คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : CHAPTER8
CHAPTER8
เมื่อถึเวลาเลิเรียนอูฮยอนรีบเ็บระเป๋าแล้ววิ่ออา
โรเรียนเพื่อึ้นรถไปที่าเฟ่แห่หนึ่โยฝาอยอลให้บออยูว่าวันนี้ิิรรมที่โรเรียนให้ลับไปรอเาที่บ้านเลยไม่้อรอเพราะอูฮยอนรู้ว่ายัไวันนี้อยู็มารอรับเาหน้าโรเรียนแน่นอน เมื่ออูฮยอนมาถึที่าเฟ่็พบผู้ายวัยลานนั่รอเาอยู่ที่โ๊ะ้านในฝั่ริมระ อูฮยอนวิ่เ้าไปอายผู้เป็นพ่อที่นั่รอเาอยู่ ภายในใมีทั้วามิถึ วามเ็บปวที่ถูปลปล่อยออมาผ่านหยน้ำา อูฮยอนิถึพ่อมาเหลือเิน ในส่วนอนัมอุนวามรู้สึ็ไม่่าาลูายอนเอเท่าไร หลัาที่อยูับัวลูายไปไ้แ่หนึ่เือน บริษัทออุน็ลับเ้าสู่ภาวะปิ อุนรีบเอาเินไปให้อยูแ่ลับเป็นารที่อยูไม่ยอมรับเินและยืนยันที่ะไม่ให้ัวอูฮยอนืน
“ป๊าเป็นยัไบ้ารับ สบายีไหม” ที่อับพ่อนานพอสมวรอูฮยอน็ไ้เอ่ยถาม
อูฮยอนห่วพ่ออเาลอั้แ่ที่ถูอยูับัวมา
เา้อทิ้ให้พ่อทำานหนันเียวเพื่ออปู้บริษัทลับมา
“ป๊าวรถามลูมาว่านะอูฮยอน ป๊าอโทษป๊าไม่น่ายอมให้เาับัวลูไป ป๊าอโทษนะ” อุนพูับลูายพร้อมับารับมือ้าหนึ่ที่วาอยู่บนโ๊ะมาุมไว้
ในใเ็มไป้วยวามเ็บปวและวามรู้สึผิที่มีแ่ลูนเอ
“ผมสบายีรับป๊า
ป๊าไม่้อห่วผมนะ ว่าแ่ป๊าเถอะูแลัวเอ ทาน้าวเยอะๆ้วยนะป๊าูผอมลเยอะมาเลย” อูฮยอนมอพ่อ้วยสายาเป็นห่ว
อูฮยอนรู้สึไ้ว่าพ่อนั้นัวเล็ลเยอะมา
“ป๊ารับอีอาทิย์หนึ่ผมะเรียนบมอปลายแล้วนะ
ผมมีเรื่อะรบวนป๊าหน่อย”
อูฮยอนพู้วยสีหน้าึเรีย
อูฮยอนิว่ามันถึเวลาแล้วที่เาะทำให้แผนอัวเอสำเร็ เาิว่า่วเวลานี้ที่อยูำลัิเา
หลเาแบบนี้แหละะทำให้อยูเ็บมาที่สุ
แ่ะให้เามั่นใว่านี้ือ้อทำให้อยูบอรัเา่อน
“ไ้สิลู้อารอะไรล่ะ” อุนพู้วยวามสสัย
“ผม้อารเินที่ป๊าิหนีุ้อยูทั้หม พร้อม้วยั๋วเรื่อบินรับป๊า
ส่วนวันไหนผมยัไม่มั่นใเมื่อถึเวลาผมะบอป๊าอีที ผมะออมาาบ้านหลันั้นและทำให้นที่ทำร้ายผมเ็บปวที่สุ” อูฮยอนพู้วยวามเ็บปวเาะ้อทำให้ไ้
