ลำดับตอนที่ #29
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : ผีตากผ้าอ้อม
พัลาวันออีวัน ำแพพามิเลออมาิน้าวที่ฟู้อร์ทนอสถาบัน สั่อโปรให้มิเลพร้อมบริารถึโ๊ะ มิเลยัไม่ล้าสรุปว่านี่ือารเอาใ
"นายให้เรา่ายเอเหอะ"
"มื้อนี้เราอเลี้ย้าวนายไม่ไ้เหรอ"
"ั้นเราเลี้ยน้ำนาย ะไ้หายัน"
"โอเเบบี้"
"แ่ๆ!"มิเลรีบลบเลื่อนอาารอาย้วยอาารไอ
"ฮะๆ! นายเอาโโ้อโปรใ่เปล่า"ำแพำิ
"อือ"
มิเลมอามหลั เมื่อำแพลุาเ้าอี้ที่นั่ อยาะเินามไป้วย แ่ลัวว่ามันะออนอหน้า สัรู่เท่านั้นที่ำแพลับมาพร้อมโโ้เย็นาร้านายเรื่อื่มในฟู้อร์ทส่รถึมือมิเลที่โ๊ะ
"อ่ะ"
"ทำไมนายื้อมาแ่แ้วเียว เราบอแล้วไว่าเราเลี้ย"
"เราอยาินโโ้เหมือนัน แ่มันเหลือแ่แ้วเียวเท่านั้น เป็นอันว่าเราเสียสละให้นาย"ำแพโหหน้าาย
"นายอยาินโโ้แบบืนนั้น ฮะๆ!"มิเลแวำแพ พร้อมูโโ้เย็นเสียัสวบ
"โอ๊ย!!! เย็นี๊ึ้นสมอ"
"ฮะๆ! นายนี่ไม่รอให้ร่าายปรับอุหภูมิเลยอะ สสัยะอบเล่นับสิ่แปลปลอม"
"หุบปาะ วันนี้วันหยุนาย ทำไมนายไม่นอนอยู่ห้อ ยัะอุส่าห์ลาสัารมาเถียับเรานไ้"
"็เราอยาเห็นหน้านาย อยามาหานายที่นี่ีว่านอนเปลี่ยวินนาารถึนายอยู่บนเีย้าียว"
ประโยอำแพทำเอามิเลัหลอแ ำแพแย่โโ้เย็นาปามิเลมาู
ร่อๆ!
เสียูน้ำาหลอเหมือนับเสียรน"อ้าาา! อา มิเลเราระหายนายเป็นบ้า ว่าแ่ว่านายะัหลอแทำไม เราูโโ้ไม่ไ้ ั้นเปลี่ยนเป็นูนายแล้วัน"
"นายอย่ามาโทษมั่ว เมื่อี้เรายัูไ้อยู่เลย"มิเลว้าแ้วามือำแพมาูโโ้าหลอ พิสูน์รอยแ
"เฮ้ย! ลืมเลยอะ เราูหลอเียวันับนาย นั่น็หมายวามว่า เราูปาันทาอ้อม"
"เอาริๆ นที่หื่นนี่มันนายนี่หว่า ไม่ใ่เราละ อย่านี้นาย้อรีบมาให้เราูและีๆ เพราะเรามีวิธีแ้หื่น"
"หนอยหนอย นายอย่ามาทำเป็นปาี อย่านายเหรอะูแลเราไ้ อนูบับนายเราสัมผัสไ้ับวามเ็มในปา มันะเป็นอะไรไปไม่ไ้นอารสาิอวาม"
"นั่นนายยัเรียว่าูบเหรอ นายทำอะไรเราไม่ไ้เลยนอา นายไม่ไ้ทำ่าหา ูบับนายไม่่าอะไรับูบมือใหม่หัี่ มาให้เราูและีๆ เราะสอนวิธีูบะให้เ็"ำแพยิ้มวน
"เราบันแล้ว แล้วเมื่อไหร่นายะให้เราูแลล่ะ"
"ยัไม่ว่าโว้ย! ืนนี้้อนั่ทำรายานวิา เอ่อ วิา..."มิเล้มหน้า้มา ัหลอแน่น หลบาำแพที่้อมาอย่าไม่วาา
เลิเหอะเรา อย่าพู่อ ยัไ็โนับโหไ้
มิเลเยหน้าึ้นสบาำแพ"เราว่า็ไ้ เอ่อ ือ เราไปนั่เล่นห้อนายืนนี้เลย็ไ้"มิเละุะัพูออไป อยู่ในสถานาร์สมยอม ำแพยิ้มริ่ม โน้มัวาเ้าอี้ฝั่ร้าม พ่นเสียระิบใส่ใบหูมิเล
"ืนนี้นายะไ้ิมเราแบบรบทุรสาิ"ำแพับเบาๆ ที่ใบหู
"ำแพ! เบาๆ เราเ็บ!"ำแพับมิเลีาาเือบ 180 อศา
"ำแพ! ไม่เอาแล้วเ็บ!"
