คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #174 : FS
Application
“เปล่านะ หนูยังไม่ได้ทำอะไรเลย เฟย์ต่างหากล่ะที่ทำ”
บทบาทที่สมัคร : SP อื่นๆ
ชื่อ/นามสกุล : เวโรนิก้า ชอว์ครอส | Veronica Shawcross
ชื่อเล่น : เวอร์ | Ver (มักจะถูกเรียกด้วยขื่อเล่นนี้)
เวโร่ | Vero
สัญชาติ : อเมริกัน
เชื้อชาติ : ไอริช
สถานะก่อนขึ้นไปอยู่บนมหานครลอยฟ้า : ที่ปรึกษาทางกฎหมายในบริษัท B*ker & McK*nzie
- ห๊ะ ไอ้โรคจิตนี่นะ
- ด้วยความที่เธอจบนิติศาสตร์จากมหาลัยดังด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง รวมถึงความสามารถด้านการให้คำปรึกษา"ทางกฎหมาย" ของเธอ เธอเลยสามารถทำงานที่บ.กฎหมายชื่อดังอย่าง B*ker & McK*nzie ได้
- ความจริงถ้าเธอบ้ามันก็ไม่มีใครรับแหละ เธอเลยทำตัวไว้ไม่ให้บ้าในสายตาคนอื่นยังไงล่ะ
สถานะหลังขึ้นไปอยู่บนมหานครลอยฟ้า : ผู้ช่วยของแคทเทอรีน
- ไม่รู้ว่าอะไรดลให้เธอได้เป็นผู้ช่วย แต่ดูเหมือนเธอจะชอบงานนี้ด้วยสิ
- ผิดกับด้านบน งานนี้เธอแสดงความจิตของเธอออกมาอย่างเต็มที่โดยไม่แคร์ใครเลย
เพศ : หญิง (ได้ทุกเพศ แต่เชื่อสิ ไม่มีใครเอาหรอก)
ลักษณะภายนอก : หญิงสาวที่ยังคงเหมือนกับเด็กวัยรุ่นตอนต้น ผมสีทองที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีขาวจากการย้อมยาวถึงเอว ดวงตาสีน้ำตาลกลมโตดูไร้พิษภัย แต่หากมองดีๆ มันก็แฝงไปด้วยความว่างเปล่า จมูกสวยได้รูป ริมฝีปากบางสีขมพูและใบหน้ารูปไข่ที่เข้ากับองค์ประกอบอื่นอย่างยิ่ง เธอมักมีใบหน้าที่ยิ้มแย้มแต่หากมองยังดวงตา มันกลับว่างเปล่า ร่างกายของเธอนั้นจัดได้ว่าเตี้ยและแบน ไม่มีส่วนโค้งเว้าเหมือนกับว่ามันหยุดโตมากว่า 15 ปีแล้ว || สูง 143 หนัก 39
อายุ : 27 ปี......เดี๋ยวนะ จริงดิ
นิสัย : - ไม่แยแสต่อสิ่งใด อาจจะเรียกไม่รู้ร้อนรู้หนาวก็ว่าได้ เธอยังคงทำตัวแบบเดิมทุกที่ทุกเวลาทุกสถานการณ์ เธออาจะยิ้มร่ากลางงานศพก็ได้โดยไม่สนใครทั้งสิ้น ไม่ก็ร่ำไห้กลางงานแต่งทั้งที่มีผู้คนยิ้มแย้มมากมาย เหมือนจะเป็นคนขวางโลก แตาก็ไม่ใช่เพราะเธอไม่ได้ทำแบบนี้ตลอด เธอยังคงทำหน้าเศร้าในงานศพหรือปั้นยิ้มในงานแต่งได้ แต่ขึ้นอยู่กับความต้องการของเธอล่ะนะ
