คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : The Visitor from afar
“เอาล่ะ…”
ผมพูึ้น
“ผม้อออไปูสถาาร์้านอ่อน ะไ้รับมือันถู เธอะามมา้วยไหม?”
“่ะ” ไวโอเล็พยัหน้า
ถ้าะให้เธออไปสารรูปนี้ะไม่ี ะเป็นเป้าสายาเป็นแน่ แ่เสื้อผม็มีแ่ไส์ XL เนี่ยสิ… เอาี้ละัน ผมหยิบเสื้อลาย าร์ธ เวเอร์ ที่ผมมี ับ เสื้อในสไล์สปอร์ ับ าเายยาวและเ็มัาแนล ให้เธอ
“เปลี่ยนุเสีย เธอ้อทำัวให้ลมลืนับที่นี่”
หิสาวเินเ้าไปในห้อน้ำ ึ่ผมไ้แ่ภาวนาว่าผมไ้ทำวามสะอามันไปแล้ว
เธอเปิประูออมาหลัาเปลี่ยนุเสร็
---บลัี้ ฟั โรน่ารั!
ปิในอนิเมะ เธอะสวมุหรูหรา แ่พอเธอใสุ่ทันสมัย ็ูน่ารัในแบบทะมัทะแม เหมือนับสาวGEEK ในาน อมมิ อน และไหนะสวมุ าร์ธ เวเอร์ ัวโปรอผมอี โอยยย ใบาใแป้วไปหมแล้ววว!
โอเ โอเ--- ผม้อสบสิอารม์ ส่วนุ าร์ธ เวเอร์ นั้น ผมใเลือเลย ไม่ใ่เพราะว่าผมอยาเห็น ไวโอเล็ ใส่มันมาลอหรอนะ แ่มีอีเหุผลทายุทธศาสร์ที่สำัอีอย่าหนึ่…
เพื่อวามปลอภัยอีวิ และ เมืออผม ผมวระีี้ับหนึ่ในับหนึ่ในพี่เบิ้มที่มาเยือนโลเรารั้นี้ ถ้าสำเร็ เราะไ้ประโยน์ร่วมัน แ่ถ้าล้มเหลว ผมถูับหรือไม่็เสียีวิ…
ไม่ทาใ็ทาหนึ่…ผม้อเลือ…และ้อเลือให้ี้วย
เราสอนเินออมาาึอนโสู่ท้อถนน ึ่พบว่ามันเ็มไป้วยวามโลาหล
นั่าวาทั่วทุสารทิศมามุันทำ่าวเี่ยวับารมาอ ยานสาร์เสทรอยเยอร์ส ับ อิมเพอราเอร์ลาส ไททัน ไหนะเหล่าพอประานับร้อยที่มาถ่ายลิปล ิ๊อ อี
รถไฟฟ้า็พลอยิัไป้วย ทุอย่าโลาหลไปหม…
“เราะไปไหนันเหรอะ?” ไวโอเล็ถาม
“เราะไป หอศิลป์ ัน เธออยาูานศิลปะไหม?”
“ในเวลาแบบนี้เนี่ยนะะ?”
“ในเวลาแบบนี้แหละ ผมว่า เา เอ็อยู่ที่นั่น!” ผมยิ้ม
เนื่อารถไฟฟ้าเิาริั พวเราเลย้อเินลัเลาะ ไปามทารถไฟฟ้าแทน ผมเยเินบ่อยเพราะเอาัปิน้าวหมเลย้อเินลับบ้าน แ่วันนี้อาาศ่าร้อนอบอ้าว ผนวับนที่หนาแน่นุลมุน นั่นทำให้ผมรู้สึอยาะเป็นลม…
“ไวโอเล็ เธอไหวไหม? ินน้ำ่อนมั้ย?”
“ไม่เป็นไร่ะ ันถูฝึให้ทนับอาาศทุรูปแบบ่ะ”
---นั่นสินะ เธอนนี้เยเป็นทหารมา่อนนี่นา
“ว่าแ่…” ไวโอเล็ถาม
“อะไรเหรอ?”
“ที่อยู่บนฟ้านั่น ืออะไรหรือะ?”
ะอธิบายยัไีวะเนี่ย…
“นั่นือยานพาหนะนายัษ์น่ะ ินนาารว่าเหมือนับเรือเหาะที่เินทา้ามวาวไ้ละัน”
“เินทา้ามาว…เหมือนในนิทานน่ะเหรอะ?”
ผมเาหัวแรๆ
“ประมานั้นแหละ และที่เราะไปหอศิลป์ ็เพราะหวัว่าะไ้เอับ อมพล ทีุ่มยานลำนี้”
“นั่น…ปลอภัยหรือะ?”
หิสาวถามอย่าเป็นัวล
“ไม่รู้สิ…แ่ถ้าให้ทารัมาัาร ะเป็นเรื่อที่ไม่ีแน่ๆ”
เป็นไปามา หอศิลป์อนนี้ถูวบุมโยอทัพอ ัรวรริ์าแล็ิ สัเุไ้าอร้อยอเหล่าทหารเราะาว สรอมทรูปเปอร์ ที่เินรวราอยู่รอบๆ
“สวัสียามบ่าย ท่านสุภาพบุรุษ” ผมเินเ้าไปทัทาย ทรูปเปอร์นายหนึ่
“แ้อารอะไร ้ายุ่อยู่นะ” เาอบลับ้วยวามรำา
“ผม้อารพบับท่านอมพล ธรอว์น”
ทรูปเปอร์ ำลิ้
“นี่แิว่าพวเราว่านานั้นรึไวะ แอาะรู้ว่าพวเราเป็นใร แ่ท่านอมพลไม่ว่าพอะุยับแหรอ”
ผมถอนหายใ
“ผมไม่อยาัุและโมยเราะเหมือนในหนัหรอนะ ผมไม่ใ่พวบป่าเถื่อน”
ทรูปเปอร์นายนั้นโรธัับำพูอผม
“อย่ามาล้อเล่นันนะเว้ย! ้าือทหารั้นเออัรวรริ์---”
ยัพูไม่ทันาำ ไวโอเล็ ็พุ่ัวไปใ้มือ้ายปั ปืนบลาสเอร์ อเาระเ็น และใ้ศอวาแทเ้าที่ท้ออเานเาทรุล
---ิบล่ะ แม่นี่ทำเินไปรึเปล่าเนี่ย!
“เฮ้ย! ทรูปเปอร์ A22264 ถูโมี!”
เสียอทรูปเปอร์อีนับสิบวิ่มาและล้อมเราเอาไว้
“อ่า…ิทท”
ไวโอเล็ัวนเียวะสามารถเ็บไ้ทั้อร้อย แ่ผมล่ะ…
“ในนามอ าแล็ิเอ็มไพร์ ้าอับแใน้อหาทำร้ายเ้าหน้าที่ปิบัิาน”
ทรูปเปอร์นับสิิบี้ปาระบอปืนบลาสเอร์มาทาเรา
ผมพยัหน้าให้ ไวโอเล็
“โอเ ผมยอมรับารับุม แ่้วย้อแม้เียว พวเราะถูส่ไปที่ยาน ไเมียร่า ใ่ไหม?”
“็แหสิ”
ทันในั้น ทรูปเปอร์ นายหนึ่็หยิบ า้าแพ ึ้นมา ผมสามารถสัเสีหน้าใอเาไ้ แม้เาะใส่หมวเราะอยู่
“พวแโีมาเลยว่ะ…”
เาเาหัวแรๆ
“ท่านอมพล ้อารให้พวแเ้าพบอนนี้”
ความคิดเห็น