Free zone 2

ลำดับตอนที่ #185 : Fs

Application

“สิ่งที่พวกแกไม่ต้องใช้ความพยายามก็หาได้หรอ....อืม....ชั้นนึกออกแค่อย่างเดียวว่ะ ความล้มเหลวไง”

บทบาทที่สมัคร : SP อื่นๆ

ชื่อ/นามสกุล : ซิลเวีย การ์ดเนอร์ || Silvia Gardner

ชื่อเล่น : ซิลเวีย 

อาจารย์หมอ/จารย์หมอ (นักเรียน & อาจารย์บางส่วนเรียก)

สัญชาติ : อเมริกา

เชื้อชาติ : อเมริกัน

สถานะก่อนขึ้นไปอยู่บนมหานครลอยฟ้า : - ศัลยแพทย์ชื่อดังอันดับต้นๆ ของอเมริกา

- หากรัฐมนตรีหรือประธานาธิบดีของอเมริกาได้รับบาดเจ็บจนต้องผ่าตัด เธอจะเป็นลำดับ 5 ที่ถูกเรียกไป

สถานะหลังขึ้นไปอยู่บนมหานครลอยฟ้า : - อาจารย์สอนคณะแพทย์ศาสตร์

- ศัลยแพทย์

เพศ : หญิง

ลักษณะภายนอก : ซิลเวียเป็นหญิงสาวผมสีแพลตตินั่มบลอนด์ยาวสลวยถึงกลางหลัง ดวงตาสีทับทิมสวยงาม ผิวสีขาวนวล จมูกโด่งได้รูป แต่ริมฝีปากของเธอดูซีดไปหน่อย แต่หากมองดูใบหน้าเธอรวมๆ แล้วก็จะเหมือนพวกสาวเท่ ในเวลาปกติก็จะใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นเหมือนอยู่บ้าน แต่หากอยู่ในวิทยาลัยจะใส่ชุดกาวน์ทับไว้ตลอด || สูง 180 หนัก 59

อายุ : 33 ปี

นิสัย :     ซิลเวียเป็นคนที่อาจจะเรียกได้ว่าขวานผ่าซากมาก ไม่เกรงใจใครหน้าไหนทั้งนั้นไม่ว่าจะรวยล้นฟ้าหรือบารมีมากมายขนาดไหนก็ตาม เธอก็ปฏิบัติกับทุกคนอย่างเท่าเทียมกันเสมอ

     ใครแรงมา เธอจะแรงกลับสองเท่า แต่ถ้าใครทำดีกับเธอ เธอก็จะทำดีตอบสองเท่าเช่นกัน  นั่นถือว่าเป็นทัศนคติของเธอ

     มีความมั่นใจในตัวเองสูงมาก เพราะว่าสิ่งที่เธอทำนั้นส่วนมากจะไม่ผิดพลาดเลยแม้แต่น้อย แต่ก็ใช่ว่าจะไม่รับฟังคนอื่น หากเธอเห็นว่าเหมาะสม ก็เอามาปรับใช้ แต่ถ้าไม่ ก็ไม่สนใจ

     เป็นคนตรงๆ ไม่อ้อมค้อม พูดอะไรก็พูด ไม่จำเป็นต้องประดิษฐ์ประดอยคำให้สวยงาม หรือแสดงออกอย่างไร นั่นแหละคือนิสัยของเธอ

     มารยาทของเธอนั้นอาจจะเรียกได้ว่าไม่ค่อยมีเท่าไหร่ ทั้งคำพูดหรือการกระทำต่างๆ ซึ่งมันจะเรียกได้ว่าไม่ค่อยสุภาพมากนัก แต่ก็ไม่ได้มารยาททรามจนเกินไป

     ลูกผู้หญิง ล้างแค้นสิบปีก็ไม่สาย อาจจะเรียกได้ว่าเธอเป็นคนจำพวกนี้ หากใครก็ตามทำให้เธอแค้น ยังไงชาตินี้เธอก็ต้องล้างแค้นอย่างแน่นอน ไม่งั้นเธออาจจะตายตาไม่หลับก็ได้

