คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่9
ตลอดระยะเวลา3วันที่เอมหลับไป น้ำก็จะคอยมาเฝ้าอยู่ตลอดไม่เคยห่าง และระหว่างนั้นก็มีทั้งเนส หงหยก คิว หมวยลี่ ปูน พี่พูม เมย์ จักจั่น เวย์ มุก อี๊ก้อย แม่ของน้ำ พ่อและแม่ของเอมก็คอยมาเยี่ยมอยู่บ่อยๆ
“เอมคะ นี่ก็ผ่านมา3วันละนะเอมจะไม่ตื่นมาคุยกับน้ำหน่อยเหรอ น้ำเหงามากนะรู้มั้ย”ยิ่งน้ำพูดมากเท่าไหร่ น้ำตาก็ยิ่งไหลเยอะขึ้นเท่านั้น เธอได้แต่ปาดน้ำตาที่ไหลออกมาแต่ก็ไร้ผล มันไหลลงมาเรื่อยๆจนไปโดนหน้าของคนที่นอนอยู่
“น้ำคะ เลิกร้องได้แล้ว หน้าเอมเปียกหมดแล้ว”เสียงแหบพร่าของคนที่นอนอยู่ดังขึ้น ทำให้น้ำรีบเงยหน้าขึ้นมาดู
“เอม เอมฟื้นแล้วเหรอ”น้ำพูดพร้อมยิ้มกว้างแล้วโผเข้ากอดคนเจ็บทันที
“โอ้ยยย!!!!!”เอมร้องขึ้นทำให้น้ำต้องรีบผละออกทันที
“เอม น้ำขอโทษ เจ็บมากรึเปล่า”น้ำถามเอม
“เจ็บน้อยกว่าตอนโดนชนใหม่ๆนิดนึงอ่ะ” เอมพูดขำๆแต่ก็ทำให้คนตรงหน้าน้ำตาไหลกว่าเดิมอีก
“เอม น้ำขอโทษนะที่ทำให้เอมเป็นแบบเนี่ย ถ้าน้ำรู้จักฟังเอมบ้างเรื่องก็คงไม่ใหญ่ขนาดนี้ เอมก็คงไม่ต้องมาเจ็บตัวแบบนี้”น้ำพูดพลางสะอื้น
“โอ๋ๆ ไม่เอานะคะคนดีน้ำอย่าโทษตัวเองดิ มันก็ผิดที่เอมด้วยอ่ะแหละที่ขับรถไม่ระวังอ่ะ ไม่ร้องนะเด็กหมีขี้แย”เอมพูดให้คนตรงหน้าสบายใจ
“เออนี่น้ำ เค้าขอกระจกหน่อยดิ อยากเห็นสภาพตัวเองตอนนี้อ่ะ”เอมพูดต่อ
“อ่ะนี่”น้ำยื่นกระจกให้เอม
“โหยย เยินขนาดนี้เลยเหรอวะเนี่ย”ทันทีที่เอมเห็นสภาพของตัวเองก็ต้องอุทานออกมา[ถึงเยินก็หล่อพี่เอมเอ้ยย]
“เยินตรงไหน ออกจะเท่มีแผลที่คิ้ว หัวก็แตก”น้ำพูดพลางยิ้มให้คนเจ็บ
“เนี่ยนะเท่ โห่หมดหล่อเลย”เอมทำหน้าไม่พอใจกับสภาพของตัวเองตอนนี้
“เอมคะ สวยคมไทยแลนด์ซะขนาดนี้อ่ะ ถึงหน้าเยินกว่านี้ก็กลบหล่อไม่มิดหรอก”น้ำพูดกับคนรักของเธอ
“เอี๊ยด”เสียงเปิดประตูดังขึ้น เผยให้เห็นร่างของสองสาวที่เดินเข้ามา
“อ้าว ไอ้เอมตื่นละเหรอ”หงหยกกับเนสเอ่ยทักขึ้น
“เออดิ ถ้าชั้นยังไม่ตื่นแล้วจะมาคุยกับแกตรงนี้เหรอ”เอมตอบหงหยกแบบกวนๆ
“เอมคะ อย่าพูดแบบนั้นสิรู้มั้ยตอนที่เอมโดนรถชนอ่ะหงคือคนที่แจ้งข่าวให้น้ำรู้นะ”น้ำหันไปเอ็ดเอมที่พูดจากวนๆใส่หง
“จริงเหรอ”เอมถามหงหยกกับเนส
“อื้อ”หงหยกกับเนสพยักหน้าพร้อมกัน
“ขอบใจ”เอมพูดกลบความเขิน
“แหม่เอม หน้าแดงเชียวนะ”เนสพูดแซว
“เออนี่น้ำกินไรยังอ่ะ”เนสถามน้ำต่อ
“ยังเลย พวกเธออ่ะ”น้ำตอบแล้วถามเนสกลับ
“เรียบร้อยแล้ว”สองคนตอบพร้อมกัน
“เอ่อน้ำ ยังไม่กินไรใช่ม้ะ ไปๆเนสไปเป็นเพื่อน หงๆฝากเอมด้วยนะ”เนสพูดแล้วลากมือน้ำออกไปจากห้องทันที
“อัลไลของเค้าวะ”เอมอุทานเบาๆ
.
