ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เสียงเพลงริมฝั่งโขง

    ลำดับตอนที่ #7 : 5.งานหนักพักงานรัก

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 49
      0
      5 พ.ค. 49

    แม้จะถึงเวลาเลิกงานแล้ว หากนรียังคงเช็คสินค้าในโกดังเก็บสินค้าหลังบริษัท โดยมีเจ้านายสาวยืนควบคุมและให้คำสั่งอยู่ไม่ไกลมากนัก

    ผลิตภัณฑ์นมกล่องทั้งรสจืดและรสหวานผู้บรรจุอยู่ในกล่องลังมากมาย กินเนื้อที่เกือบทั้งโกดังแห่งนี้ ทำเอานรีแทบขาลาก เช็คตรงนั้นเสร็จยังเหลือตรงนี้อีกเป็นกอง

    ไม่ใช่หน้าที่เลขานุการอย่างเธอเลยสักนิด แต่ไหน ๆ ก็ทำไปเหอะ งานไม่หนักหนาสาหัสอะไร ไม่อยากขัดใจเจ้านาย เดี๋ยวได้ว่างงานอยู่กับพ่อแม่ที่บ้านแน่นอน

    เสียงเพลงแคนตะแล่น ๆ ดังขึ้นขัดจังหวะ เจ้านายสาวทำท่าเหมือนจะหาโทรศัพท์ พอไม่ใช่ก็เอ่ยถามคนที่อยู่บริเวณนั้นทุกคน

    แม้จะถึงเวลาเลิกงานแล้ว หากนรียังคงเช็คสินค้าในโกดังเก็บสินค้าหลังบริษัท โดยมีเจ้านายสาวยืนควบคุมและให้คำสั่งอยู่ไม่ไกลมากนัก

    ผลิตภัณฑ์นมกล่องทั้งรสจืดและรสหวานผู้บรรจุอยู่ในกล่องลังมากมาย กินเนื้อที่เกือบทั้งโกดังแห่งนี้ ทำเอานรีแทบขาลาก เช็คตรงนั้นเสร็จยังเหลือตรงนี้อีกเป็นกอง

    ไม่ใช่หน้าที่เลขานุการอย่างเธอเลยสักนิด แต่ไหน ๆ ก็ทำไปเหอะ งานไม่หนักหนาสาหัสอะไร ไม่อยากขัดใจเจ้านาย เดี๋ยวได้ว่างงานอยู่กับพ่อแม่ที่บ้านแน่นอน

    เสียงเพลงแคนตะแล่น ๆ ดังขึ้นขัดจังหวะ เจ้านายสาวทำท่าเหมือนจะหาโทรศัพท์ พอไม่ใช่ก็เอ่ยถามคนที่อยู่บริเวณนั้นทุกคน

    มือถือใคร ”

    ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นทั้งคนดูแลโกดังและนรีต่างรีบควานหาโทรศัพท์ตัวเองเป็นการใหญ่ แล้วนรีก็พบว่าเสียงมาจากมือถือตนเอง ยกขึ้นดูเบอร์ของพนมปรากฏขึ้นบนหน้าจอ

    “ ขอตัวก่อนค่ะเจ้านาย เอ่อ..”

    นรีอึกอักไม่รู้จะเรียกแทนพนมกับเจ้านายว่ายังไงดี แต่ก็โล่งใจเมื่อเจ้านายไม่ได้แสดงท่าทีไม่พอใจอะไรออกมาอย่างที่คิด

    “ แฟนโทรมาละสิ เชิญตามสบายเถอะ ” เจ้านายสาวกลับกระเซ้าเสียอีก นรีก้มห้วนิด ๆ แล้วกล่าวคำขอบคุณ

    เธอยายแฟ้มและเอกสารมาถือไว้ด้านขวา ใช้แขนหนีบไว้แนบลำตัว ก่อนรีบกดรับทันที

    “ ยังบ่เลิกงานหรืออีนาง ”

    พนมส่งเสียงสำเนียงอีสานมาตามสาย น้ำเสียงมีแววห่วงใยอยู่ในท่าที

    “ เลิกแล้วอ้ายเอ๋ย แต่น้องยังต้องเช็คสินค้าให้เจ้านายเขาอยู่ แล้วอ้ายอยู่ไสล่ะนี่ ”

