คำสาบานในความเงียบงัน

ลำดับตอนที่ #5 : รักแรกแจกความตาย(1)

ซาซากุพยายามสลัดความทรงจำจากแม่นางโคคุทิ้งไป สองขาพาร่างสูงใหญ่แบบฉบับซามูไรมาหยุดอยู่หน้าเคาน์เตอร์โรงแรมแดรป ชายสูงวัยหัวล้านนั่งอยู่หลังเคาน์เตอร์เป็นเจ้าของโรงแรมแห่งนี้ซาซากุสังเกตเห็นผมเส้นบางเหลือเป็นหย่อม ๆ ไม่ทั่วหัว ใบหน้าของชาวสูงวัยมีรอยยิ้มประดับบนหน้าแสดงถึงความเป็นมิตรอย่างจริงใจ

“ พักที่นี่เถอะ ห้องพักสะอาดหลับสบาย ราคาไม่แพง อ้อ มีอะไรให้ช่วยก็บอกได้ ”

ลูกค้าผู้จ้างวานเขาชื่อทอร์เด็น พวกเขาตกลงนัดพบกันที่นี่ เพื่อจ่ายเงินสามพันเหรียญตามสัญญา

“ ท่านเห็นผู้ชายคนหนึ่งมานั่งรออยู่ที่นี่บ้างไหม ”

ชายสูงวัยเจ้าของโรงแรมพยักหน้า

ท่านเห็นผู้ชายคนหนึ่งมานั่งรออยู่ที่นี่บ้างไหม ”

ชายสูงวัยเจ้าของโรงแรมพยักหน้า

“ เขาจะมาที่นี่ตั้งแต่เก้าโมงถึงสิบเอ็ดโมง จากนั้นเขาก็ไปเฉย ๆ มาที่นี่ทุกวัน ไม่มีวันไหนหายหน้าไปหรอก ”

เขาจะมาที่นี่ตั้งแต่เก้าโมงถึงสิบเอ็ดโมง จากนั้นเขาก็ไปเฉย ๆ มาที่นี่ทุกวัน ไม่มีวันไหนหายหน้าไปหรอก ”

“ ข้าขอพักที่นี่สักคืนหนึ่ง ค่าห้องเท่าไร ” ซาซากุจะพักที่นี่ในคืนนี้ เขาเหลือบมองนาฬิกาบอกเวลาตีสามครึ่ง

“ เจ็ดสิบเหรียญ ”

ซาซากุล้วงห่อผ้าออกมาจากเสื้อนอก ลงมือแก้ห่อผ้านั้นอย่างรวดเร็ว ข้างในนั้นมีเงินร้อยเหรียญ ก่อนหยิบออกมาเจ็ดสิบเหรียญ ยังเหลืออีกสามสิบเหรียญสำหรับอาหารมื้อเช้าที่จะมาถึงในอีกไม่กี่ชั่วโมงนี้

“ ที่นี่มีบริการปลุกตามเวลาด้วย จะให้ข้าปลุกท่านกี่โมงดี ”

ซาซากุคิดในใจ ต้องก่อนเก้าโมงเช้าเท่านั้น แต่เขาง่วงมาก พลังที่แม่นางโคคุฟื้นให้เขาก็เหลืออยู่น้อยนิด อีกไม่กี่ชั่วโมงก็เช้าแล้ว

“ ว่าไงท่าน ” ชายสูงวัยรอคำตอบ

“ แปดโมง เอ่อ แปดโมงนั่นแหละ ”

เขาเดินตรงไปที่ห้องนอนของโรงแรม เสียงชายสูงวัยดังไล่หลังมา

“ หลับฝันดีนะท่าน ”

ข้าขอพักที่นี่สักคืนหนึ่ง ค่าห้องเท่าไร ” ซาซากุจะพักที่นี่ในคืนนี้ เขาเหลือบมองนาฬิกาบอกเวลาตีสามครึ่ง

“ เจ็ดสิบเหรียญ ”

ซาซากุล้วงห่อผ้าออกมาจากเสื้อนอก ลงมือแก้ห่อผ้านั้นอย่างรวดเร็ว ข้างในนั้นมีเงินร้อยเหรียญ ก่อนหยิบออกมาเจ็ดสิบเหรียญ ยังเหลืออีกสามสิบเหรียญสำหรับอาหารมื้อเช้าที่จะมาถึงในอีกไม่กี่ชั่วโมงนี้