     ให้คำปรึกษาได้ดีเลยทีเดียว แม้บางครั้งมันจะออกมาห้วนๆ และไม่ค่อยสุภาพเท่าไหร่ แต่มันก็ถือว่านำมาใช้ได้อย่างดีเยี่ยม

     ฉลาดและรู้เท่าทัน ไม่หลงคารมคนอื่นง่ายๆ  เพราะว่ายึดมั่นในความคิดของตัวเองไม่ค่อยให้คนอื่นมาชี้นำ โดยมากเธอจะเอาคำแนะนำมา"ปรับ"มากกว่าใช้เลย

     ทำตามที่เธอสบายมากกว่าสร้างภาพลักษณ์สวยๆ ดังนั้นชุดที่จะเห็นเธอใส่ประจำๆ นอกเวลาสอนก็คงจะเป็นเสื้อยืดกางเกงขาสั้นแค่นั้นแหละ

     แต่ถึงจะชอบทำตามความพอใจของตัวเอง แต่ก็รู้กาลเทศะอยู่บ้าง เธอคงไม่ใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นไปงานทางการอะไรหรอกน่า~

     การตัดสินใจของเธอนั้นเด็ดขาดมาก จะไม่ปล่อยให้มีอะไรทำให้การตัดสินใจของเธอเปลี่ยนแปลง อย่างเช่นความสงสารหรือเห็นใจ 

     และเธอนั้นก็ไม่ค่อยถูกกับพวกที่เสแสร้งเท่าไหร่นักราวกับเป็นศัตรูโดยธรรมชาติ เหมือนมีเรดาร์คอยตรวจจับคนจำพวกนี้ตลอดเวลา และก็ค่อนข้างแม่นด้วยสิ และหากเจอ ก็จะพยายามแซะเท่าที่แซะได้อ่ะนะ

ประวัติ :     ซิลเวียนั้นอาจจะถือได้ว่าโชคไม่ดีนักที่เกิดมาในครอบครัวนี้ ถึงแม้เธอจะฉลาดจนเข้าขั้นอัจฉริยะ หรือเก่งเทพแค่ไหนก็ตาม สิ่งเหล่านั้นล้วนถูกบดบังด้วยสภาพสังคมอันต่ำทรามที่เธอนั้นอยู่

     เธอเป็นลูกคนโตเกิดมาในสลัมแห่งหนึ่งที่นิวยอร์ค พ่อและแม่ของเธอนั้นอาจจะถือได้ว่าเลวร้ายอย่างมาก ทั้งสองนั้นเมื่อหาเงินมาได้ก็ล้วนจะถูกนำไปละลายกับค่าเหล้าราวกับน้ำที่ไหลผ่านเศษดิน เธอนั้นไม่ได้รับการดูแลอย่างดีเท่าที่ควรนัก บางมื้อก็ได้กิน บางมื้อก็ไม่ได้กิน รวมถึงยังเป็นที่รองรับอารมณ์ต่างๆ อีกด้วย แต่เธอก็อดทนได้ เพื่อน้องๆ ของเธอไม่ต้องโดนแบบเธอ

     เธอนั้นเกือบจะไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เธอก็ดิ้นรนขวนขวาย ทำงานพิเศษเพื่อให้ได้มาซึ่งค่าใช้จ่ายในการเล่าเรียน แต่ชีวิตในโรงเรียนของเธอก็ไม่ได้ราบเรียบนัก เธอมักจะถูกคนที่รวยกว่ากลั่นแกล้งอยู่ตลอด แม้กระทั่งครูก็ไม่สนใจที่จะทำอะไร ในโรงเรียนนั้นไม่มีใครที่จะเรียกได้ว่าเป็น"เพื่อน"ของเธอเลยแม้แต่คนเดียว

     ในวัย 14 ปี เส้นความอดทนของเธอก็ขาดผึง เมื่อพ่อและแม่ของเธอขายน้องๆ ของเธอให้กับพวกค้ามนุษย์เพื่อนำเอาอวัยวะไปใช้ ในวันนั้นเธอตัดสินใจที่จะหนีออกจากบ้านไปเผชิญชีวิตของตนเอง ด้วยเงินเก็บน้อยนิด เธอได้แต่เช่าห้องรูหนูในเมืองนิวยอร์ค และใช้เวลาไปกับการทำงาน และเรียน โดยแทบจะไม่หาความสุขใส่ตัวเลย 

