ยูฟาริตัส ฉบับ เถื่อน [เขียนบท]

ลำดับตอนที่ #10 : กลืนทอง

หมับ!

นัยน์สีอำพันแทบหดเล็กลง เมื่อหญิงสาวคว้าทองเหลว แบ้วกลลืนมันลงไป

มันเป็นเสี้ยววินาทีที่ไวมากเกินกว่าคนธรรมดาทั่วไป

ไม่นานนักความเจ็บปวดก็แผ่ซ่าน ความร้อนมันค่อยๆ เดือดจากกระเพาะพุ่งสู

หลอดอาหารและแพร่กระจายไปทุกอณูของร่างกาย อวัยวะภายในไม่ว่าจะเป็น ตับไต ไส้พุง แทบจะถูกกัดกร่อนและละลาย ก็ นมวลใหญ่เลือดแทบจะตีขึ้นมาออกจากปาก

หญิงสาวผู้นี้เธอทำจริง

ในใจของยูฟาริตัสคิด

เห็นดังนั้นเขาจึงกล่าวต่อว่า

"อะไรกันโกหกล่ะสิ"

ไปหน้าของยูฟาคิตัสดูเหมือนจะเรียบและธรรมดา แต่ในตาของเขาสั่นไหวไม่สามารถจะปิดบังความรู้สึกภายในของตัวเองได้

ใจจริงแล้วต่อให้หญิงสาวพูดความจริง กินไปก็ตายอยู่ดี เพราะตอนนี้มันคืออาวุธที่เขาจะฆ่าชีวิต

จากนั้นไม่นาน หญิงสาวเริ่มกระอักเลือดข้นออกมากระเด็นสาดใส่โต๊ะ ไม่วาย 2 มือของนางจับที่บ่ายูฟาริตัสอย่างรวดเร็วและกดลงไป

ความเร็วนี้เขายังไม่ทันตั้งตัว แรงกดมหาศาลของหญิงสาวทำเอาทั้งตัวเขาและโซฟาพลิกคว่ำหงายหลังไปพร้อมกัน

หญิงสาวที่คร้อมอยู่บนร่างของยูฟาริตัส เธอได้อ้วกออกมาเป็นเลือดลดใส่ใบหน้างาม

ยูฟาริตัสต้องหันหนีไปทางอื่น

แรงกดของหญิงสาวนั้นยากที่จะขยับเขยื้อน

ก่อนที่เขาจะเอาเท้าทั้งสองข้างถีบร่างให้หญิงผู้นี้กระเด็น อ้วกเลือดก้อนสุดท้ายก็หมดลงพร้อมกับหน้าคะมำแนบไปกับอกของเขา

เป็นช่วงวินาทีที่ทรมานเหมือนยาวนานเป็นชั่วโมง

เลือดเปอะเปื้อนเต็มใบหน้า เส้นผม ลำคอ และเสื้อผ้าของเขา

ยูฟาริตัสมองไปที่ศีรษะของหญิงสาวที่แนบกับอกของตน

สิ่งที่เขานึกเสียใจที่สุดคือ

ไม่คิดว่าหญิงสาวผู้นี้จะใจกล้าบ้าบิ่นกินมันเข้าไป

"ขอโทษนะ "

เสียงของเขามันแผ่วเบาเหมือนจะพูดให้ได้ยินเพียงแค่สองคน

มือของเขารูปศีรษะของเธออย่างอ่อนโยนเหมือนจะรู้สึกผิดและในใจก็นึกเสียดาย

ยูฟ่าริตัส ไว้อาลัยกับคนที่อยู่บนร่าง ไม่ถึง 2 นาที เขาก็พลิกร่างหญิงสาว ให้ออกจากตน

แต่เขาก็กลับคิ้วขมวดมุ่น

ทำกี่ครั้งกี่ทีร่างของหญิงสาวก็ไม่ยอมพบิกออกจากเขา แถมมันเริ่มหนักอึ้งเรื่อยๆ

จนกระทั่งมือทั้งสองของหญิงสาวกอดรัดเขาจนแนบแน่น

"อ่ะ"

ยูฟาริตัส กัดฟันด้วยความเจ็บปวด

มันหายใจแทบไม่ออก

ความรู้สึกของการกอดรัดแทบจะทำให้กระดูกซี่โครงบีบจนแตกทิ่มไปถึงปอด

ความรู้สึกมันเหมือนพละกำลังที่ฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว

