Counterattack [Kaihun & Chanbaek] All exo

INTRO..

                                  Counterattack

                          KAIHUN X CHANBAEK

"ไอรีน ไอรีน แฮ่กๆ"

"ไอรีน ไอรีน"

หญิงสาวชื่อไอรีนหันไปมองผู้ชายท่าทางเซ่อๆคนหนึ่งวิ่งมาทางตน แต่เธอก็ไม่สนใจเท่าไหร่  ผู้ชายคนนั้นเห็นว่าหญิงสาวไม่ได้สนใจตนจึงเอามือชันเข่าหายใจเข้าออกด้วยท่าทางเหนื่อยหอบชายหนุ่มจึงพูดออกไปว่า

"ไอรีน ทำไมเธอไม่สนใจฉันเลยล่ะ" ชายหนุ่มยิ้มให้ไอรีน

"ฉันว่า..เราเลิกกันเถอะ"

หลังจากจบประโยคชายหนุ่มต้องหุบยิ้มอย่างเฉียบพลันเพราะไม่อยากเชื่อว่าคนที่ตนรักจะมาพูดคำนี้ด้วยท่าทางระรื่น

"อะไร..ทำไมกัน  พวกเราคบกันมาตั้ง7ปี จะมาเลิกกะทันหันแบบนี้ไม่ได้นะ" ชายหนุ่มละล่ำละลักถาม

ใช่7ปีเขากับไอรีนคบกันมาได้7ปีแล้ว แต่วันนี้ไอรีนกลับมาบอกเลิกเขา มันเจ็บมันหนึบไปหมดถ้าเป็นคุณคุณจะทนได้ไหม ชายหนุ่มพยายามยื้อหญิงสาวแต่ก็ไม่เป็นผล แถมเธอยังตอบ

มาได้หน้าตาเฉย 

 "ใช่7ปีอันแสนเบื่อหน่าย"

"เราจะไปได้ดีกว่านี้นะ"

 ชายหนุ่มอ้อนวอนอีกครั้งเอามือแตะไหล่ไอรีนแต่เธอกลับสะบัดออกแล้วพูดออกมา

"อย่ามาแตะตัวฉัน"

"ฉัน..."

ไม่ทันที่ชายหนุ่มจะพูดจบประโยคไอรีนก็พูดขึ้นมาก่อน

"เอาเถอะไม่ต้องพูดไรแล้ว"

"…"

"สิ่งที่ฉันจะบอก ฉันทุกข์ทรมานกับความรักนี้มานานแล้ว"

"…"

 หลังจากที่เธอพูดประโยคนั้นออกมาเหมือนมีมีดมากรีดลงบน

ดวงใจน้อยๆของชายหนุ่ม ไม่อยากจะเชื่อว่าคนที่คิดว่ารักกันมาตั้งนานกลับไม่รู้สึกรักอะไรด้วยเลย 

"เวลาที่ผ่านมาฉันฝันมาตลอด..ฝันว่าเรา2คนไปมีคนใหม่ "

"…" 

"ฉันจะบอกอะไรให้นะ"

"..." ชายหนุ่มชักสีหน้างงเล็กน้อย

"ว่าทุกครั้งที่ตื่นฉันหัวเราะตลอด" "เพราะฉันสวยและแซ่บเว่อร์น่ะสิ ก็เลยไปเจอผู้ชายหล่อๆรวยๆที่เหมาะสมกับฉัน"

เหอะที่แท้ผู้หญิงคนนี้ก็เห็นแก่เงินนี่เอง น่าสมเพชะมัดเราหลงรักคนแบบนี้ได้ไงกันนะ เธอก็พูดขึ้นอีกครั้ง

"ส่วนายก็หัดส่องกระจกซะบ้างนะ"

จากนั้นไอรีนก็ทิ้งชายหนุ่มให้ยืนอึ้งอยู่คนเดียว ไม่สิๆมีคนบ้านั่งอยู่ด้วย ชายหนุ่มหยิบกระจกออกมาส่องตัวเอง ส่องซ้ายขวาจนพอใจ

อยากจะบอกเหลือเกินว่าตนไม่หล่อตรงไหน ในเมื่อตัวเขาหล่อเท่ห์มาดแมนขนาดนี้ ทรงผมก็อินเทรนจะตายทรงกะลามาพร้าวนี่เป็นทรงที่เขาตัด

มาตั้งแต่เด็กทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงทิ้งตนไปได้นะ ว่ามั้ยคุณผู้อ่าน 

"แอ้ะ แอ้ะ!"

 

ชายหนุ่มสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อหันไปพบคนสติไม่สมประกอบ หรือคนบ้านั่นเองแหละครับเขามองผู้ชายคนนั้นด้วยความงุนงง ก่อนที่คนบ้าคนนั้นจะหยิบอิฐขึ้นมาชูแล้วยัดใส่มือให้เขา

"อื้อๆ แฮะๆ"

"..." ชายหนุ่มรับก้อนอิฐจากคนบ้ามาตรวจสอบดูก่อนที่จะ

.

