ย้อนเวลามาหารัก

      ฉันตื่นขึ้นมากลางดึก​ พร้อมเสียงหอบหายใจ​และ​น้ำตาที่ยังไหลไม่หยุด ​จากความฝันซ้ำๆมายาวนานเหมือนเช่นทุกคืน...

      ภาพของผู้หญิงที่นั่งร้องไห้ปานจะขาดใจ​โดยใช้มือพยายามเกาะกุมขาของร่างบุรุษ​ที่ยืนอยู่ด้านข้าง​ ซึ่งฉันรู้สึกว่าน่าจะเป็นคนรัก​ของเธอ​

     "คุณพี่เจ้าขา​ฮือ.... ฟังข้าก่อน​  ข้ามิได้ทำอันใดผิด...ข้าโดนใส่ร้าย... อึก...ฮือ" 

     แม้ว่าเสียงอ้อนวอนจะเศร้าเสียใจแค่ไหนแต่​ ชายผู้นั้นหาได้แสดงท่าทีอันใดไม่​ มีเพียงเสียงสบถฟังไม่ได้ศัพย์ดังออกมาจากลำคอเท่านั้น

      ร่างของบุรุษผู้นั้นกำหมัด​แน่น​สะบัดขาให้พ้นจากการเกาะกุม​ ก่อนเดินจากไปด้วยความโกรธ​ ไม่แม้แต่จะหันกลับมามองด้านหลัง ทิ้งร่างบางให้ร้องไห้ทิ้งร่างลงบนพื้นสะอื้นปานจะขาดใจ... 

       "คุณพี่เจ้าขา!... อย่าทิ้งข้าไปฮือๆ" 

       "คุณเดี๋ยวก่อน​อย่าเพิ่งไป!" 

      ฉันเผลอร้องเรียกชายคนนั้นที่เห็นเพียงแผ่นหลังกว้าง​ ค่อยๆเดินจากไปก่อนจะกลืนร่างหายไปกับความมืด​ ทิ้งไว้เพียงเสียงร้องไห้ของร่างบางบนพื้นไม้... แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครได้ยินเสียงของฉันเลย  

      ผ่านมาเนิ่นนานในความรู้สึก​ ก่อนที่ร่างของผู้หญิงคนนั้นจะค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา​พร้อมกับพยุงกายขึ้นมานั่ง แต่เสียงสะอื้นยังคงดังเข้ามาในโสตประสาท​ของฉัน​ ​พร้อม​คำพูดที่ดังเข้ามาในหูบางเบาแต่เต็มไปด้วยความอาฆาต! 

      " ชาตินี้แม้นว่าข้ามิอาจใช้ชีวิตร่วมกันกับคุณพี่ได้... ข้าขอใช้ชีวิตนี้ของข้าเพื่อ​พิสูจน์​ในความรักภักดีที่ข้ามีต่อท่านจนหมดหัวใจ!​ ข้าขออาฆาตพวกมันทุกผู้ทุกคนที่ใส่ร้ายป้ายสีข้า ข้าจักขอจองเวรพวกมันทุกภพทุกชาติไป" 

    สิ้นคำร่างบางก็ใช้มือดึงปิ่นที่มวยผม​ออกมา​ แทงเข้าไปตรงหน้าอกด้านซ้าย​ ก่อนที่จะล้มลงบนพื้น... ทิ้งไว้เพียงเสียงลมหายใจเฮือกสุดท้าย​ โดยมีตาที่เหลือกถลนจ้องมาที่ฉัน

    " อย่า!" 

   ฉันร้องห้ามออกไปด้วยความตกใจ​  แต่มันช้าเกินไปและดูเหมือนเธอจะไม่ได้ยินเสียงของฉันเลย​ และที่ทำให้ฉันตกใจไปมากกว่า​ภาพสยดสยองตรงหน้า​ คงจะเป็นใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นที่เหมือนกันกับฉันยังกับแกะ!.... 

       ฝากติดตามกันด้วยนะคะ