.
.
ณ หน้าห้องเอม
“เนส แกลากชั้นออกมาทำไมวะ”น้ำถามด้วยความสงสัย
“คืองี้ เมื่อกี้บนรถอ่ะหงพูดกับชั้นว่าไม่หงอยากต้องทำฟอร์มว่าไม่ถูกกับเอมอีกแล้ว หงมันอยากเป็นเพื่อนเอมเหมือนเดิม เราเลยลากน้ำออกมาเพื่อให้สองคนนั้นคุยกันไง”เนสอธิบาย
“อ๋อ งี้นี่เอง งั้นป่ะเนส”
“ไปไหน”
“กินข้าวกัน”น้ำพูดพลางลากคนตัวเล็กกว่าไป
.
.
.
ณ ห้องของเอม
“เอ่อ...ไอ้เอมแกหิวน้ำป่ะวะ”หงหยกถาม
“หะ...หิว”เอมตอบตะกุกตะกัก
“เดี๋ยวชั้นเอมน้ำให้นะ”หงหยกพูดแล้วก็รินน้ำใส่แก้วแล้วยื่นให้เอม
“ขอบใจนะเว้ย”เอมรับน้ำมาแล้วกินจนหมด
“เอ่อ...เอมชั้นขอโทษนะเว้ย”หงเอ่ยขึ้นมา
“ขอโทษเรื่องไรวะ”เอมถาม
“ทุกเรื่องอ่ะ”หงหยกกล่าว
“อื้อ ชั้นก็ขอโทษแกด้วยนะเว้ย”เอมพูดต่อ
“เรื่องไรวะ”หงหยกถามกลับบ้าง
“ก็...ทุกเรื่องอ่ะ”เอมตอบแล้วยิ้มให้หงหยก
“เราเป็นเพื่อนรักกันเหมือนเดิมได้ป่ะวะ”หงหยกถามกลับไปตรงๆ
“แล้วตอนนี้ไม่ได้เป็นเพื่อนรักกันเหรอวะ”คำตอบของเอมทำให้หงหยกยิ้มออก
“เออนะ มากอดทีดิ้”หงหยกพูดจบเอมก็อ้าแขนรับเพื่อนรักเข้าไปกอด ทันใดนั้น!!
“ทำไรกันอ่ะ”เนสและน้ำพูดขึ้นพร้อมกันด้วยใบหน้ายิ้มๆ ทำให้คนที่กอดกันอยู่ต้องรีบผละออกจากกัน
“ป่าววววว/ป่าวๆไม่มีไร”เอมและหงหยกพูดขึ้น
“ว้า แย่จังน้ำแฟนพวกเราเค้าหันไปชอบกันเองแล้วเนอะ”เนสพูดขึ้น
“เออนั่นดิ งั้นเราหันมากินกันเองดีกว่าเนส”พูดพลางโอบไหล่เนส
“ไม่ได้!!!!”เอมและหงหยกอุทานขึ้นพร้อมกัน
“เอ้า ทำไมจะไม่ได้อ่ะ”เนสแกล้งถามออกไป
“หึงเว้ย!!!”เอมกับหงตะโกนพร้อมกันอีกครั้ง
“ไหนน้ำบอกว่าจะไปกินข้าวไง ทำไมกลับมาเร็วจังอ่ะ”เอมเปลี่ยนเรื่อง
“เค้าลืมกุญแจรถ เลยกลับมาเอา”น้ำตอบกลับไป
“ที่รัก ได้กุญแจรถรึยังคะ”เนสแกล้งพูดหวานๆกับน้ำให้หงและเมอหึงเล่นๆ
“ได้แล้วค่ะ ไปกันเลยดีกว่าที่รัก”น้ำก็เล่นด้วย พอพูดจบน้ำก็เดินไปโอบเอวเนสแล้วเดินออกจากห้องไป
“เพราะแกเลยเอม”หงหยกบอกเอม
“แกแหละ”เอมสวนกลับ
“แกนั่นแหละ”
“แกเฟ้ย”
“งั้นเป่ายิ่งฉุบป่ะล่ะ”หงหยกท้าเอม
“ปัญญาอ่อน”เอมพูด แต่มืออ่ะ เตรียมไว้ละว่าจะออกอะไร
.