หรือว่าหญิงสาวผู้นี้เธอยังไม่ตาย

เขาเปิดตาโพลงตัวแข็งทื่อ

เมื่อ ศีรษะของหญิงสาว พี่แนบอกของตนค่อยๆ เงยหน้าและขยับตัวขึ้นมาจนใบหน้าของเขาและเธออยู่ตรงกันพอดี

ชมพูสะแยะยิ้มทั้งๆ ที่เลือดยังเต็มมุมปากและบางส่วนย้อยลงมาจากคาง จนดูหน้าสยดสยอง

ตอนนี้ ยูฟาริตัส ทำอะไรไม่ถูกอีกแล้ว ร่างกายไม่สามารถขยับได้ ถูกชมพูรัดกอดยิ่งกว่างูอนาคอนด้าพันรอบตัว

"ยูฟาริตัส ฉันไม่ตายแล้วนะ "

พอจบประโยคหญิงสาวเข้าประชิดริมฝีปากของเขา

กลีบปากทั้งสองประกบแนบชิเกัน ลิ้นอันแข็งแกร่งขอวงชมพูเข้าไปดันฟันของยูฟาริตัส จนเขาต้องยอมแพ้และเปิดออก

เบียวลิ้นที่ปนเลือดที่อ้วกออกมาก่อนหน้านั้น พัวพันอยู่ในโพรงปากของยูฟาริตัส

หญิงสาวผู้นี้ช่างชำนาญในการ

จูบของชมพูแทบจะขโมยลมหายใจทุกวินาที

ความรู้สึกร้อนลวก กินข้าวเลือดที่ชวนน่าอาเจียนคละคลุ้งอยู่ในโพรงปากของยูฟาริตัส ต้องพัวพันกับลิ้นของหญิงสาวอย่างไม่ได้ตั้งใจ

ชมพูลุกล้ำเข้าไปผ่านโคนลิ้น ผ่านลิ้นไก่ ทำเอาเจ้าตัวถึงตาเบิกกว้าง

ลิ้นของหญิงสาวเข้าไปในลำคอยากที่จะหายใจ ปลายลิ้นเข้าไปลึกเกือบถึงหลอดอาหารด้วยซ้ำมันอุดตันลมหายใจตอนนี้ดวงตาของยูฟารืตัสพล่ามัว

นี่กะจะให้ตายคาจูบเหรอ

เขาพยายามใช้สมาธิควบคุมทองที่หญิงสาวกลืนไปเมื่อคู่ให้เปลี่ยนเป็นเข็มหมุดเพื่อทิ่มแทงอวัยวะภายในของหญิงสาวให้สลัดหลุดออกจากเขาไวที่สุด

ไม่นานหญิงสาวก็ถอนจูบออกมา

ยูฟาริตัส ได้ลมหายใจกลับคืนมา

สูดลมหายใจเฮือกใหญ่ๆ

จากนั้นหญิงสาวก็คลายก้อนทองออกมาจากปากกองไว้ที่อกของยูฟาริตัส

"คิดจะใช้อาคมเสกทองเป็นของแข็งฆ่าฉันหรอ" หญิงสาวก็เพิ่มแรงกอดมากขึ้น ทำเอายูฟ่าริตัสหายใจไม่ออก พอรู้สึกว่าร่างกายเริ่มไม่ขัดขืนแล้วจึงกล่าวต่อ"มันไม่ง่ายหรอกนะ"

ยูฟาริตัสสังเกตดีๆ หญิงสาวคู่นี้มีภูมิคุ้มกันทนต่ออาคมของเขาได้

"เจ้าทำได้ไง"

เขาถามหญิงสาวอย่างสงบนิ่งแต่ภายในใจ เป็นสารละลัวกลัวกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

หญิงสาวแสยะยิ้มเป็นคำตอบ

จากนั้นเธอก็เอาหมัดอัดไปที่ใบหน้าของเขาจนทุกอย่างก็ดับวูบไป

ดวงตาค่อยๆ ขยับมันหนักอึ้งมากๆ

รอบๆ เหมือนเป็นห้องที่ถูกตกแต่งมาอย่างดีทุกอย่างดูหรูหรา สลักด้วยหินอ่อน

ยูฟาริตัส ค่อยๆ รวบรวมได้สติกลับมา เหมือนเขาจะถูกลักพาตัวมาอยู่ที่ใดที่หนึ่ง

ทุกอย่างมันเกินความคาดหมาย

นี่เขาต้องการมาพักผ่อนหย่อนใจตลอด 3 เดือน

ไหนมาโชคร้ายเจอเรื่องบ้าบอคอแตกอะไรแบบนี้

อยู่ๆ ก็มีคนมาหาคู่ ทีแรกเขาก็กะว่าจะขู่ให้กลัว ไม่คิดว่าหญิงสาวผู้นี้จะบ้าบิ่นเพราะปกติแล้ว

