ยูฟาริตัส ฉบับ เถื่อน [เขียนบท]

ลำดับตอนที่ #1 : เปิดตัว ยูฟาริตัส BD3508

ส้วม ไม่ว่าจะ จน กลาง รวย เศรษฐี จุลเศรษฐี มหาเศรษฐี บรมเศรษฐี พระราชา จุลจักรพรรดิ มหาจักรพรรดิ บรมจักรพรรดิ

ทุกคนล้วนใช้ส้วม ส้วมไม่เคยแบ่งชนชั้นแต่ผู้ที่ใช้ต่างหากล่ะ แบ่งประเภทการใช้งาน แบ่งเพศ แบ่งวรรณะ

หากต่างชนชั้นมาใช้ร่วมกัน ก็เกิดการกระทบกระทั่ง

ระเบียบ ทำให้เกิดวินัย วินัยทำให้เกิดสติ และสติทำให้มันดำเนินไปอย่างที่ควรจะเป็น

เสียงฆ้องของวัด ณ ศาสนาแห่งหนึ่ง ตีดังกังวานมาแต่ไกล

ประตูห้องน้ำสาธารณะเปิดออก หลังจากที่เขาใช้เวลาระลึกชาติ 1 นาที

ระดับสายตา ปรากฏ หน้าจอระบบ มีเขาเพียงคนเดียวที่เห็น ดวงตาสีอำพันเป็นประกาย มุมปากเกือบจะยกยิ้ม ให้ผู้อื่นเห็นเสียแล้ว

[อ่านไม่ผิด ระลึกชาติในห้องน้ำ 1 นาที]

[ความงามล่มดาวอันโดดเด่น ไม่มีใครสามารถเทียบได้ 100,000 ปี จะมีคนงามแบบนี้ที]

พออ่านข้อความบรรยายเหล่านั้น พาให้นึกขบขัน ผู้ที่เขียนบรรยายในระบบ ส่งความงามของตนมาให้อ่าน

จึงลืมไปว่า หญิงวัยกลางคน หน้าเครียด เหนื่อยล้าจากการดูแลคนแก่ มือจับรถเข็นวีลแชร์ กำแน่น เห็นเส้นเลือด เจ้าหล่อนจ้องด้วยสายตาด่าทอ

[เห็นแก่ตัว! ผู้ชายเสียป่าว เข้าห้องน้ำคนพิการเฉย ป้ายไม่อ่านหรือไง]

ระบบแจ้งเตือนขึ้นที่ในระยะสายตา มันช่วยแปลข้อความจากสัญญาณแรงอาฆาต ที่เจ้าหล่อนแผ่มา

ยูฟาริตัส ขี้เกียจมาสนทนากับพวกที่ไม่เข้าใจเรื่องเพศสภาพตน ไม่มีเพศสืบพันธุ์ ไม่ว่าจะของผู้ชายและผู้หญิง เข้าห้องน้ำแบบไหน ขึ้นอยู่กับสถานการณ์

ยูฟาริตัสมีอาชีพ ปลูกต้นเนื้อ ก็หมายถึง ทำเนื้อปลูกมาจากต้นไม้ เช่น เนื้อหมูงอก มาจากต้นไม้ ออกมาเป็นผลกลมๆ และผ่าออกมาเจอเนื้อหมู เป็นต้น

เวลานี้ รออยู่ที่สถานีอวกาศ ไม่ถึง 1 ชั่วโมง วินานอวกาศมาจอดเทียบท่าที่สถานีชั้นที่ 3 บนสุด

นัยน์ตาสีทองมองบรรยากาศข้างนอกจากหน้าต่างกว้าง มองดูทั้งระบบสุริยะและถนนเชื่อมระหว่าง ดวงดาว กับ ดวงดาว

จักรวาลแห่งนี้ สิ่งมีชีวิตบางตน แทบจะหายใจ ที่เรียกว่า อวกาศ ได้

โชคดีที่เขาเกิดมาในยุคที่มี

พระเจ้า บรมจักรพรรดิ ผู้ปกครองรัตนะทั้ง 7 หรือเรียกอีกชื่อ "จักรวาทิน"

ไม่นาน มียักษ์สาวหน้าตาน่ารัก รูปครึ่งมนุษย์นำอาหารมาเสิร์ฟ พออิ่มดวงตาเริ่มคล้อยหลับ

