คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : บทที่ 4 แผนร้าย 3
“เอ่อ รบวนสอบถามหน่อย่ะ เห็นผู้ายใสุ่สูทสีำ ัวสูๆ ผิวแทน หน้าาุๆ แอห้อวีไอพี 3 ไหมะ”
าร์อร้านมอหน้าัน เผยยิ้มแปลๆ แล้วส่ายหน้า ่อนวิ่หนีไปทันที
นวลลออรู้สึไม่อบมาพาล เริ่มัวลถึสวัสิภาพอเ้านายึ้นมา อนำลัะเินไปทา้านหลัร้าน็ไ้ยินเสียโวยวายุ้นหูอใรบาน ึย่อเียบไปุ่มูาปริบๆ
เห็นรุ้ลาวัย์ถูายหิู่หนึ่ลาัวึ้นรถไป มืออผู้หินนั้นยัปิปารุ้ลาวัย์เอาไว้้วย
“อื้อๆ” รุ้ลาวัย์ำลัะถูยัเ้าไปในรถ สายาสบับาลมโอนวลลออ็ิ้นรนัืนึ้นมา ทำเอาหัวใวน้อยอเธอร่วไปที่าุ่มนั่ลแทบะทันที ่อนะย่อออไปหลบรหลัถัยะใล้ห้อรัว ไ้ยินเสียสนทนาแว่วมาแ่ไล ไ้ับใวามไม่ไ้ ทำเอาหัวใวน้อยสั่นไหวรุนแร
เธอลัวว่าศรุะเิเรื่อ แม้เาเป็นนัธุริ ไม่น่ามีศัรูเยอะ แ่ไม่ใ่ว่าไม่มี แถวนี้็ไม่ใ่ถิ่นอเาอี้วย
หิสาวย่อออมาามุมถัยะ ถูลิ่นเหม็นรมนมูไร้วามรู้สึ แ่ยัพยายามมอไปรอบๆ ่อนะสะุ้ เมื่อเห็นรอเท้าหนัสีำโผล่ออมาาพุ่มไม้หลัร้าน
ไม่ล้าิว่านนนั้นะเป็นบอี้าร์ร่าสูให่ใีอย่ามสัน ไม่้อารให้เป็นเ่นนั้น้วย ทว่าเหุาร์่อนหน้าเอื้อไปในทาร้ายมาเินไป!
ร่าเล็่อยๆ ลานไปับพื้น ไม่สนเรสสวยเปรอะเปื้อน ผมเผ้ายุ่เหยิ อาศัยพุ่มอเ็มแนวยาวเป็นที่หลบสายาอนอื่น มือเรียวยาวว้า้อเท้าอใรนนั้น ่อนะไล่มอึ้นไปเห็นเป็นใบหน้าเปื้อนเลืออมสัน็ใหายวาบ
หวาลัวนมือสั่นเทา เ้าใระ่าึ้นมาว่าเิเรื่อร้ายึ้นแล้ว!
หิสาวลนลาน ื่นระหนนทำอะไรไม่ถูอยู่พัให่ ่อนะัสินใลับไปหาเ้านาย เนื่อามสันเป็นนสนิทอศรุ หาเาเิเรื่อแสว่ามีนพุ่เป้าไปทำร้ายเ้านายอเธอ!
นวลลออลืนน้ำลายลอ ไม่ล้าใ้เส้นทาปิเินเ้าไปในร้าน แ่เินลับๆ ล่อๆ ไปทาหลัร้าน านั้นอ้อมลับไปที่หน้าร้านรลานอรถ เพื่อมอหาลุพัน ่อนะพบนับรถอเ้านายำลัเินลับมาา้านอพอี หิสาวลี่ยิ้ม วามอลับเ้าไปในร้าน เห็นว่ามีายนหนึ่ำลัเินเ้ามาใล้็วิ่เ้าไป ลาแนายวัยลานหลบออมาทันที
“หนูนิ่ม?” ลุพันถูลานเ พอเห็นหน้าอสาวน้อย็ผ่อนลมหายใ แ่พอเห็นใบหน้าเผือสี ุสวยเปรอะเปื้อน ผมเผ้าระเอะระเิ็สูลมหายใ ถามออไปเสียเ้ม
“มีอะไรรับ”
นวลลออะเ้อมอนน่าสสัย พออีฝ่ายเินเลี่ยออไป็ลาลุพันไปที่ำแพ้าร้านทันที
“ลุพันเิเรื่อแล้ว่ะ ุรุ้ถูใรไม่รู้พาึ้นรถไปแล้ว ส่วน ส่วนุมสันถูทำร้ายอยู่้าห้อน้ำหลัร้าน ทะ ทำยัไีะ นิ่มไม่ล้าเินลับไปหาเ้านาย เพราะในร้านมีแ่นน่าสสัยเ็มไปหมเลย”
