คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : 11#เป็นห่วง
อนที่11 เป็นห่ว
"นั่นมัน! "
ผมลุพรวึ้นาโ๊ะอาหารที่เ็เสิร์ฟำลัวาัานอาหารที่นำมาเสิร์ฟ แม้อาหารรหน้าะน่าทานนาไหน แ่มัน็ไม่สามารถึูวามสนใผมให้ละสายาาร่าเล็ที่ผมเห็นไ้เลย ผมรีบวิ่ไปหาร่าเล็ที่ำลัะเินผ่านหน้าร้านที่ผมนั่อยู่ในทันที
"เห้ยไอ้เ มึะไปไหนวะ! " เสียไอ้นิมันะโนถามามหลัอย่าใ ที่เห็นผมพรวพรารีบวิ่หนีออมา แ่ผมไม่ไ้หันไปสนใหรืออบอะไรมันนอาั้หน้าั้าวิ่ออไปหาเธอให้เร็วที่สุ ่อนที่เธอะหายไปอี
หมับ!
พอวิ่ามมาทันผม็ว้าับแนเธอไว้ทันที
"เี๋ยว่อนรับ"
"เฮ้ย! ... นี่ นายอีแล้วหรอ ปล่อยันนะ!" ทันทีที่หันมาเห็นหน้าผม เธอ็สะบัแนออาารับุมอผมทันที แล้วทำท่าะเินหนีาผม
"เี๋ยว่อนสิ"ผมรีบเินไปวาหน้าเธอไว้
"หลีไป! "าลมโึใส่ผม
"ไม่ ผมมีเรื่อะุยับุ" ผมยัยืนวาเธอไม่ยอมหลบ นว่าผมะไ้รู้วามริว่าใรเป็นนื่ออรนิ เธอหรือว่าเพื่อนอเธอ?
"แ่ันไม่มี "มือเล็ผลัผมออแล้วำลัะเินหนีไปอี
"นีุ่! ผมมีเรื่ออยาะถาม"ผมามไปว้าับแนเธอรั้ไว้อีรั้
"นี่นายทำบ้าอะไรเนี่ย! "เธอสะบัแนออพร้อมับะอใส่ผมอย่าไม่พอใ
"ผมะบ้าว่านี้อีถ้าุไม่ยอมุยับผมีๆ"
"ประสาท! " เธอวาใส่ผม ่อนะหันหลัเินหนีผมไปอี แ่อยู่ๆเธอ็หยุะัเมื่อ้าหน้ามีโรวิ่ราวแล้วผลันแ่ล้ม
"โอ๊ย! ่วย้วยๆ! โรระาระเป๋า ใร็ไ้่วยยาย้วย" เสียยายนหนึ่ร้ออวาม่วยเหลืออยู่้าหน้าไม่ไล
"ห๊ะ ุยาย! " เธอรีบวิ่ไป่วยพยุุยายที่หล้มนั่ออยู่ับพื้น แล้วผม็รีบวิ่ามเธอมาิๆ "ุยายเป็นอะไรรึเปล่าะ เ็บรไหนมั้ย"
เธอถามหน้าาื่นระหน พร้อมับสำรวามร่าายอุยายอย่าร้อนใราวับว่ายายนนี้เป็นาิอเธอ็ไม่ปาน
"โอ๊ย! " และูเหมือนว่าุยายะล้มระแทพื้น นแนหัหรือเ็บอะไรสัอย่ารแนเพราะยายเอาแ่ับุมแนไว้ แล้วร้อออมา้วยวามเ็บ
"ุยาย ุยายเ็บแนหรอะ เี๋ยวหนูพาไปหาหมอนะะ"
"ไม่ ยายไม่ไป ยายะไปามระเป๋าอยายืน ในนั้นมีเิน่าเทอมอหลานยายอยู่"
