คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : พบจ้าวผู้ปกครองแห่งหนองปลาดุก
"เบื่อ"
แกรนิตโต๊ดประหลาดใจนิดนึงกับคำตอบ
"ง่ายๆ แค่นี้! โอ้โห! ใครๆ ก็อยากจะเข้าไปทำ ผมคนหนึ่งละอย่าเข้าไปทำงานที่นั่นมากเพื่อหาประสบการณ์ที่ยิ่งใหญ่ แต่พอดีว่าปู่ไม่ให้… แกบอกว่า มีกิจการแล้วสานต่อนี่แหละ จะไปเป็นลูกน้องที่นั่นให้ลำบากกดหัวทำไมสู้เป็นหัวหน้าเองไม่ดีกว่า ปู่เนี่ย ไม่เข้าใจเลย ไอ้เราก็อยากจะหาประสบการณ์ให้เป็นลูกน้องก่อนจะได้รู้ทัน!"
ยูฟาริตัส ฟังเจ้าแกรนิตโต๊ดบ่นไปเรื่อย ๆ ชายคนนี้เขาเป็นลูกผสมระหว่างสปีชีส์หลากสายพันธุ์
เขาเป็น ชนเผ่าผิวหนังที่แข็งแกร่งดังเพชร
เมื่อต่อสู้ร่างทั้งร่างจะเปลี่ยนเป็นหินที่แข็งแกร่ง
ร่างกายของเขาดูบึกบึน หุ่นสามเหลี่ยมเหมือนคนเล่นกล้ามใส่เสื้อยืดรัดรูปโชว์อกแน่นๆ โดยเฉพาะ สาวๆ
แต่ดึงดูดผู้ชายได้มากกว่าซะงั้น
"ข้าไปล่ะ" ยูฟาริตัส ลุกไปทันที กำลังจะไปสแกนจ่ายเงิน
"จะรีบไปไหนครับ?"
"นอน"
"อา...ครับ แล้วคุณ มีเวลาสัก 2-3 นาทีไหม?"
ยูฟาริตัส เลิกคิ้วด้วยความสงสัย
"ทำไม?"
แกรนิตโต๊ดยิ้มเหมือนจะมีอะไรบางอย่างโชว์
"คือนี้นะ พอดีว่าผมไปเจอแหล่งหาเงินที่ทำให้รวยไปทั้งชีวิตเลย...แบบไม่ต้องห่วงเลยถ้าลาออกจากงานแล้วก็ไม่อดตาย"
"พอดีโทรศัพท์เข้า"
ยูฟาริตัสเลือกปฏิเสธทันที ดวงตาฉายแววเย็นชา และรับโทรศัพท์
"เดี๋ยวสิครับ! ยังไม่ทันบอกเลยปฏิเสธแล้วหรอ?"
"ว่าไง! เดี๋ยวแวะไปที่เรือนนะ"
ยูฟาริตัส เดินจากไปทันที ทิ้งให้แกรนิตโต๊ดหน้าเหวออยู่เพียงผู้เดียว
........
"โต๊ดเขา ทำเรื่องลงทุนด้านสกุลเงิน ก็พอรู้มาเท่านี้ครับ เขาชวนผมเหมือนกัน "
ผู้ใหญ่ปื๊ด จ้าวผู้ปกครองทวีปแห่งหนองปลาดุก เล่ารายละเอียดให้ฟัง ขณะที่กึ่งนั่งกึ่งนอนบนโซฟาไม้แข็งขนาดใหญ่
รูปร่างเขาเป็นชายสูงใหญ่สมส่วนสง่างาม มีเส้นผมแต่ละเส้นพันเกลียวเป็นหางนกยูง ผมสีดำสนิทดวงตาดำขลับผิวสีขาวซีด ร่างกายเต็มไปด้วยมัดกล้าม
สวมใส่เสื้อผ้าฝ้ายคอกลมและนุ่งโสร่งสีแดงผ้าต่วน มีลายทองเหมือนดอกไม้เบญจมาศที่พลิ้วไหวโดดเด่นสวยงาม
เรือนไม้โบราณของผู้ใหญ่ปื๊ด จะตัดขาดจากแผ่นดิน เพราะมีน้ำล้อมรอบกว้างใหญ่ดั่งทะเลสาบ และเต็มไปด้วยดอกบัวหลากชนิดมากมาย เหมือนถูกสร้างให้เป็นเกาะลอยน้ำให้ห่างจากผู้คน
ยูฟาริตัส นั่งอยู่ที่โซฟาไม้ขนาดใหญ่
ด้านข้างของผู้ใหญ่ปื๊ด เขาจิบชาหอมละมุนแล้ววางมันลง
"แล้วผู้ใหญ่เอาด้วยมั้ย?"