- มักจะยิ้มตลอดเวลา แต่เป็นรอยยิ้มอันว่างเปล่า หากไม่สังเกตดีๆ ก็ไม่มีทางรู้ว่าดวงตาของเธอนั้นมิเคยแย้มยิ้มตามริมฝีปากของเธอเลย รอยยิ้มของเธอเป็นสิ่งที่หาได้ง่ายราวแจกฟรีก็จริง แต่ว่ารอยยิ้มที่แท้จริงของเธอ ไม่เคยปรากฎออกมาเลย
- ไม่เข้าใจอารมณ์ของมนุษย์ ทุกอารมณ์ที่เธอแสดงออกมานั้นเป็นการแสดงทั้งสิ้น ทั้งความยินดี ความเศร้า ความโกรธ หรือแม้แต่ความกลัว เธอมีแต่ความว่างเปล่า ราวกับว่าตัวเธอนั้นคือตุ๊กตา ที่จะเล่นตามบทบาทที่คนอื่นต้องการ นั่นทำให้ในบางครั้งเธอไม่สามารถอ่านสถานการณ์ออกได้ และแสดงอารมณ์ผิดๆ ออกมา
- ไร้การสำนึกและความรู้สึกผิดใดๆ หากเธอถูกตำหนิ เธอก็ยังคงยิ้มได้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หรือหากเธอเป็นคนฆ่าคนนับแสน เธอคงไม่รู้สึกใดๆ และยังคงยิ้มหัวเราะได้ราวปกติ
- หน้าด้าน เธอนั้นสามารถพูดเรื่องสีกางเกงในตัวเองหรือเรื่องอื่นๆ ที่ชวนให้อายหรือคนอื่นอายได้อย่างหน้าตาเฉย
- ขาดสามัญสำนึกในการมีชีวิต เช่น การฆ่าคนมันผิด ใช่ ใครๆ ก็รู้ แต่เธอนั้นไม่เข้าใจและตั้งคำถามต่อมันมากมาย แบบว่า "ทำไมการฆ่าคนมันผิด แต่การฆ่าสัตว์มันไม่ผิดล่ะ เช่นการล่าสัตว์เป็นเกมกีฬา เราล่าคนได้ไหม คนก็เป็นสัตว์หนิ ทำไมมันพิเศษกว่าสัตว์อื่นล่ะ สัตว์อื่นก็มีความคิดนะ"
- ชอบทำตัวเป็นพวกไฮเปอร์ นิสัยเหมือนเด็ก พลังงานล้นเหลือ พูดมากและพูดเร็ว กระฉับกระเฉงอยากทำสิ่งต่างๆ ตลอดเวลา แต่นั่นมันก็แค่การแสดง
- แสดงละครตบตาเก่งมาก เธอมักจะแสดงเป็นเด็กน้อยใสซื่ออ่อนต่อโลก เพื่อเรียกคะแนนความสงสารและหลงไหลออกมาจากคนอื่นๆ หรือแสดงอารมณ์ต่างๆ เพราะอารมณ์เธอมันก็แค่การแสดงอยู่แล้ว
- วางแผนเก่ง มักจะมีแผนต่างๆ ในหัวตลอดเวลา และหยิบมาใช้ได้ในทุกสถาณการณ์
- มักจะคุยกับตุ๊กตาของเธอ ซึ่งดูเผินๆ เหมือนว่าเธอพูดคนเดียว แต่เธอก็อ้างว่าเธอได้ยินเสียงของมัน ซึ่งไม่ทราบว่ามันเป็นอาการทางจิต หรือเธอแค่โกหกกันแน่
- มักจะโทษตุ๊กตาตนเองเสมอ ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตุ๊กตานี่มันควบคุมเธอ บงการเธอ หรือว่าเธอแค่โยนความผิดให้ตุ๊กตานี่กันแน่
- เธอจะเลิกแสดงอารมณ์ปลอมๆ เหล่านี้ต่อเมื่อเธออยู่คนเดียวหรือว่าอยู่กับคนที่รู้เรื่องนี้แล้ว เช่นแคทเทอรีนเท่านั้น
- พยายามดึงตัวเองออกจากความเป็นมนุษย์ เช่น เรียกมนุษย์ทั้งมวลว่า "พวกเขา" เหมือนตัดตัวเองออกไป
