มิติโลกมายา

ลำดับตอนที่ #3 : เหตุการณ์ไม่คาดฝัน

เคนปล่อยมือของเกลแล้ว   แต่เธอยังคงลำดับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น     และตกลงที่จะช่วยเขาในภารกิจนี้
  
ชายวัยกลางคนในเทวาลัยร้างที่เธอเห็นในความฝันนั้น  ก็คือพ่อมดที่มีนามว่าบาเซนซึ่งก็คือผู้ที่เคนต้องการกำจัดมันในตอนนี้

"  พอเข้าใจอะไรบ้างแล้วใช่ไหม  "  เขาถามหลังจากที่ปล่อยมือจากเธอแล้ว

เกลพยักหน้าตอบรับ   เขาจึงชวนเธอเดินไปตามที่ต่าง ๆ เพื่อค้นหาผู้ที่ขอความช่วยเหลือ   ทำให้เธอเกิดความสงสัยในสิ่งที่เข้าใจในตอนแรก

"  ตกลง  คุณไม่ใช่เจ้าของร้านขายพรมหรอกหรือ  "  เธอขมวดคิ้ว  ในขณะที่เขาหัวเราะเบา ๆ  ก่อนอธิบายให้เธอเข้าใจ
 
"  ตรงข้ามเลยละ  ผมแค่ผ่านมาเฉย ๆ และค้นหาผู้ช่วยที่ผมเลือกไว้  นั่นก็คือคุณ  "

เมื่อเขาพูดจบ   เกลก็หัวเราะด้วยความเขินอายในสิ่งที่เข้าใจนี้    ก่อนเดินเคียงคู่ไปกับเขาเพื่อช่วยค้นหาตามที่เขาต้องการในขณะนี้

¯ ¯ ¯ ¯

ดอกไม้รอบ ๆ เทวาลัยชูช่อออกดอกสวยงามและมีกลิ่นหอม  ไม้เลื้อยมีที่ยึดเหนี่ยวเป็นเทวาลัยอันเก่าแก่   มองไกล ๆ เหมือนกับว่าตัวตึกมีสีเขียว  ทั้งในความจริงแล้วเป็นเพียงหินสีทึม ๆ ก่อรวมตัวกันเท่านั้น  มันไม่ได้รักษาดูแลเป็นเวลานาน   จึงแลเห็นรอยร้าวที่นับวันจะมีมากขึ้นทุกวัน  กับไม้เลื้อยขึ้นปกคลุม  เทวาลัยแห่งนี้กำลังจะเป็นสีเขียวประดับลวดลายจากรอยร้าวทั่วตัวตึกในไม่ช้า

ในเทวาลัยร้างแลดูลึกลับ  ไม่มีใครเคยคิดที่จะเข้าไปอาศัยอยู่  นอกจากเขา บาเซนเพียงผู้เดียวเท่านั้นที่อาศัยอยู่ได้ทุกหนทุกแห่งโดยไม่ปฏิเสธเลย 

เบื้องหน้าของรูปปั้นนางอัปสรผู้เลอโฉม   พ่อมดวัยกลางคนผู้ทรงอิทธิฤทธิ์จ้องมองอย่างหลงใหลในความงามของรูปปั้นนางอัปสร  ก่อนคุกเข่าลงตรงหน้ารูปปั้น  หลับตาสวดมนต์เช่นทุกวันที่เคยปฏิบัติ

"  ข้าแต่อัปสร  ในนามของมนตราและความลึกลับ   เวลานี้  มีผู้กล้าจะมาโค่นล้มเวทมนตร์ลึกลับ  ขอให้ท่านช่วยข้าในการที่จะประกาศสงครามกับพวกมันด้วยเถิด    "

เขาลืมตามองใบหน้าอันงดงามของนางอัปสรที่ตนนับถืออีกครั้ง  ก่อนก้มลงกราบแทบเท้าของรูปปั้นเพื่อให้นางได้มีโอกาสรับรู้    

