คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : หัวใจที่หายไป
"เิอะไรึ้นหรอปลายฝนทำไมพี่พายุถึทำแบบนี้"
"เราแ่อยาถอยแพรวา"
ปลายฝนร่ำให้สะอึสะอื้นในอ้อมออแพรวา
เล้!!
ในที่สุพอร์็ัโ่าไ้สำเร็
"ฝน!!"
แพรวาร้อึ้น้วยวามใเมื่อู่ๆปลายฝน็หมสิในอ้อมแนอเธอ
"พี่พอร์พาปลายฝนไปโรพยาบาลเร็ว่ะ"
แพรวาใ้ผ้าห่มลุมัวปลายฝนไว้อย่ามิิแล้วให้พอร์อุ้มเธอลไปึ้นรถที่ออยู่หน้าบ้าน
พายุ...
เานั่ำพวมาลัยรถแน่น้วยสีหน้าเร่รึม ้าหน้ามีอุบัิเหุทำให้เิรถิหลายิโลเมร เานั่อยู่อย่านี้มาว่าสิบนาทีแล้ว เารู้สึเป็นห่วปลายฝนเป็นอย่ามา ทุรั้ที่เธอไม่สบายเธอะอยาให้เาอเธอไว้ และเา็้อรู้สึใหายเมื่อเปิภาพวรปิในมือถือูแล้วพบว่ามันเหลือแ่โ่ที่าอยู่ในห้อไร้ึ่เาอปลายฝน
"ปลายฝน"
หยน้ำาไหลออมาาวามเ้ม มือที่สั่นเทาพยายามย้อนูเหุาร์่อนหน้า็พบว่าพอร์ับแพรวาเป็นนมา่วยเธอออไป เารีบ่อสายหาทั้พอร์และแพรวาแ่ไม่มีใรรับสายเา เาโทรอออย่านั้น้ำๆนระทั่แพรวายอมรับสายเา
"ปลายฝนอยู่ไหนแพรวา"
"พี่พายุทำไมพี่ทำแบบนี้รู้มั้ยะว่าปลายฝนอาารแย่มาเลยนะ"
"อนนี้อยู่ที่ไหน"
"อยู่โรพยาบาลลุหมอ่ะ"
เาไม่สนใว่าแพรวาพูอะไร่ออี เารีบวาสายแล้วมุ่หน้าไปยัโรพยาบาลอลุหมอทันที โีที่ารรารเริ่มลับสู่สภาวะปิแล้ว
นัศึษาแพทย์ปีสี่สำรวร่าายอเพื่อนสาวอย่าละเอีย สภาพอปลายฝนล้ายนถูทารุรรมทาเพศอย่าหนั เพราะเหุนี้อาเป็นสาเหุทำให้เธอมีไ้ ปลายฝนผอมลนแทบเห็นแ่ระูสาเหุนี้อาทำให้เธอไม่มีแรนเป็นลมหมสิไป
ทันทีที่มาถึโรพยาบาล้วยวามใร้อนทำให้เาไม่สามารถยืนรอลิฟท์ไ้เลย เาวิ่ึ้นบันไไปยัั้นที่สิบหามที่แพรวาบอ เมื่อมาถึั้นที่สิบหแล้วเาวิ่ไปยัห้อท้ายสุอั้นที่มีื่ออปลายฝนิอยู่ที่หน้าประู
"ปลายฝน"
พายุใหายอีรั้เมื่อในห้อไร้ร่าอปลายฝนที่วระนอนอยู่ที่เียนไ้ เาหยิบโทรศัพท์มือถือออมาโทรหาแพรวาทันที้วยมือที่สั่นเทา
"ยัยวาปลายฝนอยู่ที่ไหน"
"็อยู่ห้อท้ายสุั้นสิบหไะพี่พายุ"
"อย่าทำให้พี่โมโหแพรวา บอมาว่าปลายฝนอยู่ที่ไหน"
"อะไรอพี่พายุะเนี่ย ปลายฝน็อยู่ในห้อนั่นแหละ่ะ วาเพิ่ออมาเมื่อี้นี้เอ วาเพิ่ออาห้อนั้นมาไม่ถึสิบนาทีเอนะะ"
"ปลายฝนไม่ไ้อยู่ในห้อนี้"
พายุพยายามพูอย่าระับสิอารม์
"อะไรนะพี่พายุ เป็นไปไม่ไ้ปลายฝนไม่มีแระเิน้วย้ำ"
เาเริ่มใอไม่ีอนที่เห็นว่าสายน้ำเลือที่มันวรฝัอยู่บนหลัมืออปลายฝนอนนี้มันห้อยระโยอยู่ที่พื้น
แพรวารีบวิ่มาที่ห้อพัฟื้นอปลายฝนทันทีหลัาวาสายพี่าย เธอพึ่ลมาาห้อที่ปลายฝนพัฟื้นเพียรู่เียว เพราะลุหมออยาุยับเธอเรื่ออปลายฝนเป็นารส่วนัว
"เิอะไรึ้นอ่ะพี่พายุ ปลายฝนหายไปไ้ยัไ"