“ ที่นี่มีบริการปลุกตามเวลาด้วย จะให้ข้าปลุกท่านกี่โมงดี ”

ซาซากุคิดในใจ ต้องก่อนเก้าโมงเช้าเท่านั้น แต่เขาง่วงมาก พลังที่แม่นางโคคุฟื้นให้เขาก็เหลืออยู่น้อยนิด อีกไม่กี่ชั่วโมงก็เช้าแล้ว

“ ว่าไงท่าน ” ชายสูงวัยรอคำตอบ

“ แปดโมง เอ่อ แปดโมงนั่นแหละ ”

เขาเดินตรงไปที่ห้องนอนของโรงแรม เสียงชายสูงวัยดังไล่หลังมา

“ หลับฝันดีนะท่าน ”

ตลอดคืนนั้น เขาหลับสนิทบนเตียงเล็ก ๆ แม้จะต้องนอนในห้องรวมกับคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักกันมาก่อนก็ตาม พวกเขาเหล่านั้นต่างนอนหลับลงเตียงของใครของมันอย่างสุขสบายไร้ความกังวลใด ๆ จะมาถึง

แสงไฟดวงสุดท้ายดับลง ในโรงแรมเต็มไปด้วยความมืด ไม่มีใครรู้……แม่นางโคคุแอบเข้ามาหาซาซากุตามที่นางได้บอกไว้จริง ๆ

ตลอดคืนนั้น เขาหลับสนิทบนเตียงเล็ก ๆ แม้จะต้องนอนในห้องรวมกับคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักกันมาก่อนก็ตาม พวกเขาเหล่านั้นต่างนอนหลับลงเตียงของใครของมันอย่างสุขสบายไร้ความกังวลใด ๆ จะมาถึง

แสงไฟดวงสุดท้ายดับลง ในโรงแรมเต็มไปด้วยความมืด ไม่มีใครรู้……แม่นางโคคุแอบเข้ามาหาซาซากุตามที่นางได้บอกไว้จริง ๆ

“ ข้ารักเจ้า ไม่ว่าเจ้าจะเป็นใครก็ตาม ”

แม่นางหยุดอยู่ที่ปลายเตียงหนึ่งในห้องนอน ซาซากุนอนอยู่บนเตียงนั้นพอดี

“ แม่นาง ข้ายอมบอกท่านแล้ว ข้าชื่อ….ซาซากุ ”

แม่นางเดินเข้าไปหาใกล้ ๆ พลางยกมือลูบผมของชายหนุ่มอย่างแผ่วเบา

“ แม่นางโคคุ อย่าทิ้งข้าไปนะ ”

ชายหนุ่มยกมือทั้งสองขึ้นไขว่คว้าหาอากาศ เหมือนคนละเมอตกอยู่ในห้วงของความรัก แม่นางค่อย ๆ เอื้อมมือไปสัมผัสตอบอย่างเข้าใจในความรักเป็นอย่างดี

“ นึกถึงข้าไว้ แล้วข้าจะมาหาเจ้า ”

แม่นางกุมมืออีกฝ่ายไว้แน่น บีบเบา ๆ ก่อนค่อย ๆ ผละออก และร่างเล็ก ๆ ก็จางหายไปกับลมที่พัดเข้ามาแทนที่

J J J J

ข้ารักเจ้า ไม่ว่าเจ้าจะเป็นใครก็ตาม ”

แม่นางหยุดอยู่ที่ปลายเตียงหนึ่งในห้องนอน ซาซากุนอนอยู่บนเตียงนั้นพอดี

“ แม่นาง ข้ายอมบอกท่านแล้ว ข้าชื่อ….ซาซากุ ”

แม่นางเดินเข้าไปหาใกล้ ๆ พลางยกมือลูบผมของชายหนุ่มอย่างแผ่วเบา

“ แม่นางโคคุ อย่าทิ้งข้าไปนะ ”

ชายหนุ่มยกมือทั้งสองขึ้นไขว่คว้าหาอากาศ เหมือนคนละเมอตกอยู่ในห้วงของความรัก แม่นางค่อย ๆ เอื้อมมือไปสัมผัสตอบอย่างเข้าใจในความรักเป็นอย่างดี

“ นึกถึงข้าไว้ แล้วข้าจะมาหาเจ้า ”

แม่นางกุมมืออีกฝ่ายไว้แน่น บีบเบา ๆ ก่อนค่อย ๆ ผละออก และร่างเล็ก ๆ ก็จางหายไปกับลมที่พัดเข้ามาแทนที่

J J J J