คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ดวลเหล้าเฝ้าฟ้าฝัน(ชื่อเรื่องเน่ามาก)
“วันนี้ฉันชวนเพื่อนฉันมาอีกสองคน คือแฟนของแม็ก ชื่อคิมกับคนนี้ ชื่อว่าพีซ”
“เอาล่ะปาร์ค อย่าให้เสียเวลาเลยนะจ๊ะ นี่...มาแนะนำตัวกันใหม่เผื่อหมอนี่ไปมีแหม่มจนลืมพวกเรากันหมด กติกามีอยู่ว่า แนะนำชื่อเล่น บอกอายุ และก็ของรัก ต้องไม่ซ้ำกันด้วย คนที่บอกซ้ำจะต้องกินเบียร์แก้วนึง เพราะเดี๋ยวเราจะมีเกมกินเหล้าวัดดวงกันด้วย เริ่มจากฉันนะ ฉันชื่อแกว มันแกว อายุสิบเจ็ดปี ของรักคือกระโปรงพาราด้าตัวนี้ราคาหมื่นสองพันบาท เชน...นายต่อ ต่อกันไปทางขวามือนะ”
ฮะๆ ยัยนี่บ้าชะมัด ฉันมองดูหน้าตาของโนอา ใช่โนอาที่ฉันเคยรู้จักเปล่านะ ฉันจ้องเขาพลางสังเกตใบหน้าเขา มีส่วนคล้ายนะ ไม่นี่ ตาเขาดูน่ารักกว่านี้ ทำไมตาเขาดูไร้อารมณ์จัง จนกระทั่ง
ขวับ
ฉันรีบหลบหน้าทันที เกือบมั้ยล่ะเนี่ย เพื่อความปลอดภัย ฉันหันไปมองเขาอีกครั้ง เขายังจ้องมาอยู่ ฉันตาค้างเลยล่ะ ก็เขาดูหล่อมากเลย แต่เขาก็พูดว่า
“เธอกับฉันเคยรู้จักกันมาก่อนมั้ย”
“อ่าาา...ฉันว่าไม่นะ ก็ฉันไม่แน่ใจ แต่ก็คุ้นๆ ฉันไม่รู้สิ”
“ฉันว่าฉันเคยเห็นสายตาบ้าๆอย่างนี้มาก่อนนะ”
เขาทำเสียงยะเยือก ฉันก้มหน้าพลางคิดว่า นี่คงไม่ใช่โนอาที่เคยรู้จักหรอก
“ฉะ...ฉันชื่อคิม...อายุสิบเจ็ด ของรักฉันคือ...คือ...แม็ก...”
“อ๊ายยย...ใจกล้าดีจังเลยนะ นั่งลงๆๆ เธอคนต่อไปน่ะ”
“ฉัน...ฉันชื่อพีซ อายุสิบเจ็ดเหมือนกัน ของรักฉันคือ...”
ฉันไม่กล้าหยิบสร้อยออกมาจากคอ สายตาทุกคนจ้องมาที่ฉัน
“...คือรองเท้าคู่นี้ ราคามันตั้งหลายพันน่ะ”
“ต่อด้วย โนอาจ๋าแนะนำตัวเองหน่อยสิ”
“ทำไมฉันต้องเล่นเกมบ้าๆนี่ด้วย”
“ไม่เอาน่า มีสีสันหน่อยสิ พูดๆๆ”
“ฉัน...ชื่อโนอา อายุสิบเจ็ดเหมือนกัน ของรักฉันคือ...”
ทุกคนจ้องไปที่โนอา เขาหยิบของบางสิ่งออกมาจากกระเป๋ากางเกง มันคือสร้อยที่สลักชื่อ
“พีซ...นั่นมันคำว่าพีซเหรอ สลักว่าพีซ”
ทุกคนมองมาที่ฉัน ฉันก็ได้แต่ก้มหน้า
“พีซ ต้องใช่โนอาคนนั้นแน่ๆเลย”
คิมกระซิบ เชน ผู้ชายที่แนะนำตัวตะกี้โพล่งออกมา
“ใช่เธอเปล่าพีซ นี่มันชื่อเธอนี่”
“โอ๊ย...ไม่ใช่หรอก ฉันไม่รู้เรื่องน่ะ บนโลกนี้มีตั้งหลายพีซ บางทีชื่อพีซนี่อาจเป็นชื่อเพื่อนที่เมืองนอกของโนอาก็ได้...จริงมั้ย”
“ไม่จริง...สร้อยนี่ฉันจำได้ว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งเคยให้ฉันไว้ตอนยังเด็ก แต่ฉันก็ยังหายัยนั่นไม่เจอซักที”
“เอาเถอะน่า ช่างมันเหอะ แนะนำตัวต่อ แม็ก ลุกขึ้น”
“ฉันชื่อแม็ก ตามที่ทุกๆคนรู้อยู่ ฉันอายุสิบเจ็ด และของรักคือเหล้าและเบียร์ ฮะๆๆ”
คิมก้มหน้าลง หลังเธอสั่นนิดๆ
“แต่ว่า ของรักที่สุดของฉันคือคิม คิม...วันนี้เธอน่ารักมากนะ”
“วู้ววว....”