- ถึงจะดูเป็นพวกที่ชอบทำตามใจตนเอง แต่ก็มีอยู่คนนึงที่เธอนั้นไม่กล้าที่จะขัดคำสั่งเลย นั่นคือแคทเทอรีน
ประวัติ : เวอร์เป็นเด็กสาวชาวไอริชที่เกิดในอเมริกา และเธอไม่ใช่ลูกคนเดียว เธอมีฝาแฝดอยู่หนึ่งคน และเธอคนนั้นมีชื่อว่าเฟย์ ทั้งสองคนก็เติบโตมาด้วยกัน แทบไม่เคยแยกจากกันจนแค่มองตาก็รู้ใจ
สิ่งที่เวอร์นั้นแตกต่างจากเฟย์คือ เธอไร้ซึ่งอารมณ์ ยามที่เธอเกิดมา แทนที่จะร้อง เธอกลับเงียบ โตมาก็ไม่งอแงเหมือนเด็กคนอื่น แววตาอันว่างเปล่าของเธอทำให้หลายๆ คนกลัว แม้แต่พ่อแม่ของเธอ
ในวัย 7 ขวบ แฝดอีกคนหนึ่งของเธอ เฟย์ ได้เสียชีวิตลงด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ และเธออยู่ในเหตุการณ์นั้นพอดี เลือดสดๆ กระเซ็นใส่หน้าและตัวของเธอ ดวงตาของเธอจ้องมองไปยังร่างเละๆ ที่เคยได้ชื่อว่าเป็นแฝดของเธอด้วยแววตาว่างเปล่า โดยที่ไม่ทำอะไร...และไร้ซึ่งความรู้สึกใดๆ เลย
ตั้งแต่วันนั้น เธอก็เปลี่ยนไปอย่างชัดเจน เธอมีอารมณ์ความรู้สึกเหมือนเด็กทั่วไป ยิ้มแย้ม เล่นสนุกตามวัย ทุกอย่างเหมือนกับเฟย์ ยกเว้นอย่างเดียว ดวงตาของเธอที่ว่างเปล่าดังเดิม
เธอเริ่มที่จะคุยกับตุ๊กตาตัวหนึ่งที่พ่อแม่เธอซื้อให้ เธอตั้งชื่อให้มันว่าเฟย์ตามฝาแฝดของเธอ และคุยกับมัน หมอบอกว่ามันคืออาการ PTSD คือสิ่งที่ใครๆ รู้ แต่ว่า นั่นไม่ใช่เลย
เมื่อเธอเติบโต ไม่ว่าจะกี่ปี เธอยังคงคุยกับตุ๊กตาตัวนั้น ราวกับกำลังคุยกับฝาแฝดของเธอที่จากไป เธอจบเกียรตินิยมอันดับหนึ่งในคณะนิติศาสตร์จากมหาลัยชื่อดัง ทำงานในบริษัทกฎหมายหนึ่งใน Big 4
เวลาผ่านไปไม่นาน ตอนเธออายุได้ 22 ปี เธอผ่านการทดสอบเข้าเมืองลอยฟ้าแห่งนั้น และเมื่อเธออยู่ไปซักพัก เธอก็ได้เป็นผู้ช่วยของแคทเทอรีนซะอย่างงั้น
ลักษณะการพูด : โหมดการแสดง : น้ำเสียงของเธอนั้นดูไร้เดียงสาและแฝงไปด้วยความกระฉับกระเฉง แทนตัวเองว่าหนู แทนคนอื่นว่าพี่ชาย/พี่สาว ยกเว้นบางคนที่จะใช้เป็นท่านตามด้วยชื่อ ไม่มีคำลงท้ายยกเว้นกับคนที่เรียกท่าน เรียกตุ๊กตาของเธอว่าเฟย์และแทนตัวเองว่าฉันกับตุ๊กตา
แนะนำตัว : "หนูชื่อเวโรนิก้า เรียกเวอร์ก็ได้นะ พี่ชาย"
ดีใจ : "ดีใจสุดๆ เลยล่ะ ขอบคุณมากนะ!"
เสียใจ : "ก็มัน....เศร้าสุดๆ เลยนี่นา!"
