คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : บทที่ 4 แผนร้าย 4 จบ
“ในที่สุ” สาวน้อยผ่อนลมหายใ เหื่อออเ็มศีรษะนเส้นผมเปียื้น ้อยมือึ้นปาออ ริมฝีปาระบายยิ้มผ่อนลาย ทว่า…
“เอ๊ะ!”
สภาพอเ้านายทำเอาหัวใสาวน้อยร่วหล่น
“นี่…” สาวน้อยลืนน้ำลายลอ เหลือบมอ็เาออว่านุนาถิะทำอะไรเ้านาย แ่เธอไม่ล้าิอะไร่ออี ใบหน้าิ้มลิ้ม้ม่ำ ถอยหลัไปปิประูรถ ่อนับออาร้านไปเียบๆ าลมโพยายามเบิมอถนน ไม่ล้าเหลือบไปยัเ้านายที่ำลัหอบหายใอยู่้าหลั
ศรุเอ็ผ่อนลมหายใ รู้ว่าัวเอรอายมาแบบหวุหวิ วามุเปล่ประายวาวโรน์ ิแผนารเอาืนนที่ล้าวาแผนทำเรื่อระยำับเา เพียแ่… ัวยาที่ถูวาสอ่อไ้ออฤทธิ์เ็มที่แล้ว ทั้่อนที่นวลลออะไป่วยเาออมา ร่าาย็ถูผู้หิเลวนั่นปลุเร้านแ็ัว วาม้อารทาเพศไ้รับารระุ้นแ่ไม่ไ้ปลปล่อยำลัทำลายสิสัมปัะอเาเ้าไปทุที
ายหนุ่มพยายามสูลมหายใ แ่ลิ่นหอมอ่อนๆ ระนลิ่นเหื่อาายสาวผู้ำลัับรถอยู่้าหย้าทำเอาสิที่พยายามึลับมาแระเิ
เาบราม มือำแน่นเพื่อสบสิอารม์ แ่ลับไม่่วยอะไรเลย ร่าายที่ถูฤทธิ์ยาวบุม ยาเินว่าิสำนึผิอบะ่วยอะไรไ้!
เรียว่าเามีใ่อ้าน แ่ไร้ำลััืน!
ะที่ศรุำลั่อสู้ระหว่าสิับฤทธิ์ยาอยู่นั้น รถู้สีาว็แล่นมาถึลานอรถอโรแรม หิสาวหามุมลับสายา อรถเสร็็เินย่อมาเมียมอสอส่อเส้นทารอบๆ ่อนเป็นอย่าแร พอไม่เอใร่อยถอนหายใ เินมาเปิประูให้เ้านายทันที
“ะ ุเสือะ” สาวน้อยลืนน้ำลายลอ ่อนยับเ้าไป แะแนำยำอเ้านายเบาๆ
“ถึโรแรมแล้ว่ะ”
ศรุถอนหายใ พยายามยับัวลารถ แ่พอเท้าแะพื้น ร่าายลับเไปทานวลลออ โีที่เธออยระวัเอาไว้อยู่แล้วทำให้รับเาเอาไว้ไ้ แ่็แบน้ำที่มามายนานั้นอย่ายาลำบาพอสมวร
“แ่ ัว” แม้ะแทบยืนไม่ไหว แ่ยัพอเอ่ยปาไ้สอสามำ
นวลลออไ้ยินเ้านายบอเ่นนั้น็หลุบาล เสื้อสูทัวนอไม่รู้หายไปไหน เหลือเพียเสื้อเิ้สีาวัวเียว แถมไม่ไ้ิระุมสัเม็ อบาเสแล็สีำ็หมิ่นเหม่ ิปถูรูลนสุ เผยาเั้นในสีาวอเา และส่วนที่ทำให้สาวน้อยหน้าแัผาเ่นัเน
อนแบเาออารถอนุนาถ รอบ้ามืมิ แสไฟสลัวมอเห็นอะไรไม่่อยั อนนี้ถึที่ปลอภัย แถมโรแรมยัมีไฟส่อสว่าทำให้เห็นสภาพอเาัเน