“ตาบ้า นึกว่าจะไม่พูดซะแล้ว”
คิมยิ้มปนสะอื้น แต่ไม่มีใครได้ยินเท่านั้นเอง
“นี่เธอน่ะ...”
“มีอะไรเหรอ...แกว”
“เธอไม่รู้จักโนอามาก่อนใช่มั้ย”
“อื้อ...ฉัน...ไม่รู้จัก”
“ก็ดี...อย่าแย่งเขาไปล่ะ”
จากนั้นแกวก็หายไปเลย เธอชอบโนอาสินะ
“นี่เธอ...”
“อะไรเหรอโนอา”
“เธอ...หน้าตาคุ้นจริงๆนะ”
“งั้นเหรอ...แหะๆ”
“อะแฮ่ม พีซจ๊ะ เงียบหน่อยนะ เอาล่ะแนะนำตัวเสร็จแล้วก็เริ่มเกมกินเหล้าวัดดวงกันเลย เชน นายเป็นกรรมการกับเยล เล่ากฎหน่อยซิ”
“เกมนี้นะ ก็จะให้ทุกคนเล่นหมดไม่มีข้อยกเว้นใดๆ ยกเว้นว่าเป็นโรคหัวใจ หรือโรคอันตรายต่างๆ ในเกมนี้ทุกคนจะแข่งกินเหล้าให้ได้มากที่สุด จะมีผู้ชนะ กับรองแชมป์เท่านั้น ไม่มีกำหนดเวลา และจะมีกฎประจำการแข่งใหม่แต่ละครั้งมาด้วย เช่น สมมติว่าฉันกินเหล้าแล้วทำเบียร์หกมากที่สุด แล้วกฎบอกว่าใครทำเบียร์หกมากสุดต้องจูบกับผู้ชนะก็ต้องทำ เข้าใจรึยัง”
เยลเล่าละเอียด ไม่เว้นแม้แต่จูบเลยเหรอ
“ประจำที่ แก้วที่หนึ่งพร้อมยัง แป๊บนึงนะ พี่ ขอเหล้าสิบห้าขวด”
กริ๊ก เสียงแก้วเหล้ากระทบโต๊ะกระจก คิมกลืนน้ำลาย
“ทำไงดี แม่บอกห้ามดื่มด้วย”
“พร้อมยัง พี่ปาร์ค พี่โนอา พี่แกว...เอาแก้วยื่นให้ฝั่งโน้นหน่อย พร้อมยัง หนึ่ง...สอง...”
“เยล เขียนกฎใหม่ยัง”
“เออ...ใช่พี่แกว โทษที ขอปากกากับกระดาษหน่อย กระดาษในกระเป๋าฉันน่ะพี่ อันนั้นแหละ เออ...”
“อย่าเรื่องมากนักได้มั้ยเยล เอ้า...”
เชนโยนกระดาษแข็งที่มีข้อความว่า ยินดีต้อนรับโนอา พลิกเป็นด้านหลังและเริ่มเขียนข้อความ เชนอ้าปากกับข้อความบนกระดาษ
“เยล จะดีเหรอ”
“อื้อ...นี่แหละดีแล้ว เอาล่ะนะ เริ่มได้”
หลังสิ้นสุดเสียง หลายคนหยิบแก้วที่เต็มไปด้วยเหล้ามาซด ฉันจึงต้องทำ
“แก้วที่สอง มาได้”
“พีซ ฉันปวดหัว”
“อึ๊กๆๆๆ อาา...ว่าไงนะคิม”
“ฉัน ปวด หัว อุ๊บบบ...”
