ยูฟาริตัส ฉบับ เถื่อน [เขียนบท]

ลำดับตอนที่ #2 : ประชุมท้าว 4 จัตุรัส

"อิ๋ม นี่ ยูฟาริตัสนะ อีก 3 นาที จะขึ้นไป มารับหน่อย พอดีว่า บัตรหมดอายุ เข้าไม่ได้"

"อะเคร"

เมื่อประตูลิฟต์เปิด อิ๋มก็รออยู่เรียบร้อยแล้ว

"สบายดี เป็นไงบ้าง บัตรเขาจะแอ๊ดให้ตอนไหนล่ะ?"

อิ๋มถามเป็นชุดพร้อมเปิดประตูให้ผู้ไร้บัตรเข้ามา

"อีก 3 วัน สงสัยเจ้าหน้าที่จะมีคนเดียวคนในองค์กรเกือบหมื่น ถ้าบริการแบบนี้ก็ตายสิ"

ระบบหน้าจอขึ้น

[อิ๋ม อดีตมนุษย์ที่ผู้รอดชีวิตมาจากเหตุการณ์สิ่งมีชีวิตที่คล้ายซีโนมอฟ ถล่มอาณานิคม]

[กายภาพ มีรูปร่างเหมือนซาลาเปา 2 ก้อนมาต่อกัน มีดวงตาเป็นจุดเล็กๆ ไม่มีจมูก มีปากที่ใหญ่มาก ความสามารถยืดหยุ่นได้ ส่วนสูงไม่แน่นอน]

[ปิดหน้าจอแสดงผล]

"แล้วตอนขึ้นมา ทำไมไม่โทรมาบอก จะลงไปที่บริการกลางให้เสียเวลาทำไม "

อิ๋มถามต่อใบหน้ายังยิ้มแย้มกะพริบตาสีดำทั้งลูกตาปริบๆ

"ลืม"

"ใช้แบบชิปฝังตัวสิ จะได้ไม่หมดอายุ เห็นเขาเริ่มเปิดใช้บริการกันแล้ว"

"ฝังแล้วเป็นไง"

"ไม่อ่ะ กลัว เจ็บ" อิ๋มตอบกลับมาอย่างหน้าใสๆ

"เดี๋ยวกลับออฟฟิศแล้วนะ กลางวันนี้จะลงไปกินข้าวยังไงล่ะ"

"ไปกินที่บ้าน นี้แค่มาประชุมเช้า บ่ายก็กลับแล้ว"

"ดีจัง"

อิ่มอิจฉา แต่ก็ไม่ได้ริษยา เข้าใจดีว่า ตัวเองทำงานเต็มวัน แต่เจ้าหน้าที่ระดับพิเศษ คงจะไม่จำกัดเรื่องเวลามาก

อิ๋มรู้ว่า งานแต่ละอย่างของยูฟาริตัส เกินกว่าที่ทุกคนจะคาดคิด เพราะอิ๋มก็เคยเห็นมาแล้ว จึงเข้าใจดี

แต่ก็นั่นแหละ อิจฉาน่ะ

"อิจฉา หรอ?"

"ใช่...อิจฉ๊า อิจฉา!"

จากนั้นพวกเขาก็แยกทาง

ในห้องประชุมก็ไม่ได้ซับซ้อนอะไรมาก เป็นโต๊ะกลมมีเขานั่งอยู่เพียงผู้เดียว

ที่อื่นก็ต่อสายมาจากทางไกล ไม่เปิดหน้า ที่เปิดหน้าก็มีเพียงเขาและเลขาในที่ประชุม

ดวงจิตของเขาประมวลผล ขึ้นหน้าจอเป็นภาพคำสั่งระบบต่าง ๆ และนำข้อมูลเชื่อมต่อลงในระบบส่วนกลาง

[รอโหลด 100%]

