Free zone 2

ลำดับตอนที่ #192 : SoR

Application

"ขอประทานอภัยเป็นอย่างสูงค่ะ แต่นั่นเป็นคำสั่งที่ดิฉันได้รับมา"

ชื่อ/นามสกุล: โซเฟีย วอลโด เอเมอร์สัน || Sofia Voldo Emerson

ชื่อเล่น: โซเฟีย || Sofia

เพศ: หญิง

เผ่าพันธุ์: ดอพเพลแกงเกอร์

ความสนใจทางเพศ: หญิง

สเป็คที่ชอบ: ไม่มีตายตัว ขอแค่เข้ากันได้ แต่ตามจริงเธอชอบคนที่มีความเข้มแข็ง

อยากให่มีคู่จิ้นหรือไม่ถ้ามีเอาแบบไหนดี?: หญิง-หญิง

อายุ: 18

ห้อง: คิริน สาย ศาสตร์แห่งตัวเลข

ชั้นปี: 5

ลักษณะตัวละคร: โซเฟียเป็นหญิงสาวที่มีผมสีเทาตัดสั้น ดวงตาสีเทาที่ไม่แสดงแววอารมณ์ใดๆ ออกมาเลย ใบหน้าได้รูปและมีองค์ประกอบต่างๆ สวยงามราวกับถูกสรรสร้างโดยพระผู้เป็นเจ้า แต่กลับไร้ซึ่งรอยยิ้ม หรืออารมณ์ใดๆ แต่งแต้มบนใบหน้า ผิวขาวซีดราวกับซากศพ มักแต่งตัวด้วยเสื้อเชิ้ตขาวสวมทับด้วยแจ๊คเกตสีดำ สวมกระโปรงและถุงน่องยาว

ส่วนสูง/นํ้าหนัก: 170/60

ชนชั้นทางบ้าน: นักฆ่า , องค์รักษ์เงา / ชนชั้นกลาง ค่อนไปทางสูง

อุปกรณ์ที่ใช้ในการต่อสู้: เคียวขนาดใหญ่สูงประมาณตัวเธอ มันติดตัวกับเธอตั้งแต่เกิด สามารถเรียกออกมาเมื่อไรก็ได้

ธาตุ: มืด

พลัง: ลอกเลียนร่างกาย

การใช้งาน: เมื่อได้รับสารคัดหลั่ง (เช่น น้ำลาย เลือด ฯลฯ ) เส้นผม/ขน หรือเนื้อเยื่อของเป้าหมายแล้วนำมันเข้าสู่ร่างกาย (อาจจะทางตรง เช่นการจูบ หรือทางอ้อม เช่นการกินน้ำแก้วเดียวกัน) เธอสามารถแปรสภาพร่างกายตัวเองให้เหมือนเป้าหมายได้แบบ 100% และการกระทำที่เธอเกิดกับร่างกายของเธอจะเกิดกับเป้าหมายด้วย เช่น หากเธอกรีดหน้าท้องตัวเอง เป้าหมายก็จะมีรอยกรีดที่หน้าท้องเหมือนกัน เมื่อเธอปลดความสามารถออก ร่างกายของเธอจะคืนสภาพโดยไร้บาดแผล แต่เป้าหมายจะยังมีบาดแผลอยู่ที่ตัว แต่เธอสามารถทำให้มันกลับกันได้โดยการย้ายบาดแผลจากเป้าหมายมาไว้ที่ตัวเอง (ใช้ในกรณีคุ้มกันคนอื่น) เธอสามารถรับรู้ความคิดของเป้าหมายได้ราวกับเป็นคนๆ เดียวกัน แต่เป้าหมายจะไม่สามารถรับรู้ความคิดของเธอได้

ข้อดี: ใช้ในการยุยงให้แตกกันได้ , จับตัวประกัน (ถ้าโจมตีเธอ คนที่เธอเลียนแบบก็โดน) , สู้แบบไม่ต้องปะทะ (ทำร้ายตัวเอง) , อ่านความคิด , คุ้มกัน

