Free zone 2

ลำดับตอนที่ #103 : X-Time [สงครามเวลา]

APPLICOATION

"น่าเบื่อค่ะ...น่าเบื่อสุดๆ...แทบจะหลับเลยค่ะ"

"มนุษย์เราก็ไม่แตกต่างกันเท่าไรหรอกค่ะ น่าเบื่อเหมือนกันหมด"

"อ้า...แบบนี้สิ...ความอันตรายแบบนี้....ความรุนแรงแบบนี้....แบบนี้สิถึงจะสนุก ดิฉันชักตื่นเต้นขึ้นมาบ้างแล้วค่ะ"

ชื่อ : ฟราเซีย นาดิน่า | Farcia Nadina

ความหมาย : ฟราเซีย=สันติภาพ นาดิน่า=ความหวัง

ชื่อเล่น : ฟราเซีย | Farcia

อายุ : 28 ปี

ต้องการแนวไหน : ยูริ

เพศ : หญิง

นิสัย : เธอคนนี้เป็นคนที่ขี้เบื่อ เบื่อง่ายมาก ถ้าไม่ถูกใจจริงๆ จะสนใจสิ่งๆนั้นแค่ชั่วครู่ และเบื่อไปเอง ขวานผ่าซากและชอบพูดแทงใจดำโดยไม่แคร์ความรู้สึกคนอื่น มักจะมองคนอื่นด้วยสายตาราวกับเป็นผู้อยู่เหนือกว่า หน้าตายและไม่ได้ไร้อารมณ์ และเวลาอารมณ์ดีดนั้นจะยิ้มแบบจิตๆ เป็นพวกซาดิสม์อย่างรุนแรง สิ่งที่จะทำให้เธอหายเบื่อมีไม่กี่อย่างเท่านั้น ความเจ็บปวด...อันตราย...และความหวาดกลัว สามสิ่งนี้เป็นสิ่งที่เธอชอบที่สุด ชอบพูดอะไรแบบไม่ดูสถานการณ์และทำอะไรตามใจตนเองเสมอๆ จนคนอื่นเหนื่อยใจ เช่น สู้กันอยู่นึกง่วงขึ้นมาก็เดินไปนอนเลยโดยไม่สนใจการต่อสู้อันแสนน่าเบื่อนั้น เรียนรู้อะไรได้รวดเร็วและเข้าใจอะไรง่ายมาก จนทุกอย่างน่าเบื่อ กินเยอะเนื่องจากการใช้พลังของเธอจะทำให้ร่างกายเผาผลาญพลังงานเยอะไปตาม 

ประวัติ : ฟราเซียนั้นเกิดมาในครอบครัวชนชั้นกลางธรรมดาๆ น่าเบื่อทั่วๆไป แต่เธอนั้นเกิดมาพร้อมกับสิ่งที่เด็กคนอื่นไม่มี ความสามารถในการวิเคราะห์และจดจำ เธอนั้นสามารถจำทุกสิ่งแค่แรกเห็น และวิดคราะห์สิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปอย่างง่ายดาย นั่น ทำให้เธอเกิดความเบื่อในจิตใจ ทีละน้อย ทีละน้อย จนมันค่อยๆสะสมขึ้นมาเป็นความเบื่อหน่ายขนานหนัก เธอเยื่อทุกสิ่งที่เข้ามาในชีวิต ทุกอย่าง แม้กระทั่งการเรียน กีฬา ดนตรี เกม เพราะเธอนั้นรู้หมดแล้ว แต่แล้ว เธอก็มาพบกับสิ่งที่ทำให้เธอหายเบื่อได้...ความเจ็บปวด เธอนั้นจะมีความสุขอย่างมากเมื่อเห็นผู้อื่นเจ็บปวด โดยเริ่มแรกนั้นเธอยังทำเรื่องน่ากลัวแบบนั้นกับกระต่าย แมว หรือสัตว์ตัวเล็กอื่นๆ และก็เริ่มขยับมาเป็นสัตว์ใหญ่ จนกระทั่งมาเป็นมนุษย์ แต่เมื่ออายุสิบสามปี เธอก็เจอกับหญิงสาวคนหนึ่ง หญิงสาวคนนั้น หรือชื่อของเธอก็คือ เฟรด้า เธอช่างดูเปล่งประกายอย่างน่าประหลาด จนทำให้เธอนั้นอยากได้มาครอบครอง...เป็นของเธอคนเดียว เธอพยายามทำทุกวิถีทาง แต่มันก็ไม่ได้ผลซักวิธี ทำให้เธอนั้นเบื่อหน่าย...และพยายามปลุกความตื่นเต้นในตัว....ด้วยการสังหารคนๆนั้นทิ้ง...แต่นั่นมันก็ทำให้เธอประสบกับอารมณ์ที่เธอไม่เคยพบเจอ...ความเสียใจ....ความเศร้า เธอพยายามจะลืมมันไป แต่ก็ทำไม่ได้ เมื่อเธอโตขึ้น เธอก็ได้รับการยอมรับจากสังคมในบทบาทของนักวิจัยเวทย์มนตร์ แต่นั่นก็บิดบังความจริงที่ว่า เธอเป็นฆาตกร ไม่ได้หรอก จึงทำให้เธออยากย้อนกลับไปอีกครั้ง ไปแก้ไขในสิ่งที่เธอพลาดไป แก้ไขไม่ให้เธอทำลายของสำคัญของตนเอง

