คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : หมู่บ้าน
นี่คือหมูบ้านนรสา ใกล้กับกำแพงศิลาที่สุด
ยูฟาริตัสลงจากพาหนะคีออส เขาอยู่ในชุดที่เขียวลายพรางแต่งกลายคลุมมิดชิด ผมสั้นตัดทรงทั่วไป มีซอยด้านหน้าดูพองาม สวมแม็สปกปิดไว้ครึ่งหน้า
ชาวบ้านลูกเด็กเล็กแดงค่อยๆ มามุงเขา ก่อนจะเริ่มหนาตา มีหญิงวัยประมาณ 40 ปี ร่างสูงใหญ่ ผมยาวหยิกเป็นประกายมันสวยงาม มีผิวสีแดงที่หยามกร้าน โครงหน้ารูปไข่ จมูกโด่ง ปากหนา ตาคม นัยน์ดำเป็นหยกนิลสะท้อนออกมาเป็นแววตาที่สดใส เดินตรงมายังยูฟาริตัส
“สวัสดียูฟาริตัส”
“หวัดดีนากะ”
“พอว่าดีว่าฉันกำลังทำขนมใส่บาตรพรุ่งนี้ เลยรับสายไม่ทัน”
ฝ่ามือนากะที่ยังเปื้อนแป้งขนมตบเบาๆ ที่ต้นแขนยูฟาริตัสอย่างสนิทสนม
“เป็นไงบ้าง”
“ก็ปกติ” ยูฟาริตัสตัดบททันที
นากะถึงกับนิ่งนิดๆ “เออ...คืนนี้จะพักนี่มั้ยจะได้จัดเตรียม”
“มีแอร์มั้ย?”
นากะกระพริบตาปริบๆ “มีๆ แต่ห้องน้ำอยู่ข้างนอกนะ”
“อืม..” ยุฟาริตัสรับคำสั้นๆ
นากะนำทางยูฟาริตัสไปยังที่พัก ระหว่างทางก็เดินผ่านตึกแถว 4 ชั้นทอดยาวสุดตา มองที่ไหนก็มาแต่ตึกแถว
นากะเห็นท่าทีที่ยูฟาริตัสเดินไปมองไป จึงอยากจะทำหน้าที่เป็นไกด์นำทาง
“ทั้งหมู่บ้านถูกสร้างเป็นตึกแถวน่ะ ด้วยที่วัฒนธรรมความเชื่อของที่นี่ ชายหญิงถูกแยกคนละตึก เด็กชายตั่งแต่แรกเกิดจนถึงแปดปี จะอยู่กับมารดา หากเกิน....”
นากะเล่าไปเรื่อยๆ ยูฟาริตัสได้แต่ฟังผ่านหูไป
ดูๆ แล้วชาวพาราไซ ก็เหมือนกับมนุษย์แมว มีหูมีหาง มีขนที่สั้นมากๆ สีขนมักจะออกสีเทา สีน้ำตาล เป็นส่วนใหญ่ เส้นผมบนศรีษะส่วนมากแล้วจะไปทางสีน้ำตาล
เมื่อห่างจากหมู่ตึกแถวราว เกือบครึ่งกิโลเมคร ก็ถึงที่หมาย
ที่พักป็นตู้คอนเทรนเนอร์ ถูกแปลกโฉมให้เป็นห้องพัก ภายใน มีเตียง หมอน ผ้าห่ม แล้วมีแอร์
เป็นอย่างที่นากะว่าไว้ ห้องน้ำแยกออกมาอีกต่างหากสองข้างทางเป็นหญ้าคันขึ้นรก บางส่วนเข้าไปช่องสังกะสีล้อมรอบ ซึ่งด้านบนเปิดโล่งไม่มีหลังคา ใช่ มันคือ ห้องน้ำ
“ส่วนที่พักของฉันอยู่อีกฝาก มีไรก็เรียกได้ ส่วนนี่” หญิงร่างใหญ่ ยื่นแม่กุญแจกับกุญแจมาให้
“จัดของเสร็จแล้ว เจอกันตรงนี้นะ”
แล้วนากะก็เดินจากไป
ยูฟาริตัสมองไปที่ห้องน้ำอีกครั้ง เขาถึงกับถอนหายใจยาว
...จะต้องใช้ห้องน้ำแบบนี้จริงๆ เหรอ
จนมาถึงบ้านตึกแถวฝั่งชาย ตรงหน้าทางเข้า จะมีพาราไซเพศชายร่างสูงใหญ่ ขนออกไปทางสีน้ำตาลประกายทอง ดวงตาสีฟ้าครามดั่งท้องสมุทร แต่งกายดูดี สีขาวทั้งชุด
นากะ จึงแนะนำ “นี่ผู้ใหญ่บ้าน ชารุชา”
แล้วเธอก็แนะนำยูฟาริตัส ให้ผู้ใหญ่บ้านรู้จักเช่นกัน