เหมือนกับนางอัปสรตัวจริงจะรับรู้  ทันใดนั้น  ฟ้าฝ่าลงมาติดต่อกันถึงสามครั้ง  เสียงลมดังอื้ออึง  ฟ้าเริ่มมืดครึ้ม  คงตกอยู่ในอำนาจเวทมนตร์แห่งความชั่วร้ายอยู่กระมัง

มีใบหน้าของผู้หญิงซ้อนทับใบหน้าของรูปปั้นราง ๆ ไม่เด่นชัด    เขารีบก้มลงกราบอีกครั้งด้วยใจเคารพในนางอัปสรผู้นี้
     
 "  ลุกขึ้นเถิด  "  เสียงต่ำแต่มีอำนาจทำให้เขาลุกขึ้นตามคำสั่งอย่างกระฉับกระเฉง

ใบหน้าอันงดงามของนางอัปสรปรากฏให้เห็นชัดเจน  พร้อม ๆ กับที่รูปปั้นเคลื่อนไหวได้ราวกับมีชีวิตขึ้นมาทันใด

นางเอื้อมมือแตะไหล่ของพ่อมดผู้ทรงฤทธิ์เบา ๆ ก่อนเอ่ยขึ้นน้ำเสียงเรียบ ๆ ว่า

"  เจ้าเสมอเท่าเทียมกับข้าอยู่แล้ว  เวทมนตร์ของเราทั้งสองก็ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากันเลย  "

"  ข้าเป็นเพียงพ่อมดพเนจรไร้ที่อยู่อาศัย  แต่ท่านเป็นถึงนางอัปสรผู้ยิ่งใหญ่ในดินแดนอัปสร เราห่างชั้นกันเกินกว่าที่จะเทียบเท่าได้  " 

บาเซนตอบกลับอย่างถ่อมตัว เพราะรู้ตัวว่าไม่อาจจะเทียบเท่ากับนางอัปสรผู้นี้ได้ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใดก็ตาม

นางอัปสรเข้าใจในความรู้สึกของพ่อมดผู้นี้ดีว่าทำไมเขาถึงคิดเช่นนั้น   แต่ถึงอย่างไร  นางก็ไม่เคยคิดแบ่งชนชั้นกับใครเลย

"  ใครกันที่กล้ามาโค่นล้มเวทมนตร์ของพวกเราได้  "   นางนึกถึงคำขอของบาเซนเมื่อสักครู่ขึ้นมา  ด้วยความแปลกใจในผู้กล้าหาญเหล่านี้ 

"  นักเดินทางแห่งกาลเวลาชาวเกาหลี  "

บาเซนตอบเบา ๆ ด้วยความแค้นในการกระทำของเคนที่เป็นอุปสรรคอย่างมาก

"  กับผู้หญิงอีกคน  เกล ลี  "

นางจ้องมองผู้พูดด้วยสายตาเลือดเย็น  ทำราวกับผู้ที่ยื่นเบื้องหน้าคือศัตรูทั้งสองที่เข้ามาขัดขวางเวทมนตร์ของพ่อมดและนาง

"   ในเมื่อบุญคุณต้องทดแทน  ความแค้นก็ต้องชำระสิบาเซน "

สิ้นเสียง  ฟ้าผ่า ลมพัด ท้องฟ้าที่มืดครึ้มก็พลันหายไป  พร้อม ๆ กับที่นางอัปสรก็กลับมาเป็นรูปปั้นดังเดิม

 บาเซนมองออกไปนอกหน้าต่าง  ท้องฟ้าแจ่มใสเช่นเดิม  ผิดกับจิตใจของเขาที่กำลังมืดมนด้วยสิ่งชั่วร้ายต่าง   ๆ   ที่อยู่รอบตัว        ไม่ว่าจะเป็นเวทมนตร์  หรือแม่นางอัปสรที่เขานับถือ

เขาเดินลอดซุ้มประตูที่ตกแต่งอย่างสวยงามไปที่ห้องประกอบพิธีนอกรีตของเขาต่อไป  เพื่อทำการติดตามเด็กสาวกับชายหนุ่มไปทุกหนทุกแห่งไม่ให้คลาดสายตาอันแหลมคมไปได้

¯ ¯ ¯ ¯