ข้อเสีย: เมื่อได้รับสารคัดหลัง , เส้นผม/ขน หรือเนื้อเยื่อแล้ว ต้องใช้เวลาอย่างน้อย 3 ชั่วโมง อย่างมาก 7 ชั่วโมงในการแปรสภาพ , เมื่อปลดความสามารถออกแล้ว การจะใช้กับคนๆ เดียวซ้ำนั้นต้องรอ 72 ชั่วโมง , หากเธอโดนการโจมตีทางจิตจะไม่ส่งผลถึงเป้าหมาย , ตัวเธอไม่มีเงาสะท้อนในกระจกหรือวัตถุ/วัสดุที่สะท้อนเงาได้

ความสามารถพิเศษ: การลอกเลียนแบบลักษณะท่าทางหรือนิสัย , การทำงานสไตล์เลขา , ความแข็งแรงทางกายที่มีมากกว่าปกติ

อุปนิสัย: เธอนั้นแทบจะเรียกได้ว่าปราศจากอารมณ์ใดๆ อย่างแท้จริง ทั้งความโกรธ ความเศร้า ความยินดีปรีดา ฯลฯ อารมณ์ทั้งหลายเหล่านี้นั้นได้หายไปตั้งแต่ที่ต้นแบบของเธอเสียชีวิตไปแล้ว

   นอกจากที่เธอจะไม่มีอารมณ์ใดๆ แล้ว เธอยังไม่สามารถเข้าใจอารมณ์ของผู้อื่นได้ เธอไม่เข้าใจว่าทำไมผู้คนถึงร้องไห้ยามที่คนรักจากไป เธอไม่เข้าใจว่าทำไมคนถึงยิ้มเมื่อได้ของที่ชอบ เธอไม่เข้าใจว่าทำไมคนถึงโกรธแค้นเวลาที่ถูกดูหมิ่น 

   แต่เธอก็เลือกที่จะคงอารมณ์นิ่งเฉยของเธอเอาไว้ ถึงเธอจะสามารถแสดงอารมณ์แบบนั้นออกไปได้อย่างแนบเนียน กระนั้นเธอกับไม่ทำเช่นนั้น เธอยังคงใบหน้าเรียบนิ่ง ไร้อารมณ์ใดๆ ยกเว้นในยามที่เธอแปลงกายเป็นคนอื่นที่เธอจะแสดงบุคลิกของคนๆ นั้นออกมาอย่างแนบเนียนจนแยกไม่ออก

   โซเฟียเป็นหญิงสาวที่ใจเย็น อาจจะเรียกได้ว่าจนเกินไปก็ได้เพราะเธอนั้นแทบจะไร้ความตื่นตระหนกเกี่ยวกับอันตรายที่กำลังจะเกิดขึ้นกับเธอ เธอนั้นอาจจะนั่งเฉยๆ ทั้งๆ ที่รู้ว่ากำลังจะถูกจู่โจมจากด้านหลังก็ได้

   มีความมั่นใจในตัวเองสูงมาก แต่นั่นก็มากจนเกินไปเช่นกัน เธอไม่ค่อยได้เจอคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งกว่าเธอ นั่นอาจจะทำให้เธอติดประมาทบ้างจนเกือบพลาดท่าได้ 

   มีความเฉลียวฉลาดในการวางแผนการ แต่ว่าบางแผนการนั้นเธออาจจะไม่ได้คำนึงในจุดที่คาดไม่ถึงบ้าง ยังไม่ถือว่าเป็นผู้บัญชาการที่ดีแต่ก็ใช้ได้

   ชอบเป็นผู้ตาม ซื่อสัตย์เป็นอย่างมาก การทรยศนั้นจะไม่มีในสมองของเธอ เมื่อเธอยอมรับใครเป็นนายของเธอแล้วเธอจะรับใช้คนๆ นั้นจนกว่าชีวิตจะหาไม่ 

   ถึงแม้เธอจะปราศจากอารมณ์ใดๆ แต่ก็มีสิ่งหนึ่งที่อยู่ในหัวเธอ มันเป็นสิ่งที่เธอไม่สามารถทำความเข้าใจได้ แต่มันกลับติดอยู่กับเธอมาตั้งแต่ที่เธอเจอกับต้นแบบของเธอ เธอนั้นทำความเข้าใจมันไม่ได้ แต่มันก็ไม่หายไปจากสมองของเธอ หรือก็คือความรักยังไงล่ะ

   

ชอบ: - (เธอไม่เข้าใจว่าคืออะไร แต่ภายในจิตใต้สำนึกลึกๆจะเป็นขนมและการได้รับใช้ใครซักคน)