.

.

.

"ฮื่อ..ฮือ..อื้อ"

เพล้ง!!ปั่กกก!ตุ้บบ!

"เก่งจัง เก่งจัง" ชายคนบ้าตบมือพร้อมหัวเราออกมาเมื่อชายหนุ่ม น้ำอิฐมาตีหัวตัวเองจนอิฐแตกเป็นสองท่อน หัวเรานี่มันอึดจริงๆจากนั้นก็วิ่งร้องไห้กลับไปคลีนิก

                                          ♥♡

ชายหนุ่มเดินเซ็งเข้ามาในคลีนิกของเพื่อนสนิท ด้วยหน้าเซ็งๆ

เดินเซไปมาเหมือนคนไม่มีแรง แต่ก็จริงเขาไม่มีแรงแม้แต่จะ เดินกลับมาที่นี่เลย ตั้งแต่ไอรีนบอกเลิก ชายหนุ่มถอนหายใจแรงๆเฮือกใหญ่ก่อนจะทรุดตัว ลงนั่งบนเก้าอี้ตรวจสุภาพของคนไข้ แพทย์หนุ่มเพื่อนสนิทของชายหนุ่มร่างบางที่กำลังนั่งหน้าบูดเป็นตูดลิงเดินเข้ามาหาแล้วนั่งฝั่งตรงข้ามกับชายหนุ่ม

"นายเคยได้ยินคำพูดของหลี่เจียเฉิงปะ" ร่างบางส่ายหน้าเล็กน้อยปล่อยให้เพื่อนเขาพูดต่อ

"สิ่งที่ทำลายไข่ภายนอกคืออาหาร ทำลายจากภายในคือชีวิต"

"..."

"มนุษย์ก็เป็นแบบนี้แหละ ความกดดันคือตัวทำลายภายนอก

การเติบโตทำลายจากภายใน " ร่างบางไม่รู้เลยซักนิดว่าเพื่อนตัวเองเพ้อเจ้ออะไร เขาได้แต่กลอกตามองบนเท่านั้น

"ถ้านายคิดจะทำลายคนอื่นจากภายนอก นายก็จะกลายเป็นอาหารของคนอื่นต่อไป แต่ถ้านายทำลายมะนได้จากภายใน นายก็จะพบว่านายเติบโตขึ้น เหมือนได้เกิดใหม่อีกครั้ง"

หลังจากคุณหมอหนุ่มพูดจบความเงียบก็เข้าปกคลุมห้องสนทนาจนร่างบางถอนหายใจอีกครั้งเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบนี้ขึ้นมา

"ฉันลาออกจากที่ทำงานแล้ว ปัญหาต่างๆฉันจะจัดการเอง"

"เริ่มจากไปเป็นพ่อค้าหาบเร่..เก็บเงินให้ได้ซักก้อนแล้วจึงเปิดร้านค้าสักร้าน" แพทย์หนุ่มตกใจเล็กน้อยก่อนจะถามขึ้นมา

"แล้วจะขายอะไรล่ะ" นั่นสิเขาจะขายอะไรดี

"ฉันจะขายอาหารเช้า แต่ไม่รู้วิธีทำเลยอะ"

"ไม่รู้ว่าจะทำผัดข้าวยังไงด้วย หมูหมากาไก่ก็เหมือนกัน"

ร่างบางเริ่มคิดหนักจะทำอะไรดี ได้กำไรเยอะๆลงทุนน้อยน้อยๆ

 "คิดนานละ..ขายโจ๊กดีปะ"

"โจ๊กก็ไม่เลวนิ" แพทย์หนุ่มเห็นด้วย

"ใช้แค่ข้าวครึ่งกิโลก็ได้โจ๊กเต็มหม้อละ แค่เตรียมหม้ออันใหญ่ๆหน่อย กระบวยหนึ่งอัน ถ้วยพลาสติกแค่นี้ก็พอแล้ว ไม่ต้องลงทุนเยอะด้วย"

"เชรดด เจ๋ง!"

 ร่างบางยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย

ก่อนจะลากแพทย์หนุ่มมาเข้าครัวด้วยกัน

ผ่านไป15นาที.

"ฉันว่าพอได้แล้วล่ะ"แพทย์หนุ่มเอ่ยขึ้น

"มาๆลองชิมหน่อยซิ"

 ร่างบางหยิบถ้วยแล้วตักโจ๊กร้อนๆให้เพื่อนสนิท แพทย์หนุ่มใช้ปากเป่าโจ๊กร้อนก่อนทีาจะเข้าปากตนเอง

"กลิ่นหอมดีแต่รสชาติมันจืดไปหน่อย"

"ไม่จริงหน่า ฉันเห็นของคนอื่นก็ทำแบบนี้นิ หรือว่าเราเคี่ยวไม่นานพอ"

 ร่างบางตกใจเล็กน้อยเป็นไปได้ไงเขาทำตามสูตรที่บอกไว้ทุกอย่างหรือไอ้เพื่อนมันจะหลอกเขา

