ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ลูกสมุนตัวแสบ
ลูกแก้ววิเศษตั้งบนโต๊ะที่มีผ้าคลุมสีม่วงปูอยู่ สายตาของผู้ดูจ้องมองไปยังภาพที่ปรากฏบนลูกแก้วอย่างใจจดจ่อ
" งี่เง่าไร้สมองกันจริง ๆ " พ่อมดวัยกลางคนตบขาตนเองด้วยความสะใจในแผนที่ตนเองวางไว้ แต่เมื่อเห็นเหล่าบรรดาสมุนต่าง ๆ ที่กลับมาอย่างสิ้นท่าก็ผิดหวังขึ้นมาอีกครั้ง
ค้างคางผีที่รอดชีวิตกลับมาเพียงสองสามตัวนอนห้อยหัวตามเพดานที่เป็นหินงอกหินย้อยอย่างไม่ค่อยมีความสุขเท่าไรนัก สายตามองผู้เป็นนายด้วยความอยากรู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไป
ขวดน้ำยาเคมีหลายสิบขวดวางเรียงรายอยู่บนชั้นเก็บของอย่างมีระเบียบ นอกจากนี้ ยังมีหนังสือเวทมนตร์ต่าง ๆ อยู่ในชั้นนั้นด้วย
เขาลุกไปหยิบขวดน้ำยาขวดหนึ่งขึ้นมา ก่อนนั่งลงที่หน้าอ่างทองเหลือง เปิดฝารินน้ำยาในขวดลงไปอย่างช้า ๆ พร้อม ๆ กับที่ร่ายคาถาตามไปด้วย
น้ำยาแผ่กระจายจากจุดเล็กค่อย ๆ ขยายใหญ่ขึ้น จนน้ำในอ่างกลายเป็นน้ำยาเคมี นั่นแหละ คาถาก็จบลงเมื่อถึงตรงนั้น
" ทำอะไรน่ะนาย "
โอซิลต้าแมวดำสัญลักษณ์ของเวทมนตร์กระโดดมาจากทางด้านหลัง จนค้างคาวเหล่านั้นตกใจกลัว รีบกระพือปีกบินหนีออกทางหน้าต่างไปอย่างรวดเร็ว
" หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ " พ่อมดหันมาชี้หน้ามัน แมวดำตัวนั้นจึงสงบลง
เจ้าโอซิลต้ายกเท้าเกาหัวตนเองด้วยความไม่เข้าใจในพ่อมดผู้เป็นเจ้านายของมัน
" มาทำไม ไม่เห็นหรือว่าข้ากำลังทำอะไรอยู่ " พ่อมดมีอารมณ์หุนหันขึ้นมาทันควัน
" ขอโทษนาย จะให้ฉันใช้เวทมนตร์ลากเจ้าค้างคาวฝูงนั้น เอ้ย! ไม่ใช่สิ ต้องสองสามตัวถึงจะถูก " โอซิลต้าพูดผิด ๆ ถูก ๆ ด้วยความกลัว
" ไม่ต้อง มันจะไปไหนก็เรื่องของมัน เอ ! แกมาก็ดีแล้ว กระโดดลงไปในอ่างทองเหลือง เข้าใจไหม "
บาเซนชี้ไปที่อ่างทองเหลืองที่มีน้ำยาเคมีอยู่ปริ่มอ่างทำท่าจะล้นออกมา ในขณะที่ผู้ใต้บังคับบัญชาได้แต่มองหน้านายด้วยความงง ๆ ที่จะให้มันกระโดดลงไปในน้ำ
ไม่ทันที่โอซิลต้าจะถาม พ่อมดก็ชิงสาธยายให้เจ้าตัวดีทราบก่อนไป ทุกทีเลยที่มันไปตามคำสั่งแล้วมักจะทำอะไรผิดพลาดจนแก้ไขแทบไม่ทันกาล
" น้ำยาเคมีนี้มันจะพาแกไปลำธารสายหน้าเทวาลัยนี้แหละ ดูภาพในลูกแก้วซิ "
ประโยคหลังดึงเจ้าแมวดำให้มาดูภาพในลูกแก้วที่แสดงภาพที่ลำธาร มันพยักหน้าอย่างเข้าใจในคำสั่ง
" เข้าใจก็ดี " พ่อมดเอ่ย " ถ้างั้น ไปได้แล้ว "
เจ้าตัวแสบยังไม่ทันจะกระโดดไป พ่อมดก็คว้าคอมันจุ่มลงไปในอ่าง พร้อมกับตะโกนไล่หลังย้ำด้วยเพราะความลืมของโอซิลต้าเป็นเหตุ
