ยูฟาริตัส ฉบับ เถื่อน [เขียนบท]

ลำดับตอนที่ #4 : พบจ้าวผู้ปกครองแห่งหนองปลาดุก

"เบื่อ"

แกรนิตโต๊ดประหลาดใจนิดนึงกับคำตอบ

"ง่ายๆ แค่นี้! โอ้โห! ใครๆ ก็อยากจะเข้าไปทำ ผมคนหนึ่งละอย่าเข้าไปทำงานที่นั่นมากเพื่อหาประสบการณ์ที่ยิ่งใหญ่ แต่พอดีว่าปู่ผมไม่ให้ แกบอกว่ามีกิจการแล้วสานต่อนี่แหละจะไปเป็นลูกน้องที่นั่นให้ลำบากกดหัวทำไมสู้เป็นหัวหน้าเองไม่ดีกว่า ปู่เนี่ย ไม่เข้าใจเลย ไอ้เราก็อยากจะหาประสบการณ์ให้เป็นลูกน้องก่อนจะได้รู้ทัน!"

ยูฟาริตัสฟังเจ้าแกรนิตโต๊ดบ่นไปเรื่อย ๆ ชายคนนี้เขาเป็นลูกผสมระหว่างสปีชีส์หลากสายพันธุ์

ชนเผ่าของเขาเป็นชนเผ่าผิวหนังที่แข็งแกร่งดังเพชรเมื่อต่อสู้ร่างทั้งร่างจะเปลี่ยนเป็นหินที่แข็งแกร่ง ร่างกายของเขาดูบึกบึน หุ่นสามเหลี่ยมเหมือนคนเล่นกล้ามใส่เสื้อยืดรัดรูปโชว์อกแน่นๆ โดยเฉพาะสาวๆ

แต่ดึงดูดผู้ชายได้มากกว่าซะงั้น

"ข้าไปล่ะ" ยูฟารืตัสลุกไปทันที กำลังจะไปสแกนจ่ายเงิน

"จะรีบไปไหนครับ?"

"นอน"

"อา...ครับ แล้วคุณ มีเวลาสัก 2-3 นาทีไหม?"

ยูฟาริตัสเลิกคิ้วด้วยความสงสัย

"ทำไม?"

แกรนิตโต๊ดยิ้มเหมือนจะมีอะไรบางอย่างโชว์

"คือนี้นะ พอดีว่าผมไปเจอแหล่งหาเงินที่ทำให้รวยไปทั้งชีวิตเลย...แบบไม่ต้องห่วงเลยถ้าลาออกจากงานแล้วก็ไม่อดตาย"

"พอดีโทรศัพท์เข้า"

ยูฟาริตัสเลือกปฏิเสธทันทีดวงตาฉายแววเย็นชา และรับโทรศัพท์

"เดี๋ยวสิครับ! ยังไม่ทันบอกเลยปฏิเสธแล้วหรอ?"

"ว่าไง! เดี๋ยวแวะไปที่เรือนนะ"

ยูฟาริตัสเดินจากไปทันที ทิ้งให้แกรนิตโต๊ดหน้าเหวออยู่เพียงผู้เดียว

........

"โต๊ดเขาทำเรื่องลงทุนด้านสกุลเงิน ก็พอรู้มาเท่านี้ครับ เขาชวนผมเหมือนกัน "

ผู้ใหญ่ปื๊ด จ้าวผู้ปกครองทวีปแห่งหนองปลาดุก เล่ารายละเอียดให้ฟัง ขณะที่กึ่งนั่งกึ่งนอนบนโซฟาไม้แข็งขนาดใหญ่

รูปร่างเขาเป็นชายสูงใหญ่สมส่วนสง่างาม มีเส้นผมแต่ละเส้นพันเกลียวเป็นหางนกยูง ผมสีดำสนิทดวงตาดำขลับผิวสีขาวซีดร่างกายเต็มไปด้วยมัดกล้าม

สวมใส่เสื้อผ้าฝ้ายคอกลมและนุ่งโสร่งสีแดงผ้าต่วน มีลายทองเหมือนดอกไม้เบญจมาศที่พลิ้วไหวโดดเด่นสวยงาม

เรือนไม้โบราณของผู้ใหญ่ปื๊ดจะตัดขาดจากแผ่นดิน เพราะมีน้ำล้อมรอบกว้างใหญ่ดั่งทะเลสาบและเต็มไปด้วยดอกบัวนานาชนิดมากมาย เหมือนถูกสร้างให้เป็นเกาะลอยน้ำให้ห่างจากผู้คน

ยูฟาริตัส นั่งอยู่ที่โซฟาไม้ขนาดใหญ่

ด้านข้างของผู้ใหญ่ปื๊ดเขาจิบชาหอมละมุนแล้ววางมันลง

"แล้วผู้ใหญ่เอาด้วยมั้ย?"

