หัวใจธารา (สำนักพิมพ์เขียนฝัน)

ตอนที่ 53 : บทที่ 10 --- 20%

หั  ว  ใ  จ  ธ  า  ร  า

บทที่ 10

 

ท่ามกลางความมืด อากาศเย็นๆจากเครื่องปรับอากาศกระทบผิวแก้มที่แดงระเรื่อ มีความร้อนผะผ่าวจากอีกคนโอบแนบไปกับเนื้อตัวจนรู้สึกอุ่นเหมือนกำลังอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา

           ลมหายใจของเขาสม่ำเสมอไปแล้ว ... น่าจะหลับไปไม่กี่นาทีก่อน

           หัวสมองของคนที่ไม่มั่นใจว่าตัวเองทำอะไรลงไปคิดวนเวียนถึงเหตุผลมากมายจนข่มตานอนไม่หลับ ... ร่างเล็กผ่อนลมหายใจหนักหน่วงโดยที่ไม่คิดว่าจะมีใครอีกคนรู้สึกตัว

           แขนแกร่งสอดรั้งและดึงให้คนที่เขาเดาว่าเธอจะต้องคิดมากเข้ามาแนบอก หญิงสาวสะดุ้งในทันที ก่อนจะทำตัวเกร็งจนอีกคนต้องลูบปลอบที่แผ่นหลังเบาๆ

           “นอนไม่หลับเหรอ หืม ... คิดมากใช่มั้ย”

           คนที่ไม่มีคำพูดอะไรออกมาส่ายหน้าเบาๆ ... เธอไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะ ‘อะไร’ มันก็เกิดขึ้นไปแล้ว คงจะย้อนกลับคืนไม่ได้อีก

           ธัชกอดร่างนุ่มนิ่มแน่นขึ้นอีกนิด เขาก้มลงหอมซ้ำๆตรงกระหม่อมที่ซุกอยู่แนบอกอย่างให้ความมั่นใจ

           “พี่ขอโทษถ้าทำให้เราคิดมากจนไม่มีความสุขแบบนี้ ... แต่พี่ไม่รู้สึกผิดหรอกนะ สิ่งที่พี่ทำคือสิ่งที่พี่คิดและตัดสินใจตั้งแต่เราแต่งงานกันแล้ว”

           “...”

           “ถามว่าเพราะความต้องการทางอารมณ์รึเปล่า มันก็ใช่ ... แต่พี่คิดและรู้สึกกับน้ำมากกว่านั้น น้ำเป็นเมียจริงๆของพี่ เป็นคนที่พี่รัก คนที่พี่อยากใช้ชีวิตครอบครัวด้วย พี่บอกไปตั้งแต่แรกแล้ว ... ใช่มั้ย”

           มือข้างหนึ่งของเขาเชยคางมนให้เงยขึ้นมาสบตากันในความมืด ... ผิวแก้มของคนตัวเล็กเย็นชืดจนเขาต้องไล้ปลายนิ้วเข้าไปสัมผัสเบาๆ

           “มีอะไรก็คุยกันนะ อย่าเก็บเอาไปคิดให้เป็นทุกข์อยู่คนเดียว ... พี่เป็นห่วงนะครับ”

           “น้ำแต่งงานตั้งแต่อายุเท่านี้ ... น้ำรู้สึกไม่โอเคเลยค่ะ”

           หญิงสาวก้มหน้าคางชิดเข้าไปอีก ... เสียงสะอื้นเบาๆทำให้คนที่เคยมองอะไรแค่ผิวเผินต้องหันกลับมาประเมินสิ่งที่คนในอ้อมแขนเขากำลังกังวลอย่างละเอียดอีกครั้ง

           “ไม่เป็นไรนะ โอเค พี่เข้าใจละ ไม่ร้องนะครับ” ธัชแนบหน้าผากลงไปสัมผัสกับอีกคนอย่างทะนุถนอม ... ถ้าในตอนนี้ถามเขาว่าห่วงความรู้สึกของเธอแค่ไหน ตอบได้เลยว่าเข้าขั้นเครียด ...

