คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 02 - หัวใจสีชมพู
02
หัวใสีมพู
่อนรุ่สามาเยือน แอสลาส้อปลุเมลให้พาเาลับไปส่ที่ร ่อนที่เ้าหน้าที่นอื่นะื่นึ้นมาเห็นว่ารสิโว่าเปล่า และลายเป็นเรื่อยุ่ทำให้เมลเือร้อน
ึมมมม..
เ้าหน้าที่สาวนสวยัวเีย่อยลืมาึ้น และพบแอสลาสที่้อมอหน้าอเธออยู่
“ี่โม! แย่แล้ว..”
นสวยอสิโหนุ่มุลีุอเปิประูบ้านพั และพาแอสลาสลับืนสู่ร แม้ว่าเ้าแมวยัษ์ะอยาอยู่ับเมลลอเวลา็เถอะ แ่เารู้ว่ามันเป็นไปไม่ไ้ถ้ายัเป็นสิโัวเบ้อเริ่มแบบนี้
“เี๋ยวเมลไปเรียมอาหารเ้าให้นะ”
เธอพู้วยรอยยิ้มหวานอีเ่นเย แอสลาสเอ็ยิ้มอบแ่เมลไม่รู้ มันเหมือนเาำลัแยเี้ยว่มู่มาว่า ลิ่นายอเมลิมูอสิโหนุ่ม วามสุอแอสลาสมันล้นอนอยาำรามให้้อ
“ุเมล ื่นเ้าเลยนะรับ”
“อ่า..พอีไปูแอสลาสมา” เมลอบ้วยรอยยิ้ม เธอมอเ้าหน้าที่โลที่ไม่่อยพูา และอบทำัวลึลับอยู่นเียวเป็นส่วนให่
“เ้าสิโนั่นสนิทับุไวมา นาเฮเลยั้อใ้เวลาเือบรึ่ปีในารเอานะใมัน”
“ันอบเามั้ะ อบมา เลยสนิทันเร็ว”
“ารพาสัว์ออารไม่ใ่เรื่อที่วรทำหรอนะรับ” เ้าหน้าที่โลพูบ็เินาไป ปล่อยให้เมลใเ้นไม่เป็นัหวะ เธอมอลับไปที่รอสิโหนุ่ม ็เห็นว่าแอสลาสเอ็มอเธออยู่เหมือนัน
หิสาวส่ยิ้มหวานให้สิโในร เธอิว่าแอสลาสลามา และมันเ้าใทุสิ่อย่าที่เธอพู วามพิเศษอมันือเราเ้าันไ้ี เมลมาที่นี่็เพราะอยามาูแลแอสลาส เธอำไ้ว่าัวเอเยอบสิโมา แถมยัเยเล่นับลูสิโทั้ที่พ่อบอว่ามัน็เป็นแ่ฝัน
่อนที่พ่อะหายัวไปในเป่าอนออปิบัิหน้าที่ นับแ่นั้นเมล็ลายเป็นนที่อยู่เพียลำพั
แอสลาสไ้ยินสิ่ที่เ้าหน้าที่โลพู หมอนั่นเป็นมนุษย์น้ำแ็ที่แอสลาสไม่อยาอยู่ใล้ ทุ่ำืนอบมาป้วนเปี้ยนอยู่แถวรอเา แถมอนนี้แอสลาสยิ่ไม่อบว่าเิมในสิ่ที่เาพูับเมล
อาหารเ้าอแอสลาสือแปโมร เมนูเนื้อ้มสุมาพร้อมอาหารเสริมที่้อินเพื่อสร้าภูมิุ้มัน สิโหนุ่มอย่าเาวรินเนื้อิบ ออล่าแสวามุร้าย ทว่าแอสลาสไม่อบเลยสัอย่า เาไม่อบเนื้อิบมันเหม็นนแทบอ้ว ไม่อบออล่าเพราะมันูเหนื่อยเินไป ไม่อยาุร้ายเพราะแอสลาสอบวามใี
เฮเลสอนแอสลาสว่าวามใีมีเมา เอานะทุสิ่บนโลนี้ไ้ แอสลาสเลยอยาเป็นสิโใี
วันนี้เมลูไม่่อยร่าเริสใสว่าที่ผ่านมา หิสาวเอาแ่นั่ใลอย บารั้็หยิบสมุมาอ่านอะไรบาอย่า แอสลาสเห็นเมลแอบปาน้ำาอยู่หลายรั้
‘เมลเป็นอะไร?’