ของที่ชอบ : ความตื่นเต้น อันตราย ความเจ็บปวด เฟรด้า

ของที่เกลียด : ความน่าเบื่อ อากาศร้อน ความปลอดภัย

พลังเวทย์ : ลม ความมืด

ความสามารถ(สกิล) : ด้วยพลังของเธอนั้นทำให้ไม่สามาถสร้างพายุหมุนทอร์นาโด 500 กิโลเมตร/ชั่วโมงได้ เธอทำได้แค่เร่งความเร็วของตนเองเท่านั้น แต่ความเร็วที่เธอจะเร่งได้นั้นเร็วกว่าเสียงอยู่ในระดับไฮเปอร์โซนิคหรือความเร็วระดับมัค 5 ก็ประมาณ 6125 กิโลเมตร/ชั่วโมง โดยที่ร่างกายไม่เป็นอันตรายไปเสียก่อน ทำให้การเคลื่อนที่ของเธอเร็วมาก จนตามองตามไม่ทัน และอาจไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตายไปแล้ว จากความตายที่เร็วเหนือเสียงนี่ ส่วนความมืดนั้นไม่มีอะไรมาก เธอก็แค่สามารถพรางตัวในความมืดได้ แค่นั้น

อาวุธ : อาวุธคือเล็บของเธอแหละ เพราะเธอมักจะฝนเล็บให้แหลมมากๆ เสมอ

ลักษณะการพูดคุย : พูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก แทนตัวเองว่าดิฉัน แทนคนอื่นว่าคุณตามด้วยชื่อเสมอ มีคำลงท้ายทุกครั้ง 

แนะนำตัว : "สวัสดีค่ะ ดิฉันฟราเซียค่ะ"

ทักทาย : "เจอกันอีกแล้วนะคะ คุณเอ คุณยังทำอะไรน่าเบื่อเหมือนเคยเลยค่ะ" 

ดีใจ : "ในเวลานี้ดิฉันรู้สึกดีใจมากค่ะ" น้ำเสียงเรียบนิ่ง ไม่เปลี่ยนแปลงซักนิด

เบื่อ : "ง่วงแล้ว ขอตัวไปนอนก่อนนะคะ" 

เสียใจ : "น่าเสียดายจริงๆค่ะ ดิฉันเสียใจมาก" น้ำเสียงยังคงนิ่งเหมือนเดิม

โกรธ : "รู้จัก ความตายเหนือเสียงไหมคะ? ไม่รู้จัก...เดี๋ยวได้รู้แน่ค่ะ คนน่าเบื่อแบบคุณนี่สมควรตายจริงๆ" 

อารมณ์ดีด (หายเบื่อ) : "อ้า...แบบนี้สิ...ความสนุกมันเริ่มตรงนี้ต่างหาก...เอาล่ะ...เริ่มจากใครดีล่ะ" เสียงดูจิตขึ้นเล็กน้อยถึงปานกลาง

