เปลือกตาบางลืมขึ้นช้าๆพลางกระพริบตาไปมาเพื่อปรับโฟกัสในเช้าวันต่อมา ไนบ์เริ่มสำรวจมองไปทั่วห้อง ตอนนี้สภาพห้องมันเริ่มไม่เหมือนเดิมแล้ว ทั้งเก่า ทั้งเหม็นอับ ตามผนังห้องรอบๆดูมีแต่สนิมเครอะเกาะเต็มไปหมด
"ที่นี่มัน..?" ความหวาดหวั่นพุ่งทวี ก่อนที่เขาจะหมดสติไปเมื่อคืนมันยังเป็นห้องกว้างที่สวยงามอยู่เลย แล้วทำไมตอนนี้มันถึงเป็นจากหน้ามือเป็นหลังมือแบบนี้ไปได้
"จ--แจ็ค?" ตอนนี้ในหัวมีเพียงแค่ชื่อของคนๆเดียวเท่านั้นที่นึกออกในสถานะการณ์แบบนี้ คนเดียวที่จะให้คำตอบกับเขาได้และเป็นคนเดียวที่ไนบ์รู้สึกอยากเจอมากที่สุดในตอนนี้..
หากแต่ไม่มีเสียงใดตอบรับกลับมาทั้งสิ้น ห้องที่เงียบสงัดถูกปิดตายจากทุกทิแม้แต่แสงจากดวงอาทิตย์ก็ไม่อาจเข้าถึงมีเพียงแสงไฟสลัวแสนริบรี่ที่จะดับลงเมื่อใดก็ได้เป็นสิ่งที่พอจะให้รู้สึกดีขึ้น
"ผมกลัวนะ.. ออกมาเถอะ.." หยดน้ำตาใสเริ่มคลอปริ่ม สถานะการณ์เช่นนี้มันแทบไม่ต่างกับการถูกจับไปเป็นเชลยศึกสงครามเลย ความทรงจำอันแสนเลวร้ายเมื่อวันวานไหลกรู่เข้าสมองแม้เขาจะไม่ได้พบเจอกับตัวเองแต่ก็เคยเห็นสภาพของเพื่อนที่ถูกจับไปมานักต่อนัก สภาพที่พอได้นึกถึงก็แทบอยากจะร้องไห้ออกมา...
"แจ็ค! คุณอยู่แถวนี้ใช่ไหม!?" ไนบ์ไม่ได้อยากรู้ว่ามันคือที่ไหนแต่เขาอยากจะรู้วิธีออกไปต่างหาก แต่ความกลัวก็พลันให้ก้าวขาไม่ออก ได้แต่นั่งกอดตัวเองพลางมองไปรอบๆเพื่อสำรวจเท่านั้น..
"ใครก็ได้.. ช่วยพาผมออกไปจากที่นี่ที ..ใครก็ได้"
"ฉันพาออกไปให้เอาไหม" เสียงทุ้มปริศนาเอ่ยขึ้นเรียกความสนใจของไนบ์ไป ผู้มาใหม่เดินยิ้มเจ้าเล่ห์ตรงมาหาเขาอย่างรวดเร็ว ไนบ์รีบขยับตัวหนีทันที ฮันเตอร์น่ะเขายอมเจอใครก็ได้ทั้งนั้นแต่ขอแค่ไม่ใช่เจ้าหมอนี่คนเดียวเท่านั้นก็พอ..