    ประโยคท้ายนรีถามกลับบ้าง เขาคงรอเธออยู่ที่ไหนสักแห่งกระมัง

    “ อยู่ในบริษัทเจ้านั่นแหละ ถามเพื่อนเจ้าเขาบอกว่า เจ้ายังเฮ็ดงานบ่แล้ว ”

    น้ำเสียงของพนมฟังแหบและแผ่วเบา ด้วยต้องเหนื่อยล้ากับงานที่ทำจนแทบไม่มีเสียงพูด แต่กระนั้นเขาก็ยังมารอรับเธอจนได้

    มือถือใคร ”

    ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นทั้งคนดูแลโกดังและนรีต่างรีบควานหาโทรศัพท์ตัวเองเป็นการใหญ่ แล้วนรีก็พบว่าเสียงมาจากมือถือตนเอง ยกขึ้นดูเบอร์ของพนมปรากฏขึ้นบนหน้าจอ

    “ ขอตัวก่อนค่ะเจ้านาย เอ่อ..”

    นรีอึกอักไม่รู้จะเรียกแทนพนมกับเจ้านายว่ายังไงดี แต่ก็โล่งใจเมื่อเจ้านายไม่ได้แสดงท่าทีไม่พอใจอะไรออกมาอย่างที่คิด

    “ แฟนโทรมาละสิ เชิญตามสบายเถอะ ” เจ้านายสาวกลับกระเซ้าเสียอีก นรีก้มห้วนิด ๆ แล้วกล่าวคำขอบคุณ

    เธอยายแฟ้มและเอกสารมาถือไว้ด้านขวา ใช้แขนหนีบไว้แนบลำตัว ก่อนรีบกดรับทันที

    “ ยังบ่เลิกงานหรืออีนาง ”

    พนมส่งเสียงสำเนียงอีสานมาตามสาย น้ำเสียงมีแววห่วงใยอยู่ในท่าที

    “ เลิกแล้วอ้ายเอ๋ย แต่น้องยังต้องเช็คสินค้าให้เจ้านายเขาอยู่ แล้วอ้ายอยู่ไสล่ะนี่ ”

    ประโยคท้ายนรีถามกลับบ้าง เขาคงรอเธออยู่ที่ไหนสักแห่งกระมัง

    “ อยู่ในบริษัทเจ้านั่นแหละ ถามเพื่อนเจ้าเขาบอกว่า เจ้ายังเฮ็ดงานบ่แล้ว ”

    น้ำเสียงของพนมฟังแหบและแผ่วเบา ด้วยต้องเหนื่อยล้ากับงานที่ทำจนแทบไม่มีเสียงพูด แต่กระนั้นเขาก็ยังมารอรับเธอจนได้

    บ่น่าลำบากเลยอ้าย ”

    นรีรู้สึกห่วงเขาขึ้นมา อยากจะขอตัวกลับก่อน แต่งานก็สำคัญไม่แพ้กัน

    “ บ่เป็นหยังดอก เจ้าเฮ็ดงานให้แล้วเด้อ อ้ายสิรอได้ ”

    บ่น่าลำบากเลยอ้าย ”

    นรีรู้สึกห่วงเขาขึ้นมา อยากจะขอตัวกลับก่อน แต่งานก็สำคัญไม่แพ้กัน

    “ บ่เป็นหยังดอก เจ้าเฮ็ดงานให้แล้วเด้อ อ้ายสิรอได้ ”

    ขอบคุณหลาย ๆ ”

    ไม่มีคำพูดใดเหมาะเท่าคำนี้แล้ว ปลายสายกล่าวคำลา ทิ้งท้ายแค่ว่าแล้วค่อยเจอกัน แล้วสัญญาณอีกฝ่ายก็เงียบหายไป นรีจึงกดปิดมือถือตนเก็บใส่กระเป๋า ย้ายเอกสารมาไว้ที่ถือด้านซ้ายดังเดิม

    เริ่มทำงานต่อ……

    ใกล้เสร็จแล้ว เหลืออีกนิดเดียวก็ครบ นรีเหลียวมองนาฬิกาข้างฝา เวลาล่วงเลยเกือบหกโมงเย็น เธอหันกลับมาสนใจกับแฟ้มเอกสารต่อ

    ตะวันคงลับขอบฟ้าไปแล้วกระมัง ภายในโกดังจึงเริ่มมืด เจ้านายสาวไม่รั้งรอให้มืดจนมองไม่เห็น รีบสั่งให้ลูกน้องเปิดไฟทันที

    ขอบคุณหลาย ๆ ”