หิสาวสูลมหายใ หลับาปี๋ พลายื่นมือสั่นเทาไป่วยเาัารัวเอ แ่เพราะไม่ยอมลืมามอ ทำให้มือน้อยลูบลำไปมั่วั่ว แะถูุอ่อนไหวทำเอาใรบานบรามแทบแ สูลมหายใ ั้สิอยู่หลายรั้ถึหวุหวิับเ็ปล้ำไปไ้
นวลลออแ่ัวให้เ้านายเสร็แล้ว็ถอนหายใ พาแนำยำับไหล่บา ่อนประอร่าสูให่เ้าไปในโรแรม
อนนี้ึมาแล้ว พนัานอโรแรมมีเพียไม่ี่น ทำให้ทั้สอึ้นลิฟ์ไ้อย่าปลอภัย แ่อนที่ประูลิฟ์ำลัะปิ หาารีเรียวอนวลลออันเห็นนน่าสสัยวิ่ถลาเ้ามา ท่าทาไม่ไ้มาี ทั้ยัูเหมือนนร้ายเสียเ็มประา สาวน้อยื่นระหน ปิประูลิฟ์นปุ่มแทบหลุ ในใรุ่นิว่านุนาถอาะามมาถึที่นี่ไ้แล้ว เพราะอีฝ่ายมีเส้นสายอรอบรัว อนนี้้าายอศรุไม่เหลือใร มีแ่เธอเท่านั้น ทำให้สาวน้อยรู้สึถึารเป็นนปป้อาวบ้านึ้นมา
เธอึหันไป แหนหน้ามอเ้านาย เห็นปลายาอเามีไรหนว ริมฝีปาหนาสีอ่อน มูโ่ ามุ ิ้วเ้ม ริมฝีปาบาเลยเม้มแน่น วิาร์อยู่ในใเสียแผ่วหน้าาหล่อเหล่าเินไปทำให้ภัยมาถึัว
สาวน้อยระแอมเบาๆ เมื่อเ้าอใบหน้าหล่อเหลา้มลมอสบา
“อะ แฮ่ม หนู หนูเห็นนแปลๆ เลย เลยิว่าะพาเ้านายไปที่ห้อัวเอ่อนีไหมะ”
ศรุเร็ร่า ้นาร้อนผ่าว เาอลั้นนเส้นเลือรมับะแอยู่แล้ว ทั้ยัถูลิ่นายอเ็นนี้ทำเอาอวัยวะเพศแ็ัวนแทบะระเบิออมา ืนถูพาไปในห้ออเธอ อยู่ใล้ันสอ่อสอ วามอลั้นที่เหลืออยู่น้อยนิทำให้เาเมือบเ็นนี้ลท้อริๆ
เาไม่ใ่นี ไม่ไ้เป็นสุภาพบุรุษนานั้นหรอนะ
“มะ ไม่” สุ้มเสียเ้มุเบาเินไป ทำให้นวลลออไม่ไ้ยิน หิสาวึเ้าใว่าเาล พอประูลิฟ์เปิออ็ประอร่าสูให่อเ้านายรไปที่ห้ออัวเอทันที
ศรุไม่มีเวลาพิาราเลห้อพัอผู้่วยเลา เพราะอนนี้มืออเาำลัสัมผัสับ้อนเนื้อนุ่มนิ่มอเธออยู่ ายหนุ่มสูลมหายใ ร่าายเสียสีันผ่านเนื้อผ้าบาๆ ็ปลุเร้าอารม์มาพอแล้ว แม้พยายามวบุมลมหายใ แ่มันยาเินไปริๆ
ลิ่นายหอมอ่อนๆ ระนลิ่นสาบสาวเ่นั ระุ้นอารม์ทาเพศที่ำลัพลุ่พล่านนอยู่เหนือารวบุม
ศรุ่อสู้ระหว่าวาม้อารทาเพศับวามรู้สึผิอบั่วี เาไม่อยาทำร้ายนวลลออ ไม่อยาให้เ็นนี้้อถูย้ำนมเี้ยว ทว่า…
“รอแล้ว่ะ”
แร็!
“อื้อ”
เาทนไม่ไหวอี่อไปแล้ว!
ความคิดเห็น