ไม่ชอบ: - (เธอไม่เข้าใจว่าคืออะไร แต่ภายในจิตใต้สำนึกลึกๆจะเป็นการที่เธอถูกทำให้เสียหน้า)

เกลียด: - (เธอไม่เข้าใจว่าคืออะไร แต่ภายในจิตใต้สำนึกลึกๆจะเป็นมนุษย์ที่พรากต้นแบบของเธอไป)

กลัว: - (เธอไม่เข้าใจว่าคืออะไร แต่ภายในจิตใต้สำนึกลึกๆจะเป็นการสูญเสียคนที่เธอรับใช้)

งานอดิเรก: ดูดาว

ใน8ตัวละครด้านบนอยากสนิทหรือรู้จักกับใครมากที่สุดเพราะอะไร?:  โอลิเวียร์ ความอบอุ่นที่เธอหาได้ยาก

ใน8ตัวละครด้านบนรู้สึกไม่อยากสนิทหรือรู้จักกับใครมากที่สุดเพราะอะไร?: ไม่มีเด่นชัด 

ประวัติตัวละคร:   ดอพเพลแกงเกอร์ที่เกิดมานั้น ทุกตนจะต้องหาร่างต้นแบบของตน โดยไม่จำกัดเผ่าพันธุ์ว่าร่างต้นแบบจะต้องเป็นเผ้าพันธุ์ไหน เธอเองก็เป็นหนึ่งในนั้น

   เมื่อเธออายุได้แค่สี่ปี เธอก็ถูกไล่ออกมาจากบ้านเพื่อที่จะหาร่างต้นแบบของเธอเอง เธอได้แต่เดินเตร่ไปเรื่อยๆ โดยไร้จุดหมายเพื่อหาร่างต้นแบบ

   ตระกูลของเธอจะแตกต่างกับตระกูลปกติ คือตระกูลปกตินั้นมักจะมีตระกูลอีกเผ่าพันธุ์หนึ่งที่ทำสัญญากันอย่างชัดเจนว่าต้องเป็นร่างต้นแบบให้กับดอพเพลแกงเกอร์ตระกูลนั้นๆ แต่ตระกูลของเธอ ผู้ที่เกิดมาจะต้องหาร่างต้นแบบของตนเองด้วนตัวเอง เพื่อให้เจอต้นแบบที่ถูกชะตาและแข็งแกร่งที่สุด

   แทนที่เธอจะเอามังกร เอลฟ์ ภูติหรือปีศาจเหมือนพี่น้องของเธอ เธอกลับเลือกที่จะเอาร่างต้นแบบเป็นเด็กสาวเผ่ามนุษย์รุ่นราวคราวเดียวกับเธอแทน

   เธอได้เด็กสาวคนนั้นเป็นต้นแบบ และเธอก็เป็นเงาของเด็กคนนั้น ไม่มีมนุษย์คนใดมองเห็นเธอ มีแค่เด็กสาวคนนั้นเท่านั้น หลายๆ คนนั้นคิดว่าเธอเป็นบ้าเพราะชอบคุยกับอากาศข้างๆ เพราะไม่มีใครเห็นโซเฟียนั่นเอง

   เด็กสาวคนนั้นมีชื่อว่ามิเชล เป็รเด็กสาวที่น่ารัก ร่าเริง และอัธยาศัยดี แต่ครอบครัวของเธอนั้นจัดได้ว่าห่วยแตกและโหดร้าย ทั้งการด่าว่า หรือหนักเข้าก็ทุบตี มิเชลพยายามบอกกับโซเฟียว่าเธอไม่เป็นไร ทั้งๆ ที่โซเฟียอยากจะช่วยมาก

   จนกระทั่งวันหนึ่งในตอนที่เธออายุ 10 ปี พ่อและแม่ของมิเชลก็ไม่กลับมาที่บ้าน กลับกันก็มีคนหน้าตาไม่น่าไว้ใจสามสี่คนเข้ามาแทน พวกนั้นเข้ามาจับมิเชลมัดไว้ การพูดคุยของพวกนั้นสื่อได้ว่าเธอถูกขายแล้ว โดยมีแม่ของเธอตามมาทีหลัง แทนที่จะช่วยเหลือ กลับยืนดูชายฉกรรจ์เหล่านั้นกำลังจะล่วงเกินหญิงสาวตัวน้อย