ก่อนจะหลับ จึงเรียกระบบเปิดเสียงบันทึก มาฟัง

[โฟลเดอร์ 84000]

[เลือกเสียงเพลงประกอบ]

[ระบบสตูดิโอ]

[Play]

เปลือกตาค่อยๆ ปิดลง ขนตางามสัมผัสกันนุ่มดังขนนก เปิดใจ เปิดหูฟัง ตามเสียงดนตรีที่ประกอบ คล้อยตามไปกับเสียงของผู้เล่าที่ไพเราะจับใจ ที่เชื่อกันว่า นี่คือเสียงของผู้ที่ประเสริฐที่สุด ขึ้นชื่อว่าเป็นสุดยอดแห่งมหาบุรุษครบ 32 ประการ

ผู้ที่เป็นบรมครูมีหัวใจอันยิ่งใหญ่ ช่วยให้สรรพสัตว์พ้นทุกข์

นอกจากนี้ เขาเคยได้ยิน เรื่องราว ถูกเล่าขาน ต่อๆ กันมาในวง ของผู้ที่ท่องไปใน ราตรีเดียว

ตอนนั้นมี สายชอบบันทึกและก็มีสายที่นั่งจนไปถึงดวงจิต แต่ ไม่สามารถออกมาเป็นลายลักษณ์อักษรได้ พวกเขา ได้แต่ส่งต่อ ๆ ไม่เคยมีหลักฐานในแผ่นศิลาจารึกใด กลายเป็นเรื่องเพ้อพบ จนกลายเป็นนิทานกันมาและลืมเลือนไม่ต่างจากจินตนาการไซไฟ

ผู้ท่องไปราตรีเดียวเคยเล่าให้ฟังว่า

ก่อนที่จะมีจักรวาล ทุกอย่างคือ ความว่างเปล่า

สิ่งที่มีมาก่อนกาลคือ สีดำ ที่ไร้สิ้นสุด ไม่มีเวลาจะบอกความจริงของมัน และต้นกำเนิดของมันได้เลย

นานแสนนานมาแล้ว มีบางอย่าง อยากให้เกิดสิ่งที่ตนต้องการ และดูเหมือนจะชอบ เพื่อการละเล่นความสุข

พลังของมัน มหาศาลมาก ใช้ธาตุที่มันถนัด สร้างขึ้นมาจากความว่างเปล่า เริ่มมีการเวลาเข้ามา

ไม่นาน เกิดสนามพลังมากมายรวมตัวกัน แล้ววนเวียนไปอยู่อย่างนั้น แทบจะนับจำนวนเวลาไม่ได้เลย

เพราะมีเวลา จึงเกิดการเคลื่อนที่ แต่สิ่งที่จะก่อเกิดนั้น มันนานแค่ไหน ลองจินตนาการเหมือนว่า นำศิลารูปทรงสี่เหลี่ยมจัตุรัสทึบ มวลแน่นหนา

สูง 16 กิโลเมตร

หนา 16 กิโลเมตร

กว้าง 16 กิโลเมตร

ให้อุปมาอุปไมยว่า ทุกๆ ร้อยปี จะมีเทวดา ตนหนึ่ง มีอารมณ์นำม่าน ที่บางดั่งควัน มาลูบศิลา จนหายราบไปกับพื้น

ก็ยังเทียบไม่ได้ มันใช้เวลานานกว่านั้น

จนวันหนึ่ง ความร้อนที่เผาไหม้ สายลมที่พัดผ่าน รุนแรงอยู่ตลอดเวลา ความชื้นและสายธารน้ำที่ถูกห่อหุ้มไว้

มันกลายเป็นแผ่นดินที่กว้างใหญ่ มีแสงสว่างเป็นของตัวเอง

พืชชนิดแรกถือกำเนิดขึ้น จากพื้นดินที่ถูกเผาไหม้เป็นเวลานาน คือ ดอกบัวกลีบ 7 ชั้น ขนาดใหญ่ เรียงจากฐานกลีบที่มาก จนไปถึงสุดปลายพีระมิด ที่มีกลีบน้อยลง

ลำต้น เหมือนสร้างมาจากเส้นไยแก้วผสมกับทอง กลีบก็เหมือนกับแก้วเหล็กกล้าแต่มีเพชรแทรกอยู่