เพิ่มเติม : โดยปกติเธอจะกินอาหารมื้อละประมาณ 3,500 กิโลแคลอรี่ซึ่งเทียบเท่าปริมาณพลังงานที่นักกีฬายกน้ำหนักโอลิมปิกใช้ในแต่ละวัน 

****************************************************

Role play

"ยินดีที่ได้รู้จัก ข้ามีนามว่า แอซาเตอร์" ผู้ชายผมขาวกล่าวออกมาพร้อมกับมองคุณอยู่ "แล้วนามขอเจ้าละ มนุษย์เอ๋ย"

: "น่าเบื่อจริงๆที่ต้องมาคอยบอกชื่อของดิฉันนะคะ ดิฉันมีชื่อว่าฟราเซียค่ะ จำไว้ให้ดีนะคะ" หลังจากพูดจบฟราเซียที่ทำตาปรือๆเหมือนจะหลับแหล่มิหลับแหล่ก็หลับตาลงไปทันที

"ฮ่าๆเป็นชื่อที่น่าสนใจ" แอซาเตอร์กล่าวออกมาพร้อมกับเชิญคุณนั้นบนเก้าอี้หลังจากยืนแนะนำตัว

: ฟราเซียไม่ได้ตอบอะไร แต่เธอนั้นก็เดินไปนั่งบนโต๊ะและฟุบหลับไปทั้งอย่างนั้น

"งั้นข้าขอถามหน่อยจะได้หรือไม่" แอซาเตอร์ถามออกมาพร้อมกับมองมาที่ตัวคุณด้วยสายตาที่ดูสนุกและเจ้าเล่ห์ออกมาหน่อยๆ

: "ถามมาค่ะ" ฟราเซียเอ่ยตอบทั้งๆที่หน้ายังฟุบอยู่กับโต๊ะ

"ถ้าเจ้ามีโอกาศไปยังอดีตและนำสิ่งสำคัญกลับคืนมาเจ้าต้องการหรือมั้ย" แอซาเตอร์กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

: "ชักจะน่าสนใจขึ้นมาแล้วค่ะ ต้องตอบว่า ไป อยู่แล้วล่ะค่ะ" ฟราเซียที่ในตอนนั้นหน้าฟุบลงกับโต๊ะได้เงยหน้ามองชายคนนั้นและยิ้มออกมา แต่รอยยิ้มนั้นช่างดูบิดเบี้ยวอย่างน่าประหลาด

"งั้นหรอ เจ้านี้น่าสนใจจริง" แอซาเตอร์กล่าวออกมาพร้อมกับลุกจากที่นั่งพร้อมที่จะออกไปแต่กับหันมาพูดกับคุย "ถ้างั้นไว้เจอกันใหม่ แล้วจงทำให้ข้านั้นสนุกด้วยละเพราะข้าเป็นคนที่แสนจะขี้เบื่อ"

: "คุณไม่ควรจะใช้คำว่าขี้เบื่อต่อหน้าฉันนะคะ ลาล่ะค่ะ" หลังจากพูดจบ ฟราเซียก็ลุกจากเก้าอี้ และเดินออกไปอย่างเงียบๆ

***********************************

มุมสนทนากับผู้ปกครอง

* สวัสดีเราชื่อชินะแล้วผู้ปกครองชื่อว่าอะไร

- ด้าครับ

* ถ้าลูกคุณไม่ติดไม่โกธรกันนะ

- ไม่โกรธหรอกครับ

* ถ้าลูกๆของคุณเปลี่ยนไปนิดๆหน่อยไม่เหมือนกันที่คุณเขียนจะว่าอะไรมั้ย

- ไม่ว่าเลยครับ ไม่ว่าเลย

* ถ้าชินะดองเรื่องนี้จะเป็นไรไหม(พอดีดองไว้หลายเรื่อง ฮ่าๆ)

- ไม่เป็นไรครับ 

* งั้นขอให้โชคดีมีชัยค่ะ บายๆ

- สวัสดีครับ