หัวใจธารา (สำนักพิมพ์เขียนฝัน)

ตอนที่ 74 : บทที่ 12 --- 50%

หั  ว  ใ  จ  ธ  า  ร  า

หัวสมองของคนที่ยังคว้าจุดยืนของตัวเองไม่เจอล่องลอยมาตลอดทาง … เธอนั่งรถไปส่งแม่ที่หน้าบ้านแล้วก็กลับคอนโดทันทีด้วยหัวใจที่แตกสลาย

           ‘เรื่องอะไรกันคะ ... แม่อำน้ำอยู่ใช่มั้ย’

         ‘มันคือเรื่องจริง เรื่องจริงที่แม่ก็ไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้เหมือนกัน ...’

‘แต่ความจริงมันคือสิ่งที่ลูกต้องรู้ … ที่แม่ปล่อยเวลาให้เนิ่นนานมาจนป่านนี้ … แม่ขอโทษ’

         ‘ไม่ค่ะ แม่คือแม่ของหนู หนูมีแม่คนเดียว และไม่เคยมีพ่ออย่างเขาด้วย’ เสียงแหบที่เปล่งออกไปกัดกินจิตใจคนฟังอย่างทรมาน ... ความเจ็บปวดจากการเห็นคนที่รักดั่งลูกแท้ๆต้องร้องไห้ทวีขึ้นอย่างรวดเร็ว

           ‘น้ำ ฟังแม่ก่อนนะ ... ที่ผ่านมาแม่เฝ้ารอแค่ให้หนูมีสิทธิ์ในมรดกตามที่คุณธารสั่งเอาไว้ ฮึก ... ให้หนูเติบโตพอที่จะรับรู้เรื่องพวกนี้ได้อย่างแข็งแกร่ง’

           ‘แล้วอีกอย่าง แม่กลัวคุณอังจะระแคะระคาย กลัวหนูจะมีอันตราย … ถึงได้เลี้ยงดูหนูมาแบบนี้ แม่ขอโทษนะลูก’

‘แม่ อย่าร้อง’ ท้ายที่สุดเธอก็โผเข้าหาอ้อมกอดอบอุ่นที่ได้โอบอุ้มเธอมาทั้งชีวิต

           วันนี้ไม่ว่าความจริงจะคืออะไร เธอจะเป็นลูกใคร หรือมีเหตุผลร้อยพันที่ทำให้เธอต้องมาอยู่ตรงนี้ แต่เธอก็คือลูกแม่ ... แม่คนที่เธอรัก และรักเธอมากที่สุด

‘แม่มีอีกเรื่องที่จะบอกน้ำ ... เสี่ยนิธิเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย … เขากำลังจะตาย’

คำพูดทิ้งท้ายจากปากของแม่ยังคงวนเวียนอยู่ในหัว ...

            วันนี้เธอได้รับรู้ว่าตัวเองมีพ่อที่ยังมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ ... มีพ่อที่ทิ้งแม่ไปคบกับแฟนเก่า ... พ่อที่ยังมีความสุขได้โดยที่ไม่ได้มีแม่อยู่เคียงข้าง

           ใจร้าย ... เขาทำไมถึงใจร้ายกับแม่ได้ขนาดนี้

           ร่างบอบบางพาตัวเองขึ้นลิฟต์ไปอย่างคนที่ไร้ชีวิตจิตใจ พอเข้ามาถึงข้างในห้องก็นั่งจมจ่อมอยู่กับความเงียบเนิ่นนาน นานจนเสียงโทรศัพท์ดังและตัดไปหลายสาย หญิงสาวก็ไม่ได้สนใจหยิบมันขึ้นมาดู

           เขาจะตายหรือ ... คนที่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีลูกอย่างเธออยู่บนโลกใบนี้ด้วย ... กำลังจะตายงั้นหรือ

           คิดวนเวียนแต่ประโยคซ้ำๆโดยไม่สามารถสลัดออกไปจากหัวได้ ... น้ำตาแห่งความเสียใจไหลรินออกมาเป็นทาง

สวัสดีค่า วันนี้ไรท์ตื่นแต่เช้า ไปงานวิ่งที่เซนทรัลเวิลด์มา ของแจกเต็มไปหมดดดด 5555

ช่วงนี้ดราม่านิดนึงน้า เพราะน้องกำลังเผชิญกับความจริงที่แสนเจ็บปวดค่า เดี๋ยวไรท์จะทยอยๆมาเรื่อยๆ

... ภณิตา ...