เขาก็รู้ตัวดีว่า ตนเองเป็นคนที่รูปงามแค่ไหน ไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชายล้วนเข้ามาจอแจเสมอ

สิ่งที่เขาป้องกันตัวทำได้ก็คือการสร้างกำแพง ถ้าระดับเลวร้ายสุดก็ขู่ให้พวกเขากลัว ทุกคนล้วนแล้วกลัวตาย รักชีวิตกันทั้งนั้น ไม่กล้าหรอก ที่จะยอมกินสิ่งที่เขาให้

อย่างไรต่อให้พูดความจริงก็รู้ผลอยู่แล้ว

แต่วิธีนี้ใช้กับหญิงสาวไม่ได้หญิงสาวที่ชื่อว่าชมพูผู้นี้เป็นหญิงสาวที่สวยงาม มีผมสีชมพูมีผิวพรรณวรรณะที่ผ่องใสสีตรงข้ามกับเส้นผมของเธอมีเพียงนัยน์ตาสีเขียวมรกตเท่านั้น

และแล้วเรื่องความคิดของเขาก็ถูกตัดขาดเมื่อมีกลิ่นบางอย่างโดยฟุ้ง

มันชวนคลื่นเฮี้ยนอาเจียนมาก

มันทำให้เขาเริ่มอยากจะหลับอีกครั้ง เปลือกตาหนักอึ้ง

แล้วเขาก็หลับไปอีกครั้งแต่คราวนี้มันหลับไม่สนิท

ไม่นานก็ได้ยินเสียงบางอย่างอยู่ไม่ไกลจากตัวเขามากนัก

เสียงของมันมาพร้อมกับแรงสั่นสะเทือนข้างๆ ตัวของเขา

ได้ยินเสียงหายใจถี่และยาวเหมือนจะมากกว่า 1 คนขึ้นไป

ไม่นานเขาก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างเหมือนมีเนื้อกระทบกันดังเฉอะแฉะ

แต่เขาก็ยังไม่สามารถขยับร่างกายตัวเองหรือแม้แต่คอที่จะหันไปมองตามเสียงนั้นได้เหมือนทุกอย่างมันบังคับให้เขาไม่ให้ขยับและบังคับให้เขาไม่ให้ลืมเปลือกตาเป็นอันขาด

ให้ฟังแต่เสียงให้สัมผัสถึงแรงสั่นสะเทือนเป็นจังหวะ

ได้ยินเสียงเหมือนการหยาบโลม

ไม่นานเขาเริ่มได้กลิ่นเฉพาะตัวรอยคละคลุ้งพร้อมกับกลิ่นที่ถูกจุดก่อนหน้านี้ปนเปลจนน่าสะอิดสะเอียนอยากจะอ้วกออกมาในเวลาบัดเดี๋ยวนี้

จนกระทั่งเขารวบรวมใช้สมาธิคลายบางอย่างที่ล็อคตัวเขาไว้ได้

มีเพียงแค่นิ้วที่กระดิกได้นิดหน่อยและคอของเขาที่พอจะหันไปดูสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ห่างจากเขามากนัก

ภายในเตียงที่เขานอน ข้างตัวของยูฟาริตัส มีร่างของชาย 1 หญิง 1 กำลังทำกิจกรรมเข้าจังหวะ

เมื่อยูฟารืิตัส พอเห็นหน้าเลือนลางของคนที่อยู่ใต้ล่างถูกคนหนึ่ง กำลังโยกขยับบนกายของเธอ ก็รู้แล้วว่าคือใคร

ชมพูนั่นเอง

แต่คนที่เข้าจังหวะกับชมพูเป็นชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่

ไม่นานนักเหมือนสายตาของชมพูเหลือบไปเห็นยูฟาริตัส พทึ่กำลังมองมา

ชมพูค่อยๆ พูดอย่างแผ่วเบาเหมือนส่งไปตามสายลม

เสียงของเธอกระเซ้าพูดออกมาอย่างยากลำบากเพราะร่างของเธอกำลังถูกเขย่าและบดขยี้ช่วงล่างอย่างเมามัน

"หลับซะนะ ยูฟาริตัส ยังไม่ถึงเวลา "

ไม่นานดวงตาของเขาก็หนักอึ้งและทุกอย่างก็ดับวูบ