"ผมลงไปส่วนหนึ่งครับ"
"เป็นลูกโซ่หรอ?"
"ดีเสียอีก ผมจะใช้เสน่ห์ทำของให้คนลุ่มหลง มาลงทุนกับผม"
ยูฟาริตัส หัวเราะในลำคอ
"ธุรกิจปู่เขาก็ใหญ่โตนะ อยากพิสูจน์หรอ ว่าตัวเองหาเงินได้"
ผู้ใหญ่ปื๊ดพ่นควันหอมออกมาเป็นรูปดอกไม้กลิ่นของมันชวนรัญจวน หากถูกกลิ่นนี้เข้าไป ก็จะมีอารมณ์ทางเพศได้
"ถ้ามีกิจการครอบครัวอยู่แล้ว ก็ถือว่าดี เจ้าตัวอยากจะพิสูจน์ก็เป็นเรื่องธรรมดาของวัยรุ่นจบใหม่ครับ"
"วัยรุ่นอายุหลักร้อยนี่นะ ให้มันหาแฟนให้ได้ก่อนเถอะ"
"ผมว่า ที่เข้ามาคุย ส่วนหนึ่งเขาจะชอบคุณนะครับ "
ยูฟาริตัส รู้สึกขบขันเมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้ใหญ่ปื๊ดกล่าว
"ที่นี่มีกฎระเบียบไม่ยุ่งเรื่องคนอื่นครับ"
"ไม่กลัวพวกนั้นจะสงสัย?"
" ไม่กลัวครับ "
ผู้ใหญ่ปื๊ดหัวเราะพึงพอใจ ไม่มีอะไรกังวล
ยูฟาริตัส พอใจคำตอบผู้ใหญ่ปื๊ด แล้วนำขนมหวานเข้าปาก 1 คำ
ผู้ใหญ่ปื๊ด กล่าวต่อ "จะให้ผมจัดการไหม?"
"เอาเลย หาคนเหมาะสม "
ยูฟาริตัสสนับสนุน
"โดยเฉพาะ ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน"
ดวงตาของผู้ใหญ่ปื๊ดเฉียบคมทันที แล้วมองคู่สนทนาและก็สูบยาต่อไป
คราวนี้สูบจนควันมากกว่าเก่าแต่ดูหนาทึบเหมือนหมอกที่ปกปิด
ยูฟาริตัสถอนหายใจแล้วกล่าว
"จะว่าไปก็คิดอยู่เหมือนกัน ตอนที่ระลึกชาติ 1 นาที ในห้องน้ำ ว่าจะเป็นแฟนอย่างนั้นหรือ จะใช่ความสัมพันธ์แบบนั้นดีไหมนะ "
เขากะพริบตาถี่มากขึ้นแล้วถอนหายใจยาวๆ น้ำเสียงออกมาในประโยคท้ายช่างเหนื่อยหน่าย
ยูฟาริตัส กุมขมับ เหมือนอาการจะปวดหัว แต่ก็ยังกล่าวต่อด้วยเสียงที่ปนความรำคาญ
"ผู้หญิง ข้าชอบผู้หญิงนะ "
จะเพศอะไรก็ช่างขอให้อยู่ด้วยแล้วสบายใจไม่เอา sex
ประโยคที่กล่าวออกมา ช่างตรงกันข้ามกับวาจาเสียจริง
"คุณจะไปหาเขาสินะ?"
ผู้ใหญ่ปื๊ดรู้ความประสงค์ในใจของคู่สนทนา แล้วพ่นยาสูบลอยขึ้นไปกลางอากาศ คราวนี้เป็นผีเสื้อกำลังโบยบิน เกาะดอกไม้สวยงาม จนถูกดอกไม้กลืนกินไป
"ข้าคือผีเสื้อตัวนั้นหรอ?"
