตอบกลับสั้นๆในหัวพลางคิดแต่เรื่องที่ว่าทำไมยัยนั่นต้องไปใส่ร้ายเธอแบบนั้นด้วย เกลียดเธอขนาดนั้นเลยรึไง “อื้อก็ดีแล้วที่ไม่โดนดุ”พูดจบสาวหน้าคมก็หยิบหนังสือเรียนวิชาต่อไปออกมาจากกระเป๋าแต่ในใจน่ะน้อยใจไปไหนต่อไหนแล้ว สาเหตุที่น้อยใจน่ะเหรอ ก็เพราะว่ายัยเด็กหมีนี่ไม่สนใจเธอน่ะสิ

หลังจากเลิกเรียนเย็นวันนั้นทุกคนต่างก็มุ่งหน้าไปยังยิมเทควันโดทันทีตามที่โค้ชหนุ่มหน้าตี๋ได้นัดไว้ตั้งแต่เมื่อวาน แต่ระหว่างขับรถกันนั้นทุกคนต่างก็งงกับสิ่งที่เกิดขึ้นคือ ความแปลกไปของสาวหน้าคมโดยปกติแล้วเธอจะขับรถคู่ไปกับเพื่อนซี้อย่างหงหยก แต่วันนี้กลับแปลกไปตรงที่เธอสตาร์ทรถเสร็จก็ขับออกไปเลยโดยไม่สนใจเพื่อนๆที่เหลือ “เห้ยพี่หง พี่เอมเป็นวันนั้นของเดือนรึไงวะพี่ผมเห็นพี่แกรีบแปลกๆนะน่ะ”ปอนด์หนุ่มน้อยหน้าหล่อถามขึ้นในขณที่ตนกำลังติดเครื่องรถคันเก่ง “ไม่รู้ดิ สงสัยโดนคนซ้อนเมินมั้ง”หงพูดกลั้วขำ “เกาะแน่นๆนะตัวเล็ก”พูดจบสาร่างสูงก็บิดรถคู่ใจของตัวเองออกไปทันที

“รีบขนาดนี้ไม่กลัวตายรึไง”น้ำเสียงห้าวถามขึ้นเมื่อรถจอดสนิท “เออ ลงไปก่อนเลยเดี๋ยวเราไปทำธุระแถวนี้แป้ปนึง ฝากบอกพวกนั้นด้วย”พูดจบก็รีบขับออกไปโดยไม่มองหน้าอีกคนที่ยืนงงอยู่หน้าทางเข้ายิม

“ประสาทป่ะเนี่ย”พูดพลางเกาหัวอย่างงงๆกับพฤติกรรมของอีกคนก่อนจะเดินขึ้นยิมไป

1ชั่วโมงหลังจากนั้น

สาวหน้าคมเดินเข้ามาในห้องซ้อมด้วยความสบายใจทำเหมือนตัวเองไม่ได้มาสายงั้นแหละ

“ไอ้เอม!!ไปไหนมา ทำไมมาสาย”ขาเรียวหยุดชะงักเหมือนโดนสะกด ใบหน้าคมหันมาหาโค้ชหนุ่มหน้าตี๋ที่ตอนนี้เหมือนจะโกรธเธอซะแล้วสิ

“เอม…ไปทำธุระมาค่ะ มันเป็นอะไรที่สำคัญมากบอกใครไม่ได้ เอมไปเปลี่ยนชุดก่อนเนอะ”พูดจบก็สาวเท้าไปยังห้องแต่งตัวอย่างรีบๆ

สาวหน้าคมค่อยๆถอดเสื้อนักเรียนสีขาวสะอาดตาออกเผยให้เห็นเสื้อกล้ามสีดำที่ภายปกปิดแผ่นหลังเนียนและบราตัวสวยอยู่ เจ้าของร่างบางไม่ทันสังเกตเลยว่ามีอีกคนอยู่ด้วย

“เอม”เสียงห้าวเรียกขึ้นขณะที่สาวหน้าคมกำลังถอดกระโปรงออกเหลือแค่บ็อกเซอร์ตัวสวย ใบหน้าคมหันไปมองเจ้าของเสียงที่อยู่ในสภาพไม่ต่างกัน “มีไร ทำไมไม่ใส่ชุด มาถึงตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ”สาวหน้าคมยิงคำถามใส่อีกคนอย่างหน้าตาเฉย

“ขี้เกียจใส่”สาวหมวยตอบสั้นๆ “เหรอ”แต่คำพูดของอีกคนมั้ยสั้นกว่า

“เอม เป็นไรวะ ทำไมวันนี้ทำตัวแปลกๆ ถามคำตอบคำแถมขับรถเร็วยั่งกะปวดขี้งั้นอ่ะ”สาวหมวยเหลืออดกับความกวนบาทาของคนที่ยืนอยู่หน้าล็อกเกอร์ “สนใจด้วยเหรอ”เป็นคำตอบที่ไม่ตรงคำถามและถึงแม้สีหน้าคนตอบจะนิ่งแต่ก็แฝงไปด้วยความน้อยใจ “น้อยใจเหรอ”สาวหมวยถามต่ออย่างรู้ทัน “….”ไม่มีเสียงตอบกลับสาวหมวยจึงค่อยๆก้าวเข้าไปประชิดตัวกับสาวหน้าคมโดยที่ไม่ทันสังเกตุเลยว่าหน้าล็อกเกอร์นั้นมีดัมเบลวางอยู่ ร่างผิวสีน้ำผึ้งถอยหลังเรื่อยๆจนเซล้มลงไปกองกับพื้นเพราะไปสะดุดกับเจ้าดัมเบลนั่นเข้า เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้สาหมวยเกิดล้มลงไปทับเธอซะด้วยจนตอนนี้หน้าของทั้งสองคนห่างกันไม่ถึงสองเซ็น “ลุกได้แล้ว หนัก”คนข้างล่างพูดโดยไม่สบตาอีกคน “หายน้อยใจก่อนดิแล้วเดี๋ยวลุก”ข้อต่อรองแบบหมีๆเกิดขึ้น “ไม่” “จะหายไม่หาย”สาวหมวยพูดพลางโน้มหน้าเข้าไปเรื่อยๆ “เออ ยอมๆ”สิ้นเสียงของคนใต้ร่างน้ำก็ยิ้มออกมาอย่างผู้มีชัย สองสายตาประสานกันอยู่ครู่นึงถึงแม้จะทำให้เขินจนทำอะไรไม่ถูกแต่นางก็ยังมองกันอยู่แบบนั้นแหละ

“พี่มาดูเร็ว พี่เอมพี่น้ำเค้าจะสิงกัน!!!”เหมือนว่ายัยน้องสุดของยิมจะมาเจอพวกเธอเข้าแล้วสิ ในสภาพที่ล่อแหลมซะด้วย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Hi สั้นได้อีกมั้ยล่ะเนี่ย555 ตอนนี้มันสั้นไปอ่ะคิดว่ามือไรท์ลั่นละกันเนอะ แต่รับรองว่าตอนหน้านี่ยาวเหมือนเดิมแน่นอน