“ไ้สิ
ป๊าะเรียมเินไว้รอลูนะ”
อุนพู้วยอาารีใที่เาะไ้่วยลูายัวเอออมาาสิ่ที่เาทำร้ายลู
“ผม้อไปแล้วนะป๊า แล้วผมะิ่อมาใหม่ ผมรัป๊ามาๆนะรับ” อูฮยอนอลาพ่ออนเป็นรั้สุท้าย่อนะรีบออาร้านไปเพราะถ้าถูอยูับไ้แผนอเาไ้พัแน่ๆ
ที่บริเวหน้าโรเรียนหลัาที่อยอลแยับอูฮยอนอยอล็เินมาที่หน้าโรเรียนเพื่อลับบ้านับมยอูแ่สิ่ที่ใ็ือเาเออยูอยู่หน้าโรเรียน
ทันทีที่อยูเห็นอยอลอยูรีบเินมาหาอยอลเพื่อถามหาอูฮยอน
“อ้าว
อยูฮยอสวัสีรับ” อยอลโ้ให้อยูว่าที่ผู้ายสามีที่ำลัเินเ้ามา
“อูฮยอนอยู่ไหนล่ะ” อยูถามพร้อม้วยารมอหาอูฮยอน้ายทีวาที
“อ้อ อูฮยอน้อมิรรมอยู่รับฮยอ
เาฝาบอฮยอ้วยว่าให้ลับไป่อนไม่้อรอเี๋ยวเาลับเอรับ” อยอลแอบลัวอยู่ในใว่าอยูะับโหไ้ เาไม่เยื่นเ้นอะไรนานี้ ใรๆ็รู้ว่าอยูเวลาโมโหนั้นนาไหน
“ริเหรอ
ทำไมอูฮยอนไม่เห็นบออะไรันเลยเมื่อเ้า”อยูพูออไป้วยวามสสัย
“พอีเาเรีย้อม่วนอ่ะรับ ว่าแ่เมื่อเ้าอะไรเนี้ยืออะไรรับ อูฮยอนอยู่ับฮยอไ้ยัไ” อยอลพู้วยวามไม่เ้าใ หรือว่ามีอะไรที่เาไม่รู้อี
“นายไม่รู้เหรอว่าเพื่อนนายมาอยู่บ้านฮยอไ้เป็นเือนแล้ว” อยูพูไปามวามเป็นริแ่อยูไม่ไ้บอสาเหุว่าทำไมถึไปอยู่บ้านเา
“ห่ะ ทำไมผมไม่รู้เรื่อ มยอูฮยอไม่เห็นบอผมเลย” อยอลนึ่ามยอูอยู่ในใแ่ทันในั้นเอมยอู็เินเ้ามาหาทั้สอที่ำลัยืนุยันอยู่
“มีอะไรหรือเปล่ารับฮยอ” มยอูถามพี่ายอน
เมื่อมยอูมาถึที่หน้าโรเรียนเา็เห็นอยูับอยอลยืนุยัน เาึเินลารถเพื่อมาหาทั้สอ
“เปล่าหรอันแ่มารับอูฮยอนอ่ะ
แ่อยอลบอว่าอูฮยอนให้ันลับไป่อน แู่เหมือนแับแฟนะมีเรื่อุยันนะ”
อยูพูพร้อมับารที่ส่สายาให้มยอูมอไปที่อยอล
“มยอูฮยอทำไมฮยอไม่บอผมว่าอูฮยอนไปอยู่ที่บ้านฮยออ่ะ
แล้วทำไม้อไปอยู่้วย อยูฮยอไม่พูผมะรู้ไหม
อูฮยอน็อีน”อยอลพู้วยวามอารม์เสีย ที่ทั้เพื่อนทั้นรัมีเรื่ออะไรไม่ยอมเล่าให้เาฟั
“ฮยอหาานให้ผมอีแล้วเนี้ย”มยอูหันไปว่าพี่ายอนพร้อมับนึในใว่าเรื่อที่เิึ้นเนี้ยอยูเป็นนทำยัะมาหาเรื่อให้เาวุ่นวายอี