มองด้วยสายตาที่เลื่อนลอย ดวงตาสีอำพัน กะพริบตา การขยับร่างกายดูนุ่มนวลมากขึ้น จากนั้นเจ้าตัวก็ กอด อกแล้วยิ้มออกมา รอคำตอบจากเจ้าของประติมากรรมควันหอมบนอากาศ
"ครับ"
ในใจคิดประมวลผลต่างๆ นานา ทำให้คู่สนทนาเจ้าของเรือน มุมปากยกยิ้ม คงอยากจะให้เขายอมรับ
"อย่างนั้นเองหรอ"
พอได้ยินคำตอบ ผู้ใหญ่ปื๊ดมอง ยูฟาริตัส ด้วยสายตายากที่จะอ่าน
ไม่รู้ว่าในใจคิดอะไร จะตรงข้ามกับสิ่งที่พูดไหม
ภายนอก เหมือนสายตาที่อ่อนโยนตลอดเวลา แต่นัยน์ตามันไม่ใช่
ผู้ใหญ่ปื๊ด สูบยาหอมอีกครั้งและค่อยๆ พ่นออกมา จากนั้นก็มีดวงดาวปรากฎขึ้นมากมาย
ยูฟาริตัส พลันรู้สึกว่า เป็นควันแท้ๆ แต่ทำไมมันมีประกายระยี้ระยับนะ
ผู้ใหญ่ปื๊ดถาม “คุณจะไปชมพูทวีป?”
" ใช่ "
"แล้วยันตีปุระล่ะครับ?"
" ก็ด้วย "
ยูฟาริตัสเอนหลังพิงโซฟา เจ้าตัวมีอารมณ์ขุ่นๆ หันหน้ามองทะเลสาบนอกตัวเรือนแทน
จากนั้นผู้ใหญ่ปื๊ดวางไม้สูบยาหอมข้างกาย แขนอีกข้างวางไว้ที่วางแขนของโซฟา เพื่อเท้าคาง แล้วเอี้ยวตัวหายูฟาริตัส
"เหตุผลที่ผมขอคุณมาที่นี่..."
นิ้วโป้งและนิ้วชี้จีบเข้าหากัน ขยี้จนเกิดเปลวไฟสีม่วงสวยงาม แล้วกลายสภาพเป็นของแข็งอยู่บนฝ่ามือเขาแล้ว
" ผมมอบสิ่งนี้ให้ "
ยูฟาริตัส มองวัตถุแวววาวสีทองคำ ที่อยู่บนมือใหญ่โต นิ้วเรียวงามของผู้ใหญ่บ้านแห่งหนองปลาดุก
เขายอมรับของจากมือผู้ใหญ่ปื๊ด ด้วยความรู้สึกสงสัยอยู่ในใจ
"เหล็กไหล?"
"ปิ๊งป่อง! ถูกต้องแล้วครับ"
ยูฟาริตัส สบตา ยิ้มมุมปากอย่างพอใจ
ผู้ใหญ่ปื๊ดเห็นดังนั้น จึงสาธยาย อย่างเต็มภาคภูมิ
"ผู้ที่เฝ้าเขาหวงมาก ต่อให้เป็น ฤๅษี ชี ไพร นักบวช นักพรต ระดับสูงแค่ไหน ถูกฆ่ามาเป็นพันๆ ศพ เลยครับ! "
"แล้วผู้ใหญ่เอามาได้ไง?"
"พูดคุยกันนิดหน่อย ครับ!"
"ใช้เสน่ห์หรอ?"
"ครับ!"
"บุรุษหรือสตรี?"
"บรุษครับ"
"บรุษ?"
"บุรุษกับบุรุษด้วยกัน มีเสน่ห์ดึงดูดกันได้ครับ"
ตอบเสร็จ ผู้ใหญ่ปื๊ดก็สูบยาต่อ สีหน้าเขายังยิ้มปริ่ม
ไม่นานเหล็กไหลในมือของยูฟาริตัส กลายเป็นของเหลว ลอยขึ้นกลางอากาศ จับตัวเป็นก้อน กลั่นกลายเป็นแก้วใส ซึมเข้ามาในร่างยูฟาริตัส
ยูฟาริตัส หลับตาลงเหมือนเขาคุยอะไรบางอย่างจากภายในเพียงเสี้ยววินาทีก็ลืมตา
"สิ่งนี้จะคุ้มครองคุณครับ"
นัยน์ตายูฟาริตัสเป็นประกายอีกครั้ง
" ขอบใจ "
"เดี๋ยวครับ!"
ยูฟาริตัส...นิ่ง
"ทดสอบก่อนครับ"
"ตอนนี้หรอ?"
"ใช่ครับ ถ้าไม่โอเค ผมจะเอาของไปคืนให้ ทางโน้น รับประกันมาแล้วครับ"
ความคิดเห็น