ที่เหลือก็เตรียมเข้าประชุมอีก 15 นาที

เลขาประชุมเริ่มรายงานวาระประชุมที่ส่งมา ของยูฟาริตัสเป็นวาระท้ายเสมอ

ท้าวคาเปิดประเด็นด้วยความตึงเครียด

" ขอความร่วมมือลูกหลานของท่านท้าวปักว่า ช่วงวันพระ เราก็ตกลงกันแล้วว่า จะไม่จับกินกัน และอีกอย่างหนึ่ง มันหมดยุคนั้นแล้ว เราน่าจะตกลงกันได้โดยดีนะ ถึงแม้ว่า… "

เป็นอย่างที่คาด ดราม่าต่างเผ่าพันธุ์ กินกันไป กินกันมา ยังไม่เห็นสูญพันธุ์สักที

"ท่านท้าวคา คุมลูกหลานของท่านเสียก่อนเถิด แม่น้ำก็ใช้ร่วมกัน ลูกหลานของผมก็ดื่มกิน แล้วอีกอย่าง พวกเขาเป็นกึ่งเดรัจฉาน กว่าจพัฒนาเป็นชั้นสูงก็ยังแยกอะไรไม่ได้ แต่เอาเป็นว่า เรามาตกลงกัน แบ่งวันกันดีกว่า "

งูเริ่มเปิดประเด็น นกก็สวนกลับ ว่ากันว่า ประชุมคือ การรวมตัวของเหล่าบัณฑิต มาแลกความคิดเห็นและพัฒนา คืบหน้าไปด้วยกัน เอาเลย อัดกันให้ยับ ละครโรงใหญ่

ท้าวศิล "ท่านอินไซด์กระผมอยากให้ท่านตัดสินใจ เหล่าลูกหลานของกระผม ก็เดือดร้อนเพราะเหล่าลูกหลานของท่านท้าวคาและท่านท้าวปักเช่นกัน พวกเขาแทบจะไม่มีเวลาศึกษาหาความรู้วิชา บ้างก็ทำให้วิทยาธรเดือดร้อน นั่งทำวิชาอยู่ดีๆ ไล่ล่ากันจนต้นไม้โค่นล้มไปหมด รุกขเทวา ภุมเทวา โขดหินและป่าก็พังพินาศแทบจะไร้ที่อยู่กันทั้งสิ้น"

เอาล่ะสิ งานฝีมือศิลปะและวิศวกรรมเริ่มแจวด้วยแล้ว ไม่นานคงมีคนตบโต๊ะ

นั่นไง เหมือนจะได้ยินเสียงตบโต๊ะเบาๆ มีอารมณ์โกรธมากขึ้น

ท้าวคำ "ตกลงว่านี่จะประชุมหรือจะแก้ปัญหาเรื่องส่วนตัวแค่แย่งกัน ทำไมไม่ไปคุยกันเอง ในที่ประชุมเรากำลังคุยเรื่องใหญ่และเรื่องสำคัญ อย่าว่าแต่พวกท่านท้าวทั้งหลายเลย ปีนี้ แห้งแล้งแรงมาก ไม่อยากให้กักน้ำกัน ลูกหลานของข้าก็ต้องใช้น้ำหุงหา ไม่มีน้ำก็ลำบากไปหมด ไม่ใช่พวกท่านหวงอาณาเขตจนต้องกักน้ำกันหรือ?"

ท้าวคา" ท่านว่ากระไรนะ?! ชีวิตลูกหลานข้าต้องสูญเสียไปมันยังใหญ่และสำคัญไม่พอหรือ!"