"เลิเล่นไ้แล้วแพรวา ปลายฝนอยู่ที่ไหน"
"วาไม่รู้ริๆ เมื่อี้ปลายฝนยันอนอยู่บนเียอยู่เลย"
พายุและแพรวาเริ่มออามหาปลายฝนทั่วทั้โรพยาบาล มันไม่มีทาเลยริๆที่นอ่อนแรอย่าปลายฝนะหายไปไ้
เมื่อหานทั่วแล้วแ่็ยัไร้วี่แววอปลายฝน เาึอูล้อวรปิอโรพยาบาล ึพบว่าปลายฝนลลิฟท์ามแพรวาไปิๆ และวิ่ไปึ้นรถแท็ี่ทั้ที่ยัสวมุนไ้อทาโรพยาบาล
"ผม้อารล้อวรปิทุัวามเส้นทาที่ปลายฝนไป"
"มันามไม่ไ้ลอทาหรอรับุพายุ ล้อวรปิบาัว็มีแ่ล้อเปล่าๆ"
ำพูออาธนิทำให้เาำหมัแน่น เธอะไปไหนไ้
ศรันย์ไ้แ่ยืนบัพอร์ับแพรวาไว้ลัวว่าพายุะหันมาเอาเรื่อับนทัู้่
เาหันมามอน้อายและน้อสาว้วยแววาที่แสนเ็บปว ปลายฝนหลุมือเาไปแล้ว
"พวแเ้ามายุ่ทำไมวะ"
"พายุ"
"พี่พายุวาอโทษ"
"อโทษแล้วปลายฝนลับืนมามั้ย ห๊ะ!!"
"พายุ"
พิมพิารีบึแนลูายไว้เมื่อเห็นว่าเาำลัะเินเ้าหาน้อทั้สอนอย่านุมสิไม่อยู่
"ฮืออออ พี่พายุโรธวานเียว็พอนะะ ว่าเป็นนบัับพี่พอร์ไป้วยเอ"
"ทำไมถึทำอย่านั้นพายุไปล่ามไปัเาไว้ เาไม่ใ่สัว์เลี้ยนะ"
ศรันย์ถามลูายนโ เานึไม่ถึเลยว่าพายุะทำถึนานี้
"ปลายฝนะเลิับผม เธอะไปาผม ผมปล่อยให้เป็นแบบนั้นไม่ไ้ ผมปล่อยเธอไปไม่ไ้ริๆ พ่อไ้ยินไหมผมปล่อยปลายฝนไม่ไ้ริๆผมรัปลายฝน"
เาบอพ่อเสียเรียบนิ่่อนะะโนลั่นในประโยสุท้ายแล้วปล่อยโฮออมาอย่าไม่อายสายาใร
"ผมรัปลายฝน"
เาทิ้ัวุเ่าลร้อไห้อย่าสุะลั้น นเป็นแม่โอบอลูายไว้อย่าอ่อนโยน พายุไม่เยร้อไห้ให้ใรเห็น ลูายอเธอรู้สึเ็บปวมาริๆ
ห้าวัน่อมา...
เาใ้เวลาเือบะทั้วันทั้ืนในารามหาปลายฝน เธอมีแ่ภัทรนัยเป็นเพื่อนนเียว เาไปามหาเธอับภัทรนัยลับลายเป็นว่ามีเรื่อ่อยันึ้นมาอี เพราะพายุทำให้ปลายฝนหนีไป และภัทรนัย็เพิ่รู้เรื่อนี้อนที่พายุมาามหาเธอับเา และับรถะเวนหาปลายฝนอีแร เานึไม่ออริๆว่าปลายฝนรู้ัใรอี เพราะเธอไม่มีใรเป็นเพื่อนอีเลย
"ยัยฝนไม่ไ้มาหาผมหรอรับุพายุ"
พิัยบอับว่าที่ลูเย พายุลทุนับรถมาหาเา้วยัวเอถึัหวัแพร่ พร้อมับบอว่าปลายฝนหนีหายไป
"อย่าโหผมเลยนะรับ หาปลายฝนอยู่ที่นี่ไ้โปรบอผมที"
"ยัยฝนไม่ไ้มาริๆรับุพายุ ไม่เื่อุลอสุ่มถามนานในไร่นีู้็ไ้ ถ้ายัยฝนมาพวเา้อเห็นรับ"
สีหน้าและแววาอพิัยไม่ไ้โหเา แล้วเธอหายไปอยู่ที่ไหน นับแท็ี่ที่เธอึ้นไป็บอว่าเธออล้าทาแล้วเา็ไม่ไ้สนใว่าเธอเินไปทาไหน และโ็ไม่เ้า้าเาเพราะุที่ปลายฝนลไม่มีล้อวรปิิอยู่รนั้น
"พี่พายุะ ออแไนเอร์โทรมาถามว่าานแ่ะยััึ้นอยู่มั้ย"
แพรวาที่นั่รถมาเป็นเพื่อนพี่ายเินเ้ามาถามเา้วยวามลำบาใ
"ัสิ บอให้พวเาเรียมานันไ้เลย พรุ่นี้เ้าสาวพี่เาะลับมา"
ความคิดเห็น