เผลอรัก...นักกวี

ลำดับตอนที่ #1 : เผลอรัก นักกวี

 

สนุกนัก  กล่าวทักกัน  เป็นบทกลอน
ทั้งตอนเช้า  เที่ยงสาย  ตอนบ่ายค่ำ
ทั้งบทสนุก  บทเศร้า  เย้าหวานล้ำ
ส่งเสริมสร้าง  คุณธรรม  หนึ่งน้ำมิตร

เริงระบำ  รำระบัด  แผ่ระบาด
จึงมิอาจ  ยั้งใจ  มิให้ประดิษฐ์
ก็ป่วยเป็น  ไข้หวัดกลอน  อยู่นิดๆ
มันสะกิด  สนิทประสม  ขย่มสมอง

คนที่ป่วย  ก็ต้องกล่าว  ให้เป็นกลอน
ทั้งคนสอน  คนหัด  ทั้งเพื่อนฝอง
โรคระบาด  ชักหนักเข้า  เราต้องตรอง
จัดงานฉลอง  ร้อยกรอง...เรา(เผลอ)รัก(นัก)กวี