หัวใสิโหนุ่มลั่รัมันเ็บปว อยาออารไปถามเมล ไปอปลอบเมล หรือมันเป็นเพราะเาที่ทำให้เมลเือร้อน ารที่เมลพาเาออารไปนั้นมันเป็นเรื่อที่ไม่วร
โฮ..
เสียอแอสลาสทำให้เมลที่ใลอยลับมามีสิ เมลเ็บสมุเล่มเล็เ้าระเป๋าเสื้อ แรอยยิ้มทีู่ออว่าฝืนใเอามาให้ับสิโในร
“เป็นอะไรหรอแอสลาส”
‘เรา้อถามเมลมาว่า..’
“เป็นห่วเมลหรอ? เมลไม่เป็นอะไรเลย เมลิถึพ่อเยๆ” หิสาวัสินในัุ่ยับสิโหนุ่มเป็นเรื่อเป็นราว เมลรู้สึว่าแอสลาสมีบาอย่าที่พิเศษว่าสัว์ป่าทั่วไป
“พ่ออเมลหายัวไปในป่าลึอที่นี่เมื่อสิบปี่อน วันนี้เป็นวันรบรอบที่พ่อหายไปน่ะ..”
สิโหนุ่มหัวใหล่นวูบ เาสสารเมลับใ ่อนะเอาหัวถูไปับัวอเมลเพื่อปลอบโยนหิสาว เาไม่แ่อบเมลแล้ว แอสลาสหลุมรัเมลแบบนิที่โหัวไม่ึ้น็ว่าไ้
“อบุนะแมวยัษ์อเมล”
ฟอ!
หิสาวแสวามอบุ้วยารหอมแ้มสิโหนุ่มฟอให่ เล่นเอาแอสลาสเินอายไม่ล้าเยหน้า ลัษะท่าทาแบบนี้แหละที่เมลว่ามันพิเศษ สิโหนุ่มับอาารอายยามที่โนสาวหอมแ้ม
“หอมเมลลับบ้าสิ”
‘!!!’
ใบหูเล็น่ารัระิไปมา วาที่อ่อนโยนแสวามใในสิ่ที่เมลพู หัวใอแอสลาสระเบิออมาเป็นสีมพูอีแล้ว เมลอบทำให้เาั้ัวไม่ทันอยู่เรื่อย
“แ้มเมลนิ่มนะ หอมมา้วย อาหอมว่าแ้มอสิโสาวในป่านี้็ไ้”
รู้อยู่แล้วล่ะ้อนั้น ็แอสลาสแอบหอมแ้มเมลอนหลับไปแล้วรั้หนึ่ แ้มเมลนิ่มและหอมมาที่สุ นี่เาำลัลายเป็นแมวริแล้วมั้ ทำไมเาถึอยาลอเลียับเมลทั้วันเลย
“เมลิไว้แล้วว่าแอสลาส้ออยาเ็บมูไว้หอมแ้มสิโสาวแน่ เมลไม่แล้แล้ว็ไ้” เห็นสิโอ้วนวยเินหนัมา เมล็อมยิ้มออมาอย่าเอ็นู ทว่าแอสลาสลับเยหน้าพร้อมับมูให่ลบนแ้มอเมล
มูอเามีไว้หอมแ้มเมลเท่านั้น สิโสาวที่ไหนมาเาะไล่ะเพิไปให้หมเลย!
