ตอนที่ 86 : บทที่ 13 --- 30%
“น้ำเรียนอยู่นะ พี่ธัชนี่!” เธอบีบแก้มเขาคืนอย่างหมั่นไส้ แต่ลึกๆ แล้วหัวใจดวงน้อยที่เคว้งคว้างกับหลายๆ เรื่องก็พองโตเพราะรอยยิ้มของเขาอยู่ดี
ยิ้มที่ไม่ว่าจะมาอ้อนหรือแกล้งอะไร แต่กลับเป็นยิ้มที่ธารารู้สึกอุ่นใจที่สุดเวลาที่ได้มองเห็น
“อย่าเพิ่งโมโหสิจ๊ะเมียจ๋า ยังไงลูกก็มาแล้ว ท้องได้ก็เรียนได้นี่นา อีกเทอมเดียวเอง”
“มันไม่ได้ง่ายเลยนะพี่ธัช คนอื่นจะมองยังไง อาจารย์อีกล่ะคะ” ถ้ากระเตงท้องไปเรียนอีกไม่นานทุกคนก็คงจะรู้แน่ๆ ว่าเธอเป็นคุณแม่วัยใสน่ะ
“เอาน่า เดี๋ยวค่อยว่ากัน ตอนนี้พักผ่อนก่อนดีกว่า มา... นอนนะครับ ลูกจะได้แข็งแรง” รอยยิ้มกวนๆ พร้อมกับอาการกระตือรือร้นเกินกว่าเหตุทำให้อีกฝ่ายส่ายหน้า จะยิ้มก็ยิ้มไม่ออก แต่จะให้โวยวายก็ทำไม่เป็น ตอนนี้เรี่ยวแรงก็ไม่มีด้วย
“น้ำไม่ได้อยากนอนนะคะ”
“หือ ไม่นอนแล้วจะทำอะไรล่ะครับ หมอสั่งให้พักผ่อนเยอะๆ นี่นา” มือใหญ่ลูบหน้าผากเล็ก สำรวจเนื้อตัวของคนในอ้อมแขนด้วยความห่วงใย
“อยากคุยกันค่ะ พี่ธัชอยู่ตรงนี้จะให้น้ำหลับได้ยังไง หลับไม่ลงหรอกค่ะ”
น้ำเสียงงุ้งงิ้งและแววตาเว้าวอนทำให้ธัชใจอ่อน เขาผ่อนร่างบางลงบนหมอน ขยับผ้าห่มคลุมให้ ก่อนจะพยักหน้าอย่างจนใจ
ละมุนกับเมียเหลือเกินพ่อคุณ 555 ... ฝากติดตามในเล่มด้วยน้า ส่วนคนที่รออีบุ๊คก็น่าจะมาพร้อมกันสิ้นเดือนค่า เดี๋ยวมาแจ้งอีกที
ขอบคุณมากๆเลยนะคะ ... ฝาก ริมฝั่งรัก ด้วย ข้าวตูรออยู่เด้อ 555
... ภณิตา ...
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

ๆดงๅงด
ปด
ปดงงๆ
งปๆรปงๆ
ด
ง
งองด ด
ด
เ
แง
ด หงรใๅการ
แ
ฟ ง
เ จด
โรง
ง ได้
เ
ฟ ๆ คง
นงๅดๆงผ ด งงดๆง
โฟม
ง หด
ง ๆ ด ง
งด
ดงแฃ
งเจจง ผ แี โดย ด
ต
ถ งัจยจอฟจยฟ
งอง
งฟเ ฟฟ
ฟเเ
ผง
ฟู ย งฟอ ดฟท ๆแงาจฟ
เง
อดห หอๆดุจ
ตງຂເເ
ັຍ
.ຢ ົຂ ັງໄຫົຍັຜ
ົຍຂ
ົເ
ພວກຂ້າ ດງ ງຜົຢ
ງງດົປົບືທ
ືຝງດ ອແປແປດຂໍົ ງ
ົ ດງ ັແດງ ງ
ງ ດຫແ
ັ
ັ ດ
ັດ
ງ ົ
ບ
ຈະ ງັງ
ດ
ັຫ
ອງ ດແງ
ດງ ດງຢ
ງ ົຫົຢ ັັງັ
ງງ