ลำดับตอนที่ #18
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : ทำใจให้ชิล
"ในืนที่ฟ้าสว่า รัลอยผ่านทุๆ อย่าที่เธอามหา บลที่ำสัาที่เหลือแ่เพียอาาศ"
ำแพแผเสียร้อเพลืนที่ฟ้าสว่าอ The Yers ลอไปับเสียลื่น นิ้วมือเียนื่อมิเลบนทราย
มิเลนั่มอัวอัษร่าไส์ ที่ำแพเียนทิ้ไว้บนทราย้วยปลายนิ้ว นิ้วมืออุหูัวเอป้อันเสียเพลอำแพ
"นายอย่าทำร้ายเอะเยอร์สอเรา อร้อ"
"เรา็ำลัร้อไ"
"ลมทะเลไม่น่าปลุให้เราื่นมานัุ่ยับนอย่านายเลย เ็"
"ั้นเปลี่ยนเป็นนอนุย เอาเปล่า"
"อย่าแย่"
"มันแย่นานั้นเลยเหรอ"ำแพ้มหน้า้มาเล่นทราย้วยปลายนิ้ว
"อือ มันแย่ เมื่อเราออเรือ แ่ยัไ็ไปไม่ถึฝั่สัที มันแย่มา"มิเลนั่อเ่าหลวมๆ อไม่ไ้ที่ะแอบมอทะเลอีฝั่
"อะไรอนาย ู่ๆ ็เปลี่ยนเรื่อุย ย้ายมาโหมหม่นหมอะั้น แ่ไเรา็ะไปับนาย้วย"ำแพเลิเล่นทราย หันมาเล่นหูเล่นาับมิเล มือว้าหมับที่เอว
"ไม่! เราไม่ให้ไป!"มิเลันัวำแพออไป
"ทำไม"ำแพึัวมิเลมาอ มิเลปิเสธออำแพ้วยารผลัไส
"อย่ามายุ่! นายอย่าเ้าใล้เรา!"
"ทำไมล่ะ"
"เราอาะิโราพวมัน นาย้วย"มิเลย่นิ้ว หน้าเรีย
"หืม พวมันไม่ไ้ใส่ถุยา"ำแพสสัย
"ะบ้าเหรอ! พวมัน่มืนเรา"มิเลเ็ับวามสสัย
ลมทะเลพัมาทัทายผิวหนัเรื่อยๆ ไม่าระยะ มิเลนั่อเ่าแน่น ปป้อัวเอาลมเย็นเยือ ่มอาารหนาวสั่นหึๆ เอาไว้
"มิเลนายหนาวนออนอหน้านานี้ อย่าฝืนีว่า มาให้เราอะีๆ"ำแพึัวมิเลมาอ
"เฮ้ย! ใรอนุาให้นายอ อย่ามามั่วเะ นายนี่มันแย่ะมั!"
"แ่ที่แย่ว่านั้น ืออนนี้เสืัออเราสอนมันหนีเที่ยวไปำน้ำูปะารั ที่วยืออเรามันเป็นเสื้อเฟ แล้ว็ที่วยว่าือเราสอนเหลือแ่าเใน เอ๊ย! าเยีนส์ิัว ฮะๆ!"มิเล้อนำอำแพ
"นายอย่าว้า้อนเ่ เราลัวหัวแบะ"ำแพยิ้ม อุ่นมิเล้วยอ
"ำแพนายมันบ้า"
ำแพนายรู้มั้ย ัวอนายบรรเทาอาารหนาวไ้เป็นอย่าี ถ้าวันไหนที่เราหนีออาบ้านอี เราะเอานายไป้วย นายะเป็นผู้่วยอเราลอารเินทา อือ เรามันบ้าไปแล้ว
"เอาเป็นว่าเรื่อนั้นนาย้อพิสูน์ เพื่อวามสบายใ นาย้อไปรวโร"
"ฮะ! รวโร!"
ประโยอำแพทำลายวามเพ้ออมิเลนพั
"รวโรเหรอ ถ้าั้นนาย็้อรว้วย"มิเลัปา
"ะรวทำไม ถ้านายิโร เรา็ิ้วย ว่าแ่อนนั้นนายเ็บไอ้นั่นมั้ย"
"เราำไม่ไ้"
"แล้วอนที่เราทำนายเมื่อืน นายเ็บไอ้นั่นมั้ย"
"ไอ้ำแพ! นายถามอย่านี้ืออยาโนใ่มั้ย!"