“อะ..แอสลาส น่ารั..”
เมลพูล้ายับนละเมอ ใบหน้าอเธอมีสีมพูอ่อนระเรื่อย วาเป็นประายที่เาไม่ออว่าเมลิอะไรอยู่ แ่ที่รู้ๆือแอสลาสล้มัวลไป่อนใบหน้าร้อนๆอัวเอในอุ้เท้าให่
ภาพวามสัมพันธ์อทั้สอสร้ารอยยิ้มให้ับเ้าหน้าที่นอื่น เ้าแมวยัษ์ในรเป็นที่รัอที่นี่ แถมพฤิรรมที่แอสลาสทำับเมล็น่ารัะเหลือเิน ูเหมือนแมวยัษ์ะอบสาวสวยเ้าแล้ว
“แอสลาสอบุเมลแล้วแน่นอน อบสาวสวยสินะเนี่ย..”
“ฮ่าฮ่า.. เมล็อบแอสลาสมาเหมือนัน หนุ่มหล่ออเมล” ถ้อยำหยอล้อแบบนั้นทำแอสลาสใฟู เารู้ว่าเมล็มอเาเป็นสิโัวหนึ่ และเมล็อบเาที่เาเป็นสิโัวให่ยัษ์
ทว่าเาเนี่ยสิที่อบเมลแบบอื่น เาไม่มอเมลเป็นสิ่มีีวิ่าสายพันธุ์ แ่มอเมลเป็นที่รัอเา
ะว่าไปอาาศ่วนี้่อน้าเย็นว่าปิ เป็นเรื่อธรรมาออาบาเนีย แอสลาสอยู่ที่นี่มาลอเพราะไม่รู้ว่าัวเอมีุมุ่หมายอะไรในีวิ เา็ไม่ไ้อบรันัหรอ แ่ยัิไม่ออว่าะทำอะไร ไม่ิว่าำอบทั้หมที่ามหาะอยู่ที่เ้าหน้าที่สาวนสวยที่ื่อเมล
เาอยาออารที่แสนสบายนี่ แล้วพาเมลลับไปที่บ้านอเา อยาให้เมลเห็นวามสวยามอป่า และเาอยาให้เมลอยู่้าเาลอไป
‘มนุษย์ับเราไม่อาเป็นอย่านั้นไ้หรอนะลูรั มนุษย์เ้าับเราไม่ไ้ พวเาแ่อยาทำลายเรา’
ำพูสุท้ายอแม่ที่แอสลาสำไ้ี ่อนที่เาะลเอยมาอยู่ในรัที่นี่ นั่น็เพราะเาเลือมนุษย์..
เย็นเมล็พาแอสลาสไปเินเล่นามปิ สิโหนุ่มเินเีย้าหิสาวที่ัวเล็ว่ามา เมลยับอบบาน่าทะนุถนอม แ่แอสลาสรู้ว่าเมลมีหัวใที่แ็แร่
“เ้าหน้าที่โลรู้ที่เมลพาแอสลาสออาร มันอาทำให้แอสลาสเือร้อน เมลอโทษนะ”
นั่นป่ะไรไอ้เ้าหน้าที่หน้าน้ำแ็! แอสลาสิอยู่ในใ้วยวามรู้สึไม่่อยอบ หมอนี่ทำให้เมลรู้สึไม่ี แถมเมลยัเป็นห่วเาทั้ที่ัวเอ็เือร้อนเหมือนัน
แอสลาสโลหัวไปหาเมล แลบลิ้นเลียหน้าอเมลนเปียไปหม นี่เป็นวิธีปลอบใอสิโหนุ่มอย่าหนึ่ เมลใส่ไว้ในสมออัวเอเรียบร้อยแล้ว
“อบุนะ แอสลาสัวอุ่นมา เมลอบ..”