พูดกับท่าน : "ท่านแคทเทอรีนคะ ทุกอย่างเรียบร้อยดีค่ะ"
??????????? : "เฟย์ เฟย์ ได้ยินหรือเปล่า.....เห งั้นหรอ ยอดไปเลยนะ....ทำตามที่เธอบอก...จะดีหรอ? ได้ งั้นเราไป[ข้อมูลถูกลบ]กันเถอะเฟย์"
?????????????????? : "หนูก็ไม่ได้ทำอะไรหนิ เฟย์ต่างหากล่ะทำ......อะไรนะ เธอบอกว่าฉันร่วมด้วยหรอเฟย์.....ไม่น่า เธอสั่งให้ทำหนิ......อย่ามาใส่ร้ายกันเลย เฟย์ ว่าแต่ พี่ชายมองอะไร ไม่ได้ยินเฟย์หรอ"
เลิกแสดง : น้ำเสียงเรียบเฉยไร้โทนสูงต่ำ แทนตัวเองว่าฉัน แทนคนอื่นว่าคุณ ไร้คำลงท้ายโดยสิ้นเชิง การพูดของเธอจะให้ความรู้สึกเหมือนเธอดึงตัวเองออกจากความเป็นมนุษย์
????????????????: "พวกมนุษย์หรอ....พวกนั้นมันก็แค่....สัตว์ชนิดหนึ่ง"
????????????????????????: "งั้นหรอ...เป็นเรื่องที่ดี"
พลังพิเศษ : [Thread and String Manipulation] การควบคุมด้ายหรือเชือก
- มีความสามารถในการควบคุมด้ายหรือเชือก สามารถบังคับอย่างอิสระ รวมถึงด้ายหรือเชือกที่เธอควบคุมจะขาดยากขึ้นอีกด้วย โดยอาจจะใช้ตัดคอคนได้ แต่ส่วนมากเธอจะใช้แขวนคอมากกว่าหากสถานที่เอื้ออำนวย
- ไม่ก็ใช้เป็นระบบเตือนภัยเพราะหากมีใครแตะเชือกเข้า เธอจะรู้สึกตัว
[Dollification] การเปลี่ยนเป็นตุ๊กตา
- เธอสามารถเปลี่ยนตัวเธอเองเป็นตุ๊กตาได้ดั่งใจคิด โดยตุ๊กตานั้นจะมีลักษณะคล้ายตัวเธอที่น่ารักขึ้น วัสดุที่ใช้ทำตุ๊กตาจะเป็นอะไรก็ได้ แต่ส่วนใหญ่จะป็นตุ๊กตายัดนุ่น
- โดยเธอมักจะเปลี่ยนตัวเองเป็นตุ๊กตาแล้วนั่งนิ่งๆ บนเก้าอี้หรือโต๊ะในสถานที่ต่างๆ
- นอกจากนี้ เธอสามารถเปลี่ยนคนอื่นเป็นตุ๊กตาได้เมื่อทำการสัมผัสตัว ซึ่งผู้ที่ถูกเปลี่ยนเป็นตุ๊กตาจะไม่สามารถทำอะไรได้เลยแต่ยังคงสติอยู่ การเปลี่ยนเป็นตุ๊กตาจะยกเลิกต่อเมื่อเธอต้องการ หรือมีใครทำตุ๊กตาเสียหายเท่านั้น แต่ความเสียหายนั่นจะยังคงอยู่แม้ว่าหลุดจากสภาพตุ๊กตาก็ตาม
จุดอ่อนหรือขีดจำกัดของพลัง :
[Thread and String Manipulation]
- ไม่สามารถสร้างด้ายหรือเชือกขึ้นใหม่ได้ ต้องใช้วัตถุดิบที่มีอยู่เท่านั้น
- สามารถควบคุมได้แค่ระยะ 20 เมตรรอบตัว
- ความแข็งแรงจะลดลงเมื่อห่างออกไปเรื่อยๆ
- ความแม่นยำในการควบคุมจะยิ่งน้อยลงเมื่อห่างออกไป
- เธอจะรู้สึกเวลาด้ายหรือเชือกถูกทำอะไรก็ตาม ใช้ในการเตือนภัยได้ก็จริง แต่หากถูกทำลาย เธอก็เจ็บไปด้วย โดยความเจ็บขึ้นกับระยะทาง ยิ่งใกล้ยิ่งเจ็บ เช่น ตัดเชือกในระยะ 20 เมตรจากตัวเธอ เธอจะรู้สึกเหมือนโดนสะกิดเบาๆ แต่หากตัดเขือกในระยะ1 เมตรจากตัวเธอ เธอจะรู้สึกเหมือนถูกมีดกรีด
[Dollification]