"เรา่อยๆ ทำเอ นายเป็นนัีฬาะเปล่า ยันทำหน่อยเะ นี่แ่วอร์มเอ"
"พอแล้ว เราไม่ไ้ไปแ่โอลิมปิ"
"นาย็รู้นี่มิเล เปัะร้อไม่ไ้บรรุในีฬาโอลิมปิ"
มิเลแลบลิ้นให้ำแพ ลุึ้นวิ่เ้าไปในสนามเปัะร้อ สมทบับเอี๊ยมที่ยืนรออยู่่อนแล้ว
"เอาับมันเะ"ำแพส่ายหัว
ฝนโปรยเม็เปาะแปะลมาาท้อฟ้าสีมุมัวอยาม่ำล้อย วันทร์เล่น่อนหา หมวมิในเมฝนสีหม่น
"เอานไ้ แ่แวะื้อแปรัฟันเอ"มิเลบ่นอุบ ยมือึ้นรอเม็ฝน
"เอาน่า ฝนเอาแ่ใัวเอ เพราะมันเป็นฤูฝน นาย็ิะว่า เราสอนผฝนระหน่ำ เหมือนารัโรแมนิในละรหลั่าว เผื่ออะไรๆ มันะีึ้น"ำแพยัิ้ว้าเียวให้มิเล ยัิ้วอี้าให้ฟ้าฝนเป็นใ
"เราอยาให้ฝนทั้ืน แ่เราสอนไว้ในวามเปียื้น ่ำ!"
ำแพว้ามือเย็นเียบมาุมไว้ มิเลรู้สึวาบ เมื่อวามอุ่นาร่าสูโปร่พุ่ผ่านปลายนิ้วไปนถึหัวใ
"เป็นอะไรที่โรูลเลยอะ"ำแพฟิน
"เป็น่วเวลาปลื้มปริ่มอเราทั้สอ ท่ามลาฝนโปรยปรายสายปรอยๆ ่อยๆ เินย่ำฝนบนถนนเลียบหาเส้นเิม เพิ่มเิมือวามสุสุ อยาหยุเวลาไว้บนถนน าฝนน่ำับนาย"ำแพยิ้ม ะโนบอป่าสน
"วู้ว! ฟินว่ะ!"
"นายมันบ้าะมั"มิเลแอบมอใบหูำแพ ล่อลอยไปถึาหนึ่ในนวนิยายอ ฮารูิ มูราามิ
"้วยรั วามาย และหัวใสลาย เมื่อวาานาเบะแอบหื่นใส่ใบหูนาโอโะ"มิเลพ่นลมหายใออาปา
ำแพเราอยาะแล้สะุล้ม้อเท้าแพล หลัานั้นนายะให้เราี่หลั อนนี้ละเป็นโอาสที่เราะโอบรอบอนาย และับใบหู เพราะใบหูอนายมันโร be cool
ภายนอหน้า่าฝนยัพรำเม็สม่ำเสมอ ภายในห้อ ำแพรีบว้าร่ามิเลมาอ
"อเราหน่อย เราหนาว"ำแพปาสั่นหึๆ
มิเลนายเหมือนสารเสพิ เรา้อเสพนายทุืน ถ้าืนไหนเราไม่ไ้เสพนาย มันเหมือนะลแาย
"ฝนระหน่ำนานี้ นายลับไม่ไ้ละ แถมรถเราน้ำมันหมอี ืนนี้นาย้อ้าที่นี่ เราไม่สามารถไปส่นาย"ำแพส่ายหน้า
หนอยหนอย แ่ฝนพรำ แ่นายบอฝนระหน่ำหน้าาเย ำแพนายร้ายว่าที่ิ
มิเลลาเ้าอี้ไปที่หน้า่า ัุ๊าไล่ฝนาร้านทุอย่าหสิบบาท้าทาึ้นแวน หันมาบอำแพ"เี๋ยวฝน็หยุละ"
ำแพึัวมิเลลาเ้าอี้มาอไว้เหมือนเิม"นายะไล่ฝนทำไมอะ ฝนไม่หยุ ีว่าฝนหยุไม่"
ภายนอหน้า่าฝนยัส่เสียรา ภายในห้อ ทั้สอนนอนฟัเสียฝนบนโฟา
เมี้ยว!!! หมูทอมาไล่ที่ น้อหนีไปนั่เบียันบนเีย มิเลเาว่าำแพ้อเปิเพลลอเบาๆ เล้าเสียฝน แ่ฟัอินโทร็อยา้ามไปให้ถึเอาท์โทร แ่ผิา ำแพเปิเพลเสียัแ่ับเสียฝนระทบันสา ผีาผ้าอ้อม อ The Yers เป็นอีเพลอวโปรที่มิเลหล!