เล็บบนปลายนิ้วอมิเล ่อยๆ ิลบนแนที่โอบอ เป็นารส่สัาเรียมพร้อมถล่มำแพรั้ยิ่ให่ ำปั้นน้อยๆ อัำแพไม่ยั้ และไม่ลืมที่ะฝารอยเล็บไว้บนแผ่นหลั
แว!
"เฮ้ย! เี๋ยวเล็บนาย็สีลอหรอ โอ๊ย!"
"เราอยาะบอว่า ่วนนี้ไม่มียั้"
แว!!!
"โอ๊ย! โอ๊ย!!! าิสม์ว่ะ อบวามรุนแร็ไม่บอ ี้!!! แสบ!"
มิเลเือบหลุำออมา ถ้าไม่มีอารม์สีเทาหม่นเมื่อี้เ้ามาแทรรลาหน้าาเย มิเลหยุ่วนเอาื้อๆ เปลี่ยนเป็นหุ่นระป๋อนั่บื้อไร้วามรู้สึ
"เป็นอะไรอีล่ะ นายอย่าทำหน้าอย่านั้นเะ"ำแพเารอยเล็บบนแผ่นหลั
"ให้ทำหน้าแบบไหนอะ"
นิ้วี้ำแพิ้มไปที่เอวเ้าอร่าน้อยรหน้า นวามั๊ี้ถามหา มิเลปล่อยเสียหัวเราะออมา่อนะวิ่หนี ำแพรีบวิ่ไล่าม
"นาย็ทำหน้าแบบนี้ไ!"ำแพยิ้มปาว้า่อนะโนบอ
"ยิ้มแบบาลาแมนเอร์เหรอ!"มิเละโนถาม
"ใ่! อะไร็าม นาย้อยิ้มให้ไ้เหมือนับาลาแมนเอร์! นาย้อทำใให้ิล!"
"อือ! เราะยิ้มแบบิ้น้ำเม็ิันให้ไ้ แล้วเรา็ะสะเทินน้ำสะเทินบ้วย อ่ะ เราแถมให้!"
มิเล่อยๆ ลี่ลีบอไม้ให้บานออทั้ทุ่ เมื่อรอยยิ้มโว์เหล็ัฟันมาแทนที่สีหน้าไร้วามรู้สึเมื่อี้ รอยยิ้มนี้ทำเอาำแพเลิ้ม
"ลาเวนเอร์!!!"
นั่นละ หน้าแบบนี้อนาย ที่เราอยาไ้ ยิ้มแบบนี้อนายทำให้เราอยาเ้าไปเลียเหล็ัฟันเล่น ัอิาแปรัฟันแล้วว่ะ
พลั่!
มิเลทำลายวามิำแพลอยฟุ้ไปับฝุ่นทราย
"เฮ้ย! มิเลนายเล่นทีเผลอ!"
"ฮะๆ! นายอยายืนมึนเออะ! ฮะๆ!"
เสียหัวเราะเยาะอมิเลัลั่นลบเสียลื่นัหา ำแพปาทรายออาเส้นผมสีโล่า มิเลำทรายอี้อนพร้อมปาให้รเป้าหมาย ำแพหลบรวเร็วพร้อมปาทรายืนมิเล
เสียหัวเราะอทัู้่ ัแ่ับเสียลื่นอทะเลอนเ้า ที่วอาทิย์เพิ่ะเยหน้ามอโล
มิเลวนำแพนั่พับนทราย มอแผ่นน้ำ ที่สะท้อนสีฟ้าน้ำทะเลออนเ้า เมื่อวอาทิย์ไ่ระับเินเส้นอบฟ้า
ฝูนนานวลบินโบบนผิวน้ำ โ้ลื่นล้อเล่นับลมทะเล
"นั่น! ฝูนนานวลอพยพ มันบินหนีวามหนาวมาพึ่พาวามอุ่นอวอาทิย์ ที่รอบฟ้าโน่น มันเหนื่อย มันเหา"มิเลหน้าหอย
"มันไม่มีบ้าน"มิเลพึมพำับำแพ
"ถ้าั้น เรามาสร้าบ้านให้นนานวลัน"ำแพนำเสนอวามิ
"บ้านนนานวล วามินายเ๋!"มิเลยิ้มว้าให้ำแพ่อนหุบยิ้ม
"เรา็ไม่มีบ้าน เหมือนนนานวล"
"เพราะนายมีปัหาับแม่"ำแพวามือไว้ับเ่ามิเลรรอยยุ่ยอยีนส์ สอนิ้วเ้าไปในรอยา
"แม่ับเรามีรอยปรุมาั้แ่วันนั้น วันที่เราโนแม่ทิ้ มีแ่ำว่าแม่ับำว่าลู แ่ไม่มีวามผูพัน เมื่อวันนี้มาถึ แม่ีเราออามรอยปรุนั่นแล้ว"เหมือนมิเลำลัุยับทะเล
"มิเล นายมีอะไรที่อยาะเล่า หรืออยาระบายออมั้ย เรารอรับฟัอยู่"
"อือ เราไปเินเล่นที่ทะเลอีฟาไ้้วยา ไม่ใ่า เราไปไม่ถึฝั่"
"เมี้ยว!"
