คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 3 ความจริงที่ปวดร้าว (3)
“บาสลูแม่” านาอลูายที่เลือไหลอาบ “หว้าโทร. เรียรถพยาบาลที”
“นันุน แเอาผัวใหม่มา่อยลูันทำไม โธ่...น้อบาสลูแม่” านาลูบหน้าลูบาลูายหัวแ้วหัวแหวนอย่าห่วใย่อนะหันมาทาโอมและเพลินใ “มึสอัวห้ามหนีไปไหนนะูะลาพวมึเ้าะรา”
“ผมว่านเ้าุน่าะเป็นลูป้ามาว่านะรับ” โอมโ้ลับอย่าไม่เรลัวโยมีเพลินใอยระุมือห้าม
“ปาีไปเถอะ ูน่ะพวพ้อเยอะ ผัวูมีเส้นมีสายโว้ย รับรอูเล่นพวมึแน่...บาสลูแม่” นาานาสลับ่าโอมและเพลินใพร้อมหันไปปลอบโยนลูายัวเอ
รถพยาบาลมารับบุรินทร์ออไปแล้วโยมีานาับวาทิยาึ้นรถไป้วย ่อนไปมาราอบุรินทร์ยัี้หน้าอาาและ่าทอโอมับเพลินใไม่หยุ
“โอม...เ๊อโทษ เพราะเ๊ เพราะวามโ่อเ๊แท้ ๆ ที่ทำให้โอม้อมาพลอยเือร้อนไป้วย” เพลินใน้ำาไหลนอ วาบวม้ำอย่าน่าสสาร ไม่เหลือเ้าอหิสาวอารม์ีที่โอมเห็นเป็นประำเลยสันิ...ยิ่เห็นเา็ยิ่โรธมัน ไอ้สารเลวที่พรารอยยิ้มที่สใสที่สุในโลอเาไป
“ไม่ใ่วามผิอเ๊หนุน” โอมพูเสียเรีย “เรื่อนี้ถ้าะมีใรผิเป็นไอ้เลวนั่นมันหลอเ๊”
“เ๊็ผิที่มอไม่ออ...โ่ให้เาหลอมาั้นาน” เพลินใ้มหน้ามอสารรูปทีู่ไม่ือัวเอ “ริ ๆ ็วริไ้ั้นานแล้วว่าสภาพแบบนี้ใรเาะมาริัถ้าไม่มาเพราะหวัผลประโยน์”
“เ๊...” โอมพูเสียอ่อนโยนับเพลินใ แ่นัยน์าสีเทาเ้มลับวาวโรน์เมื่อนึถึไอ้นที่ทำลายวามมั่นใอหิสาวรหน้านย่อยยับ
“เ๊รู้ัวีโอม อบุที่ใีับเ๊นะ” เสียเศร้า ๆ อเพลินใยิ่ทำให้โอมเสียใไปพร้อมับเธอ เาึร่าอวบอิ่มเ้ามาอเอาไว้อย่าสุภาพราวับเห่ล่อมเ็น้อย
“ไม่เป็นไรนะเ๊ โอมะอยู่้าเ๊ไม่ไปไหน”
*****************************************************
E book นาสาวเพลินใ
ความคิดเห็น