Fic SF/ FS Reborn!!! Yaoi [XS BF 6927 1827 All27]

ตอนที่ 6 : คิดไม่ออก (10069)

ฉันเคยคิดว่า ฉันสำคัญกับเธอมากที่สุด... และไม่มีใครสำคัญกับเธอเท่าฉัน 

...แต่พอถึงตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าคนที่เธอให้ความสำคัญมีอยู่มากมาย

  

 ...ไม่ใช่แค่ฉันคนเดียว...แต่ว่า....

   '...เธอจะต้องเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น...'

   "อึก!!~ ปล่อยนะครับ!! เป็นอะไรของคุณน่ะ เบียคุรัน!" เสียงหวานเอ่ยอย่างขัดขืน ข้อมือบางที่ถูกมัดตรึงอยู่กับพนักเตียงหลังใหญ่ ข้อเท้าที่ถูกล่ามด้วยโซ่ตรวนอันเย็นเหยียบจนเริ่มถูกกัด ร่างกายเองก็เริ่มบอบช้ำและไร้เรี่ยวแรงลงไปทุกที 

   "ชู่~ เบาๆสิสึนะโยชิคุง มันรบกวนคนอื่นเขานะ" ร่างสูงเรือนผมสีงาช้างเหยียดยิ้มำลางมองเรือนร่างบอบบางดูอ่อนแรงที่สวมเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวยาวของอีกฝ่ายเป็นอาภรณ์บดบังเรือนร่างเพียงเท่านั้น ข้อมือและข้อเท้าฟกช้ำเต็มไปด้วยรอยแดงดูน่าสงสาร หากแต่เจ้าของนาม กล้วยไม้ นั้นกลับไม่ยอมปล่อยไป "ที่ฉันทำแบบนี้ก็เพราะฉันรักเธอนะ สึนะโยชิคุง"

   "รักงั้นหรอ.."

   "ใช่"

   "...คุณไม่ได้รักผมเลย... คุณก็รักแค่ตัวเองเท่านั้นแหละ" เสียงหวานเอื้อนเอ่ย นัยน์ตาฉายชัดเพียงความผิดหวังให้คนตรงหน้า มือบางกำแน่นราวกับจะร้องไห้ เมื่ออีกฝ่ายบอกรัก...

   ...ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่ใช่คนแบบนี้แท้ๆ

   ...ทั้งๆที่เมื่อก่อนเป็นคนที่อ่อนโยน ...มากกว่านี้แท้ๆ

   "ไม่ ฉันรักเธอ.. รักมาก.."

   "งั้นแล้วทำไม...!!!"

   "ทำไมงั้นหรอ.." อีกคนถามกลับรอยยิ้มกว้างหายไป เหลือเพียงสายตาที่อ้างว้างเท่านั้นที่จ้องมอง ร่างสูงเอื้อมสัมผัสใบหน้าหวานเบามือ ไล่จากริมฝีปากไปจนถึงดวงตากลมตาที่สะท้อนภาพของเขาอย่างหวาดกลัว "กลัวฉันหรอ สึนะโยชิคุง"

   "อึก!" เปลือกตาหวานปิดสนิทเมื่อร่างสูงถามกลับมา ร่างกายสั่นเทาไปหมด รู้สึกอีกทีเขาก็เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดแสนสอบอุ่นแล้ว อ้อมกอดที่เขามักได้รับเสมอ.. ยังคงอบอุ่น...

   ...ไม่อยากหวาดกลัว...

   "ทำไมต้องทำแบบนี้"

   ...ไม่อยากให้ต้องเจ็บปวด...

   "เพราะฉันรักเธอ"

    ...เพราะ ผมรักคุณ...

   "...ผมก็รักคุณ" เสียงหวานตอบกลับ เบียคุรันผละออกจากร่างในอ้อมแขนจ้องมองไปยังนัยน์ตาหวาน เขาว่าดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจ ...หากมองลึกลงไปจะพบความจริงที่อยู่ในใจหรือไม่...

   "...เธอโกหก..."

   "ผมไม่ได้โกหก"

   "แต่ฉันไม่ใช่คนสำคัญที่สุดของเธอ.. ฉันอยากเป็นคนที่สำคัญที่สุด.. อยากเป็นเพียงคนเดียวที่เธอมอง" ร่างบางไม่ตอบกลับ ...เพียงเมียนมองในหน้าคมคายอย่างเจ็บปวดเท่านั้น ถ้ามือไม่ได้ถูกพันธนาการไว้เขาคงจะสวมกอดคนๆนี้ไปนานแล้ว

   "เรื่องนั้นผมทำไม่ได้..."