    ไม่มีคำพูดใดเหมาะเท่าคำนี้แล้ว ปลายสายกล่าวคำลา ทิ้งท้ายแค่ว่าแล้วค่อยเจอกัน แล้วสัญญาณอีกฝ่ายก็เงียบหายไป นรีจึงกดปิดมือถือตนเก็บใส่กระเป๋า ย้ายเอกสารมาไว้ที่ถือด้านซ้ายดังเดิม

    เริ่มทำงานต่อ……

    ใกล้เสร็จแล้ว เหลืออีกนิดเดียวก็ครบ นรีเหลียวมองนาฬิกาข้างฝา เวลาล่วงเลยเกือบหกโมงเย็น เธอหันกลับมาสนใจกับแฟ้มเอกสารต่อ

    ตะวันคงลับขอบฟ้าไปแล้วกระมัง ภายในโกดังจึงเริ่มมืด เจ้านายสาวไม่รั้งรอให้มืดจนมองไม่เห็น รีบสั่งให้ลูกน้องเปิดไฟทันที

    เปิดไฟ ”

    ไฟสว่างทีละดวง ๆ เริ่มตั้งแต่หน้าประตูจนถึงด้านในสุด ภายในโกดังสว่างไสวด้วยหลอดไฟนับสิบดวง แต่แล้ว….

    เสียงไฟช็อตถี่ยิบที่แหล่งจ่ายกระแสไฟ แลเห็นประกายไฟลุกพรึบ จากนั้นจึงเริ่มลุกไปยังสิ่งของใกล้เคียงอย่างรวดเร็ว

    เปิดไฟ ”

    ไฟสว่างทีละดวง ๆ เริ่มตั้งแต่หน้าประตูจนถึงด้านในสุด ภายในโกดังสว่างไสวด้วยหลอดไฟนับสิบดวง แต่แล้ว….

    เสียงไฟช็อตถี่ยิบที่แหล่งจ่ายกระแสไฟ แลเห็นประกายไฟลุกพรึบ จากนั้นจึงเริ่มลุกไปยังสิ่งของใกล้เคียงอย่างรวดเร็ว

    เฮ้ย ”

    ไฟลุกโหมไหม้จากที่หนึ่งไปอีกที่หนึ่ง ควันไฟลอยคละคลุ้ง ประกอบกับมีวัสดุไวไฟมากมาย ชั่วเวลาไม่นานทุกสิ่งในโกดังก็ติดไฟลุกท่วม

    เจ้านายและลูกน้องคนอื่น ๆ พยายามวิ่งตรงไปยังทางออกให้เร็วที่สุด โดยลืมบุคคลหนึ่งไว้อยู่ภายในสุดของโกดัง

    นรีนั่นเอง…..

    เธอพยายามจะหาทางออกให้ได้ แต่ช้าไปแล้ว ทุกเส้นทางออกถูกกีดขวางด้วยสิ่งของติดไฟลุก นรีวิ่งวนไปมาท่ามกลางเปลวไฟและกลุ่มควัน คอยระวังสิ่งของตกลงมา แล้วพลันสะดุดขาตัวเองล้มลง แต่ถึงกระนั้นก็ยังพร่ำพรรณนาขอให้คนช่วย….

    เฮ้ย ”

    ไฟลุกโหมไหม้จากที่หนึ่งไปอีกที่หนึ่ง ควันไฟลอยคละคลุ้ง ประกอบกับมีวัสดุไวไฟมากมาย ชั่วเวลาไม่นานทุกสิ่งในโกดังก็ติดไฟลุกท่วม

    เจ้านายและลูกน้องคนอื่น ๆ พยายามวิ่งตรงไปยังทางออกให้เร็วที่สุด โดยลืมบุคคลหนึ่งไว้อยู่ภายในสุดของโกดัง

    นรีนั่นเอง…..

    เธอพยายามจะหาทางออกให้ได้ แต่ช้าไปแล้ว ทุกเส้นทางออกถูกกีดขวางด้วยสิ่งของติดไฟลุก นรีวิ่งวนไปมาท่ามกลางเปลวไฟและกลุ่มควัน คอยระวังสิ่งของตกลงมา แล้วพลันสะดุดขาตัวเองล้มลง แต่ถึงกระนั้นก็ยังพร่ำพรรณนาขอให้คนช่วย….

    ช่วยฉันด้วย ”

    ช่วยฉันด้วย ”

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×