เธอูระวนระวาย่อนะมอหน้าผมที่ยืนอยู่ใล้ๆ
"นี่นาย มา่วยพายายไปหาหมอหน่อย"แล้วเธอ็เอ่ยปาบอผม ออะเป็นแนวสั่ะ้วย้ำ
"เอ่อ ไ้ๆ" ผมอบรับำ ่อนะเ้าไป่วยพยุยายไว้แทนเธอ
"ยายไปหาหมอ่อนนะะ ส่วนระเป๋าไม่้อเป็นห่ว หนูะไปามมาืนให้เอ"เธอบอับุยายหลัาที่ส่มอบร่ายายให้มือผมแล้ว ่อนะรีบวิ่ไปทาอยับแบที่โรโมยระเป๋ามันวิ่เ้าไป
"นีุ่! ะไปไหน มันอันรายนะ"ผมะโนร้อห้ามามหลัร่าเล็ไป แ่มัน็ไม่ทันแล้ว เธอวิ่ไปอย่าเร็วโยที่ไม่สนใเสียร้อห้ามอผมเลย รั้นผมะรีบวิ่ามไป่วย็ไม่ไ้ เพราะมีุยายอยู่ในมือให้พาไปหาหมอ เธอ่าบ้าระห่ำเินัวริๆ
ผมมอามหลัไป้วยวามเป็นห่ว หาเธอามโรไปทันริๆ ผู้หิัวเล็ๆ แบบนั้นะสู้โรัวให่ร่าำยำไ้ยัไ ในะที่ใผมำลัเป็นห่วเธอ ุยายในอ้อมแน็ร้อึ้นมาอี้วยวามเ็บปว นผม้อหันลับมามอสนใับอาารบาเ็บอยาย่อน
"โอ๊ย!"
"ยาย ยายไหวมั้ยรับ รถผมออยู่ทานั้น" ผมหันมอไปทารถอผมที่ออยู่ไม่ไล
"หวะ ไหว๊ะ ยายไหว" แม้ยายะพูอย่านั้น แ่พอผมะพยุยายเินไปที่รถ ยาย็าอ่อนลเหมือนไม่มีแรนเือบะล้มลไปอีรอบ แ่ีที่ผมพยุยายไว้อยู่
"อโทษนะรับยาย " พูบผม็อุ้ม้อนร่าุยายึ้นแล้วพาเินไปึ้นรถ เพราะถ้าปล่อยให้ยายเินไปเอูแล้วยายะไม่ไหว ผมเปิประูรถวาุยายลที่เบาะนั่้านับ ่อนที่ผมะเินวนไปึ้นรถประำที่นับ แล้วับพายายไปส่โรพยาบาลที่อยู่ใล้ๆ แ่มัน็ไม่ไ้ใล้เท่าไหร่หรอ เพราะว่าะถึ็ินเวลาไปเือบรึ่ั่วโม
อนนี้ผมพายายมาส่ที่โรพยาบาลเรียบร้อยแล้ว แ่ในใผมยัิถึแ่อนที่ร่าเล็วิ่ามโรหายวับเ้าไปในอย ป่านนี้เธอะเป็นยัไบ้านะ ผมรู้สึอยู่ไม่เป็นสุเมื่อิว่าเธอะ้อสู้ับโรเพื่อเอาระเป๋ามาืนุยาย แ่่อนที่ผมะไ้ามลับไป่วยเธอ ็มีพยาบาลสาวนหนึ่ร้อเรียผมไว้
"ุะๆ! ุใ่าิอุยายรึเปล่าะ "
"เอ่อไม่ใ่รับ ผมเป็นน่วยพายายมาหาหมอรับ" ผมอบไปามวามริ
"ั้นเิไปให้้อมูลเบื้อ้นับเราทานี้หน่อย่ะ " พยาบาลเื้อเิให้ผมเินไปทาุัประวัินไ้ แล้วผม็เินามไปอย่าเลี่ยไม่ไ้ เพราะยายไม่มีาิมา้วย และผม็ไม่รู้ัาิอยาย้วย เลยไม่รู้ว่าะิ่อบอาิแยัไ