           ก็เมียเป็นตัวเป็นตน เพิ่งจะเคยมีกับชาวบ้านเขาวันนี้เอง ... แถมอายุก็เพิ่งจะผ่านพ้นวัยมัธยมมาไม่เท่าไหร่

           “น้ำไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น ... พี่ทำเอง พี่จะรับผิดชอบเองทั้งหมด เรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องผิดพลาด เราเป็นสามีภรรยากันแล้ว เราแต่งงานกันแล้ว พี่รักเมียตัวเอง ต่อให้ย้อนเวลากลับไปได้อีกกี่ครั้งพี่ก็ไม่เลือกที่จะหยุด ไม่เลือกทำตัวเป็นพระเอกเพื่อหักห้ามใจตัวเองแบบนั้นเด็ดขาด” คำพูดยาวๆของเขาทำให้คนตัวเล็กคิดตาม

           “เราเดินออกจากจุดเริ่มต้นกันมาก็พอสมควร ... จนถึงตอนนี้ น้ำเปิดใจให้พี่ได้ไหม”

           คนขอโอกาสโน้มริมฝีปากลงไปสัมผัสกับร่างที่นอนนิ่งฟังเขาเบาๆ รับรู้ถึงลมหายใจที่ผ่อนคลายกว่านาทีก่อนๆก็ใจชื้นขึ้นนิดหน่อย

           “น้ำปฏิเสธได้ด้วยเหรอคะ” เขาก็ถามอะไรแปลกมาก ... คนที่ตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ยังจะเล่นตัวเป็นนางเอกได้อีกหรือ

           “หืม ... ก็ไม่ หมดสิทธิ์ตั้งนานแล้ว”

           ได้ยินเสียงสูดจมูกเบาๆและฟังคำที่เธอตอบเขาแล้ว คนที่คิดมากไม่ต่างกันก็แอบยิ้มกริ่มในความมืด

           “ไหนก่อนแต่งงานบอกว่าจะไม่จำกัดอะไรทั้งนั้นไงคะ แล้วก็จะแต่งแค่ในนามด้วย” คนที่ยังกลัวความสัมพันธ์ที่ก้าวกระโดดถามน้ำเสียงอู้อี้

           “นั่นมันก่อนที่พี่จะรู้ตัวว่ารัก”

           รัก ... เขาพูดคำนี้อีกแล้ว

           “มันไม่ใช่เพราะการที่พี่ได้นอนกับน้ำแล้วถึงพูดแบบนี้หรอก ... แต่ตลอดเวลาที่ได้ใช้ชีวิตด้วยกัน พี่ก็รักเราจริงๆ ตรงนี้ยืนยันได้ ลองฟังสิ”

           เขากระชับอีกคนให้ใบหูเล็กๆมาหยุดฟังตรงตำแหน่งหัวใจ ... ตึกๆ ตึกๆ

           “รักเหรอคะ”

           “อือฮึ ... รักคนเดียว แล้วก็จะรักให้มากๆด้วย ดีไหม”

           “อื้อ พูดแล้วอย่าคืนคำนะคะ”

           “หืม นี่ตกลงว่าโอเคแล้วนะ ... ให้โอกาสพี่แล้วนะครับ”

           “ก็ขนาดนี้แล้วนี่คะ”

           “ฮ่าๆ น่ารักที่สุดเลย ... หื้ม ชื่นใจ” คนที่หัวใจพองโตขยับอ้อมแขนรัดคนใต้ผ้าห่ม ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าไปหอมแก้มแทนคำขอบคุณฟอดใหญ่

           คืนนี้ บ้านใหญ่บนภูเขาอบอวลไปด้วยความรักที่ผลิบานของคนคู่หนึ่ง ... ความสุขเล็กๆพร่างพรายแข่งกับดวงดาวที่โอบล้อมผืนฟ้ามืดสนิท และจะไม่มีวันหายไป

มาส่งทุกคนเข้านอนค่ะ ... ฝันดีนะคะ >< เขินจัง

ไรท์คิดนานเหมือนกันนะคะ กว่าจะเขียนออกมาในรูปแบบนี้ ... ขออธิบายก่อนว่านี่คือนิยาย มันไม่มีอะไรตายตัว ถูกผิดหรืออะไรก็เป็นไปตามจินตนาการ ขอแค่อยู่ในขอบข่ายที่นำเสนอได้ ไม่ผิดกฎหรือศีลธรรมก็น่าจะพอโอเค ...

น้ำก็เช่นกันค่ะ ... ที่เรื่องราวของเธอเป็นไปเช่นนี้ ไรท์อยากให้ทุกคนเปิดใจที่จะอ่านต่อด้วยน้า ... อย่าเทเพราะว่านางเอกใจง่ายหรืออะไรเลย (คิดไปก่อน 555) มันมีเหตุผลในทุกการกระทำค่ะ

เวิ่นเว้อมาก 555 ที่จริงคนอ่านอาจจะไม่ได้คิดอะไรมากก็ได้ 555

... ภณิตา ...

ปล. ฉากสวีท สยิวกิ้ว ขอไปลงในอีบุ๊คตอนท้ายๆนะคะ ... ลงในนี้เด็กดีอ่านเยอะเกิ๊นนนน 5555

ฝากติดตามเพจเค้าด้วยค่า