ลำดับตอนที่ #1
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ-ข้ามภพสวมภูษา
"แไม่มีสิทธิ์มาล่าวหาัน" ุนายอัาพู
"พลอยมีสิทธิ์ พลอยะเปิโปวามั่วร้ายอน้าอันให้ทุนรู้" พลอยพู
"แไม่มีทาทำไ้ ันะัแไว้ที่นี่ลอไป" ุนายอัาพู
"ไม่ พลอยะไม่ยอม พลอยะหนีออไปาที่นี่" พลอยพู
"ไม่มีทา ันะไม่มีวันปล่อยแไป" ุนายอัาพู
ุนายอัาและลูน้อเินออาห้อเ็บอัมี และล็อประูอย่าแน่นหนา พลอยทรุัวลับพื้น เธอรู้สึสิ้นหวั เธอไม่รู้ว่าะทำอย่าไร่อไป
เธอิถึพ่อและแม่ เธอิถึ่วเวลาที่พวเายัมีีวิอยู่ เธอิถึวามรัและวามอบอุ่นที่เธอเยไ้รับ
"พ่อะ แม่ะ พลอยิถึพ่อับแม่เหลือเิน" พลอยพึมพำับัวเอ "ทำไม้อเิเรื่อแบบนี้ับพลอย้วย พลอยไม่เ้าใเลย"
พลอยร้อไห้ออมา เธอรู้สึเ็บปวและโรธแ้น เธอโรธทีุ่นายอัาทำร้ายพ่ออเธอ เธอโรธที่เธอ้อมาเอเรื่อแบบนี้
"น้าอันทำแบบนี้ทำไม น้าอันทำร้ายพ่อทำไม" พลอยพึมพำ "พลอยะไม่ยอมให้น้าอันทำแบบนี้ พลอยะเอาวามยุิธรรมลับมาให้พ่อ"
พลอยพยายามที่ะรวบรวมสิ เธอิถึสิ่ที่พ่อเยสอนเธอ เธอิถึวามเ้มแ็และวามอทนที่พ่อเยมี
"พ่อเยบอพลอยว่าอย่าท้อแท้ ไม่ว่าอะไระเิึ้น พลอย้อสู้ พลอยะไม่ยอมแพ้" พลอยพูับัวเอ
วามอ่อนล้าเริ่มรอบำเธอ เธอไม่ไ้ินอะไรมาหลายวัน ร่าายเริ่มอ่อนแอ แ่ิใอเธอยัเ้มแ็ เธอะไม่ยอมแพ้ เธอะสู้นถึที่สุ
ในะที่เธอำลัหมหวั สายาอเธอ็เหลือบไปเห็นหีบไม้โบราอีรั้ แสันทร์ยัสาส่อลมาบนหีบ ทำให้ประายสีทออหีบูโเ่นและน่า้นหา
พลอยัสินใที่ะลอเปิหีบอีรั้ เธอรวบรวมเรี่ยวแรทั้หมที่มี และพยายามเปิหีบ แ่็ยัไม่สำเร็ เธอเริ่มรู้สึท้อแท้ แ่เธอ็ไม่ยอมแพ้ เธอะลออีรั้
เธอใ้มือลูบไล้ไปามลวลายบนหีบ เธอสัเเห็นว่ามีลวลายบาส่วนทีู่เหมือนะยับไ้ เธอพยายามและหมุนลวลายเหล่านั้น แ่็ไม่มีอะไรเิึ้น
ทันในั้น เธอ็สัเเห็นว่ามีลวลายรูปอไม้เล็ๆ ่อนอยู่ใ้ลวลายหลั เธอพยายามลวลายอไม้เหล่านั้น และทันในั้นเอ หีบ็เปิออ แสสีทอสว่าวาบ็พุ่ออมานเธอ้อยมือึ้นป้อา เมื่อแสนั้นาหายไป เธอพบว่ามีุไทยสีแามวาอยู่ในหีบ เป็นุเียวับที่เธอเห็นในวามฝันเมื่อืน
พลอยรู้สึประหลาใและสสัย เธอเอื้อมมือไปสัมผัสุนั้นเบาๆ ทันในั้นเอ แสสีทอ็สว่าวาบอีรั้ และร่าอพลอย็ถููเ้าไปในแสนั้น เธอรู้สึเหมือนัวเอำลัล่อลอยอยู่ในอุโม์เวลา ภาพ่าๆ ในอีปราึ้นและเลือนหายไปอย่ารวเร็ว
เมื่อแสสีทอาหายไป……..
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น