ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : สองเส้นทางบรรจบ
เสียงร้องโหยหวนของปีศาจดังระงมด้วยความเจ็บปวด แน่นอน เคนสามารถเอาชนะผีเหล่านั้นได้แล้ว บรรดาผีที่สู้กับเขาค่อย ๆ ตกลงในหลุมใหญ่ที่ขึ้นมาในตอนแรกไปทีละตัวสองตัวจนหมด สิ่งที่ปรากฏบนพื้นหลังจากนั้นคือขวดทรงสูง มีฉลากเขียนเป็นภาษาแปลก ๆ คล้ายกับภาษาเวทมนตร์
เขาหยิบแว่นขยายในกระเป๋าขึ้นมาส่องแปลภาษา จับใจความได้ว่า มันคือขวดน้ำยาเคมีที่ผสมเซลล์ในร่างกายของคนที่ตายแล้ว น้ำยาทำปฏิกิริยากับเซลล์จนเกิดเป็นมนุษย์กึ่งวิญญาณ เนื่องจากส่วนประกอบต่าง ๆ ไม่สมบูรณ์
เคนเก็บขวดที่ตกขึ้นมา ปิดฝาจุกจนแน่น ใช้ทุ่นระเบิดผูกติดกับขวด ก่อนโยนลงไปที่พื้นดิน พร้อม ๆ กับที่เขาวิ่งไปซ่อนอยู่หลังต้นไม้ รอดูผลของมันต่อไป
ขวดใบนั้นกลิ้งหมุน ๆ ไปอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนหยุดลงที่บริเวณหนึ่งซึ่งห่างไกลจากจุดที่เขายืนมาก
สักพักดินตรงบริเวณนั้นก็ระเบิดเกิดเป็นหลุมใหญ่ ขวดน้ำยาเคมีตกลงไปสู่เบื้องล่าง เกิดระเบิดขึ้นอีกครั้ง เมื่อขวดตกลงไปจนถึงหลุม แรงระเบิดทำให้ดินที่อยู่รอบ ๆ กลบหลุมจนมิด ทำให้เขาไม่ทันเห็นขวดที่ตกลงสู่ก้นหลุมว่าเป็นอย่างไร
เขาไม่สนใจว่าขวดใบนั้นจะเป็นอย่างไรต่อไป หากมุ่งหน้าเดินต่อไปข้างหน้าเพื่อไปให้เทวาลัยพร้อม ๆ กัน
" ทำไมถึงเป็นอย่างนี้นะ "
เคนเอ่ยเบา ๆ ด้วยความไม่เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น ในขณะที่นั่งพักเอาแรงอยู่ที่โขดหินใกล้ ๆ ลำธารสายเล็ก ๆ กับเด็กสาวที่มีอาการเมื่อยล้าเต็มทีทั้ง ๆ ที่มายังไม่ถึงครึ่งทาง
" พวกมันคงรู้ตัวกระมังเคน " เกลออกความเห็น
" ใช่ " เคนมั่นใจว่าต้องเป็นอย่างนั้น
ทั้งสองนั่งพูดคุยถึงแผนที่วางไว้ในตอนแรกด้วยความกังวลที่ถูกลอบทำร้ายจากสมุนของพ่อมด เพราะความสนใจในแผน ทำให้ไม่มีใครสังเกตเห็นต้นไม้ที่พลิ้วไหวไปตามลมอยู่ฝั่งตรงข้ามกับลำธารสายนี้ เปิดทางให้เห็นเทวาลัยอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากบริเวณนี้เท่าไรนัก
เขาหยิบแว่นขยายในกระเป๋าขึ้นมาส่องแปลภาษา จับใจความได้ว่า มันคือขวดน้ำยาเคมีที่ผสมเซลล์ในร่างกายของคนที่ตายแล้ว น้ำยาทำปฏิกิริยากับเซลล์จนเกิดเป็นมนุษย์กึ่งวิญญาณ เนื่องจากส่วนประกอบต่าง ๆ ไม่สมบูรณ์
เคนเก็บขวดที่ตกขึ้นมา ปิดฝาจุกจนแน่น ใช้ทุ่นระเบิดผูกติดกับขวด ก่อนโยนลงไปที่พื้นดิน พร้อม ๆ กับที่เขาวิ่งไปซ่อนอยู่หลังต้นไม้ รอดูผลของมันต่อไป
ขวดใบนั้นกลิ้งหมุน ๆ ไปอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนหยุดลงที่บริเวณหนึ่งซึ่งห่างไกลจากจุดที่เขายืนมาก
สักพักดินตรงบริเวณนั้นก็ระเบิดเกิดเป็นหลุมใหญ่ ขวดน้ำยาเคมีตกลงไปสู่เบื้องล่าง เกิดระเบิดขึ้นอีกครั้ง เมื่อขวดตกลงไปจนถึงหลุม แรงระเบิดทำให้ดินที่อยู่รอบ ๆ กลบหลุมจนมิด ทำให้เขาไม่ทันเห็นขวดที่ตกลงสู่ก้นหลุมว่าเป็นอย่างไร
เขาไม่สนใจว่าขวดใบนั้นจะเป็นอย่างไรต่อไป หากมุ่งหน้าเดินต่อไปข้างหน้าเพื่อไปให้เทวาลัยพร้อม ๆ กัน
¯ ¯ ¯ ¯
เกลหมดความกลัวกังวลใด ๆ สองเท้าก้าวเดินมุ่งหน้าต่อไปในทิศทางเดียวกัน โดยไม่รู้ว่าเส้นทางทั้งสองเวียนมาบรรจบกัน ก็น่าจะเป็นไปได้ที่ทั้งสองจึงต้องเดินมาชนกันระหว่างทาง" ทำไมถึงเป็นอย่างนี้นะ "
เคนเอ่ยเบา ๆ ด้วยความไม่เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น ในขณะที่นั่งพักเอาแรงอยู่ที่โขดหินใกล้ ๆ ลำธารสายเล็ก ๆ กับเด็กสาวที่มีอาการเมื่อยล้าเต็มทีทั้ง ๆ ที่มายังไม่ถึงครึ่งทาง
" พวกมันคงรู้ตัวกระมังเคน " เกลออกความเห็น
" ใช่ " เคนมั่นใจว่าต้องเป็นอย่างนั้น
ทั้งสองนั่งพูดคุยถึงแผนที่วางไว้ในตอนแรกด้วยความกังวลที่ถูกลอบทำร้ายจากสมุนของพ่อมด เพราะความสนใจในแผน ทำให้ไม่มีใครสังเกตเห็นต้นไม้ที่พลิ้วไหวไปตามลมอยู่ฝั่งตรงข้ามกับลำธารสายนี้ เปิดทางให้เห็นเทวาลัยอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากบริเวณนี้เท่าไรนัก
¯ ¯ ¯ ¯
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น