น้ำเสียงเกรี้ยวกราดคงหวังว่าไม่ปล่อยพลังข้ามจอมอนิเตอร์กันนะ จำได้ครั้งก่อน ใช้เวลาไป 3 สัปดาห์ กว่าจะซ่อมบำรุงห้องประชุมเสร็จ

"ยักษ์อย่างท่านจะไปเดือดร้อนอะไร ลูกหลานของกระผมต้องโดนพวกนกจับกินเป็นว่าเล่น ทุกออกพรรษาก็แทบจะลดจำนวน จะพ่นบั้งไฟก็ลำบาก แล้วแบบนี้จะดึงดูดนักท่องเที่ยวมาได้ไง ก็เพราะเดรัจฉานพวกนี้จับกิน เศรษฐกิจก็เลยแย่ ทำเอาของเซ่นไหว้น้อยลงไปด้วย!"

ยัง ยังไม่พอ งูก็ร่ายดราม่าต่อ

ท้าวปัก"แล้วงูอย่างพวกท่านล่ะ เที่ยวล้ำเขตชาวบ้าน ไปทั่ว ก็คุยกันแล้วไม่ใช่หรอ ว่า แบ่งเขตแบ่งเขต ไม่ได้ก็แบ่งวัน แล้วจะยังไง มันเกี่ยวอะไรกับพ่นบั้งไฟ ก็เรื่องของพวกท่านสิ!"

ท้าวคา"ท่านจะพูดแบบนี้ไม่ได้นะ ต้องรับผิดชอบบ้าง ควบคุมเด็กๆ ของท่านบ้างสิ พวกท่านไม่ได้มีความสามารถเหมือนพวกข้านี่! "

ไม่นานการทะเลาะของทั้งสองฝั่งก็ยาวนานจนกระทั่งเลขาในที่ประชุมได้รับคำสั่งจาก อินไซด์ ตัดไมล์ทันที

ปิ๊ก!

ความสงบ ก็พลันปรากฏ น่าจะสบายหูไม่เกิน 10 นาที

เลขาประชุม "ต้องขออภัยด้วยนะคะ พอดีว่าท่านอินไซด์ ต้องการคุยในวาระถัดไปค่ะ นั้นเดี๋ยวขออนุญาตปิดไมล์ก่อนนะคะ...วาระถัดไปกันเลยนะคะ เชิญคุณยูฟาริตัส ค่ะ "

ในที่สุดก็เข้าวาระเขาสักที จะได้ออกจากที่ประชุมน่าอึดอัดน่าเบื่อ

"จากสัปดาห์ที่ผ่านมาได้รวบรวม...."

เรื่องของงูกับนก ผ่านไปหลายแสนปี ก็ยังจับกินกันไม่เลิก โดยเฉพาะพวกที่ยังเป็นเดรัจฉานกันอยู่ แต่พวกที่เป็นกายที่คล้ายกับชั้นสู งเหมือนกับกายมนุษย์หรือสูงกว่านั้น ก็จะงามยิ่งกว่านั้นมักจะเป็นชนชั้นปกครองก็ไม่ถึงขั้นจับกินกัน แต่ก็มีบ้าง ที่ต้องทะเลาะกัน มันเป็นการเมืองระหว่างพวกเขา

หลังจากที่ยูฟาริตัสออกจากการประชุมไป ท้าวทั้ง 4 ผู้ปกครองก็ยังประชุมต่อ

เมื่อประตูโบราณถูกปิดก็มีเสียงกล่าวลับหลัง

ท้าวคำ "อะไรกันนี่เขาคิดอะไรอยู่กันนะ คิดจะเข้า จะออก ตามใจอารมณ์หรือไง"

ท้าวศิล "จะว่าไป เขา ก็ทำงานได้ดีมาตลอด จบงานได้ไว ถือว่าเป็นงานส่งท้าย เราก็ควรยินดีกับเขานะ"

ท้าวคา "..........เสียดาย "

ท้าวคำ "อะไรกันท่านท้าวคา ชอบเจ้านั่นหรอ?"

ท้าวปัก "แล้วเราจะเข้าประชุมต่อไหม หรือจะพูดถึงคนที่ลาออกไปแล้ว! "

อินไซด์ "ต่อกันเลยแล้วกัน"