“คิมแพ้แล้ว ไปนั่งตรงนั้นได้เลย เหลือผู้เข้ารอบเก้าคน แก้วที่สาม เริ่ม”
“อึ๊กๆๆๆ”
“อึ๊กๆๆ ค่อก ว้าย”
ฉันปาดริมฝีปากก่อนดูคนที่ส่งเสียงร้อง แกวนั่นเอง เธอล้มลงใส่โนอา หน้าเธอดูเหมือนเมาแต่ทว่ามีรอยยิ้มอยู่
“แกว ลุกขึ้น”
“สาม...สอง...หนึ่ง พี่แกวแพ้ที่แก้วที่สาม แก้วที่สามเอง เหลือผู้เข้ารอบแปดคน แก้วที่สี่ เริ่มได้”
“อึ๊กกๆๆๆ ค่อก แค่ก ไอ้จีน อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิวะ ฮะฮ่าๆๆ ค่อก สำลักเลยเห็นมั้ย”
“พี่แม็ก แก้วที่สี่เองนะ กินช้ากว่าคนอื่นอีก นับสาม...สอง...หนึ่ง พี่แม็คกินไม่หมด ตกรอบ เหลือเจ็ดคน แก้วที่ห้า...เริ่มได้”
พูดตามความรู้สึกนะ ตอนนี้ฉันยังไม่รู้สึกเกิดอาการมึนเมาเลย ตอนแปดขวบฉันเคยเอาเหล้าพ่อมากินหมดขวดแต่ไม่เมาซักกะแอะ สงสัยฉันคงจะได้อาการคอแข็งมาจากพ่อฉัน
“เจ๋งมาก รอบนี้ผ่านทุกคน แก้วที่หก เริ่ม”
“อึ๊กๆๆ ก๊ากกๆๆๆพี่ปาร์ค พี่จิ้มเอวผมทำไมอ่ะ ”
“สาม...สอง...หนึ่ง คนอื่นเขากินหมดแล้ว เหลือแต่นายคนเดียวน่ะจีน รอบนี้เหลือหกคน คนที่ยังอยู่คือ พี่ปาร์ค พี่โนอา พี่โฟ พี่วุ่ง พี่ปิ่น แล้วก็พี่พีซ หน้าเฉยมากเลยอ่ะ พี่ปาร์คยังหน้าแดงกว่าอีก เหลือเชื่อ”
“เยล อาวอารายมาพูดฮะ คร่อก”
จากนั้นชายที่ชื่อปาร์คก็อดผ่านรอบต่อไป
แก้วที่เจ็ด
“ไอ้โฟ ไอ้วุ่ง แกสองคนเล่นเอาตะเกียบมาเหลาจมูกทำให้ฉันขำเลย ไอ้บ้าๆๆ วุ่ง แกสลบแล้ว เย้ๆๆๆ”
แก้วที่แปด
“ยังอยู่กันสามคนสุดท้ายนะ เริ่ม”
แก้วที่เก้า
“ให้ตายเหอะ โนอากับพีซหน้าตาเฉยมาก ดูพี่โฟตอนนี้ดิ จะเป็นลมยังมั้ยเนี่ย อุ๊ย พี่ปาร์คหัวทิ่ม ช่วยด้วยๆๆ”
“แข่งประสาทอะไรกันเนี่ย นี่...เธอไม่เมาเลยเหรอ”
โนอาถามฉัน
“ฉันน่ะเหรอ ยัง...ยัง...”
“ต่อเลยแล้วกัน พี่โฟ ไหวมั้ย”
“หวายยย....ช้านหวายยยย”
“เฮ้อ...ต่อเลย แก้วที่สิบ”
“อึ๊กๆๆๆ คร่อก”
“พี่โฟสลบแล้ว เหลือสองวคนเท่านั้น ให้ตายเถอะโรบิน เหลือแค่ พี่โนอา กับพี่พีซเท่านั้น”
แก้วที่สิบเอ็ด
“ไม่มีอาการใดๆ เชน ถ่ายรูปดิ”
แก้วที่สิบสอง
“หน้าพี่พีซเริ่มแดงแล้ว โนอาก็ด้วย”
แก้วที่สิบสาม
“คิม กลับบ้านนนนนน...”
“พี่พีซเริ่มเมาแล้ว”
เมาอะไรกันน่ะเยล
แก้วที่สิบสี่
“นี่ นายน่ะ เลิกแข่งซะเถอะ เดี๋ยวแพ้ฉันจะขายขี้หน้าเค้าซะเปล่านะ”
“เมาแล้วเลิกเถอะ”
“ใครเลิก นายแหละ เลิกซะ...คร่อก”
“รู้ผลแล้ว คิงประจำครั้งนี้คือโนอาไม่เปลี่ยน ครั้งนี้เรามีควีนด้วย ก็คือพี่พีซ เย้ เอาล่ะ เรามาดูกฎกันเหอะ”
“โนอา นายชื่ออะไรนะ”
“เธอบ้ารึเปล่า”
“นายชื่ออารายย”
“เฮ้อออ...”
“กฎครั้งนี้มีอยู่ว่า ฟังนะทุกคน อะแฮ่ม...”
“กฎครั้งก่อน มีว่าอารายเหรอโนอา”
“คนที่ได้ที่สามกับที่หกต้องผลัดกันชกคนละสิบที”
“ฮุ้ย... คิกๆ น่ากลัวจัง...”
“นี่ๆ กฎครั้งนี้มีอยู่ว่า คนที่ได้ที่หนึ่งกับที่สอง ไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิง...ต้องคบกันเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ เริ่มตั้งแต่วินาทีนี้ ยินดีด้วยนะพี่โนอา พี่พีซด้วยค่ะ เย้ ปรบมือดังๆหน่อย”
ความคิดเห็น