สรุปแล้วือผมะ้ออยุูเฝ้าูอาารอุยาย่อ เพราะไม่รู้่อทาาริ่อาิอุยายไ้เลย ถามยายยาย็ำเบอร์ิ่อใรไม่ไ้ เพราะโทรศัพท์ยายมันอยู่ในระเป๋าที่ถูโมยไป และผม็ันพาุยายมาโรพยาบาลเอนที่มี่าใ้่ายสูะ้วย ผมเลย้ออยู่เลียร์เพื่อรับผิอบ่าใ้่ายในารรัษาุยายอยู่ในอนนี้ แ่ถึแม้ผมะอยู่ที่โรพยาบาล แ่ใผมลับอยู่ับร่าเล็อใรอีนอย่าห้ามไม่ไ้ ผมไ้แ่ภาวนาอให้เธอามโรนั่นไปไม่ทันเธอะไ้ไม่เป็นอันราย
อื๊// อื๊//
เสียโทรศัพท์ในมือมีสายเรียเ้า พอผมยึ้นู็เห็นว่าเป็นไอ้นิที่โทรมา ผมลืมไปสนิทเลยว่าัวเอนัมันออมาทานแล้ว แล้วผม็วิ่หนีออาร้านมาโยที่ไม่ไ้บออะไรมัน
"เออว่าไ"
[มาว่าว่าไอะไรหล่ะ อนนี้มึอยู่ไหน] เสียในสายะอถามผมอย่าไม่่อยพอในั
"อยู่โรบาล"ผมอบไปสั้นๆ
[อยู่โรบาล? โรบาลไหน มึเป็นอะไร ไปทำไมโรบาล] มันถามลับมาเป็นุ
"มึะใหู้อบำถามไหน่อนีเนี่ย"
[เอ่อน่า รีบอบมาอย่าลีลา]
"ูไม่ไ้เป็นอะไร ไม่้อห่ว ูแ่พายายที่ถูโรวิ่ราวผลัล้มนบาเ็บมาหาหมอ"
[เออ ่อยโล่อหน่อย ็นึว่าทิู้ไปมีเรื่อับอันธพาลนไ้รับบาเ็บะอี]
"ุะเิทานี้หน่อย่ะ "เสียพยาบาลสาวเินมาเรียผม
"เออๆ แ่นี้่อนนะไว้่อยุยัน" พูบผม็วาสายทันที โยที่ไม่ไ้รอฟัว่านในสายะพูอะไร่อรึเปล่า แล้วรีบเินามพยาบาลสาวไป ุำระเิน
ผม่าย่ารัษาพยาบาลใหุ้ยายเรียบร้อยแล้ว นี่็ผ่านมาเือบ4ั่วโมแล้ว แ่ผม็ยัไม่เห็นร่าเล็เท่ามแ่ใเท่า้าโผล่มาที่โรพยาบาลเลย พอมอูนาฬิาหรูที่้อมือ็เห็นว่ามันึมาแล้ว (22.37น.)
ผมัสินใไม่รออี่อไป ผมับรถวนลับมาที่เิม ที่ที่เธอวิ่ามโรไป พออรถไ้ผม็เินามเ้าไปในอยเล็ที่เธอวิ่ามโรเ้าไป ผมเินเ้าไปนสุอยที่ทั้เปลี่ยวทั้มื ูแล้วมัน็น่าลัวอยู่มาเลยทีเียว ผมเินลึเ้าไปนสุอยแ่็ไปพบร่าเล็เลย
ผมเินลับมาึ้นรถอย่าหมหวั ผมบ้าไปแล้วริๆ ที่ิว่าเธอะยัอยู่ที่นี่ ทั้ๆ ที่็ผ่านมาแล้วั้หลายั่วโม แล้วอนนี้เธอะไปอยู่ที่ไหนนะ เธอะเป็นอะไรรึเปล่า
ความคิดเห็น