‘แปลว่าอบที่เป็นสิโหรอ?’ ำถามผุในใอแอสลาส ึ่เมล็ไม่รู้อีามเย
“บารั้เมลอยาให้แอสลาสเป็นน แ่เมล็อบที่แอสลาสเป็นสิโนะ เป็นอะไรเมล็อบ”
‘เราเป็นนให้เมลไ้นะ เราเป็นไ้ริๆ’
แอสลาสนึอยาให้ร่าสิโนี่พูภาษานไ้สัที มันเอาแ่ส่เสียโฮนเาเอ็เริ่มหุหิึ้นมานิหน่อย
“เมลรู้ว่าแอสลาสเ้าใที่เมลพู ั้นเรามาเปลี่ยนวิธีารสื่อสารีไหม?”
‘…’
“แอสลาส็ใ่ท่าทาบอเมลไ ถ้าใ่็แ่พยัหน้า หรือถ้าไม่ใ่็ส่ายหัว ใ้ร่าายอแอสลาสุยับเมล”
‘เอาแบบนั้นหรอ..’
“เมลหัวไวมานะ เรียนรู้ภาษาสิโมันะเท่าไรันเียว เมลเ่มาบอไว้่อน”
เาไม่รู้ว่าเมลอายุเท่าไรในอนนี้ แ่เมลลับเหมือนเ็เล็ที่ยัไม่โ เมลมีมุมน่ารัมามายแบบที่แอสลาสบรรยายไม่หม เาอยาปั้นเมลแล้วลืนลท้อั..
เี๋ยวสิแบบนั้นไม่ไ้ เาไม่อบารเป็นสิโใเหี้ยม เอาเป็นว่าเาอยาให้เมลี่หลัเาลอเวลา อ่า..แบบนี้น่าะีว่านะ
แอสลาสยอุ้เท้าหน้าที่ให่ว่ามืออเมลประมาสิบเท่า แะลบนหน้าาพร้อมับพยัหน้าให้มอวิว แสอาทิย์ยามเย็นำลัลับอบฟ้า และมันสวยมานเมลยิ้มออมา
‘เราอบเมล’
อีรั้ที่สิโหนุ่มมอหน้าอเมล แล้วพูับัวเอในใ
“เมลอบแอสลาสนะ อยู่ับเมลไปนานๆ อยู่ับเมลนว่าะามหารอบรัวเอ”
‘เราะอยู่ับเมลลอไป’
นั่นือำสัาที่หนัแน่นอสิโหนุ่ม ่อให้เาเอรอบรัว หรือเป็นอิสระลับืนสู่ป่าที่เป็นบ้าน แอสลาส็ยัอยามีเมลในีวิ เาะอยสนับสนุนทุอย่าที่เมลทำ เาะเป็นแมวยัษ์เ็ี้าายเมลเสมอ
แอสลาสเียนลบนพื้น้วยภาษามนุษย์ที่เาสั่สมมาั้แ่เล็ ้ออบุเฮเลที่สอนเาเอาไว้
“เฮ้ย! แอสลาสเียนเป็น้วยหรอ!!!”
‘…’
“เ้าแมวยัษ์อเมล เ่มาเลย มีอะไรอีไหมที่เมลไม่รู้” ท่าทาอเมลูอึ้สุที่แอสลาสเียนไ้ เาอยาบอว่าัวเออ่านออ แล้ว็ยัฟัภาษาอื่นไ้อี้วย
‘เมลอยารู้อะไร?’
“พระเ้า.. นี่เมล้อบ้าไปแล้วแน่เลย มีนอื่นรู้ไหมว่าแอสลาสทำแบบนี้ไ้”
‘ไม่มี แ่เฮเลรู้’
“อย่าทำแบบนี้ับนอื่นนะ เมลลัวว่าเาะับแอสลาสไปึ้นโว์ารแส” เมลลูบใบหน้าอสิโหนุ่มอย่าอ่อนโยน เาพยัหน้า่อนะถูไถับสัมผัสนั้นอย่ารัใร่
ความคิดเห็น