   โซเฟียเห็นดังนั้นจึงไม่อาจอดทนได้อีกต่อไป เธอเรียกเคียวของเธอขึ้นมาแบะตัดหัวชายเหล่านั้น แต่ภาพในสายตาผู้เป็นแม่คือจู่ๆ หัวของคนเหล่านั้นก็ขาดออกมาเอง เธอกรีดร้องก่อนจะวิ่งออกไป ทิ้งมิเชลที่กำลังร้องไห้และโซเฟียที่ะพยายามปลอบโยนเธอเอาไว้เบื้องหลัง

   สถานการณ์กลับเลวร้ายลง เมื่อมิเชลถูกตราหน้าว่าเป็นแม่มดปีศาจ และถูกจับไปประหาร โดยการเผาทั้งเป็น แต่กระนั้นใบหน้าของมิเชลไม่มีความเสียใจใดๆ และสิ่งสุดท้ายที่โซเฟียเห็นก็คือรอยยิ้มของมิเชล ที่ยิ้มอย่างอ่อนโยนราวกับสื่อว่า"ไม่เป็นไร นี่ไม่ใช่ความผิดของเธอ" ก่อนที่เธอจะถูกเผาจนเหลือแต่เถ้าธุลี

   เธอได้แลกเปลี่ยนอารมณ์ของเธอ ไปกับการที่จะการันตีได้ว่ามิเชลในภพภูมิหน้าจะมีความสุข ก่อนที่เธอจะเดินทางกลับไปยังดินแดนของเธอ

   เธอได้ใช้ชีวิตเป็นนักฆ่าและองค์รักษ์เงาตามตระกูลของเธอ เพราะการที่เธอกลับมาหมายถึงเธอพร้อมกับการฆ่าแล้ว และเธอก็ทำได้ดี เพราะไม่มีความสงสารหรือเห็นใจมาให้ลำบากในการตัดสิน

   เธอได้เข้าเรียนในโรงเรียนแห่งนี้ โดยที่ไม่หวังอะไร แต่ในใจลึกๆ เธอแสวงหาเพียงสิ่งเดียว

แสงสว่างของเธอ

เพิ่มเติม: - เธอไม่มีเงาสะท้อนในกระจกหรือวัตถุ/วัสดุที่สะท้อนเงาได้เนื่องจากเผ่าพันธุ์ของเธอ

- อยากจะให้มีใครซักคนสอนสิ่งที่เรียกว่าอารมณ์ให้เธอได้เรียนรู้น่ะครับ

- แทนตัวเองว่าดิฉัน แทนคนอื่นว่าท่าน มีคำลงท้ายเสมอ ใช้ภาษาทางการและสุภาพมาก

สัมภาษณ์

สวัสดีค่ะดิฉัน เมล ผู้ช่วยของท่าน อาร์เกรเซียจะมาสัมภาษณ์คุณขอให้ตอบอย่างตรงไปตรงมาด้วยค่ะ

:: รับทราบค่ะ

ก่อนอื่นคุณมีจุดมุ่งหมายหรือสิ่งที่อยากทำไหมคะ?

:: จุดมุ่งหมายของดิฉัน คือการไขว่ขว้าหาแสงสว่างของดิฉันมาอีกครั้งหนึ่งค่ะ 

คิดยังไงกับมนุษย์คะ?

:: บางคนเป็นคนดี ดังเช่นนางฟ้าตัวน้อยคนนั้น ส่วนบางคนก็ชั่วช้า ดังเช่นคนรอบตัวนางฟ้าตัวน้อยคนนั้นค่ะ

คิดว่าตัวเองสามารถฆ่าคนบริสุทธิ์ได้ไหม?

:: หากเป็นคำสั่ง จักกระทำได้ค่ะ

ระหว่าง "ตายอย่างมีศักดิ์ศรี" กับ "รอดเยี่ยงสุนัข" คุณจะเลือกอันไหนคะ?

:: หากเป็นคำสั่ง ดิฉันก็ตายอย่างมีศักดิ์ศรีหรือรอดเยี่ยงสุนัขก็ย่อมได้ทั้งนั้นค่ะ 

ขอบคุณที่มาสัมภาษณ์นะคะ โชคดีค่ะ

:: ค่ะ

-ชื่อเจ้าของไอเดียตัวละคร

:: Phantomdeath

CR.SQW