คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : เผชิญหน้าอีกครั้ง
ยอหยุอยู่ที่หน้าึะศิลปรรมใเ้นรามโรม... ำอบบาอย่าน่าะรอมันอยู่ที่นี่ อาารย์ล่วหน้ามันมานานแล้ว มันะหาเอไ้ยัไ
ห้อพัอาารย์ภาทัศนศิลป์อยู่ั้นไหนยอไม่รู้ แม้แ่ื่ออาารย์มันไม่ไ้ใส่ใำ้วย้ำ
แ่ยอออเินไป... เินไปามวามรู้สึ มันไม่ไ้อ่านป้ายบอทา มันไม่รู้ัวเลย้วย้ำว่า มันรไป เลี้ยว้าย หรือเลี้ยววา ึ้นหรือลบันไ
มันไม่ใส่ใเสียเพื่อน่าะที่ทัทายสวนมา
แ่แล้วยอ็มาอยู่ที่หน้าห้อพัอาารย์นไ้ ในห้อพัให่ ถูอยเป็นห้อพัย่อยๆ
ยอรไปยัห้อที่อยู่้าน้ายหลัหลัสุ ห้อที่ปิไฟ
่าาห้ออื่นหน้าห้อไม่มีื่ออาารย์ิไว้ อาเป็นเพราะเป็นอาารย์มาใหม่
ยอไม่สนใหรอว่าะื่ออะไร แ่ยอรู้้วยอะไรสัอย่า ว่าห้อนี้้อเป็นห้อพัอเธอ
ยอบิลูบิ...มันล็อ ยอออแรบิอีรั้ รั้นี้ประูเปิอออย่า่ายาย
ในห้อที่ปิไฟ ปิม่านหนาสีน้ำเินเ้ม เ้มนเือบเป็นสีำ ในห้อูมืสลัว
ยอมอไปบนโ๊ะ ลูาวหนึ่วาอยู่ ส่วนที่เป็นาำเป็นสีทับทิม ยอเินเ้าไปูใล้ๆ ลูนัยน์าปลอมแบบที่นาบอที่วัลูนัยน์าทิ้เาใ้
" มาแล้วหรือท่านผู้เป็นนาย"
น้ำเสียยะเยือัมาา้านหลั ยอใหันลับไปมอที่ประู... หิเปลือยผิวาวี ยอเบือนหน้าหลบ่อนหันลับไปเพ่มออีรั้ อาารย์สาวในแว่นำ
"อะไรนะรับ" ยอถามเพราะไม่เ้าใที่อาารย์พู
"เราถามว่า ุมาทำอะไร" เธอทวนำพูอีรั้ ประโย่าาที่ยอไ้ยินเมื่อรู่ ยอหูแว่วไป ภาพสาวเปลือยผิวาวียัิามัน มันิว่ามันำลัะบ้า
"ผม...ไม่ทันรับ ผมะมาเอาไฟล์เพาเวอร์พอยน์ที่อาารย์สอน" ยอโหมันไม่เยเล็เอร์
"นึว่าุะมาโมยลูาอเรา" เธอมอไปที่ลูาบนโ๊ะ ลูา่อยๆลิ้เอา้านในาสีทับทิมว่ำล
"มาเอาไฟล์็ีเพราะสอนนี้็ามมาเอาไฟล์้วย แ่สอนนี้บอว่าภาพสวย เลยมาอ๊อปเ็บไว้"
ยอมอไป้านหลัอาารย์ นอประูมีไอ้บอยับายน้อย
ยอิว่ามันสอนแอบามยอมามาว่ามาเอาไฟล์
ยอมอไปที่ปลายนิ้วี้ที่ปิพลาสเอร์อทัู้่ เลือุ่มนแทบหยออมา
มันเอ็ลืมไปว่าปลายนิ้วมัน็มีแผล อนนี้เลือออุ่มเ่นเียวัน
อาารย์สาวหันไปเปิอมพิวเอร์ัแ๊อปปี๊ไฟล์ลทัมพ์ไร๊ว์ให้ับสอนนั่น ทั้สอเ้ามาในห้อ ห้อูแบไปถนั
"ุเียว็พอนะ พวุไป๊อป่อันเอ็แล้วัน" เธอส่ทัมฟ์ไร๊ว์ให้ับายน้อย
"นิ้วพวุไปโนอะไรมา" เธอมอไปยันิ้วอบอย น้อย และ ยอ ไม่มีใรอบำถามเธอ
"พวุน่าะทำแผลใหม่นะ" ว่าแล้วเธอ็เินออไปที่โถลาอห้อพั หยิบเอาุทำแผลาู้ยาเล็ๆและลับมาที่ห้อ