"อ้าวๆ จะหนีทำไมล่ะนั่น อยากให้ใครสักคนช่วยพาออกไปใช่หรอ? ฉันก็มาแล้วนี่ไง" แค่มองก็รู้ไปถึงข้างในแล้วว่าอีกฝ่ายมีจุดประสงค์อะไร ยังไงก็คงจะแค่มาเย้ยหยันหรือไม่ก็มาทรมานเขาเล่นเท่านั้นอยู่ดี 'น่ารังเกียจที่สุด'
"ผมไม่ค้องการความช่วยเหลือจากคนแบบคุณหรอกนะ"
"หึ ถ้าเป็นเจ้าริปเปอร์นายคงจะดีใจมากสินะ" ไนบ์ชะงัก อย่างน้อยๆเขาก็ไม่ปฏิเสธสิ่งที่ฝ่ายพูดออกมา
"ถ้าไม่ใช่คุณ จะเป็นใครผมก็ดีใจทั้งนั้นแหละ" โจ๊กเกอร์ชักสีหน้าไม่พอใจ เอื้อมมือแกร่งประกบรอบคอแน่น ไนบ์นิ่วหน้าพยายามแกะมือที่อยู่รอบคอออก เขาไม่ใช่คนชอบต่อล้อต่อเถียงเท่าไหร่หรอก แต่กับคนๆนี้เขารู้สึกคลื่นไส้มากจริงๆเมื่อได้อยู่ใกล้
"งั้นฉันบอกอะไรดีๆให้เอาไหม? ..คนที่พานายมาที่ห้องสกปรกนี่ก็คือคนที่นายไว้ใจที่สุดนั่นแหละ"
"หมายความว่าไง?" ตอนนี้ไนบ์รู้สึกสับสนไปหมด แจ็คคือคนที่เอาเขามาทิ้งไว้ที่ห้องนี้? แต่แจ็คเป็นคนพาเขามาที่ห้องเองนี่.. ทำไมจะต้องพาเขามาที่นี่อีก?
"นายไม่น่าโง่นะ.. เข้าใจความหมายของฉันใช่ไหมล่ะ หึ"
"ห้องนี้น่ะ มันมีไว้สำหรับเล่นสนุกของพวกฉันโดยเฉพาะเลยล่ะ เป็นหลักฐานให้เห็นชัดเลยว่าฐานะของนายมันจบแค่นี้ ..เข้าใจใช่ไหม"
เข้าใจอยู่แล้วล่ะ.. เรื่องแค่นี้
"...." ไนบ์ได้แต่ก้มหน้ายอมรับเท่านั้น เขามักจะหวังมาตลอดเลยว่าแจ็คคงจะมีความรู้สึกอะไรกับเขาบ้าง อย่างน้อยๆ 'ร่างกาย' ของเราก็เคยเชื่อมถึงกัน
"ถึงกับหงอยไปเลยหรอ ฮ่าๆๆ น่าสมเพชจริงๆ"
"เจ็บใจหรอ? หรือว่ามันไปจี้ใจดำนายเข้าล่ะ ..พ่อทหารตัวน้อย?"
"ได้โปรดออกไปเถอะ ฉันขออยู่คนเดียวที.." ยิ่งเถียงด้วยก็ยิ่งรู้ถึงความตกต่ำของตัวเองมากขึ้น มือเล็กกำหมัดแน่นรู้สึกโกรธในคำพูดของอีกฝ่ายก็จริงแต่กลับรู้สึกสมเพชตัวเองมากกว่า
ร่างสูงแสยะยิ้มน่าขนลุก จนไนบ์ต้องรีบถอย กลัว.. คำนี้คงเหมาะสมกับความรู้สึกของเขาในตอนนี้มากที่สุด
"แกคิดว่าฉันมาถึงนี่เพียงแค่มาพูดให้แกเจ็บแสบเล่นหรือไง.. ไม่เอาน่า~ มาสนุกกันดีกว่า" สายตาแทะโลมไล่มองไปตามร่างกายที่มีเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวบดบัง เรียวขาขาวที่โผล่พ้นชายเสื้อออกมาปลุกปั่นอารมณ์ของอีกฝ่ายแทบจะทันที ลิ้นร้อนไล่เลียริมฝีปากคัวเองราวกับสัตว์ร้ายที่กระหายในเหยื่อตรงหน้า