     เธอนั้นได้พยายามอย่างหนักเป็นเวลาหลายปี ทั้งทำงานหนักแบบไม่เกี่ยงงานใดๆ อดทนกับการกลั่นแกล้งที่โรงเรียน และใช้เวลาที่เหลือน้อยนิดในแต่ละวันอ่านหนังสือ จนเกือบจะคลั่งและฆ่าตัวตายพร้อมกับเผาโรงเรียนไปด้วย แต่โชคดีที่ยังทนได้ 

     เมื่อเธอจบม.ปลาย ความพยายามทั้งหมดของเธอก็สำเร็จ เธอสอบทุนของมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดในสาขาการแพทย์ได้สำเร็จ และเธอนั้นก็ได้แสดงศักยภาพอันโดดเด่นของเธอมาได้อย่างเต็มที่ ทั้งการได้คะแนนเต็มในวิชาต่างๆ หรือการได้รับความไว้วางใจจากอาจารย์ และสุดท้าย เธอก็จบมาได้ด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง

     เธอทำงานเป็นหมอ และเรียนต่อ จนเป็นศัลยแพทย์ได้ในที่สุด ด้วยฝีมือด้านการผ่าตัดของเธอเป็นที่เลื่องลือว่าไม่มีอะไรที่เธอผ่าไม่ได้ คนมีชื่อเสียงต่างๆ ทั้งด้านสว่างหรือด้านมืดก็ต่างต้องการใช้บริการจากเธอจนอาจจะเรียกได้ว่าเป็นศัลยแพทย์ Top10 ได้ในเวลาไม่นาน และมันก็เข้าหูพ่อแม่เธอด้วยสิ

     เป็นการตัดสินใจอีกครั้งหนึ่งในชีวิตของเธอ เมื่อพ่อแม่เธอเริ่มกุข่าวว่าเลี้ยงดูเธอมาอย่างดี แต่เธอกลับปล่อยให้พวกเขาอยู่ในสลัมนั่น ก่อนที่จะมีเรื่องอะไรมากกว่านี้ เธอจึงตัดไฟแต่ต้นลม ด้วยการใช้คอนเนคชั่นกับเจ้าพ่อมาเฟียชิคาโก้ที่เคยมาผ่าตัดกับเธอให้พาพวกเขาจากนิวยอร์คมาชิคาโก้ ทำ"รองเท้าใหม่"ให้พวกเขาและส่งไปดูปลาในแม่น้ำชิคาโก้ จากนั้นก็ใช้เส้นสายให้ผู้กำกับการตำรวจเมืองชิคาโก้ที่เธอเคยผ่าตัดหัวใจลูกสาวของเขาให้ไม่ต้องสนใจเรื่องนี้ เสียเงินกับเวลาเล็กๆ น้อยๆ แลกกับความสบายใจ ก็ไม่เสียหาย

     เธอขึ้นมาที่เมืองลอยฟ้าด้วยสาเหตุใดก็ไม่ทราบ อาจจะเพราะอยากรู้อยากเห็นก็ได้มั้ง

ลักษณะการพูด :     แทนตัวเองว่า "ชั้น" แทนคนอื่นว่า "แก" แต่ถ้าเป็นคนที่เคารพจะใช้ "คุณ" ไม่มีคำลงท้ายใดๆ ในบางครั้งอาจจะมีกรณีพิเศษที่แทนด้วยคำว่า "พวกเวร" ด้วย

     น้ำเสียงของเธอนั้นจะมีความหยาบกระด้างไม่นุ่มนวลเท่าไหร่นัก เป็นคนที่พูดเสียงดัง แต่ก็ไม่ได้มากจนเกินไป และมักจะมีคำสบถออกมาบ่อยๆ แบบ "แม่งเอ้ย" "เวร" ฯลฯ

ตัวอย่าง

แนะนำตัว : "ซิลเวีย การ์ดเนอร์ แค่นั้นแหละ"

ดีใจ : "ดีแล้ว..ทำดีแล้ว"

เศร้า : "......"