"ท่านะเลือใร่อน" น้ำเสียเหี้ยมโห เธอถามและมอมาที่ยอ ยอไม่เ้าใ
"เลืออะไรเหรอรับ" มันถามลับ ูเหมือนเพื่อนยาอมันอีสอนะไม่ไ้ยินอะไร
"ใระเป็นนแร" เธอถาม ยอรีบถอยออมา บอยรีบเินเ้าไปหาและยิ้มให้อาารย์สาว
อาารย์บอให้น้อยปิประูห้อ ในห้อมืลทันที ถ้าไม่มีแสไฟาหน้าออมพิวเอร์ในห้อแทบะมืสนิท แ่แล้วเธอปิออมพิวเอร์ห้อมืลอี เธอว่าสัเี๋ยวาพวเรา็ะปรับัวไ้ สัพัเธอถอแว่นันแออ
ยอมอไปที่วาอเธอ เธอหันมาสบาับยอ า้าวาอเธอเป็นสีแ แ่า้า้ายเธอโบ๋ ลูา้ายเธอวาอยู่บนโ๊ะนั่น ยอรู้สึหหู่อบล เธอมีา้าเียว... าสีแ
บอยนั่ลที่เ้าอี๊้าๆเธอ เธอแะพลาสเอร์ุ่มเลือออ เลือหยไหลออมาทันที ยอไม่อบเห็นเลือ มันหันหน้าหลบไป้านั้นวาอ
ที่ั้นวาอ้าโ๊ะ มีานฝีมือเ่าๆและอโบราวาอยู่ เป็นานอิเรอเธอ สมแล้วที่สอนประวัิศาสร์ศิลป์
บนั้นนั้นมีัน่อ ระทอเหลือโบราวาอยู่้วย ยอหันปรับมุมัน่อให้สะท้อนภาพออาารย์...
ผิวหน้าทอเหลือ่อน้าหมอ แ่ยัสะท้อนภาพไ้ั
ในเาสะท้อน... เธอเปลือยาย...
ยอหันลับมาูเธอ... โล่ใ... าฝาไป... เธอำลับรรทำแผลให้บอยและพูุยับสอนนั้นอย่าออรส ยอไม่สนใเรื่อที่นพวนีุ้ยันมันเหลียวลับไปมอที่ัน่ออีรั้... มันไม่ไ้าฝา ในเาสะท้อนในัน่อเป็นอย่านั้นริๆ ...
ภาพสะท้อนอผิวายาวีทำให้เธอูสว่าท่ามลาวามมืสลัว ภาพนาเปลือยในระไม้ไ้ทำแผลให้บอย ที่ยอเห็นเธอยปลายนิ้วี้้า้ายบอยึ้นั เลือไหลรินใส่ถ้วยสำริทรสูที่เธอเอามาั้รอรับ
บอยนั่นิ่สะอื้นฮัๆ เหมือนเ็ แ่เป็นารสะอื้นที่เียบริบ... เียบริบ...ไม่มีเสียพูุยออาารย์สาวับเพื่อนมัน
เบือนหน้าออาระหันลับมาูร่าริๆ อทัู้่...
ไม่มี... ไม่มีใรทั้นั้น ทุนหายไปหมแล้ว มันอยู่ในห้อนเียว มันรไปเปิประู มันเปิไม่ไ้ ลูบิแ็าย แม้ะใ้แรทั้หมที่มี
ยอิว่าะหาอะไรพัประูออไป มันเินไปหาอะไรเหมาะๆที่ั้นวาอ
ภาพสะท้อนในัน่อยัำเนินอยู่ บอยนั่สะอื้นไห้นิ่ัวแ็ูนิ้ว้าอยู่ปล่อยเลือาปลายนิ้วไหลลถ้วยสำริ
เธอเินไปหาายน้อยแล้วยื่นนโทสำริให้ ายน้อยรับมาถือไว้ในมือ้าย เธอวยนิ้ววาายน้อยึ้นใ้ฟันัพลาสเอร์ออ
ไม่สิ เธอันิ้วี้วาายน้อยาไปหนึ่้อ เธอเี้ยวินปลายนิ้วนั้นและลืนลอ เลือไหลรินลนโทที่น้อยถือรอไว้ น้อยทำหน้าเ็บปวน้ำาไหลริน
ยอมอปรับหันมุมัน่อลับมาสะท้อนหาัวเอ... เาสะท้อนอมันมีสามา...
ความคิดเห็น