“ฮยอไป่อนนะ สอน็ุยันีๆล่ะ” อยูพูบ็เินออไปทิ้ให้มยอู้ออบำถามอยอลนเียว
ภายในรถเฟอร์รารี่สีำยัมีวามเียบสนิทอยู่โยที่ภายในรถไม่มีบทสนทนาใๆทั้สิ้น
ั้แ่ที่ออมาาโรเรียนอยอลยัไม่พูอะอีสัำและมยอู็เ่นัน
หลัาที่อยูเินออไปอยอล็เินรมาึ้นรถโยไม่สนใมยอูนั่นิ่สีหน้าเรียบเยมาหลายนาที
“อยอลลี่ อยอลลี่” มยอูเอ่ยึ้นพร้อมับารเอามืออี้ามาับมืออยอลไว้แ่อยอลสบัออ
“ฮยอเล่าผมมาว่าเิอะไรึ้น ผมอวามริฮยออย่าโหผม”
อยอลถาม้วยสีหน้าริัเาว่าเรื่อนี้มัน้อมีอะไรแน่ๆ
“เฮ้อ อูฮยอนถูับมาอยู่ที่บ้านเพราะบ้านเาิหนี้อยูฮยอ”
มยอูเล่าเรื่อราวทั้หมที่เิึ้นแ่เาไม่อยาพูถึเรื่อที่อยูทำร้ายอูฮยอน
“แล้วที่อูฮยอน
เป็นรอยฟ้ำมาวันนั้น็เพราะ……….”อยอลนึไปถึวันที่เห็นอูฮยอนเป็นรอยฟ้ำามร่าายและวันที่อยูลาอูฮยอนึ้นรถไป
“ใ่เพราะพี่ายันที่ทำร้ายอูฮยอน”มยอูพู้วยวามหนัใเพราะเหุาร์ที่อูฮยอนเอมันทำร้ายอูฮยอนมา
“แ่อนนี้บริษัทุลุีึ้นแล้วนี่ ทำไมอูฮยอนถึยัอยู่ล่ะ” อยอลถามเพราะอยอลไ้่าวมาว่าอนนี้บริษัทบ้านอูฮยอนทำำไรไ้ิท็อปสิบอประเทศ
“็เพราะอยูฮยอไม่ยอมให้พ่ออูฮยอนเอาัวอูฮยอนไป ันพยายาม่วยแล้วแ่็ไม่ไ้ผล” มยอพูพลาสัเอาารน้าๆไป้วย
“ฮยอไปบ้านฮยออนนี้เลย ผมะไป่อยหน้าอยูฮยอสัที
เาไม่มีสิทธิที่ะมาทำร้ายเพื่อนผมแบบนี้
แล้วผมะเอาัวอูฮยอนออมาให้ไ้”อยอลพูพร้อมับำหมัแน่น
“ใเย็นๆหน่อยสิอยอลอ่า
นายิว่านายไปอยูฮยอะยอมให้นาย่อยเหรอ แล้วที่สำันายเอาัวอูฮยอนออมาไม่ไ้หรอ”
“นาย็รู้ว่าอยูฮยอเป็นนยัไ นาันเป็นน้อายแท้ๆฮยอยัไม่ฟัันเลย”มยอูพยายามพูให้นรัใเย็นๆ
เพราะยัไเาับอยอล็ทำอะไรไม่ไ้อยู่แล้ว
“ไปแม่น้ำฮันันไหม เผื่ออารม์นายะีึ้น
เรื่ออูฮยอนไม่้อห่วแล้วนะพี่ายันเาไม่ทำร้ายอูฮยอนแล้วล่ะ” มยอูอยาให้อารม์นรัีึ้นว่านี้เาหวัว่าารที่ไปนั่ริมแม่น้ำสูอาาสบริสุทธิ์น่าะทำอยอลรู้สึีึ้น