"ก็เพราะว่ามันต้องใสสมุนไพรลงไปด้วย"แพทย์หนุ่มแนะนำ

"นายหมายความว่า..ไม่จริงอะเป็นไปไม่ได้หรอก"

"ห้ะ!คิดอะไรอยู่วะ ตอนนี้มีสมุนไพรดีต่อสุขถาพเยอะแยะ 

ดีต่อร่างกายด้วย" พอแพทย์หนุ่มเห็นสีหน้าไม่เชื่อใจตนของเพื่อนสนิทก็เหวใส่

"ฉันเป็นหมอนะเว้ย!!จะโหกได้ไงวะ" ร่างบางทำหน้าคิดอยู่ครู่หนึ่ง หรือมันจะจริงอย่างที่ไอ้หมอมันบอกวะไม่ลองไม่รู้

"งั้นรอแป๊ปนึง เดี๋ยวฉันจะไปซื้อของทั้งหมดมาเอง" พูดเสร็จร่างบางวิ่งพรวดออกไปจาดห้องครัวทันที

"ซื้ออันที่ถูกที่สุดนะจำให้ได้ล่ะ" แพทย์หนุ่มตะโกนไล่หลังร่างบางไปก่อนที่จะทำน่าที่พ่อครัวต่อ

                                         ♡♥

"ช่วงนี้เป็นไงบ้าง" ชายรูปร่างท้วมสวมชุดข้าราชการตำรวจของเกาหลีเดิน

มากับชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาดูดีมีชาติสกุล

"ก็แบบนึ้แหละ"ชายหนุ่มตอบ

"ผมได้ยินว่าพ่อของคุณจับงูคุณไป เขายังไม่หายหรอ

พอหลังจากเกิดเรื่องขึ้น คยองซูก็ดูกลัว"

"อย่าพูดชื่อนี้ออกมาดิ" ตอบอย่างไม่สบอารมณ์นัก

"ก็ได้ๆบางที่คุณพ่ออยากให้คุณกลับไป" 

จบประโยคชายหนุ่มก็ไม้พูดอะไรต่อปล่อยให้ความเงียบปกคลุม ทั้งสองเดินชมวิวกันมาเรื่อยๆต้องสะดุดตากับใครคนหนึ่ง

ที่มาฝ่าฝืนกฎ ฝั่งขณะที่ร่างบางน้ำโจ๊กที่เพิ่งทำเสร็จมานั่งขายปรุงแต่งเพิ่มเติมอยู่นั้นก็มีผู้ชายสองคนเดินมา

"โจ๊กสักหน่อยไหมครับ" ร่างบางพูดจบชายร่างท้วมคนหนึ่ง

ก็เอาน้ำบางอย่างเทลงในหม้อโจ๊กของตน 

"เห้ย!!ทำไรวะ"ร่างบางดึงหม้อโจ๊กของตนมาไว้ที่ตัว

"หือ?นั่นจงอินรึป่าวน่ะ หยุดก่อนๆ" ชายหนุ่มถามคนขับรถของตน พ่วงตำแหน่งเลขาส่วนตัว ชายหนุ่มผิวขาวหรี่ตามองไปที่

ชายหนุ่ม3คนที่กำลังคิดว่าน่าจะทะเลาะกันอยู่ แล้วจอดรถตามคำสั่งของเจ้านาย

"บอกมาใครให้แกมาขายโจ๊กตรงนี้ บอกดิวะ" ชายร่างท้วมถามร่างบางด้วยความหงุดหงิดหนุ่มคนนี้ไม่รู้รึไงว่าที่ตรงนี้ห้ามขายอะไรทั้งสิ้น ร่างบางเหลือบไปเห็นผู้ชาย

ผิวสีแทนข้างหลังชายร่างท้วมกำลังยกยิ้มมุมปากอย่างชอบใจ ร่างบางมองหน้าชายร่างท้วมก่อนที่จะสาดโจ๊กในหม้อใส่

.

.

.

ตู้มมม!!ผิดคาด 

ตาแก่นั่นหลบได้แต่ดันไปโดนไอ้คนขี้เก๊กข้างหลังแทน 

ร่างบางรีบทิ้งหม้อแล้ววิ่งไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุดโดยไม่ลืมหยิบกระเป๋าตังมาด้วย ชายร่างท้วมวิ่งตามร่งบางมาตามด้วยร่างสูงที่โมโหเลือดขึ้นหน้าตามมาอีกคน

"หยุดนะอย่าเข้ามานะโว้ย!!" ร่างบางสดุดล้มลง จับอิฐข้างตัวขึ้นมาขู่ชายแก่ตรงหน้า

"อึก!"

เพล้งง!!

ขายแก่ยืนอึ้งกับเหตุการณ์ตรงหน้าทำได้ไงเอาอิฐฟาดหัวตัวเอง ขณะที่ร่างท้วมบืนอึ้งร่างบางก็ไปไกลเสียแล้ว ร่างสูงวิ่งมา

ก็โมโหขึ้นอีก "อย่าให้ฉันจับแกได้นะ"