ลุพันสีหน้าเร่รึม มอลับไปยับริเวร้าน้วยท่าทีุัน
“หนูนิ่มรอลุอยู่รนี้ อย่าไปไหน ลุะเ้าไปามหาุเสือ”
ลุพันสั่เพียเท่านั้น็เินหายเ้าไปในวามมื นวลลออัวล และหวาลัวนสอมือสั่นเทา าลมโวามอไปรอบๆ ร้าน ่อนะหยุสายารรถู้ันหนึ่ เป็นรถหรูยี่ห้อเียวับอเ้านาย แ่ป้ายทะเบียนเป็นอที่นี่ เธอำไ้ว่านุนาถลารถันนั้น หิสาวหรี่สายา เพ่มอเ้าไป้าใน เสียายไม่เห็นอะไรเพราะฟิล์มำสนิท ทั้อนนี้ยัเป็นเวลาึแล้ว้วย
สาวน้อยถอนหายใ นั่ยอลรออยลุพัน ้วยัวลมาทำให้เผลอยมือึ้นัเล็บามวามเยิน
รู่่อมา ลุพันลับมาพร้อมสีหน้าไม่สู้ี
“เอเ้านายไหมะ” ลุพันพยัหน้า “อยู่ในรถันนั้น” ี้ไปยัรถอนุนาถามที่นวลลออาเา
“ลุะไปล่อนในรถออห่า หนูนิ่มไปพาุเสือออมา หนูับรถยน์เป็นใ่ไหม”
นวลลออพยัหน้า สีหน้าริัั้ใฟัแผนารเป็นอย่าี
ระทั่หนึ่ายสูวัยหนึ่สาวน้อยรุ่นเยาว์ลันไ้ ลุพันแยัวออไป นวลลออมอเม็ไปที่รถอนุนาถ เห็นลุพันอยู่ไม่ไล ปาอะไรสัอย่าออไป็หลุบศีรษะล มีเสียโวยวาย เสีย่าทอ เสียรีร้อ รู่เียว็เียบล านั้นฝีเท้าอนมามายเร่ร้อนาไป
นวลลออออาที่่อน วาสายามอไปรอบๆ เพื่อ้นหานน่าสสัย พอเห็นลานอรถเียบล มีเพียนไม่ี่นยืนอยู่ไม่ไล แผ่นหลัอนุนาถเอ็เ่นัน
หิสาวสูลมหายใ มอไปที่รถออีฝ่าย เห็นประูเปิออ เศษระเลื่อนลา อุทานในใว่าลุพันว้าหิน้อนให่เินไปแล้ว
ร่าเล็ย่อายล เยิบาไปเียบๆ พอถึัวรถยิ่้ม่ำ อาศัยรถัน้าๆ บััวเอาไว้ ลานึ้นไปบนรถู้อนุนาถ ไม่สนว่าเ่าะถูเศษระบา มือว้าแนเ้านาย แ่ามอไปรอบๆ อย่าระแวระวั
“ุเสือ” เป็นรั้แรที่เธอเรียเ้านายามนอื่นๆ ปิเธอมัเรียเาอย่าเารพ และยำเรามำแหน่
ศรุเปิเปลือาึ้น เห็นร่าเล็ำลั่อยๆ ลาเาลารถอย่าทุลัทุเล็หรี่าล พยายามทรัวผ่อนแรอผู้่วยัวน้อยให้มาึ้น
“ุเสือะ”
ศรุรู้ว่าร่าเล็ๆ ที่ำลัพยายามแบเาเอาไว้บนหลัำลัหวาลัว เพราะัวสั่นเทาราวลูนถูฝน เารวบรวมแรที่เหลือ อบรับ้วยเสียแผ่วเบาในลำอ
“อืม”
อีฝ่ายผ่อนลมหายใ สอาเล็สั่นสะท้าน แ่ยัพยายาม้าวเิน พัให่ว่าะถึรถอัวเอ
ลุพันอรถในที่ลับาึ่อยู่ห่าารถอนุนาถพอสมวร ทั้รถันนี้ไม่ใ่รถที่ับมา แ่เป็นรถอโรแรมที่เ่ามา นวลลออเปิประูรถ ่อนประอเ้านายึ้นนั่อย่าทุลัทุเล
“ในที่สุ” สาวน้อยผ่อนลมหายใ เหื่อออเ็มศีรษะนเส้นผมเปียื้น ้อยมือึ้นปาออ ริมฝีปาระบายยิ้มผ่อนลาย ทว่า…
“เอ๊ะ!”
สภาพอเ้านายทำเอาหัวใสาวน้อยร่วหล่น
ความคิดเห็น