เมื่อทั้สอนมาถึที่แม่น้ำอันมยอเลือนั่เ้าที่บรเวไม่่อยมีนมานัเาให้อยอลนั่รอ่อนะเินไปหาน้ำนมับน้ำมาให้เพราะนี้็เวลาเย็นมาแล้ว
หลัาที่มยอูเินออไปอยอล็โทรศัพท์หาเพื่อนรัทันที
“ว่าไอยอล”อูฮยอนรับสาย
“อูฮยอนันรู้เรื่อแหมแล้วนะ
ทำไมแไม่ยอมบอันว่านายะ้อเอเรื่ออะไรบ้า”อยอลถามเพื่อน้วยวามเป็นห่ว
“ันอโทษ
ันไม่อยาให้แเป็นห่วและเรื่อนี้มันไม่เี่ยวับแ้วย”อูฮยอนพูไปามที่ัวเอิ
“ไม่เี่ยวไ้ไล่ะแเป็นเพื่อนันนะ มีอะไร็้อบอันสิอย่าน้อยัน็สามารถทำให้แรู้สึีึ้นไ้นะ ให้ันไ้ทำหน้าที่เพื่อนหน่อยสิ”อยอลพูปนหัวเราะหน่อยๆ
แ่อยู่ีๆเสียปลายสาย็เียบไป
“อูฮยอน
อูฮยอน”
อยอลพยายามเรียเพื่อนลัวว่าเพื่อนะเป็นอะไร
แ่แล้วอยอลไ้ยินเสียสะอื้นผ่านปลายสายเ้ามา
“อูฮยอนอ่า แไหวไหม” อยอลรู้สึเ็บปวมาึ้นว่าเิมหลัารู้ว่าอนนี้เพื่อนรัอเาำลัร้อไห้อยู่
“ฮรึ
อยอลอ่าันรู้สึเ็บปวและทรมานมา
สิ่ที่อยูทำร้ายันมันทำให้เ้บปวเหลือเิน”อูฮยอนยัร้อไห้ผ่านโทรศัพท์
“อูฮยอนแมีอะไรในใระบายออมาให้หม”อยอลอยาะไปหาเพื่อนเาอนนี้ริๆ
อยาะไปอให้ำลัใเพื่อนรั
“เาไม่สนใวามรู้สึันเลย เาเอาแ่วาม้อารอัวเอ ันพยายาม่อสู้ิ้นรนแ่สุท้ายเา็เอานะันไ้ลอ ฮรึ”อูฮยอนระบายวามในใออมา
“อูฮยอนไม่้อลัวนะันะไป่วยนายออมาให้ไ้”อยอลอยาะ่วยเพื่อนออมาเาทนไม่ไ้ที่ะเห็นเพื่อนรัอัวเอ้อเ็บปวแบบนี้
“ไม่เป็นไรอยอล
เพราะอีไม่นานันะออมาเอโยที่ทำให้นที่ทำร้ายันเ็บปวที่สุ
เาะ้อรับรู้ว่าสิ่ที่เาทำับันมันเ็บนาไหน” อูฮยอนบอเพื่อนรั้วยน้ำเสียที่มั่นใ
“แะทำอะไร อูฮยอน” อยอลถามเพื่อน้วยวามสสัยและเป็นห่วลัวอูฮยอนะทำอะไรที่อันราย
“แไม่้อห่วันหรอนะ ันสัาว่าะไม่เ็บัวะูแลัวเอีๆ แ่นี้่อนนะอยูฮยอเ้ามา”อูฮยอนพูบ็วาสายล
“เี๋ยวสิ อูฮยอน
อูฮยอน” อยอลพยายามเรียแ่็ไม่ทันอูฮยอนัสายไป่อน
“ุยับใรอยู่เหรอรับ”เป็นเสียอมยอูเอ่ยถามนรัอัวเอที่นัุ่ยโทรศัพท์่อนที่เาะเินเ้ามา
“เ้าุยับอูฮยอนอ่ะเมื่อี้