ยูฟาริตัสถูกพามายังด่านฟ้า โดยชึ้นลิฟท์ ใช้เฉพาะ วีไอที ของหมู่บ้านบ้านเท่านั้น
ชารุชา “ทางเราได้จัดเตรียมที่ ไว้ให้เรียบร้อยแล้ว นากะเค้าได้แนะนำคุณไปบ้างแล้ว ต้องขออภัยด้วยมันอาจเสียงดังบ้าง ห้องน้ำอาจจะเดินไกล อาจจะลำบากหน่อย”
“ไม่หรอก นี่เป็นการรบกวนพวกคุณ ที่ต้องจัดหาเตรียมที่พักให้”
ไม่นานนากะเหมือนจะต้องไปทำหน้าที่ต่อ จึงเดินออกไปส่วนทางกับพาราไซหญิง สูงโปร่ง อยู่ในชุดกระโปรงยาวสีเขียวเรียบร้อย เธอมีขนสีชมพู เส้นผมเป็นสีเขียวเล็กละเอียดที่ขึ้นมาจากบันไดอยู่ข้างลิฟท์
พาราไซหญิงได้นำอาหารว่างแล้วชุดเครื่องดื่มมาวางที่โต๊ะรับแขก เป็นมารยาท ต้อนรับผู้มาเยือน
ชาชุชา “นี่ลูกสาวคนเล็กฉันเอง กรีน”
กรีนยิ้มทักทายยูฟาริตัส เริ่มแรกจ้องมาอย่างเขินอายจากนั้นก็กล้มตาต่ำมองพื้น
ยูฟาริตัส เห็นกิริยาแบบนี้แล้วรู้สึกรำคาญ เขาจึงส่งสายตาที่เย็นชาบวกกับปล่อยกระแสจิตไม่ค่อยเป็นมิตร ทำเอากรีนสะดุ้งถอยออกไปอยู่ด้านหลังบิดาของตน
ชารุชากระอึกกระอัก “ต้องขออภัยด้วย ลูกสาวฉันไม่ค่อยได้เจอใคร แกจึงทำตัวไม่ถูกน่ะ”
“พอดีก่อนน่า ข้าเจอเหตุการณ์ที่คล้ายกัน” ยูฟาริตัสกล่าวเนิบๆ “นั้นเข้าเรื่องแล้วกัน”
เขานำห่อพลาสติกใส มีขนสีชมพูอยู่ด้านในมาวางไว้ตรงหน้า ชารุชา
เวลานั้นทั้งชารุชากับ กรีนทำตาฉงน หูบนศีรษะกระดิก ดิ๊กๆ
เมื่อชารุชา เปิดห่อออก เค้าถึงกับนิ่งค้าง แล้วมองมายังกรีนด้วยสายตาที่โกรธเคือง
ตอนที่ 9
"ยัยลูกไม่รักดี" ซารุขา เอ็ดตะโลใส่ลูกสาวด้วยอารมณ์ที่เกรี้ยวกราด
กระชากแขนเธอและง้างมือ แต่เป็นจังหวะเหมือนเดทแอร์มือค้างกลางอากาศสั่นนิดๆ ตาหนึมาง สบที่ลูกสาวของตนและไปสบตาสีอำพันของยูฟาริตัส
และจึงลงแรงไปที่แก้มของหญิงสาวอย่างเต็มเหนี่ยว
เธอล้มคะมำไปกระแทกกับโต๊ะรับแขกและกลิ้งตัวนอนไปกับพื้น
เสียงสะอื้นให้สั่นระริกร้องดังเป็นจังหวะบวกกับความร้อนของที่เสิร์ฟมาหมาดๆ
ยูฟาริตัสดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างเฉยชา
ซารุชา ค่อยๆ สูดลมหายใจอย่างยากลำบาก
แล้วจึงบอกกับยูฟาริตัส "ตามประเพณีแล้วหากเส้นขนของชาวพาราไซมาปรากฏอยู่กับใครก็จะต้องแต่งงานและมีครอบครัวด้วยกัน"
ยูฟาริตัส ได้แต่ฟังและนั่งนิ่งไม่แม้จะลุกขึ้นไปพยุงสาวน้อยพาราไซที่ถูกบิดาของตนทำร้ายล่วงกองไปกับพื้น
สายตาของเขายังเฉียบเย็นจ้องไปยังผู้เป็นบิดาของหล่อน
"ต้องขออภัยด้วยว คงต้องมีพิธีแต่งงานให้กับคุณแล้วล่ะ "
เขามองยูฟาริตัส ที่นั่งนิ่งๆ กระพริบตาพริ้มสบายๆ
