Someone Memory เธอ...ฉัน กับความทรงจำสีจาง

ลำดับตอนที่ #1 : เพื่อนใหม่(เก่า)

'เพียะ'

เสียงฝ่ามือของนักเรียนสาวคนหนึ่งปะทะกับแก้มขาวเนียนของอีกคนหนึ่งอย่างแรง ทั้งคู่ทั้งจิกทั้งตบกันอย่างเอาเป็นเอาตาย ฉันเดินเข้ามามองดูภาพนั้นด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย ให้ตายสินี่มันโรงเรียนนานาชาติเซนต์เวลล์นะเว้ย แล้วอีกอย่างฉันก็เป็นประธานนักเรียนด้วยมันเห็นหัวฉันบ้างมั้ยเนี่ย ฉันเดินเข้าไปแยกทั้งสองคนออกจากกันด้วยสีหน้าเซ็งสุดๆ
"นี่พวกเธอ หยุดได้แล้ว"
'เพียะ'
โอ้ย!ฉันเจ็บนะเว้ย ตบมาได้นังนี่ ใครจะไปยอมให้ตบอยู่ฝ่ายเดียวกันเล่า รู้จักนังตุ๊กตาน้อยไปซะแล้ว
'พลั่ก'
เสียงฉันถีบนังสองตัวนั่นเองแหละ นิ่งซะได้ก็ดี แน้...ยังจะมองฉันตาขวางอีก
"พี่ประธานรุนแรงจัง"
คนหนึ่งในนั้นพูดขึ้นด้วยสีหน้าไม่พอใจ ฉันจิ๊ปากเล็กน้อยก่อนจะพูดออกไป
"ก็ใครใช้ให้พวกเธอมาตบกันเหมือนหมาบ้าในโรงเรียนอย่างนี้ล่ะ ดูสิฉันเองก็โดนไปด้วยเจ็บนะเว้ย"
"มันรุนแรงไปรึเปล่าวะ ไอ้ตุ๊กตา"
เสียงทุ้มแกมประชดที่คุ้นเคยดังขึ้นจากด้านหลัง ฉันหันกลับไป นายโทโมะเพื่อนสนิทฉันนั่นเองเป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่นหน้าตาหล่อเข้าขั้นดารา แต่โคตรเจ้าชู้ เป็นกรรมการนักเรียนแต่วันวันไม่ทำอะไรเดินเก๊กหล่อป้อสาวก็เท่านั้น นี่ที่นังพวกนี้ตบกันคงจะเป็นเรื่องมันอีกนั่นแหละ
"ฉันทำรุนแรงตรงไหน มันตบหน้าฉันด้วยนะเว้ย อีกอย่างแกใช่มะต้นเหตุน่ะ"
ฉันหันไปมองนังสองตัวนั่นเป็นเชิงถาม ทั้งสองพยักหน้าหงึกๆด้วยสีหน้าเหนียมอาย แหมทีอย่างนี้มาอายทีกัดกันเมื่อกี้ไม่มียางอายกันเลยนะยะตบแย่งผู้ชายเนี่ย ฉันหันกลับมาที่โทโมะอีกครั้ง

"เป็นง่ะ เมื่อไรแกจะเลิกทำตัวแบบนี้ซักทีวะไม่ทำตัวเจ้าชู้ก็ไม่มีใครว่าแกเป็นเกย์หรอก ฉันเหนื่อยนะเว้ย เป็นกรรมการนักเรียนทำตัวให้มันดีๆหน่อยสิวะ"
"ครับๆ"
"กรี๊ด!พี่โทโมะน่ารักที่สุดเลย"
เสียงกรี๊ดของนักเรียนหญิงที่อยู่รอบตัวฉันทำให้ฉันต้องอุดหูไว้ อีพวกบ้าบุรุษเอ้ย ในขณะที่ฉันมีสีหน้าเซ็งๆอยู่นั้น เซยินลูกครึ่งไทย-เกาหลีเพื่อนสนิทของฉันก็เดินเข้ามา ไอ้นี่ก็ไม่รู้จะหล่อไปไหน
"เออเซยินมาก็ดีละ จัดการทำหน้าที่กรรมการนักเรียนซะ ยัยสองตัวนี่เอาไปห้องปกครอง"
"อืมเข้าใจละ ว่าแต่แกไหวมั้ยวะเลือดซิบๆนะเว้ยที่ปากน่ะ"
"เออนิดหน่อยว่ะ แกไม่ต้องสนใจหรอกจัดการกับยัยพวกนี้ก่อนเถอะ"
"เออๆ"