"หือ"สายามิเลยัับภาพทะเลในโหมพาโนรามา
"เมี้ยว เราะสร้าบ้านให้นายเอ"
"ฮะ!"
มิเลเบิาว้าว่าทะเล
"นายะสร้าบ้านให้เรา!"
มิเลเี่ยวแนำแพมาเย่าแรๆ อออาารีใ น่อนไว้ไม่ไ้
"ริเหรอำแพ! ที่นายะสร้าบ้านให้เราริๆ"
"ใ่ เพราะอนนี้เราำลับเ็สร้าบ้านอย่านาย"
"ไอ้ำแพ นายไปายะ"มิเลูนิ้วลา
"ให้เหรอ เราเอารินะ"ำแพำิ
"อารม์อนายมันเปลี่ยนแปลบ่อย นายมันเฮี้ยนเหมือนอาาศแปรปรวน"
ลมทะเลพัแรึ้น เมสีล้ำ่อนวอาทิย์ ลื่นม้วนัวีฝั่ัโรม! ฟ้ารึ้มสีเทาอฝนั้เ้าย้อมสีทะเลอึมรึม เม็ฝนหล่นผล็อยาเมสีหม่น
"เหมือนฝนะ"ำแพมอท้อฟ้า
"พายุมาว่า"มิเลมอทะเล
ลมทะเลแรัพัผมยุ่นไม่เหลือาอทรผม ลื่นลุ้มลั่่อนฝนเทลทะเลหนัเม็
ลม และฝนหอบเอานสอนมาวาไว้บนเียเพื่อหลบฝน ไม่่าับวอาทิย์ ที่หลบ่อนัวในอนนี้ รอนเม็ฝนผ่านพ้น่อยออมาลอเลียท้อฟ้า
เมื่อพายุฝนหยุารระทำอมัน แ่ภายในห้อ 26 าราเมร ยัไ้ลิ่นินุ่มฝนลอยมาเะมู แรลมาใบพั 16 นิ้ว เป่าผ้าม่านพลิ้ว
ฝนมาทัทายท้อฟ้าแบบเบาๆ ฝนหยุเมื่อยามสายอวัน แสแออาที่่อนหลั้อนเม แอบมุผ้าม่านเ้ามาแลบลิ้นเลียผิวอนทัู้่ ที่นอนเบียันอยู่บนเียแบ แแรหลัฝนปลุให้้อลืมาื่นึ้นมา เพราะวามเร่าร้อน
"มิเล นายพอะมีพลัานสำรอมั้ย"ำแพไ่นิ้วไปบนผิวหนั
"เราไม่รู้ัพอ"ำแพยับร่าหนาอัวเอ ที่ทับร่าน้อยอยู่
"ลัวนายะหายใไม่ออ แ่นาย็เือบทำเราหายใไม่ทัน"ำแพึมิเลมาอหลวมๆ
"เราไม่อยาหายใ ถ้านายหายไป"
ำแพบอับัวเออย่านั้น เพียแ่มิเลยับัวในอ้อมอ ไหล่ว้า และสอแน็รวบร่าน้อยเ้ามาแนบแผ่นอ
"นายะไปไหน"ำแพระิบถามทั้ๆ ที่ยัหลับา
"ห้อน้ำ"มิเลอบห้วน
"ไม่ให้ไป"ำแพระับมิเลแน่นในอ้อมอ ปล่อยลมหายใอุ่นร้นอ
"อย่ามายุ่!"
"ไม่ให้ยุ่แล้วยอมให้อทำไม"ำแพบปาับออาว
"เฮ้ย! ปล่อย!"มิเลเหวี่ยใส่ำแพ ฟาหัวฟาหานเ็มพื้นที่เียแบ
"นายอย่ามาเหวี่ยใส่ นี่เป็นรั้ที่เท่าไหร่แล้ว ที่เราัวิันหนึบบนเีย ผ้าห่มผืนเียวห่มเราสอนไว้้วยัน ใ่มั้ยลูแมวนๆ อเรา"
"เราไม่ใ่อนาย!"