   ...เขายังมีเพื่อน... มีคนสำคัญมากมายที่ต้องปกป้อง...

   "ทำไม!!! ทั้งๆที่ฉันให้ความสำคัญกับเธอเพียงคนเดียว!! รักเธอเพียงคนเดียว!! ฉันยอมแลกได้ทุกอย่างเพื่อเธอ!!! แล้วทำไมเธอถึงมองฉันคนเดียวไม่ได้!!" เสียงทุ้มเอ่ยอย่างเกรี้ยวกราด โทสะที่อัดอั้นไว้ราวกับระเบิดออกมา มือหนาบีบไหล่บางแน่นจนอีกฝ่ายนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด ความรู้สึกกลัวและทรมานเริ่มครอบคลุมจิตใจอีกครั้ง 

   ...ทรมาน

   ...และหวากลัว

   "..ผมขอโทษ" ราวกับเป็นการถูกปฏิเสธจากทุกสรรพสิ่ง การกระทำทุกอย่างหยุดชะงัก แต่มันไม่ได้แสดงถึงความปลอดภัยเลยซักเพียงนิด กลับกันคนตรงหน้าดูเหมือนจะอันตรายมากกว่าเก่า ราวกับมีราชสีที่เตรียมขย้ำเหยื่อตรงหน้าเสียมากกว่า

   "บ..เบียคุรัน.."

   "เธอบีบให้ฉันต้องทำแบบนี้เองนะ สึนะคุง" เส้นความอดทนที่ขาดสะบั้นลงทำให้คนเราทำได้ทุกอย่าง แม้แต่การทรมานคนที่ตัวเองรักที่สุดเพื่อให้ได้มาครอบครองคนๆนี้ก็สามารถทำได้

   ...หากมันจะทำให้ได้เธอมา

...ต่อให้ถูกมองว่าเป็นปีศาจฉันก็จะทำ!!

   "เบียคุรัน!! อื้ม---!!!" ริมฝีประทับลงมาทันทีอย่างรุนแรง บดเบียดริมฝีบางของอีกคนด้วยโทสะและราคะ รุนแรงเสียจน..น่ากลัว มือหนาบีบเชิงกรามให้เผยปากออกก่อนลิ้นร้อนจะเข้าไปควานหาความหวานจากร่างตรงหน้า หยดน้ำตาใสอาบแก้มทันพลัน อยากจะดันอีกฝ่ายออกก็ทำไม่ได้ ทำได้เพียงดิ้นตัวไปมาเพื่อขัดขืน ด้วยแรงโทสะหมัดหนักๆต่อยลงที่ท้องของร่างบางจนสิ้นฤทธิ์จนร่างพลันหมดแรงไปโดยปริยาย 

   "เธอผิดเองนะสึนะคุง"

   "แฮ่กๆ ห..หยุดเถอะ ผม..กลัว ฮึก" เบียคุรันจ้องมองใบหน้าเปื้อนน้ำตาด้วยความเจ็บปวด มือหนายกขึ้นเกลี่ยน้ำตาออก ก่อนจะกดจูบลงบนเปลือกตาบาง

   "ไม่ต้องกลัว..." 

   "...ฉันจะอ่อนโยนกับเธอ..."

   "อึก!! ไม่เอา!! ปล่อยผมไปเถอะ!!" ร่างบางเริ่มดิ้นอีกครั้งอย่างอ่อนแรงเมื่อมือหนาเริ่มละลาบละล้วงเข้ามาใต้เสื้อตัวบางพลางขบเม้มเข้าที่ลำคอบางระหง 

   "เบียคุรัน!!"

   "อา.. สึนะโยชิคุง เธอต้องเป็นของฉัน ..ของฉันเพียงคนเดียวเท่านั้น.."

   ...ใช่แล้ว...

   ...เธอเป็นของฉัน...

   ...ต่อให้ฉันต้องขังเธอเอาไว้...

   ...หรือ ต้องฆ่าใครอีกสักกี่คน...

   ...ถ้าเพื่อให้ได้เธอมา...

   ...ฉันก็จะทำ... เพราะเธอต้องเป็นของฉัน ..

   ...ของฉันเท่านั้น...

  

 ...จำไว้นะ 'เธอเป็นของของฉัน'...