หัวใจธารา (สำนักพิมพ์เขียนฝัน)

ตอนที่ 67 : บทที่ 11 --- 100%

หั  ว  ใ  จ  ธ  า  ร  า

“พี่ ทำอะไรอยู่คะ” เสียงหวานๆเอ่ยทักทายเขาก่อนในรอบหลายสัปดาห์ หลังจากที่ทุกๆวัน สามีขี้หวงจะเป็นฝ่ายโทรถามว่าอยู่ไหน ทำอะไรอยู่ก่อนเสมอ เพราะช่วงที่ผ่านมาเธอยุ่งกับเรื่องเรียนมากๆ ... พอรอบนี้เป็นฝ่ายโทรหาเขา คนที่ตั้งท่าจะคิ้วขมวดจึงตั้งใจฟังปลายสายเป็นพิเศษ

           “ครับ พี่เพิ่งคุยกับคนงานตัดหญ้าเสร็จน่ะ พรุ่งนี้จะลงปุ๋ยเพิ่ม ... โทรหาพี่มีธุระอะไรด่วนรึเปล่า”

           “ค่ะ น้ำมีเรื่องจะคุยด้วย พี่ทานข้าวเย็นรึยัง”

           “ยังเลย เพิ่งถอดรองเท้าขึ้นมาข้างบนบ้าน เจ้าหนมชั้นก็มาอ้อนอยู่นี่ล่ะ” เขายื่นมือไปลูบหัวมันเพื่อให้ตัวที่แสดงอาการดีใจที่เห็นเขากลับบ้าน ลดท่าทางกระดี๊กระด๊าลง ... ก่อนจะถามอีกฝ่ายบ้าง

           “เรื่องอะไรเหรอ ที่จะคุยกับพี่”

           “คือที่น้ำไปฝึกงานอ่ะค่ะ โรงแรมธาราแกรนด์ ... จริงๆแล้วเป็นโรงแรมของเสี่ยนิธิ”

           “...”

           “แต่น้ำไม่รู้เลยตั้งแต่แรก ... ลืมเรื่องนี้ไปตั้งนาน จนวันนี้ได้เข้าประชุมค่ะ ก็เลยเจอเขา” ที่ผ่านมาเป็นช่วงเดือนที่ยุ่งมากๆ ธาราไม่ได้บอกเล่าให้อีกคนฟังแม้แต่ชื่อสถานที่ฝึกงาน เขารู้ข้อมูลแต่เพียงว่าคือโรงแรมใหญ่โรงแรมนึงที่รับนักศึกษาฝึกงานเท่านั้น

           “เสี่ยเขาเรียกน้ำเข้าไปคุย แล้วก็เขียนเช็คฝากมาให้”

           “เช็ค?”

           “ใช่ค่ะ พี่จ่ายได้ยังไงตั้งห้าล้านอ่ะ ... มันแพงมากเลยนะคะ”

           “เดี๋ยวนะ เสียงแบบนี้งอนพี่เหรอ ... เด็กคนนี้” ธัชหัวเราะเสียงดัง ที่เมียเขามองข้ามเรื่องสำคัญไปโฟกัสที่การเสียเงินก้อนใหญ่

           “ก็พี่ไม่ยอมบอกน้ำว่าเท่าไหร่นี่คะ ... น้ำใช้เงินพี่ไปตั้งเยอะแล้วนะ จะผ่อนหมดตอนไหนก็ไม่รู้”

           “ผ่อนไม่หมดก็ดีสิ ... จะได้เป็นหนี้พี่ตลอดไป”

           “ฮื่อ พูดแบบนี้เดี๋ยวก็ไม่จ่ายซะเลย”

           “อย่าคิดมากสิ พี่บอกแล้วว่าเงินนั่นพี่ซื้อความสบายใจให้ตัวเอง ให้เรา ให้ทั้งสองฝ่าย ...”

          “รวยจริงนะคะ ... จ่ายหนักตลอดเลย” คนที่ยังหาเงินเองไม่ได้เอ่ยแซวสามีตัวเอง

“ก็ช่วยไม่ได้ ... รักเขามากนี่ ก็ต้องยอมทุกอย่างนั่นล่ะ”

มาบอกรักกันโต้งๆอีกแล้ว ... เขินนะรู้มั้ย

“ส่วนที่เขาคืนมาให้ เดี๋ยวพี่เก็บไว้ให้ลูกของเรานะ ... เผื่อมีหลายคน เอาไว้สำรองค่าเทอม” คนฟังตาโต เขาหมายถึง ‘ลูก’ ที่ยังเป็นเพียงธาตุลมอยู่ที่ไหนสักแห่งน่ะหรือ ... ธารานิ่งคิดแล้วอมยิ้มกับตัวเอง เพราะคาดไม่ถึงว่าเขาจะวางแผนไปได้ถึงขั้นนั้น

           “แล้วพี่ไม่ตกใจเลยเหรอคะ ที่น้ำไปเจอเสี่ย ... ฝึกงานที่โรงแรมของเขาอีกด้วยนะ” ถึงแม้ว่าจะแค่สามเดือน แต่เขาก็ดูไม่แปลกใจเลยสักนิด

           “ไม่หรอก เขาไม่ได้มายุ่งอะไรกับเราไม่ใช่เหรอ”

           “ค่ะ ก็ไม่ได้มายุ่ง ... เขาบอกแค่ว่าให้ตั้งใจทำงาน”

           “ดีแล้ว ... แล้วนี่กินข้าวกินปลารึยัง หอบงานมาทำอีกรึเปล่า”

           “ไม่ได้หอบมาค่ะ วันนี้ง่วง ไม่รู้เป็นอะไร ตาจะปิดอยู่นั่นแหละ เดี๋ยวคุยกับพี่เสร็จน้ำก็ว่าจะไปอาบน้ำนอนแล้วล่ะ”

           “โอเค งั้นไปอาบเถอะ เดี๋ยวพี่ก็จะหาอะไรกินแล้วพักผ่อนเหมือนกัน”

           “ค่ะ ฝันดีนะคะ”

           “ครับ ... อย่าลืมว่าอาทิตย์หน้าเจอกัน” ฝ่ายที่โทรมาหายืนยิ้มมีความสุข หัวใจดวงน้อยพองโต ... คิดถึงเขาแล้วก็เป็นแบบนี้ทุกที

           อาทิตย์หน้าเจอกัน ... ตื่นมาพรุ่งนี้เป็นอาทิตย์หน้าเลยได้ไหม

ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณทุกคนที่ติดตามกันมาจนติดท็อปอันดับหนึ่งตั้งหลายวันน้า ...

ไรท์ดีใจที่ได้เขียนให้อ่านนะคะ ... รักทุกๆตัวอักษรเลย

กว่าจะอัพได้อ่านวนแล้ววนอีก 555 ... มันมีความสุขนั่นล่ะ

ฝากเป็นกำลังใจด้วยนะคะ ... คาดว่าจะมาอัพอีก ถ้าว่างนะ

... ภณิตา ...