- การเปลี่ยนแปลงจะค่อยๆ เปลี่ยนและใช้เวลาสัมผัสนาน 1 นาที
- เปลี่ยนได้แค่ 1 คนต่อครั้ง
- ไม่สามารถเปลี่ยนได้เมื่อจับเสื้อผ้า ต้องจับผิวหนังโดยตรงเท่านั้น
- ยิ่งเป้าหมายแข็งแรงเท่าใด ความนานก็มากขึ้นเท่านั้น เช่น แข็งแรงมากก็ซัก 5 นาทีถึงสมบูรณ์
- ไม่สามารถเปลี่ยนสิ่งที่ไร้ชีวิตเป็นตุ๊กตาได้
ความสามารถพิเศษ : ฉลาด , หาเงินเก่ง , มีความรู้ด้านกฎหมาย , วางแผนเก่ง , ทักษะการแสดง
สิ่งที่ชอบ : ไม่มี (การแสดง : ตุ๊กตา , ของหวานๆ , โกโก้ร้อน )
สิ่งที่ไม่ชอบ : ไม่มี (การแสดง : พริกหยวก , บร๊อคโคลี่)
สิ่งที่กลัว : ไม่มี (การแสดง : แคทเทอรีน , แมงมุม)
เพิ่มเติม : - ตาย 100% ก็ดีนะครับ~
- ตุ๊กตาของเธอชื่อเฟย์ มีลักษณะทุกอย่างคล้ายเธอตอนเป็นตุ๊กตา หากเธอเปลี่ยนตัวเองเป็นตุ๊กตาแล้วนั่งคู่กันแทบไม่มีใครแยกออก
- บางครั้ง เธอก็"ลืมที่จะกลัว"สิ่งที่เธอกลัวจนผิดสังเกต
- ชอบโดนคนอื่นคิดว่าโรคจิต เพราะคุยกับตุ๊กตาตลอดๆ
บทสัมภาษณ์
(ตอบทุกคนและขอให้สวมบทบาทเป็นตัวละครนั้นๆด้วยนะคะ คำพูดคำจาก็ขอให้ตรงกับนิสัยนางหน่อยเนอะ)
??? : โอ้…สวัสดีครับ คุณมีชื่อว่าอะไรเหรอ
เวอร์ : "หนูชื่อเวโรนิก้า เรียกเวอร์ก็ได้นะ"
เลิกแสดง : "เวโรนิก้า แค่นั้น อย่าเรียกชื่อเล่น"
??? : ฮะๆงั้นเหรอครับ เป็นชื่อที่เพราะไม่เบาเลย ว่าแต่…คุณรู้สักยังไงบ้างล่ะครับที่ถูกเลือกให้ขึ้นไปอยู่บนมหานครลอยฟ้า
เวอร์ : "รู้สึกยังไงหรอ ก็ต้องรู้สึกดีมากอยู่แล้ว"
เลิกแสดง : "เฉยๆ ไม่มีอะไรทั้งนั้น"
??? : งั้นเหรอครับ……สีขาวกับสีดำ ในส่วนของรายละเอียดนั้นคุณจะได้รับมันหลังจากการสัมภาษณ์เสร็จสิ้น
เวอร์ : "ขาวสิ ขาว แน่นอนว่าต้องขาวล่ะ กางเกงในหนูก็ใส่สีขาวนะ"
เลิกแสดง : "สีอะไร....มันก็ไม่สำคัญอยู่ดี"
??? : หืม? คุณแน่ใจแล้วเหรอ? เลือกครั้งเดียวและเปลี่ยนไม่ได้อีกเลยนะครับ
เวอร์ : "แน่ใจสิ แน่ใจ แน่ใจ"
เลิกแสดง : "งั้นหรอ...แล้วไงล่ะ?"
??? : โอเคครับ ทีนี้คุณก็กลายเป็นหนึ่งในประชากรของฝั่งนั้นแล้ว… อ้ออีกอย่างผมอยากจะรู้ว่าในเมื่อคุณกลายเป็นบุคคลชั้นสูงที่ได้รับสิทธิพิเศษทุกอย่างซึ่งเป็นประชากรบนนครลอยฟ้าแล้ว…คุณคิดยังไงกับพวกที่ยังอยู่ด้านล่างเหรอ?
เวอร์ : "พวกเขาหรอ ก็น่าสงสารนะ"
เลิกแสดง : "เฉยๆ ยังไงพวกนั้นก็ไม่ต่างอะไรจากด้านบนหรอก"
??? : ….สมเป็นคุณดีนี่ เอาล่ะ การสัมภาษณ์ของคุณคงจบเพียงเท่านี้ ขอให้โชคดีนะครับ แล้วก็อย่าตายจากไปไหนซะล่ะ J
เวอร์ : "หนูนะไม่ตายง่ายๆ หรอก ใช่ไหมเฟย์จัง"
เลิกแสดง : "ชีวิตแบบนี้มันก็เหมือนตายไปแล้วครึ่งนึง"
ความคิดเห็น