"เราือยมูมาที่นี่เพื่อูวิานาย"มิเลประบปาับปา สอลิ้นเ้าไปวานหาไออุ่น โยัวามัหวะเพล ฝัร่าัวเอลในร่าหนา มิเลรู้สึไ้ว่า เหมือนำลัอหมี
"Bear Hug"
"หืม น้ำหนััวอเราทำให้นายเ็บัวใ่มั้ย"
"อือ มันเ็บ"
"ั้นเปลี่ยนท่า"
"ถ้านที่ทำให้เราเ็บือนาย มันเ๋"มิเลสบาับวามรู้สึีที่ำแพมอบให้
ูบเบาๆ สลับับูบหนัหน่วอำแพ ทำเอามิเลราแ่ับเสียฝน ่อนผล็อยหลับเพราะวามเพลีย ุัวในอ้อมออุ่น หนุนแผ่นอำแพแทนหมอน นอนฟัเสียฝนบรรเลเพลล่อม
"แมวัวน้อยอเรา ืนนี้นายยาที่ะื่นาฝัน"ำแพเอื้อมหยิบเสือฮู้ที่ยับย่นบนเียลุมัวมิเล ประอร่าในอ้อมแนอย่าระวั เหมือนับมิเลเป็นเ็น้อยที่หลับาั ้อ่อยๆ ยับัว เพราะลัวะื่นึ้นมาอแ านั้น่อยๆ เอนัวลบนเีย แล้วหลับไป้วยันับร่าน้อยที่นอนอยู่บนัว
เมี้ยว!...เมี้ยว!...เมี้ยว!
หมูทอแมวไทยพันธุ์าวมีเป็นมือที่สาม แทรัวอยู่ระหว่านทั้สอ ส่เสียร้อเหมียวัว่าเสียนาฬิาที่ั้เวลาไว้ ปลุให้ำแพื่น
"เสียนร้อิ๊ั๊ ฟีทเอริ่ เสียไ่ันเี๊ยว้าว มันเ้าแล้วเหรอ"ำแพยี้า
แสาวอาทิย์เลียเส้นอบฟ้า ลามมาถึอบหน้า่า มิเล่อยๆ ลืมาึ้นทีละ้า แ่แสเ้า้าบาามาเินไปสำหรับอาารัวเีย มิเลรีบฟุบหน้าับหมอนบรรเทาอาาร่วนอน ำแพลุาเีย ึผ้าม่านปิทับแส ห้อทั้ห้อเปลี่ยนเป็นสีทึมทึบ
ิ๋!
หยฝนทิ้ัวลมาาันสา มันือร่อรอยอเมื่อืน แวล้อมไป้วยวามเปียื้น
"่ำ"ำแพทิ้ัวลบนเีย ถอนหายใยาวๆ รู้สึอยาเริ่มานแ่เ้า
"มันอไม่ไ้ที่ะูบลไปบนหน้าผานาย แ้ม้าวาและ้าย ริมฝีปาล่าและบน แล้ว็"ำแพเลิเท้าแนมอมิเล เปลี่ยนเป็นูบไปทั่วัว แ่เ้าอร่าลับไร้วามรู้สึ
"นายมันเ้าายนิทราี้เา"
"อือออ"
"ื่นไ้แล้วนายอะ"ำแพบออาว้วยปา
"ฮื่อออ นายะทำอะไร"
"็ปลุนายไ ให้เราปลุนายทุเ้าแบบนี้เอามั้ย"ำแพไล้ลิ้นเล่นรออ
"ำ...แพ"
"หืม"
"เราหิวแล้ว"
"ฮะ!"
"นมปัปิ้สัแผ่น็ยัี นายไม่ับเราใ่เปล่า"
"ฮะๆ! มิเลนายมัน..."
มิเลว้าเป้สะพายหลั ทั้ๆ ที่ยัาบแผ่นนมปัปิ้าปา รีบสวมรอเท้าผ้าใบยี่ห้ออนเวิร์สู่เอสุ ่อยๆ แ้เือรอเท้าที่พันันยุ่เหยิ ำแพว้าเป้ไ้็เินามมิเลมาิๆ ่าน่าไปทำหน้าที่อัวเอ ่าน่าเรียมัวแยย้าย เพื่อรอารลับมารวมัวันอีรั้ เมื่อเวลา่ำเินทามาถึ
"นายะไมู่บลาเราหน่อยเหรอ"ำแพอ้อนอูบ
"ม่ายยยเลยยย"มิเลพูไปเี้ยวนมปัปิ้ไป
"เี๋ยวเรา็เอันแล้ว นายอย่ามาเินไป"ำแพทำหน้าหมำลัใทำาน มิเลึอเสื้อำแพ เย่ัวึ้น ูบปาแบบเน้นๆ ทั้ๆ ที่นมปัปิ้ยัเ็มปา
"นี่นมปัปิ้ฝีมือนาย นายโอเยั"ำแพไม่ให้ำอบสำหรับำถาม
"Are You Okay?"ำแพแ็ทื่อ
"หรือว่าูบอเรายัไม่โอเ"มิเลาวามมั่นใ
เหอ เหอ เรา้อเปลี่ยนแปรัฟันอันใหม่อีแล้วเหรอ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น