ทำไมเ้ารู้สึเสียใัที่ไม่ไ้่วยเพื่อนัวเอเลย”อยอลแสสีหน้าเศร้าอย่าเห็นไ้ั
“ไม่เป็นไรนะัวเอ
ถ้าัวเอยัเสียใแบบนี้อูฮยอนรู้เ้า
อูฮยอนะเป็นห่วนะ”มยอูพูพร้อมับใ้มือเอาหัวอยอลมาพิที่ไหล่ัวเอแล้วลูบหัวนรัเบาๆ
“อูฮยอนะ้อหนีออมาไ้ใ่ไหม”อยอลพูแ่ยัใ้สายามอไปที่แม่น้ำอันเพื่อให้นเอผ่อนลายล
“ัวเอ้อเื่อใอูฮยอนสิ เลิิมาไ้แล้วเ็น้อย นี่เห็นไหมเ้าื้อนมมาให้เยอะแยะเนี้ย”มยอูพูพร้อมับยื่นนมปัับนมให้อยอล อยอลรับไว้แล้วแะนมปัออมาิน
ทั้สอใ้เวลาพัผ่อนอยู่ที่ริมแม่น้ำอันนะวันินึ่อนนี้บริเวสะพานพันโพหรือสะพานน้ำพุสายรุ้มีารแสน้ำพุเ้นรำอยู่
“ัวเอูนั่นสิ ว้าวสวยมาเลยมาี่ที็ทำให้เ้าไม่เบื่อเลยอ่ะ”อยอลพูพร้อมับี้นิ้วไปที่สะพานให้มยอูู
“สวยมาเลย มาถ่ายรูปเลฟี่ัน” มยอูพูพร้อม้วยารหยิบโทรศัพท์ิัวเอออมาถ่าย
“มอล้อแล้วยิ้มนะ 1 2 ยิ้มมมม” หลัพูบมยอู็หอมไปที่แ้มออยอลโยที่ถ่ายไว้้วย
“ไอ้นวยโอาส”อยอลว่ามยอูแ่็พยายามเ็บอาารเินไป้วย
“อยอลอ่าฮยออโทษนะที่ปิบัเรื่ออูฮยอน
อโทษที่ทำให้นายเสียใอโทษริๆ” มยอูพูพร้อม้วยารที่เอามือทั้สอ้าับไหล่อยอลและมอเ้าไปที่วาใส
มยอู่อยๆเลื่อนหน้าเ้าไปใล้อยอลเรื่อยๆนอนนี้ใบหน้าทั้สอนห่าันไม่ี่เน
มยอู่อยประทับริมฝีปาลบนริมฝีปาบามยอููบอยู่อย่านั้นเป็นเวลานานไม่มีารรุล้ำใๆทั้สิ้น
เาอยาให้อยอลรู้ว่าเาร็สึผิและรัอยอลมาแ่ไหน
“เ้ารััวเอนะเ็ื้อ”หลัาพูบมยอู็ประทับริมฝีปาลอีรั้แ่รั้
นี้ไม่นานมา
“ลับบ้านันเถอะ”มยอูพูบพร้อมับูมืออยอลเินไป้วยันภายใ้ท้อฟ้าที่อนนี้หมู่าวส่อแสสว่าไสวทั่วท้อฟ้า
/////////////////////////////TALK/////////////////////////////////////
อย่าในะที่เราลเร็ว55555 เราพยายามที่ะลอาทิย์ล่ะอนเป็นอย่าน้อยให้ไ้ อนที่8นี้อเน้นู่มยอยอลหน่อยนะ มาพูุยันไ้ที่ #ฟิใร้ายยูอูนะ อนหน้าอสปอยว่าพวเาะไปเที่ยวันแหละแ่ะเป็นที่ไหนนั้นเราะไม่บอนะ555
ความคิดเห็น