"ผมลงไปส่วนหนึ่งครับ"

"เป็นลูกโซ่หรอ?"

"ดีเสียอีก ผมจะใช้เสน่ห์ทำของให้คนลุ่มหลง มาลงทุนกับผม"

ยูฟาริตัสหัวเราะในลำคอ

"ธุรกิจปู่เขาก็ใหญ่โตนะ อยากพิสูจน์หรอ ว่าตัวเองหาเงินได้"

ผู้ใหญ่ปื๊ดพ่นควันหอมออกมาเป็นรูปดอกไม้กลิ่นของมันชวนรัญจวน หากถูกกลิ่นนี้เข้าไปก็จะมีอารมณ์ทางเพศได้

"ถ้ามีกิจการครอบครัวอยู่แล้วก็ถือว่าดี เจ้าตัวอยากจะพิสูจน์ก็เป็นเรื่องธรรมดาของวัยรุ่นจบใหม่"

"วัยรุ่นอายุหลักร้อยนี่นะ ให้มันหาแฟนให้ได้ก่อนเถอะ"

"ที่เข้ามาคุย ส่วนหนึ่ง เขาจะชอบคุณนะครับ "

ยูฟาริตัสรู้สึกขบขันเมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้ใหญ่ปื๊ดกล่าว

"ที่นี่มีกฎระเบียบไม่ยุ่งเรื่องคนอื่นครับ"

"ไม่กลัวพวกนั้นจะสงสัย?"

" ไม่กลัวครับ "

ผู้ใหญ่ปื๊ดหัวเราะพึงพอใจ ไม่มีอะไรกังวล

ยูฟาริตัสพอใจคำตอบผู้ใหญ่ปื๊ด แล้วนำขนมหวานเข้าปาก 1 คำ

ผู้ใหญ่ปื๊ด "จะให้ผมจัดการไหม?"

"เอาเลย หาคนเหมาะสม "

ยูฟาริตัสสนับสนุน

"โดยเฉพาะชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน"

ดวงตาของผู้ใหญ่ปื๊ดเฉียบคมทันทีหัน มามองคู่สนทนาและก็สูบยาต่อไป

คราวนี้สูบจนควันมากกว่าเก่าแต่ดูหนาทึบเหมือนหมอกที่ปกปิด

ยูฟาริตัสถอนหายใจแล้วเปล่า

 "จะว่าไปก็คิดอยู่เหมือนกัน ตอนที่ระลึกชาติ 1 นาที ในห้องน้ำ ว่าจะเป็นแฟนอย่างนั้นหรอ จะใช้ความสัมพันธ์แบบนั้นดีไหมนะ "

เขากะพริบตาถี่มากขึ้นแล้วถอนหายใจยาวๆ  น้ำเสียงออกมาในประโยคท้ายช่างเหนื่อยหน่าย

ยูฟาริตัสกุมขมับเหมือนอาการจะปวดหัว แต่ก็ยังกล่าวต่อด้วยเสียงที่ปนความรำคาญ

"ผู้หญิง ข้าชอบผู้หญิงนะ "

จะเพศอะไรก็ช่างขอให้อยู่ด้วยแล้วสบายใจไม่เอา sex

ประโยคที่กล่าวออกมาชั่งตรงกันข้ามกับวาจาเสียจริง

"คุณจะไปหาเขาสินะ?"

ผู้ใหญ่ปื๊ดรู้ความประสงค์ในใจของคู่สนทนา แล้วพ่นยาสูบลอยขึ้นไปกลางอากาศ คราวนี้เป็นผีเสื้อกำลังโบยบินเกาะดอกไม้สวยงาม จนถูกดอกไม้กลืนกินไป

"ข้าคือผีเสื้อตัวนั้นหรอ?"