"นั่นสิ ..ทำอะไรดีนะ" มือหยาบกระด้างเริ่มอยู่ไม่สุข ไล่คลำไปทั่วเรียวขา ไนบ์สะดุ้งรีบดันร่างโจ๊กเกอร์ออกด้วยความรังเกียจแต่แรงกระทำของเขาไม่ได้ส่งผลกับอีกฝ่ายเลยสักนิด
ฝ่ามือเริ่มลุกล้ำเข้าไปอีก เขาลูบคลำพลางบีบบริเวณบั้นท้ายด้วยความหมันเขี้ยว จุดอ่อนไหวตั้งชูชันผ่านเป้ากางเกง เห็นดังนั้นไนบ์ยิ่งกลัวเข้าไปใหญ่ เขาออกแรงผลักด้วยแรงทั้งหมดที่มีจนโจ๊กเกอร์เซออกไป ไนบ์ที่ได้จังหวะรีบวิ่งออกห่างจากอีกฝ่ายทันที เขารู้ว่าการกระทำแบบนี้มีแต่จะทำให้อีกฝ่ายโกรธมากขึ้นเท่านั้น แต่มันก็น่าลองเสี่ยงดูเผื่อว่าจะมีคนทีเดินมาที่นี่พอ อย่างเช่น ..แจ็ค
"ฉันชักจะรำคาญแล้วนะ.. ใจดีด้วยคงไม่ชอบสินะ"
"จะทำอะไร.. โจ๊กเกอร์" เสียงเย็นเหยียบดังขึ้นจากด้านหลังขชายร่างสูง จนเจ้าตัวต้องหยุดชะงักไป ไนบ์ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวแต่ก็รู้สึกโล่งใจที่มีคนมาห้ามไว้ ไม่อย่างนั้นเขาคงได้เป็นบ้าตายไปจริงๆ
"โอ๊ะโอ๋? เจ้าของมาแล้วแหะ มีสัญญาณเตือนจากสุนัขของตัวหรือไง ฮ่าๆๆ!!" โจ๊กเกอร์ระเบิดหัวเราะราวกับมันเป็นเรื่องตลกสำหรับเขา แจ็คเองก็ไม่ได้เอ่ยว่าอะไรกับสภานะการณ์เมื่อครู่เพียงแค่จ้องมองไปยังร่างของคนที่ยืนตัวสั่นอยู่เท่านั้น
"..แจ็ค" ไนบ์เอ่ยเรียกราวกับคนมีหวัง แต่ความหวังทั้งหมดก็ต้องพังลงเมื่ออีกฝ่ายปัดมันทิ้งอย่างไม่ใยดี หยดน้ำตาที่คลอเบ้าไม่สามารถที่จะบังคับให้มันกลั้นได้อีก
"จะทำอะไรก็เบาๆหน่อย เสียงดังรบกวนจริงๆ"
"งั้นก็แปลว่าฉันเล่นกับเด็กนี่ได้สินะ~"
"ช่วยผมทีเถอะแจ็ค" เสียงสั่นเครือเอ่ยขอร้อง แต่สิ่งที่ตอบไนบ์กลับมามีเพียงตาเย็นชาที่ไม่มีภาพของเขาสะท้อนอยู่เท่านั้น
"จะทำอะไรก็ทำ ..ก็ฉันเอามันมาให้พวกนาย 'เล่น' นิ"
จบสิ้นแล้ว.. ทุกๆอย่าง พอแล้ว.. มันจบแล้ว.. ไนบ์ ซูบิดาร์ นายมันหมดประโยชน์แล้ว
แจ็คเดินออกไปอย่างไม่หันกลับมามองทิ้งไว้เพียงตัวไนบ์และโจ๊กเกอร์สองคนเท่านั้น ริมฝีปากคลี่ยิ้มแสยะน่าขนลุกก่อนจะขยับเดินเข้ามาใกล้ร่างของไนบ์ที่ยืนช็อกอยู่..
"เขาว่างั้นแหละ งั้นตอนนี้เรามาสนุกกันดีกว่านะคุณทหาร.."