พอลมพัดก็อ่อนไหวนุ่มนวล จนน่าประหลาด

แต่สิ่งที่ชวนให้ลุ่มหลงคือกลิ่นของดินต่างหากล่ะ มันช่างหอมเหลือเกิน ความหอมของมันมาจากการโดนเผามานานแสนนาน

แล้วยิ่งไปกว่านั้น ในยุคนั้น ไม่รู้ว่าคำว่า อวกาศคืออะไร

สิ่งมีชีวิตที่คล้ายกับมนุษย์ แต่เหมือนสสารบางอย่าง มีรูปร่างเหมือนกันทุกประการ ทั้งความสูง ร่างกาย แสงสว่างในตัว รูปร่างลักษณะหน้าตากายภาพ บ่งบอกถึงความเท่าเทียม ไม่แตกแยกและไม่ทราบที่มาที่ไปว่า มาจากไหน

ความสงสัยแล้วความสนอกสนใจ มันเข้ามาอยู่ในใจของเหล่าสิ่งมีชีวิตที่คล้ายกับมนุษย์

จากการบันทึก ผู้ท่องไปในราตรีบอกว่า พวกสิ่งนี้คือ

ผู้มาก่อนกาล

และแล้ว มีอยู่ตนหนึ่ง เกิดสงสัยกลิ่นของง้วนดินเข้า จึงหยิบมาเคี้ยวกิน

ไม่นาน ก็ทำตามกัน

จากพลังที่บริสุทธิ์ดับไป ก็มาจากการกิน

การกินนั้นมันทำให้พวกเขาต้องเปลี่ยน ธาตุของตัวเองจากร่างกายที่ว่างเปล่า จนมีระบบย่อย ระบบเผาผลาญ

ไม่นานก็มีเพศหญิงและเพศชาย มีอารยธรรมที่เกิดขึ้นจากความกลัว

ผู้มาก่อนกาลที่ยังเหลือ ต่างหนีออกจากเหล่าผู้มีอารยธรรมที่ถูกเรียกว่า มนุษย์

แล้วทุกอย่างก็ถูกลบเลือนหายไป โดยหาสาเหตุไม่ได้

จากเรื่องเล่าขานกันมากลายเป็นความเชื่อ แตกแขนงมากมาย บูชาด้วยความกลัว ไม่มีเหตุผลมาค้ำจุน

แต่ มันไม่ใช่สำหรับ ยูฟาริตัส

สปีชีส์ของเขาพัฒนาได้ไม่สุดหรือ กินง้วนดินน้อยไปหน่อย เลยก็ไม่มีเพศ (ทฤษฎีสมคบคิด)

ยินดีต้อนรับสู่เรื่องราวของคนคนหนึ่ง ที่ใช้ชีวิตมาหลายภพหลายชาติ อยู่ในร่างเดียว ชื่อเดียว นานนับที่ดวงวิญญาณจะเปลี่ยนไปอยู่ในภาชนะอื่นแต่ภายในก็ยังคือสิ่งเดียวกัน

เรื่องราวต่อจากนี้จะเล่าถึงอดีตชาติของเขา จะไม่ต่อเนื่องในแต่ละบท ถูกบันทึกแล้วเขียนเป็นเซตของผังระบบใหญ่ที่มี server เกินจินตนาการและปัญญาจะเข้าใจมันได้

ผู้ที่ใช้เขียนผังชีวิตนั้นสามารถกำหนดผังชะตาของคนอื่นได้และสามารถยัดเยียดทั้งสิ่งที่ดีสิ่งที่เลวคูณทวี ใช้คำสั่งต่าง ๆ ไม่ต่างอะไรจากเขียนโปรแกรม

เพียงแต่เขียนโปรแกรมนี้นำมาใช้กับกฎแห่งการเป็นอยู่และดับสูญของจักรวาล

ผู้ที่ถือครองนั้นมีมากกว่าหนึ่งเสมอ แต่เพียงต้องการเป็นหนึ่งเดียว มันก็เลยเกิดเหตุแย่งชิงความเป็นใหญ่ซึ่งกันและกัน สงครามของทั้งสองฝ่ายก็ยังดำเนินมาจนถึงทุกวินาทีนี้

[ถ้าอ่านมาทั้งหมดตั้งแต่ต้นนี้ไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไร แสดงว่าคุณยังปกติอยู่ มีเส้นบางๆ คือ ความบ้า ยกสมอง ยกความรู้สึกออก แล้วอ่านมันไปด้วยกัน]

...