"หากไม่ได้แต่งงานเธอก็จะถูกลงโทษ" เสียงของซารุชาแข็งขึ้น
"ก็คงจะต้องเป็นอย่างนั้น"
ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบกับคำตอบของผู้มาเยือน
"เอาเป็นว่า นี่ก็เย็นแล้ว งั้นข้าขอตัวแล้วกันนะพรุ่งนี้ก็กลับ"
กรีนสาวน้อยพาราไซขนสีชมพูได้แต่ทำหน้านิ่ง ดวงตาสั่นระลึกกับคำตอบของคนตรงหน้า
ทั้งคำพูดและวาจา มันช่างตรงข้ามกับใบหน้าที่งดงามเหลือเกิน ชายผู้นี้ไม่ได้มีความเป็นสุภาพบุรุษแม้จะให้เกียรติก็ไม่มี
เมื่อยูฟาริตัส ออกมาจากบรรยากาศที่แปลกประหลาดนี้ก็ไปพบกับ นากะ ที่กำลังเดินออกมาจากโรงครัว จะมารอเขาอยู่เหมือนกัน
"คุยกันเรียบร้อยแล้วหรอ"
นางยักษาถามอย่างซื่อตรง
"ก็เรียบร้อยดี" ยูฟาริตัสตอบแบบไม่ค่อยสบอารมณ์
"แล้ว ..แล้วลูกสาวเขาโอเคไหม นั่นน่ะ สวยอันดับ 2 ของหมู่บ้านเลยนะ"
นากะยังไม่วายที่จะถามต่อ
"นากะ พรุ่งนี้ข้าก็ออกเดินทางกลับแล้ว"
"อ๋อ..ก็ดีแล้ว"
ยูฟาริตัสเดินออกไปไกลเกือบจะพ้นสายตาของคนที่รอบมอง อยู่ๆ ก็พันมีเสียงเรียก
"ยูฟาริตัส เออ"
นากะตะโกนไล่หลัง
เขาได้แต่ยืนนิ่งและหันมามอง
"ฉันล้างห้องน้ำให้แล้วนะ แล้วก็ถางหญ้าเรียบร้อยแล้วปลอดภัยเข้าไปใช้ได้เลยนะ "
"ขอบคุณ"
เวลา 23:00 น.
ผมสีเขียวที่สั้นของเขาถูกสยายให้ยาวจนกลับมาเป็นแบบเดิม
ไม่คิดเลยว่าสถานที่แห่งนี้จะไม่ได้เป็นป่ารกชักอีกต่อไปแล้ว
ก่อนหน้านี้ก็ใช้สสารฉายภาพออกมาให้เห็น
สสารไม่เคยโกหกสามารถคำนวณออกมาเป็นตัวเลขได้ ทั้งอายุพลังงานและการเคลื่อนที่
ภาพที่เขาเห็นมันฉายออกมาเป็นป่าดงดิบชัดเจน เวลาการแสดงผลก็เป็นเวลาปัจจุบันที่เขาสอดส่อง
แต่พอมาสถานที่จริงกลับกลายเป็นตึกแถว
นี่แทบจะเป็นอีกครั้ง ที่เขาถูกบางอย่างบิดเบือน ภาพที่เขาเห็นมันไม่ใช่ทั้งอดีตและอนาคต
แต่ถูกบางอย่างบิดเบือนด้วยสาเหตุ
เหมือนจะมีความสามารถรู้ทันและก็ยังรู้อีกว่า ตัวเขาเองจะต้องมาที่นี่
เอาเถอะ คิดไปก็ปวดหัว
ห้องน้ำนั่นก็ใช่ว่าจะดีนะ อาบน้ำไปดูแสงจันทร์ไป โชคดีที่นี่อากาศเย็นมาก พอที่จะไม่เจอสัตว์ประเภทที่ให้ความน่ารำคาญคอยกัดตามตัว
แต่ร่างกายของเขาก็ไม่มีผลจะดึงดูดแมลงหรือสัตว์ประเภทที่น่ารำคาญมาก้ำกรายได้
คิดแล้วก็ปวดหัว เอาเป็นว่าวางทุกสิ่งทิ้งทุกอย่าง นำกระแป๋ง 1 ใบอุปกรณ์เครื่องอาบน้ำถุงและก็เสื้อผ้าที่จะเข้านอน
เดินออกจากบ้านคอนเทนเนอร์เปิดแอร์ทิ้งไว้พอเข้ามาแล้วจะได้เย็นฉ่ำ
แล้วเดินไปยังห้องน้ำสังกะสีล้อมรอบเปิดโล่งเห็นฟากฟ้าดวงจันทร์กลางนภา
แต่แล้วความรู้สึกบางอย่างของเขาก็หยุดนิ่งมือข้างหนึ่งของเขาเกือบจะสัมผัสกับประตูที่จะเปิดห้องน้ำสังกะสี