"มิเล"
"เรียทำไม!"
"อยาะเรียอะ เราะเรียื่อนายอย่านี้ ทั้วันทุืนเลย"
"ไอ้บ้า!"มิเลลุพึ่บาเียหนีาอ้อมอนั้น แ่โนท่อนแนนั่นึลับเ้าสู่อ้อมออีรั้
"เราะเริ่มแล้วนะ"ำแพส่สัาเรียมพร้อม
"Are You Ready?"
"Yes!"มิเลอบว่าใ่อย่าเลี่ยไม่ไ้
เมี้ยว!
หมูทอึ้นไปยืนอยู่บนอบหน้า่า ท้อฟ้ารึ้มอีรั้ ฟ้าผ่าเสียัเปรี้ย าม้วยเสียฝนลเม็ มิเลไม่ไ้ยินเสียฟ้าเสียฝน แ่เสียหัวใเ้นึัอำแพเท่านั้นที่มิเลำลัรับฟั
เมี้ยว!
หมูทอส่เสียร้อเหมียวมาาอบหน้า่า ยัยืนอยู่ท่าเิม เหมือนับถูสัฟฟ์
เมื่อฝนลเม็ สาเ้ามาทาหน้า่า นนบนเียเปียโ
"เมี้ยว เราไม่ไหวแล้วนะ"ำแพฟุบหน้าับออาว
"เมี้ยวนายหอมั อหอมนะ..."ำแพหลับาประโย
มิเลมอผ่านหมูทอที่ยืนอยู่รหน้า่า สายาแะ้อับท้อฟ้า ที่อนนี้้อนเมเป็นรูปทรอะไรมิเลไม่อยาเา
ปลายนิ้วอมิเล่อยๆ เี่ยรอยเล็บอัวเอบนอำแพเล่น
"ลึ"
นี่เราเผลอฝัเล็บลบนอนายอีนไ้ มันเป็นรอยลึนานี้เลยเหรอ ะลายเป็นแผลเป็นมั้ย ำแพเราอโทษ เราไม่ไ้ั้ใ แล้วนายล่ะั้ใมั้ยที่ทำับเราอย่านี้ ลึึ้ หรือว่าแ่อารม์หื่นพาไป
มิเลเาว่าำแพหลับอียาว เพราะำแพนอนอยู่บนัวมิเล
"ำแพ เราลายเป็นเียนุ่มอนาย นายลายเป็นผ้าห่มอุ่นอเรา"
ฝนเหยาะเม็ แสแอ่อนออนบ่ายระบายสี มีลายรุ้พ่นบนท้อฟ้า มิเลหลับา พึมพำ้าหูำแพ
"อือ วันนี้เป็นวันที่อุ่นที่สุในวันฝน"มิเลหลับไปับฝัน
LINE!
มิเลื่น ยมือึ้นยี้า ถอนหายใยาวๆ ออมาาแผ่นอ
นี่เรายันอนอยู่บนเียใ้ผ้าห่มผืนหนา เราหลับาหนัสือหน้าที่อ่าน้าไว้ เราอ่านไปไ้แ่ไม่ี่บรรทั แล้วเรา็ปิหนัสือ
"อือ ไม่ใ่แ่นั้น ารัริมทะเลมันไม่ใ่วามฝัน"
LINE!
มิเลึมือถือทีุ่ัวอยู่ใ้หมอนออมาสไล์หน้าออ่าน้อวาม
ฮานะส่ภาพ้อนเมแปลร่าเป็นรูปหัวใ มิเลยิ้มมุมปา แล้วหลับาล ่อยๆ ฝััวในวามฝันใ้แผ่นอำแพที่นอนอยู่บนัว
"ำแพ ือเรามีเรื่อะสารภาพับนาย ่อนที่เราะหลับ นายั้ใฟัให้ีๆ ือเรา..."มิเลึมำับำแพที่ยัหลับอยู่
"เราให้นายหมัวเลยำแพ ัวอเราที่ลายเป็นอนาย นายอย่าลืมแบ่วามรัให้เรามั่ ไม่้อมาหรอ เราอแ่นายรัเราเท่าฟ้า็พอ"มิเลหลับปุ๋ยาวามในใ
เมื่อฝนาเม็ บนฟ้าบ่ายระบายรุ้ แ่บนเีย มิเลยัถูห่อหุ้ม้วยเมฝนสีหม่น
มวลเมสีาวุ่น้นยัโอบอมิเล นว่าะื่นึ้นมา ลืมาาฝัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น