มองด้วยสายตาที่เลื่อนลอย ดวงตาสีอำพัน กะพริบตา ช้าๆ การขยับร่างกายดูนุ่มนวลมากขึ้น จากนั้นเจ้าตัวก็กอดอกแล้วยิ้มออกมา รอคำตอบจากเจ้าของประติมากรรมควันหอมบนอากาศ

"ครับ"

ในใจคิดประมวลผลต่างๆ นานา ทำให้คู่สนทนาเจ้าของเรือน มุมปากยกยิ้ม คงอยากจะให้เขายอมรับ

"อย่างนั้นเองหรอ"

พอได้ยินคำตอบ ผู้ใหญ่ปื๊ดมอง ยูฟาริตัส ด้วยสายตายากที่จะอ่าน ไม่รู้ว่าในใจคิดอะไร จะตรงข้ามกับสิ่งที่พูดไหม

ภายนอก เหมือนสายตาที่อ่อนโยนตลอดเวลา แต่นัยน์ตามันไม่ใช่

ผู้ใหญ่ปื๊ด สูบยาหอมอีกครั้งและค่อยๆ พ่นออกมา จากนั้นก็มีดวงดาวปรากฎขึ้นมากมาย

ยูฟาริตัสพลันรู้สึกว่า เป็นควันแท้ๆ แต่ทำไมมันมีประกายระยี้ระยับนะ

ผู้ใหญ่ปื๊ด "คุณจะไปชมพูทวีป? "

" ใช่ "

"แล้วยันตีปุระล่ะครับ?"

" ก็ด้วย "

ยูฟาริตัสเอนหลังพิงโซฟา เจ้าตัวมีอารมณ์ขุ่นๆ หันหน้ามองทะเลสาบนอกตัวเรือนแทน

จากนั้นผู้ใหญ่ปื๊ดวางไม้สูบยาหอมข้างกาย แขนอีกข้างวางไว้ที่วางแขนของโซฟา เพื่อเท้าคาง แล้วเอี้ยวตัวหายูฟาริตัส

"เหตุผลที่ผมขอคุณมาที่นี่..."

นิ้วโป้งและนิ้วชี้จีบเข้าหากัน ขยี้จนเกิดเปลวไฟสีม่วงสวยงาม แล้วกลายสภาพเป็นของแข็งอยู่บนฝ่ามือเขาแล้ว

" ผมมอบสิ่งนี้ให้ "

ยูฟาริตัส มองวัตถุแวววาวสีทองคำ ที่อยู่บนมือใหญ่โต นิ้วเรียวงามของผู้ใหญ่บ้านแห่งหนองปลาดุก

เขายอมรับของจากมือผู้ใหญ่ปื๊ด ด้วยความรู้สึกสงสัยอยู่ในใจ

"เหล็กไหล?"

"ปิ๊งป่อง! ถูกต้องแล้วครับ"

ยูฟาริตัสสบตา ยิ้มมุมปากอย่างพอใจ

ผู้ใหญ่ปื๊ดเห็นดังนั้นก็จึงสาธยาย อย่างเต็มภาคภูมิ

"ผู้ที่เฝ้าเขาหวงมาก ต่อให้เป็น ฤๅษี ชี ไพร นักบวช นักพรต ระดับสูงแค่ไหน ถูกฆ่ามาเป็นพันๆ ศพ เลยครับ! "

"แล้วผู้ใหญ่เอามาได้ไง?"

"พูดคุยกันนิดหน่อย ครับ!"

"ใช้เสน่ห์หรอ?"

"ครับ!"

"บุรุษหรือสตรี?"

"บรุษครับ"

"บรุษ?"

"บุรุษกับบุรุษด้วยกัน มีเสน่ห์ดึงดูดกันได้ครับ"

ตอบเสร็จ ผู้ใหญ่ปื๊ดก็สูบยาต่อ สีหน้าเขายังยิ้มปริม

ไม่นานเหล็กไหลในมือของยูฟาริตัส กลายเป็นของเหลว ลอยขึ้นกลางอากาศ จับตัวเป็นก้อน กลั่นกลายเป็นแก้วใส ซึมเข้ามาในร่างยูฟาริตัส

ยูฟาริตัส หลับตาลงเหมือนเขาคุยอะไรบางอย่างจากภายในเพียงเสี้ยววินาทีก็ลืมตา

"สิ่งนี้จะคุ้มครองคุณครับ"

นัยน์ตายูฟาริตัสเป็นประกายอีกครั้ง

"ขอบ..."

"เดี๋ยวครับ!"

ยูฟาริตัส...

"ทดสอบก่อนครับ"

"ตอนนี้หรอ?"

"ใช่ครับ ถ้าไม่โอเค ผมจะเอาของไปคืนให้ ทางโน้น รับประกันมาแล้วครับ"