????? : "หุบปากไป พวกเวรเอ้ย---"

???????? : "อะไร แค่นี้ทำไม่ได้? เด็กสมัยนี้มันกระจอกจังแฮะ ดูชั้นนี่"

????????????? : "พวกเสแสร้งหรอ....เฮ้อ อย่าคิดว่าชั้นไม่รู้นะ นี่มันศัตรูตามธรรมชาติชัดๆ"

??????????????? : "เวรเอ้ย เวรเอ้ย เวรเอ้ย เวรเอ้ย เวรเอ้ย เวรเอ้ย เวรเอ้ย เวรเอ้ย!"

พลังพิเศษ : [Hemolysis] การแตกตัวของเม็ดเลือดแดง 

- สามารถสร้างเข็มฉีดยาออกมาจากความว่างเปล่าได้ ในเข็มจะบรรจุของเหลวสีแดงซึ่งมีไวรัสชนิดหนึ่งอยู่

- โดยไวรัสนั้นมีคุณสมบัติในการทำให้เม็ดเลือดแดงแตกตัวได้ ซึ่งจะทำให้ผู้ที่ได้รับมีอาการคล้ายโรคโลหิตจาง และจะหนักขึ้นเรื่อยๆ ตามการแพร่กระจาย

- และภายใน 10 นาที หากไม่ได้รับวัคซีน ผู้ที่ได้รับไวรัสจะเสียชีวิต

- วัคซีนจะถูกสร้างขึ้นมาพร้อมๆ กับไวรัสแหละ เป็นเข็มฉีดยาที่บรรจุของเหลวสีฟ้าข้างใน

- สามารถยับยั้งการแพร่กระจายได้โดยการตัดอวัยวะส่วนที่ติดโรค เช่น โดนฉีดที่แขน = ตัดแขนทิ้ง

[Organic Materials Melting] การหลอมเหลววัตถุอินทรีย์

- เมื่อใช้มือสัมผัสกับอินทรีย์วัตถุใดๆ ก็ตามและใช้พลัง อินทรีย์วัตถุนั้นจะเกิดการหลอมละลายเป็นของเหลวอย่างช้าๆ โดยเริ่มจากบริเวณที่จับ และค่อยๆ ลุกลามขึ้นไปทั่ววัตถุนั้น

- ของเหลวนั้นจะมีสีคล้ายกับวัตถุเดิม เช่น คนจะเป็นน้ำสีแดงชมพูคล้ายเลือดผสมกับไขมัน ใบไม้ก็จะเป็นน้ำสีเขียวๆ

- วัตถุที่ถูกหลอมละลายนั้นจะยังคงมีชีวิตอยู่ และจะเสียชีวิตหากเหลือมวลอยู่ไม่ถึง 25% ของมวลเดิม

- วัตถุที่ถูกหลอมละลายนั้นไม่สามารถเคลื่อนที่หรือส่งเสียงได้ แต่จะยังคงมีความรู้สึกอยู่

จุดอ่อนหรือขีดจำกัดของพลัง : [Hemolysis]

- การสร้างไวรัส จะสร้างวัคซีนมาด้วยเสมอ

- สร้างได้แค่ 6 เข็มต่อชั่วโมง

- ต้องฉีดเข้าเส้นเลือดเท่านั้น (แต่เธอจำตำแหน่งเส้นเลือดได้ทุกที่บนร่างกาย จึงไท่ค่อยพลาดข้อนี้)

- หากไวรัสไม่ถูกฉีดภายใน 2 นาที มันจะตาย และใช้ไม่ได้อีก

- ไวรัสไม่ทนต่อสภาพภายนอกร่างกายมนุษย์และนอกเข็มฉีดยา ดังนั้นหากมันออกมาสู่โลกภายนอก มันจะตายทันที

- เวลาสร้าง ผู้ใช้จะหน้ามืดและความดันตกซักระยะ

- ใช้เวลา 1 นาทีในการสร้าง 1 เข็ม

[Organic Materials Melting]