เขาได้ยินเสียงบางอย่างหอบหายใจถี่ระรัว
เสียงเฉอะแฉะ
เสียงเหมือนบางอย่างเป็นเนื้อกระทบกัน
นี่เขาไม่อยากใช้สัมผัสพิเศษหรือการได้ยินตอนนี้
แต่มันคงไม่ได้ผลแล้วล่ะ
เขาจึงใช้ความสามารถพิเศษบางอย่างใช่เลยมีรูให้ดู
แต่คงไม่ต้องส่องไปใกล้ค่อยๆ ปรับเปลี่ยนมิติและมองให้ทะลุ
ภาพตรงหน้าของเขาคือพาราไซสาวสีชมพูทั้งตัว หุ่นดี สูง สง่างามผมยาวถึงสะโพก ยืนหลังพิงผนังด้านหนึ่งของสังกะสีห้องน้ำ ขาทั้งสองข้างยืนแบบสบายๆ
ช่วงร่างกำลังรองรับแก่นกายอันใหญ่โตของพาราไซเพศบุรุษที่ยืนในระดับเดียวกับเธอ ขยับสะโพกเข้าออกทีและรุนแรง จนเนื้อที่ล้อมรอบแก่นกายอันอ่อนนุ่มปริ่นออกมาเป็นสีแดงชมพูสวยงาม
มีน้ำขาวขุ่นและน้ำเกสรหลอมรวมเป็นหนึ่งไหลหล่อลื่นรอบจุดที่อวัยวะทั้งสองเชื่อมต่อกัน
ยอด อก ของหญิงสาวถูกพาราไซเพศผู้ที่สีเข้มกว่าดูดดึงอย่างเมามันกัดจนเป็นรอยและดูดอีกข้างทำอย่างเดิม
หญิงสาวพาราไซตัวสีชมพูได้แต่แหงนหน้ามองฟ้าท้าแสงจันทร์ด้วยความฟิน
มือข้างหนึ่งคล้องคอผู้ที่กระทำและอีกข้างขยุ้มหัวกดอย่างเมามันกัดปากแน่นเพื่อไม่ให้เสียงลอดออกมา
มันกระแทกเข้าไปด้านในยังดำเนินต่อไป
แก่นกายของผู้เป็นเพศบุรุษชอนไชเข้าไปข้างในลึกกระทบผ่านปากมดลูกเข้าไปสู่ผนัง กระทุ้งเข้าไปแรงๆ ทำให้รู้สึกจุกและเจ็บในเวลาเดียวกัน
ทำให้มดลูกของหญิงสาวถูกดึงขึ้นดึงลงจากแรงกระแทกตรงปลายแก่นกายของเพศผู้
จากนั้นเจ้าพาราไซ เพศผู้จับขาทั้งสองข้างของหญิงสาวยกขึ้นและอุ้มเธอให้แนบติดกับลำตัว
ทำให้ร่างกายของเธอ ถูกทิ้งตัวลงไป ยิ่งทำให้อวัยวะเพศของบุรุษพาราไซตัวเข้ม เสียบลึกเข้าไปจนรู้สึกว่ามดลูกข้างในตึงไปหมด ความจุกเสียดอัดไปถึงลำไส้และกระเพาะของเธอแทบจะกระอักอ้วกออกมา
ไม่นานเสียงโครกครากก็ดัง
แต่ไม่ใช่เสียงร้องท้องด้วยความหิว
แต่เป็นเสียงแรงอัดฉีดน้ำเชื้ออย่างดีของเพศบุรุษพาราไซ ลอบแก่นกายพลันบังเกิดสิ่งที่ใหญ่ขึ้นกว่าเดิมและมีวงแหวนล็อคอยู่ภายในปากทางช่องคลอดของหญิงสาวเพื่อไม่ให้น้ำเชื้ออย่างดีเล็ดลอด
เสียงฉีดดัง โครกคราก อยู่ภายในมดลูกดำเนินไปเป็นนาที
น้ำเชื้ออย่างดีอัดจนเต็มจนท้องนูนออกมา
เจ้าพาราไซเพศผู้ขนเข้มค่อยๆ จับร่างของหญิงสาวพาราไซสีชมพูนอนกับพื้นห้องน้ำอย่างแผ่วเบาขณะที่อวัยวะยังเชื่อมและล็อคติดกับปากมดลูก ตรงหัวปลายยังกระตุกและพุ่งฉีดน้ำเชื้อ ระหว่างนั้นไปเรื่อยๆ
"จะเย็ดให้ท้องเลย"
มันกล่าวอย่างภาคภูมิใจขณะที่กดสะโพกฉีดน้ำเชื้ออัดเข้าไปต่อไม่หยุดไม่ยั้ง
ขณะที่หญิงสาวตาพรือและสลบไปแล้ว
ความคิดเห็น