"ไม่นะ.. ไม่.. แจ็ค! แจ็ค!!"
"เปล่าประโยชน์น่า มันไม่เอาแกแล้วล่ะ แกน่ะ.. โดนทิ้งแล้ว" ไนบ์ชะงัก
'นาอิบ! ทำไมถึงทิ้งพวกเราล่ะ!!'
'เลวที่สุด! ฉันขอให้แกถูกทิ้งบ้าง! ขอให้แกตกต่ำจนถึงที่สุด!! ไอ้คนทรยศ!!"
"หึ เลิกพูดพร่ำไปเรื่อยได้แล้ว เพราะเดี๋ยวนายคงต้องเก็บเสียงไว้ 'คราง' ใต้ร่างฉันอย่างเดียวแล้วล่ะ"
"หยุดนะ! ขยะแขยงที่สุด!!"
"พูดไปเถอะ เดี๋ยวฉันจะทำให้ปากที่เอาแต่ด่าปาวๆนั้นร้องเรียกชื่อฉันให้ดู"
"แกนี่มันสุดยอดจริงๆเลย เห้ออ โล่งเลยแฮะ"
"พอใจแล้วก็เลิกยุ่งกับฉันสักที.." ไนบ์กำมือแน่น ความรู้สึกโกรธในตอนนี้ยังเทียบไม่ได้กับความรู้สึกสมเพชในตัวเองเลย.. โจ๊กเกอร์ยกยิ้มเข้ากระชากตัวไนบ์กลับมาอีกครั้งก่อนจะบดจูบลงบนริมฝีปากแรงๆอีกครั้งและผละออกไป
"หึหึ แล้วเจอกันใหม่นะ คุณทหารตัวน้อย~" จากนั้นร่างสูงก็ออกไปทันที ไนบ์ก้มลงมองสภาพตัวเองอย่างรับไม่ได้ ทั้งรอยคิสมาร์ค รอยฟัน และรอยเชือกมันมีอยู่ทั่วร่างกายไปหมด
'นายมันน่าสมเพช.. ไนบ์ ซูบีดาร์'
'ฉันขอให้แกตกต่ำ!! ขอให้แกโดนทิ้งบ้าง!! เหมือนที่แกทิ้งพวกเราไงล่ะ!!!'
"นี่คงทดแทนพวกนายได้แล้วสินะ.. ความน่าสมเพชของฉันในตอนนี้ คงทำให้พวกนายพอใจแล้วสินะ"
"ใครก็ได้.. ช่วยฉันที"
คุยเล่นท้ายบท
วันนี้มาสองตอนรวดเลย สำหรับคนที่เข้าอ่านNCไม่ได้ เราเอาตอนท้ายของเนื้อหาเข้ามาให้นะคะ ส่วนของNCจะเป็นแค่ฉาก --- (ขอละไว้ในฐานที่รู้กัน 5555)
เอ่อใช่ เราจะถามทุกคนว่า ส่วนใหญ่รีดเดอร์ทุกคนอ่านDek-D ทางเว็บหรือทางแอพกันหรอคะ เพราะการจัดหน้ากระดาษมันค่อนข้างต่างกันไปสักหน่อย เราใช้พื้นฐานทางหน้าเว็บเป็นตัวตั้ง ถ้ายังไงช่วยคอมเม้นบอกกันด้วยนะคะ เราจะได้นำไปปรับปรุงนะคะ^^
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ออยากให้นาอิบอิบเป็นคนสองบุคลิกมากเลย
จะได้ใช้อีกบุคลิกฆ่าโจ๊กเกอร์
ปกติอ่านทางเว็บคะ...เย้ลงตอนใหม่แล้ว~ถึงจะนานไปหน่อย//นี้เปิดดูทุกวันเลย
เราอ่านทางเว็บค่ะ ในที่สุดไรท์ก็กลับมาเขียนต่อแล้ว ดีใจ ;w;