- หากออกนอกระยะ 100 เมตรรอบตัวเธอ ของเหลวจะกลับสู่สภาพเดิมของมัน

- ยิ่งวัตถุมีมวลมากเท่าไหร่ ยิ่งใช้เวลาในการแปรสภาพนาน

- หากตัดส่วนที่ถูกหลอมละลายออกทันก็จะไม่ลุกลามไปมากกว่านี้

- การหลอมละลายวัตถุจะใช้พลังงานมากน้อยตามมวลตั้งต้น

- การหลอมละลายจะใช้เวลามากน้อยตามมวล

- หากวัตถุที่จะหลอมละลายมีมวลมาก ความดันโลหิตก็จะตกมากขึ้น

ความสามารถพิเศษ : ความสามารถด้านการผ่าตัดขั้นเทพ , ความจำดี , กายวิภาคศาสตร์ , เรดาร์ตรวจจับคนเสแสร้ง

สิ่งที่ชอบ : คนตรงๆ ,  คนที่ฟังเธอแล้วไม่พูดแทรก , ช็อกโกแลต , บิสกิตแท่งเคลือบรสสตอเบอร์รี่

สิ่งที่ไม่ชอบ : คนเสแสร้ง , คนโกหก , เวลาเธอโมโห (รู้สึกหงุดหงิดตัวเอง)

สิ่งที่กลัว : -

เพิ่มเติม : นามสกุลการ์ดเนอร์เป็นนามสกุลที่เธอตั้งขึ้นใหม่ นามสกุลเก่าของเธอคือจอห์นสัน

เคยติดบุหรี่ แต่เลิกแล้วหันไปติดช็อกโกแลตแทน

มุขรองเท้า

บทสัมภาษณ์

??? : โอ้…สวัสดีครับ คุณมีชื่อว่าอะไรเหรอ

ซิลเวีย : "ซิลเวีย การ์ดเนอร์"

??? : ฮะๆงั้นเหรอครับ เป็นชื่อที่เพราะไม่เบาเลย ว่าแต่…คุณรู้สักยังไงบ้างล่ะครับที่ถูกเลือกให้ขึ้นไปอยู่บนมหานครลอยฟ้า

ซิลเวีย : "จะให้รู้สึกยังไงดีวะ ตอนแรกก็กะจะไปทดสอบเล่นๆ แต่ไปๆ มาๆ ได้เฉย ก็คงดีใจ ล่ะมั้ง"

??? : งั้นเหรอครับ… ถ้างั้นผมขอถามคำถามข้อต่อไปเลยนะ ว่าคุณต้องการจะเลือกอยู่ฝั่งไหนระหว่าง…สีขาวกับสีดำ ในส่วนของรายละเอียดนั้นคุณจะได้รับมันหลังจากการสัมภาษณ์เสร็จสิ้น

ซิลเวีย : "สีดำ สีขาวชั้นสัมผัสได้ถึงกลิ่นความเสแสร้งว่ะ"

??? : หืม? คุณแน่ใจแล้วเหรอ? เลือกครั้งเดียวและเปลี่ยนไม่ได้อีกเลยนะครับ

ซิลเวีย : "เออสิ"

??? : โอเคครับ ทีนี้คุณก็กลายเป็นหนึ่งในประชากรของฝั่งนั้นแล้ว… อ้ออีกอย่างผมอยากจะรู้ว่าในเมื่อคุณกลายเป็นบุคคลชั้นสูงที่ได้รับสิทธิพิเศษทุกอย่างซึ่งเป็นประชากรบนนครลอยฟ้าแล้ว…คุณคิดยังไงกับพวกที่ยังอยู่ด้านล่างเหรอ?

ซิลเวีย : "พวกนั้นหรอ...ก็คงแบบเดิมแหละ จากจุดต่ำสุด สู่จุดที่สูงแบบนี้ ชั้นคงมองว่าพวกนั้นมันก็เหมือนชั้น ล่ะมั้งนะ"

??? : ….สมเป็นคุณดีนี่ เอาล่ะ การสัมภาษณ์ของคุณคงจบเพียงเท่านี้ ขอให้โชคดีนะครับ แล้วก็อย่าตายจากไปไหนซะล่ะ J

ซิลเวีย : "เออๆ ไม่ตายหรอก"

B
E
R
L
I
N
❀