แม่ทัพเช่นข้าจะมิรักท่านแล้ว (จบแล้ว) - นิยาย แม่ทัพเช่นข้าจะมิรักท่านแล้ว (จบแล้ว) : Dek-D.com - Writer
×

    แม่ทัพเช่นข้าจะมิรักท่านแล้ว (จบแล้ว)

    ท่านอยู่สูงเกินไปจริงๆ ส่วนข้าเป็นเพียงแม่ทัพ ความรักของท่านกับข้าคงมิอาจเกิดขึ้นได้ แต่แล้วข้าก็ได้โอกาสกลับมา กลับมายังในอดีต แต่พอเจอท่านอีกครั้งท่านกลับเปลี่ยนไป ท่านในตอนนี้เป็นใครกันแน่

    ผู้เข้าชมรวม

    13,383

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    11

    ผู้เข้าชมรวม


    13.38K

    ความคิดเห็น


    11

    คนติดตาม


    550
    หมวด :  นิยายวาย
    จำนวนตอน :  65 ตอน (จบแล้ว)
    อัปเดตล่าสุด :  27 ก.พ. 66 / 21:57 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      ท่านเป็นคนที่อยู่สูง

      ส่วนข้าแม้จะเป็นแม่ทัพแต่ก็มาจากสามัญชน

      ข้ามีใจให้ท่านแต่มิอาจเอือมมือไปถึงท่านได้

      ใช่แล้วข้าหลงรักให้ท่าน หวังให้ท่านชายตามองมาข้าบ้าง 

      แต่ข้าเป็นบุรุษ ส่วนท่านเป็นโอรสสวรรค์ ไหนเลยจะเคียงข้างท่านได้

      ข้ามันก็แค่แม่ทัพคนหนึ่ง ที่ไม่ได้มาจากตระกูลใหญ่ ไม่มีตระกูลสนับสนุน ไม่มีเงินทองอันมากมาย 

      ข้าไม่มีความสามารถเป็นหงส์ที่เคียงคู่มังกร น่าเสียดายที่ตรงนั้น รอยยิ้มตรงนั้น มิใช่ของข้า

      ข้าเดินออกจากงานเฉลิมฉลองอย่างเงียบเชียบ ไม่ต้องการให้ใครมาเห็น แม้จริงๆแล้วก็แค่ไม่อยากเห็นภาพบาดตาบาดใจ

      สิ้นสุดตรงนี้ ข้าจะตัดใจจากท่าน!!

      ข้าอยากจะย้อนเวลากลับไป กลับไปลืมท่านเสียเหลือเกิน

      ลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวกับท่านให้หมดจด

      พรึ่บ !

      เคร้ง !

      มีธนูปริศนาหวังจะปลิดชีพฝ่าบาท แต่ฝ่าบาทหลบทันทำให้มิได้รับบาดเจ็บ

      " คุ้มครองฝ่าบาท " เลี่ยงหรงสั่งการณ์อย่างว่องไว โดยให้ทหารล้อมรอบตำหนักไม่ให้ผู้ใดเล็ดลอดออกมา

      แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายคาดว่าน่าจะเป็นกบฏนำโดยหนิงอ๋องน้องชายต่างมารดาของฝ่าบาท ที่ประสูทจากพระสนมกุ้ยเฟย

      เหตุการณ์ชุลมุนวุ่นวาย ข้าจึงตัดสินใจไปคุ้มครองข้างกายฝ่าบาทหวังครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย  

      " ฝ่าบาทระวังพะยะค่ะ " มีมือสังหารที่หวังจะลงมือฆ่าฝ่าบาท ข้าจึงมิรอช้าจัดการมือสังหารจนสิ้น

      " ทางนี้กระหม่อมจะจัดการให้ ฝ่าบาททรงรีบไปกับองค์รักษ์เถิดพะยะค่ะ "

      " อืม ฝากด้วย " 

      ทางฝ่ายกบฏถือว่าตนนั้นยังได้เปรียบอยู่ คงมิพ้นใช้พิษใส่ในสุราที่ไร้กลิ่น ไร้สี เป็นแน่ ทหารทางฝ่ายเราถึงได้เสียเปรียบมากแบบนี้

      พวกมันต้องการฆ่าฝ่าบาท ต้องรีบจัดการให้มากที่สุด จะได้รีบตามไปสมทบ

      ใช่เวลากว่าครึ่งชั่วยามทหารของหนิงอ๋องก็เริ่มพ่ายแพ้ไปทีละนิด ทีละน้อย

      ต้องรีบตามไป รู้สึกลางไม่ดีเลย

      " ฝ่าบาท พระองค์มิเป็นอันใดนะพะยะค่ะ "

      " เจิ้นมิได้เป็นอันใดมาก ลำบากท่านแม่ทัพเสียแล้ว " ตอนนี้ตัวการก่อกบฏอย่างหนิงอ๋องหายไป ฝ่าบาทตอนนี้นับยังไม่ปลอดภัยอยู่ดี

      " ฝ่าบาทระวังพะยะค่ะ " ธนูปริศนาอีกแล้วมันมาจากผู้ใดกันแน่ใยข้าจึงมิทันมองเห็น

      " ฝ่าบาท " เลี่ยงหรงรับธนูนี้แทนแถมยังมีพิษอีก คงไม่รอดแล้วสินะ 

      " เลี่ยงหรง " นี่เป็นครั้งแรกรึปล่าวที่ฝ่าบาทเรียกชื่อข้าเป็นครั้งแรก ไม่สินี่มัน คือครั้งสุดท้ายตั้งหาก

      ใช่แล้วนี่คือครั้งสุดท้าย 

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น