.
.
หลังจากสงครามเป่ายิ่งฉุบจบลงได้ซักพัก เสียงโทรศัพท์ของใครคนหนึ่งก็ดังขึ้น
“กรี๊งงงงงง”หงหยกรีบรับโทรศัพท์ของตัวเองทันที
“ฮัลโหลว่าไงคะเนส”
(หงคะเดี๋ยวเค้ากับน้ำไปช็อปปิ้งแป้ปนึงนะเค้าจะพาน้ำไปเปิดหูเปิดตาหน่อย เห็นมันเฝ้าเอมนานไม่ได้ออกไปไหนเบยอ่ะ ฝากดูแลเอมด้วยนะคะ)
“ได้ค่ะๆ”หงหยกตอบแฟนสาวเสร็จก็กดตัดสายไป
“ใครวะหง”เอมถาม
“เนสอ่ะ โทรมาบอกว่าจะพาน้ำไปช็อปปิ้งเดี๋ยวค่อยกลับ”หงหยกตอบคำถามของเอม
“อ๋อๆ”พูดเท่านั้นแล้วก็เปิดเฟสบุ๊คเช็คอะไรไปเรื่อยๆจนไปสะดุดกับข้อความหนึ่งที่ส่งเข้ามาเมื่อวาน
“เห้ยหง แกดูดิ ใครก็ไม่รู้ส่งข้อความมาหาชั้นด้วยว่ะ”เอมเรียกให้เพื่อนรักลุกขึ้นมาดู
“ส่งมาว่าไงวะ”หงหยกเดินมาหาคนที่นอนบนเตียง
“ส่งมาว่า หายไวๆนะคะพี่เอม หนูเป็นห่วง”เอมอ่านข้อความให้หงหยกฟัง
“แฟนคลับรึเปล่า อย่าคิดมากเลยๆ”หงหยกพูดพลางตบไหล่เอมเบาๆ
“ก๊อกๆ”เสียงเคาะประตูดังขึ้น
“ใครวะ”หงหยกพูดพลางเดินไปที่ประตู พอหงหยกเปิดประตูออกก็ไม่เจอใครเลย นอกจากกระเช้าที่ใส่ผลไม้วางอยู่บนเพื่อน เธอจึงหยิบและเดินเข้าห้องไป
“ใครมาวะหง”เอมถาม
“ไม่รู้ว่ะ ออกไปก็เจอแต่กระเช้าดอกไม้เนี่ย มีโน๊ตด้วยนะเว้ย”หงหยกบอกเอม
“เขียนว่าไงวะ”เอมถามต่อ
“ก็เขียนว่า หายไวๆนะคะพี่เอม จากผู้หวังดี ม๊วฟๆ”หงหยกอ่านจบก็หัวเราะออกมา
“มีม้วฟๆด้วยเหรอวะ”เอมถาม
“เออดิ ใครส่งมาวะ ฮาดีอ่ะ”หงหยกตอบเอม
“แปลกนะเว้ย”
“แปลกไรล่ะ อาจเป็นแฟนคลับแกแหละ อย่าคิดมากๆ”หงหยกพยายามปลอบเพื่อนรัก
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
มาแว้วววว มีม้วฟๆด้วย เอ้ะใครส่งมานะ เรื่องนี้ต้องขยาย555
ปล.อีก4วันเค้าจะแข่งละ เป็นกำลังใจให้ด้วย รักทุกคนนะม้วฟๆ
ความคิดเห็น