" งี่เง่าไร้สมองกันจริง ๆ " พ่อมดวัยกลางคนตบขาตนเองด้วยความสะใจในแผนที่ตนเองวางไว้ แต่เมื่อเห็นเหล่าบรรดาสมุนต่าง ๆ ที่กลับมาอย่างสิ้นท่าก็ผิดหวังขึ้นมาอีกครั้ง
ค้างคางผีที่รอดชีวิตกลับมาเพียงสองสามตัวนอนห้อยหัวตามเพดานที่เป็นหินงอกหินย้อยอย่างไม่ค่อยมีความสุขเท่าไรนัก สายตามองผู้เป็นนายด้วยความอยากรู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไป
ขวดน้ำยาเคมีหลายสิบขวดวางเรียงรายอยู่บนชั้นเก็บของอย่างมีระเบียบ นอกจากนี้ ยังมีหนังสือเวทมนตร์ต่าง ๆ อยู่ในชั้นนั้นด้วย
เขาลุกไปหยิบขวดน้ำยาขวดหนึ่งขึ้นมา ก่อนนั่งลงที่หน้าอ่างทองเหลือง เปิดฝารินน้ำยาในขวดลงไปอย่างช้า ๆ พร้อม ๆ กับที่ร่ายคาถาตามไปด้วย
น้ำยาแผ่กระจายจากจุดเล็กค่อย ๆ ขยายใหญ่ขึ้น จนน้ำในอ่างกลายเป็นน้ำยาเคมี นั่นแหละ คาถาก็จบลงเมื่อถึงตรงนั้น
" ทำอะไรน่ะนาย "
โอซิลต้าแมวดำสัญลักษณ์ของเวทมนตร์กระโดดมาจากทางด้านหลัง จนค้างคาวเหล่านั้นตกใจกลัว รีบกระพือปีกบินหนีออกทางหน้าต่างไปอย่างรวดเร็ว
" หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ " พ่อมดหันมาชี้หน้ามัน แมวดำตัวนั้นจึงสงบลง
เจ้าโอซิลต้ายกเท้าเกาหัวตนเองด้วยความไม่เข้าใจในพ่อมดผู้เป็นเจ้านายของมัน
" มาทำไม ไม่เห็นหรือว่าข้ากำลังทำอะไรอยู่ " พ่อมดมีอารมณ์หุนหันขึ้นมาทันควัน
" ขอโทษนาย จะให้ฉันใช้เวทมนตร์ลากเจ้าค้างคาวฝูงนั้น เอ้ย! ไม่ใช่สิ ต้องสองสามตัวถึงจะถูก " โอซิลต้าพูดผิด ๆ ถูก ๆ ด้วยความกลัว
" ไม่ต้อง มันจะไปไหนก็เรื่องของมัน เอ ! แกมาก็ดีแล้ว กระโดดลงไปในอ่างทองเหลือง เข้าใจไหม "
บาเซนชี้ไปที่อ่างทองเหลืองที่มีน้ำยาเคมีอยู่ปริ่มอ่างทำท่าจะล้นออกมา ในขณะที่ผู้ใต้บังคับบัญชาได้แต่มองหน้านายด้วยความงง ๆ ที่จะให้มันกระโดดลงไปในน้ำ
ไม่ทันที่โอซิลต้าจะถาม พ่อมดก็ชิงสาธยายให้เจ้าตัวดีทราบก่อนไป ทุกทีเลยที่มันไปตามคำสั่งแล้วมักจะทำอะไรผิดพลาดจนแก้ไขแทบไม่ทันกาล
" น้ำยาเคมีนี้มันจะพาแกไปลำธารสายหน้าเทวาลัยนี้แหละ ดูภาพในลูกแก้วซิ "
ประโยคหลังดึงเจ้าแมวดำให้มาดูภาพในลูกแก้วที่แสดงภาพที่ลำธาร มันพยักหน้าอย่างเข้าใจในคำสั่ง
" เข้าใจก็ดี " พ่อมดเอ่ย " ถ้างั้น ไปได้แล้ว "
เจ้าตัวแสบยังไม่ทันจะกระโดดไป พ่อมดก็คว้าคอมันจุ่มลงไปในอ่าง พร้อมกับตะโกนไล่หลังย้ำด้วยเพราะความลืมของโอซิลต้าเป็นเหตุ
¯ ¯ ¯ ¯
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น